Αποκλειστικό: Έλενα Ράπτη, Ραχήλ Μακρή μιλούν στο eirinika.gr -17 γυναίκες & 1 άνδρας σπάνε την σιωπή τους για την κακοποίηση

Η  αλήθεια  που κρύβεται πίσω από το μακιγιάζ, πίσω από καλά κλειδωμένες πόρτες εκεί που βασιλεύει η βία, εκεί που το θύμα μετατρέπεται σε σάκος του μποξ χωρίς λόγο, χωρίς αιτία… Αυτή την αλήθεια θα σπάσουμε σήμερα κιόλας με σημείο αναφοράς την παγκόσμια ημέρα εξάλειψης της γυναικείας κακοποίησης. Γυναίκες από τους χώρος της πολιτικής, του επιχειρείν, του Πολιτισμού, της δημοσιογραφίας αλλά και της εκπαίδευσης στέλνουν το δικό τους μήνυμα στα eirinika.gr. Μιλά επίσης ο συγγραφέας των Best –Seller των εκδόσεων Ψυχογιός, Θάνος Κονδύλης ο οποίος έχει γράψει ένα μυθιστόρημα πάνω στην γυναικεία κακοποίηση. Το μήνυμα το δικό μας, μην κρύβετε πίσω από το μακιγιάζ τα τραύματα σας καθώς αυτά που σχίζουν την ψυχή σας είναι βαθιά που δύσκολα γιατρεύονται. Μιλήστε και διεκδικήστε την ζωή που σας αξίζει!

(*Το σκίτσο για την γυναικεία κακοποίηση το σχεδίασε για τα eirinika.gr ο Σπύρος Μουρατίδης).

Του Λευτέρη Χ. Θεοδωρακόπουλου για το eirinika.gr

Έλενα Ράπτη, βουλευτής: Υπάρχει ακόμη ένα πέπλο σιωπής που κρύβει από κάτω τραγικές ιστορίες γυναικών

Η σημερινή μέρα έχει μεγάλη αξία γιατί συμβολίζει έναν αγώνα για τις γυναίκες όλου του κόσμου. Σήμερα, χιλιάδες γυναίκες κακοποιούνται καθημερινά με κάθε μορφή βίας. Όχι μόνο σε μακρινές κοινωνίες. Αλλά δίπλα μας. Μπορεί να το δει ο καθένας αν κοιτάξει πίσω από τη βιτρίνα της πολιτισμένης κοινωνίας. Υπάρχει ακόμη ένα πέπλο σιωπής που κρύβει από κάτω τραγικές ιστορίες γυναικών. Υπάρχουν ακόμη γυναίκες που πωλούνται και νοικιάζονται σε σύγχρονα σκλαβοπάζαρα του 21ου αιώνα. Που στερούνται βασικές ελευθερίες, που καταπιέζονται, που τιμωρούνται σκληρά γιατί απλά ζητούν ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Είναι ευθύνη όλων μας να αλλάξουμε αυτή την εικόνα. Να αγωνιστούμε για να σταματήσουμε την κακοποίηση των γυναικών.

Ραχήλ Μακρή, πρώην βουλευτής: Εκρηκτικές διαστάσεις παίρνει η αύξηση γυναικείας κακοποίησης στην Ελλάδα

Μια από τις πιο διαδεδομένες και αποσιωπημένες μορφές βίας σε όλο τον πλανήτη είναι η βία κατά των γυναικών. Εκατομμύρια γυναίκες πέφτουν θύματα βίας, ενώ χιλιάδες γυναίκες σε όλη την Ευρώπη χάνουν τη ζωή τους κάθε χρόνο. Τα φαινόμενα βίας κατά των γυναικών δεν λείπουν και από τη χώρα μας, στην οποία το φαινόμενο παίρνει εκρηκτικές διαστάσεις εξαιτίας της οικονομικής κρίσης.

Σήμερα με τα απανωτά μνημόνια, την επιδείνωση της φτώχειας, την έκρηξη της ανεργίας, που στις νέες γυναίκες φτάνει στο εφιαλτικό ποσοστό του 62%, τις περικοπές των κοινωνικών δαπανών και τη διάλυση της κοινωνικής πολιτικής, η κατάσταση μέσα στην οικογένεια γίνεται όλο και πιο αφόρητη και πιο βίαιη για όλους και κυρίως για τις γυναίκες. Η Ελλάδα ως μία χώρα που πρεσβεύει τις αρχές της δημοκρατίας και του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, οφείλει να οργανωθεί με το κατάλληλο θεσμικό πλαίσιο, ώστε να καταπολεμηθεί τελείως το φαινόμενο της βίας κατά των γυναικών σε όλα τα επίπεδα.

