Κατασκευαστής δοντιών Βασίλης Κατσαρός: Kληρονόμησε το ταλέντο του πατέρα του, φτιάχνει δόντια, μασέλες, μασελάκια μπροστά σας ! (Φωτό)
Πέμπτη βράδυ, γυρνώντας από επιδρομή σε βιντατζάδικα των Εξαρχείων, έπεσα πάνω σε ένα ανοιχτό παράθυρο-βιτρίνα στην Τσαμαδού. Σε ένα ισόγειο πίσω από την τζαμαρία καθόταν ένας νεαρός που σκάλιζε με απόλυτη προσοχή και συγκέντρωση… δόντια.
Ξαναπέρασα και ξαναπέρασα. Δεν έχει ταμπέλα, ούτε ωράριο. Ένα πρωινό αποφάσισα να χτυπήσω το κουδούνι. Ο Βασίλης άνοιξε και δεν σκάλωσε καθόλου όταν του ζητήσαμε να μας πει δυο λόγια για την δουλειά του και να βγει επιτόπου φωτογραφίες.
«Την δουλειά του οδοντοτεχνίτη την έκανε ο πατέρας μου» μου λέει. «Τον χάζευα όταν ήμουν μικρός και μου άρεσε. Ερχόμουν εδώ και έπαιζα. Δεν την έβρισκα καθόλου αηδιαστική ή σιχαμερή. Έτσι, αν και είχα περάσει αρχικά στην Γυμναστική Ακαδημία, πήγα και σπούδασα οδοντοτεχνίτης στα Τ.Ε.Ι. Εδώ και ενάμισι χρόνο κάνω αυτή την δουλειά. Δουλεύω μόνος μου στο εργαστήριο. Καμιά φορά, έρχεται και με βοηθάει και ο μπαμπάς μου. Άλλωστε, αυτό ήταν το εργαστήριό του. Απλά τώρα το ανακαινίσαμε».
Τον ρωτάω αν αυτή η δουλειά είναι αγχωτική. «Κοίτα, μου αρέσει αυτή η δουλειά. Έχει τα καλά της, έχει και τα κακά της. Με ηρεμεί, αλλά πολλές φορές έχει λίγο άγχος. Βασικά έχει πολύ άγχος αλλά οκ, παλεύεται» μου λέει και χαμογελάει. «Κατασκευάζω ή επιδιορθώνω δόντια, μασέλες, μασελάκια, γέφυρες. Να κοίτα εδώ, λείπει ένα δοντάκι. Θα το φτιάξω και ο ‘πελάτης’ θα το βάλει ανάμεσα στα υπόλοιπα δόντια του».
Η δουλειά του Βασίλη μου ακούγεται πολύ υπεύθυνη. Θέλει συγκέντρωση και από ό,τι έχω καταλάβει, δεν έχει ωράρια. «Ωράριο δεν έχω γιατί έρχομαι και δουλεύω ό,τι ώρα μπορείς να φανταστείς. Για παράδειγμα, τώρα που έρχονται γιορτές, θυμούνται όλοι να φτιάξουν τα δόντια τους. Είναι πολύ αστείο. Μέχρι τα Χριστούγεννα, θα μας βγει η ψυχή. Μπορεί να έρθει κάποιος την τελευταία μέρα και να θέλει να είναι έτοιμο αμέσως. Στις γιορτές τα θυμούνται πιο πολύ τα δόντια τους οι άνθρωποι. Ας πούμε, σε αυτό εδώ που κρατάω τώρα, λείπουν όλα τα δόντια και ο ‘πελάτης’ το θυμήθηκε Νοέμβρη. Εντάξει, σχετικά νωρίς είναι αυτό» λέει και γελάει. «Σκέψου ότι μια Κυριακή ήρθα εδώ στις οχτώ το πρωί και έφυγα στις τέσσερις τα ξημερώματα».
Όση ώρα μιλάμε, ο κόσμος περνάει και κοιτάει συνέχεια. «Πώς νιώθεις που σε κοιτάει ο κόσμος;» τον ρωτάω. «Κοιτάει ο κόσμος, του φαίνεται ενδιαφέρον. Έχω συνηθίσει που κοιτάνε και δεν κοιτάω πια. Δουλεύω με μουσική και συγκεντρώνομαι πολύ.
Ακολουθήστε το eirinika.gr στο Google News για ενδιαφέρουσες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο
Πατήστε εδώ για να διαβάσετε όλες τις αναρτήσεις του eirinika.gr