Η άμεση εφαρμογή δράσεων και η δημιουργία ομάδων, με στόχο τη διάδοση και τήρηση της σύμβασης του ΟΗΕ, η οργάνωση ολοκληρωμένων δομών υποστήριξης κακοποιημένων γυναικών, με πλήρη ψυχοκοινωνική στήριξη, η δημιουργία και εφαρμογή κατάλληλου και επαρκούς νομικού πλαισίου, το οποίο αναδεικνύοντας τις πραγματικές διαστάσεις του προβλήματος θα στοχεύει πραγματικά στην πάταξή του και όχι στη συγκάλυψη και στην υποβάθμισή του, η προώθηση ισότιμης εκπαίδευσης και η δημιουργία προγραμμάτων ισότητας των φύλων στα ελληνικά σχολεία, η πρόληψη και ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης. Παρά τις αντιξοότητες, η κοινωνία μας πρέπει να σταθεί στα πόδια της και να μην πέσει θύμα της ανέχειας που βιώνουμε. Η Ελλάδα οφείλει να δώσει τις λύσεις και να πρωτοστατεί σε μια πορεία για μια καλύτερη κοινωνία αλληλοσεβασμού και κατανόησης, για μια κοινωνία συνοχής, πρότυπο για τις επόμενες γενιές.

Εύα Αντωνοπούλου, δημοσιογράφος, παρουσιάστρια ειδήσεων: Να προσπαθούμε να βοηθήσουμε και να μην σιωπούμε...

Τα στοχεία στην Ελλάδα σοκάρουν. Μια στις τέσσερις  γυναίκες έχουν πεσει θυμα κακοποιησης. Τα ευχολόγια δεν ειναι αρκετά. Ωστόσο φεύγοντας από ενα περιβάλλον κακοποίησης τα πράγματα είναι πάντακαλύτερα. Επιπλέον είναι σημαντικό όλοι έμεις αν βλέπουμε κάποιο συμβάν κακοποίησης να προσπαθούμε να βοηθήσουμε και να μην σιωπούμε...

Πόπη Σκαγιά, επιχειρηματίας SKAG: Δεν υπάρχει θύμα εάν δεν μπει στο ρόλο

Πιστεύω ότι όλοι οι άνθρωποι γεννιόμαστε ίσοι ανεξάρτητα από το χρώμα η το φύλλο η οποιοδήποτε άλλο διαχωρισμό, και έχουμε τα ίδια δικαιώματα και υποχρεώσεις. Όταν λοιπόν υπάρχει βία έχουμε δύο άτομα που το ένα παίρνει τον ρόλο του θύματος και το άλλο στο ρόλο του θύτη. Στις περιπτώσεις βίας, ο θύτης διαμορφώνει μια προσωπικότητα κυριαρχίας επάνω στο θύμα και το θύμα μπαίνει σε μειονεκτική θέση, μη σεβόμενο την προσωπικότητα του αφήνοντας το θύμα να κυριαρχεί επάνω του, ασκώντας λεκτική η σωματικά βία. Ιδιαίτερα στην περίπτωση των γυναικών οι οποίες πέφτουν θύματα βίας, έχει να κάνει αρχικά με τα βιώματα και τις συμπεριφορές που βίωσαν και εισέπραξαν κατά την παιδική τους ηλικία και τι άμυνες και συμπεριφορές που ανέπτυξαν. Θα πρέπει να εξετάζονται όλες οι περιπτώσεις βίας αναλυτικά. Θέλω να τονίσω ότι πολλά θύματα πιστεύουν ότι δεν έχουν δύναμη να αντιμετωπίσουν μια τέτοια κατάσταση, αυτό είναι λάθος και πρέπει πρώτα τα θύματα να πιστέψουν στον εαυτό τους και να βρουν την δύναμη και το κουράγιο να διεκδικήσουν μια καλύτερη και ανθρώπινη ζωή σεβόμενοι τον εαυτό τους και τα παιδιά τους, εάν υπάρχουν. Δεν υπάρχει θύμα εάν δεν μπει στο ρόλο αυτό και δεν υπάρχει θύτης εάν δεν το επιτρέψουμε εμείς οι γυναίκες !

Κλέλια Πανταζή, Ολυμπιονίκης

Είμαι κατά οποιουδήποτε είδους βίας

Σόφη Πασχάλη, γυμνάστρια: Γίνε εσύ η αρχή του τέλους
Μην ντρέπεσαι. Μην νιώθεις άσχημα. Δεν είσαι μόνη σου. Δώσε εσύ το καλό παράδειγμα σε τόσες άλλες γυναίκες που δεν τολμούν να το πουν. Γίνε εσύ η αρχή του τέλους αυτής της κατάστασης που επιφέρει μονό πόνο και τρέφεται από την σιωπή!

Μελαχροινή Μαρτίδου, δημοσιογράφος Κομοτηνή:

Μάλλον έχουμε πολύ δρόμο να διανύσουμε, όλα είναι θέμα παιδείας!

Τόσα χρόνια στο δημοσιογραφικό πεζοδρόμιο κατέγραψα φαινόμενα βίας, όχι θεωρητικά και από μακριά αλλά …τετ α τετ. Σε δικαστικές αίθουσες, σε γειτονιές και κρυψώνες, με πρόσωπα βουρκωμένα, σε απόγνωση, τρομαγμένα, με σημάδια κακοποίησης… Βουβές εξομολογήσεις τρέμοντας το φυλλοκάρδι τους Ελληνιδων ή αλλοδαπών, ευτελισμούς γυναικών μέσα στις «καλές» οικογένειες..

Η βία με κάθε μορφή, είναι απόλυτα αποδοκιμαστέα και  όσο δεν μιλάμε και δεν αντιδράμε απέναντι στα φαινόμενα που εκδηλώνονται ή που φθάνουν στα αφτιά μας, τόσο θα την βλέπουμε  διαπερνά στις ζωές όλων και περισσότερων συνανθρώπων μας. Η επετειακή αναφορά με βρίσκει αντίθετη. Μια ακόμη μέρα… Και μετά τι?  

Η αναζήτηση βοήθειας από το γιατρό της ή άλλους επαγγελματίες της υγείας, από άτομα της οικογένειας, από  επίσημους οργανισμούς ή οργανωμένα κοινωνικά σύνολα στη βάση του εθελοντισμού είναι απαραίτητη και προφυλάσσει τη γυναίκα από περισσότερο απειλητικές καταστάσεις αρκεί να υπάρξει  η εμπιστοσύνη και η θέληση να δεχθεί την στήριξη.

Μάλλον έχουμε πολύ δρόμο ακόμη για να βγούμε από τον ατομικισμό και να δούμε τα πλαϊνά μας. Να μορφώσουμε τη νέα γενιά, να μην λειτουργεί ως θύτης σε νέα θύματα γιατί τελικά όλα είναι θέμα παιδείας και χαρακτήρα που σμιλεύεται από πολύ νωρίς. Το νομικό καθεστώς βοηθά αν το ενεργοποιήσεις βέβαια παράλληλα με κοινωνικές δομές που θα ξέρουν και θα μπορούν να φροντίσουν την γυναίκα θύμα. Θυμίζω ότι από το τέλος του 2006 ψηφίστηκε και ισχύει ειδική νομοθεσία για την καταπολέμηση της ενδοοικογενειακής βίας  σύμφωνα με την οποία ισχύουν συγκεκριμένες ποινικές κυρώσεις για τους δράστες που ανάλογα με το αδίκημα κυμαίνονται από φυλάκιση 10 ημερών μέχρι ισόβια κάθειρξη… «Η πολιτεία έκανε το καθήκον της. Προστατεύει, στηρίζει και δίνει διέξοδο στα θύματα, στα οποία προσφέρονται δυνατότητες πλήρης  αναγκαίας  ηθικής και υλικής συμπαράστασης από τους υφιστάμενους προνοιακούς και κοινωνικούς φορείς» θεωρητικά γιατί πρακτικά  όταν χρειάστηκε τα αδιέξοδα που προέκυπταν ήταν πολλά! Ιδίως τώρα στην εποχή της κρίσης που βιώνουμε.

Αναστασία Τσιβγούλη, δημοσιογράφος: Η σιωπή είναι συνενοχή κι ένα είδος βίας ...

Η βία κατά των γυναικών δεν είναι μονό σωματική .Κυρίως είναι ψυχολογική κι αυτός που την ασκεί δίνει ένα σαφές μήνυμα. Σε φοβάμαι θέλω να επιβληθώ θέλω να έχω τον έλεγχο ,την εξουσία. Μεγαλώνοντας και μιλώντας με ειδικούς για να το δω κατάματα αυτό το θλιβερό θέμα κάπως έτσι εξηγώ την ευκολία με την οποία σήκωνε χέρι ο πατέρας μου σε μένα κι όχι στον μεγαλύτερο αδελφό μου .Με την ιδία ευκολία ο δάσκαλος αναλάμβανε επίσης στη συνέχεια να ολοκληρώσει το χρέος της υποταγής σε ένα κοριτσάκι που είχε απορίες και τολμούσε να τον κοιτά στα μάτια...Το θύμα σε αυτή την περίπτωση δεν είναι μια γυναίκα αλλά ένα παιδί που όταν γίνει γυναίκα θα συνδέσει αρρωστημένα προφανώς τη βία με την «έγνοια» του αλλού .Το λένε κι οι ίδιοι οι δράστες ''σε αγαπώ τόσο πολύ που δεν κρατήθηκα μονό εσύ με βγάζεις εκτός εαυτού» χαρακτηριστική φράση Στις σχέσεις φιλικές κι ερωτικές στη δουλειά παντού υπάρχει κίνδυνος θυματοποίησης και απόκρυψης της βίας αν δεν αντιμετωπίσει έγκαιρα η γυναίκα με προσωπική εμβάθυνση και με τη βοήθεια ειδικοί ενδεχομένως το σοβαρό αυτό θέμα. Και δεν κρύβουμε ποτέ τέτοιες συμπεριφορές .Είτε είμαστε μάρτυρες είτε θύματα. Μιλάμε ανοιχτά  βοηθάμε τον εαυτό μας και τους γύρω μας.

Η σιωπή είναι συνενοχή κι ένα είδος βίας ...Μιλάμε λοιπόν δεν κουκουλώνουμε τίποτα τρέχουμε μακριά από εκεί όπου υπάρχει βία .Και ΜΙΛΑΜΕ ΜΙΛΑΜΕ ΜΙΛΑΜΕ .Δεν είναι ντροπή είναι υποχρέωση μας !

Αγγελική Στογια δημοσιογράφος στο govastileto.gr: «Πλέον έχουμε μάθει και οι «βιαστές» μας πρέπει να τιμωρούνται σκληρά»!

Με αφορμή την παγκόσμια ημέρα για την «Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών» θέλω να μοιραστώ μαζί σας τα συναισθήματα που μου δημιουργούνται κάθε φορά που σχετικές ειδήσεις βλέπουν το φως της δημοσιότητας. Ταράζομαι, στενοχωριέμαι, σκέφτομαι γιατί, κλαίω και θέλω ουρλιάξω κάθε φορά που βλέπω γυναίκες να φέρνουν στο φως της δημοσιότητας τις τραγικές ιστορίες που βίωσαν, και τις στιγμάτισαν.  Μου δημιουργείται αυτόματα στο μυαλό η εξής απορία: «Πώς γίνεται εν έτη 2015 να υπάρχει ακόμη αυτό το φαινόμενο;». Εξοργίζομαι όταν σκέφτομαι πως υπάρχουν άλλες τόσες ιστορίες γυναικών ακόμη και μικρών κοριτσιών που δεν μαθαίνουμε ποτέ και δεν μπορούμε να βοηθήσουμε.

Το ζήτημα αυτό  πλέον αναγνωρίζεται ως έγκλημα με άμεσες κι έμμεσες επιπτώσεις τόσο για τις γυναίκες θύματα, όσο και για τη κοινωνία στο σύνολό της. Είναι η έκφραση της ιστορικά διαπιστωμένης ανισότητας στις σχέσεις ισχύος μεταξύ ανδρών και γυναικών, που οδήγησε στην κυριαρχία των ανδρών επί των γυναικών και στις διακρίσεις σε βάρος των γυναικών, με αποτέλεσμα τη παρεμπόδιση της ανάπτυξής τους. Θα δανειστώ τα λόγια της Angelina Jolie για να πως κλείνοντας: «Πλέον έχουμε μάθει και οι «βιαστές» μας πρέπει να τιμωρούνται σκληρά»!

Εβελίνα Νύκτα, δημοσιογράφος - fitness Editor at being.gr :Υπερασπιζόμαστε τη διπλανή μας. Τη σύντροφο, τη μάνα, τη αδερφή μας, τη γυναίκα που έχει την ανάγκη

Το θέμα της βίας και της κακοποίησης των γυναικών εξακολουθεί να είναι επίκαιρο. Κάποιοι ισχυρίζονται πως σήμερα ανάλογες ιστορίες είναι σπάνιες και κάποιοι πως όλα όσα λέγονται για το φαινόμενο της βίας , εμπεριέχουν υπερβολές. Αλλά δεν είναι υπερβολή η διαπίστωση πως γυναίκες σημερινές, ηλικίας 25-35 ετών, παραδέχονται ότι μένουν σε μια σχέση, παρότι ο σύντροφός τους τις κακοποιεί. Δεν είναι υπερβολή η διαπίστωση πως γυναίκες εξακολουθούν να μένουν σε μια σχέση βίας ,επειδή ντρέπονται να ομολογήσουν ότι κακοποιούνται. Και σήμερα ακόμη θεωρούνται ενδείξεις αγάπης η ζήλεια και η επιβολή κοινωνικής απομόνωσης της γυναίκας από το σύντροφο. Οι συνέπειες της βίας σωματικές, ψυχολογικές, κοινωνικές και οικονομικές καταρρακώνουν τις γυναίκες . Όλες οι μελέτες δείχνουν ότι στις γυναίκες που υφίστανται βία, είτε φυσική είτε ψυχολογική, η κατάσταση της υγείας είναι εμφανώς χειρότερη από των υπόλοιπων γυναικών και καταφεύγουν τις περισσότερες φορές στην χρήση ψυχοφαρμάκων. Οι συνέπειες της βίας αφορούν τόσο στις γυναίκες όσο και στα παιδιά. Σε πρόσφατη έκθεση της ΠΟΥ για τη βία και την υγεία αναφέρεται ότι η βία κατά των γυναικών αποτελεί την κύρια αιτία θανάτου για το 7% όλων των θανάτων ανάμεσα στις γυναίκες ηλικίας 15-44 χρονών σε όλο τον κόσμο και αυτό από μόνο του είναι ένα συγκλονιστικό στοιχείο. Μια στις πέντε γυναίκες σήμερα κακοποιείται από τον σύντροφό της. Κι εδώ ασφαλώς προκύπτει θέμα ισότητας των φύλων, πράγμα που δυστυχώς και εν έτη 2015 δεν μπορούμε να ισχυριστούμε οτι βρισκόμαστε σε καλό δρόμο. Δυστυχώς αυτή δεν είναι μία πραγματικότητα. Αν ήταν δεν θα είχαμε τόσα κρούσματα βίας και κακοποίησης, αν ήταν δεν θα μέναμε σιωπηλοί και άπραγοι σε περιστατικά που διαδραματίζονται στη γειτονιά μας, θα παίρναμε θέση, αν ήταν δεν θα υπήρχαν εγκλήματα «πάθους» αλλά εγκλήματα, αν ήταν …θα μας αφορούσε όλους και όλες. Αναλαμβάνουμε δράση. Όλες οι γυναίκες, οι άνδρες, τα παιδιά. Υπερασπιζόμαστε τη διπλανή μας. Τη σύντροφο, τη μάνα, τη αδερφή μας, τη γυναίκα που έχει την ανάγκη. Μιλάμε και απενοχοποιούμε τη βία κα την κακοποίηση. Κερδίζουμε το σεβασμό και την εκτίμηση της ίδιας της κοινωνίας, στην οποία είμαστε πλειοψηφία! Είναι ζήτημα παιδείας, πολιτισμού, ηθικής και ζωής.

Νικολέτα Γατζούδη, Δημοσιογράφος-Θεατρολόγος: Φαύλος κύκλος η βία ενάντια στην γυναίκα

Μέσα σε μία καταναλωτική κοινωνία της οποίας η υπεραφθονία είναι το σήμα κατατεθέν, ο άνθρωπος αισθάνεται την παρούσα κατάσταση πολύ πιο έντονα από άλλες εποχές. Ζούμε σε μια κοινωνία που βιώνουμε έντονα τόσο την οικονομική όσο και την ανθρωπιστική κρίση. Κυρίαρχο είναι  το αίσθημα απόγνωσης λόγω φτώχειας, ανεργίας, κοινωνικού αποκλεισμού  ευάλωτων ομάδων πληθυσμού. Όσο κι αν υπήρχε πρόοδος στα θέματα ισότητας, η βία κατά των γυναικών παραμένει από τα πιο μελανά σημεία στις μέρες μας. Άλλωστε όπως αναφέρει ο Βίκτωρ Ουγκώ «Η κοινωνία προετοιμάζει το έγκλημα. Ο εγκληματίας το διαπράττει.». Παρατηρείται λοιπόν ότι  η βία κατά των γυναικών είναι κυρίως υπόθεση ενδοοικογενειακή, καθώς οι γυναίκες που υπέστησαν κακοποίηση είναι έγγαμες. Το φαινόμενο της βίας κατά των γυναικών εκδηλώνεται σε όλες τις μορφές της όπως λεκτική, ψυχολογική, σωματική, οικονομική. Δεν έχει εξαλειφθεί το πρόβλημα αυτό, διότι  συντηρείται από την σιωπή και τρέφεται από το γεγονός ότι ο θύτης δεν τιμωρείται και εμφανίζεται σε πολλά πολιτισμικά περιβάλλοντα και αφορά όλες τις γυναίκες ανεξαρτήτως οικονομικής και μορφωτικής καταστάσεως.

Με αφορμή λοιπόν την Παγκόσμια Ημέρα κατά της βίας εναντίον των γυναικών γίνεται κατανοητό ότι είναι απαραίτητη η αντιμετώπιση της βίας. Είναι αδήριτη ανάγκη να «σπάσει η σιωπή» των κακοποιημένων γυναικών. Η παθητική στάση στη βία των γυναικών ταυτόχρονα σημαίνει και παθητική στάση στην παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των γυναικών. Είναι σημαντικό οι γυναίκες αυτές να βρουν τη δύναμη να σταθούν στα πόδια τους και να κοιτάξουν τον εαυτό τους στον καθρέφτη. Όπως λέει ο Σάρτρ «Ο άλλος είναι ένας καθρέπτης που είναι στημένος απέναντί μας και μας επιστρέφει την εικόνα μας, αλλά όχι απαραίτητα αυτή που του δείξαμε. Ο φόβος της συνείδησης που ¨ὁρᾶται¨, είναι ο φόβος μπροστά στην ελευθερία του άλλου να δημιουργήσει όποια εικόνα θέλει για τον ¨ὁρώμεν層.

Μαρία Κώστα Ζώτου, Ειδική Παιδαγωγός στο Διά... λόγου Τέχνης: Ισότητα, αλληλεγγύη, σεβασμός.

Η βία κατά των γυναικών αποτελεί ένα «διαχρονικό» ζήτημα, ένα πρόβλημα με πολλές όψεις και αναπαράγει τις σχέσεις εξουσίας μεταξύ ανδρών και γυναικών.
Όσο συνεχίζεται, δεν μπορούμε να μιλάμε για πρόοδο, ισότητα, Δημοκρατία, Ειρήνη… Η γυναικεία κακοποίηση δεν έχει  θρησκεία , εθνικότητα, κοινωνικό status. Αναγνωρίζεται διεθνώς ως έγκλημα. Τα θύματα πρέπει να σπάσουν  τη σιωπή τους και η κοινωνία να σταματήσει να δηλώνει αμέτοχη.  Όσο δεν μιλάμε και δεν αντιδράμε απέναντι σε φαινόμενα βίας, τόσο η βία θα εισχωρεί στις ζωές όλων και περισσότερων συνανθρώπων μας. Όλοι μαζί  πρέπει να αντιμετωπίσουμε αυτό το ισχυρό πλήγμα. Οι αρχές της ισότητας, της αλληλεγγύης και του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων αποτελούν εγγύηση για τη κοινωνική συνοχή και πρέπει να τηρούνται.

Λίτσα Παλαμά, δημοσιογράφος, παρουσιάστρια: Καμία ανοχή στη βία κατά των γυναικών

Λένε ότι «τις γυναίκες δεν τις χτυπάς ούτε με τριαντάφυλλο», γιατί η γυναίκα είναι το «αδύνατο φύλλο», ωστόσο, αν σκεφτούμε πόσες γυναίκες κακοποιούνται σωματικά, ψυχολογικά και λεκτικά, πολλές από αυτές συχνά, κι αν σκεφτούμε πως κάποιες βρίσκουν το κουράγιο να μιλήσουν, ξεπερνώντας το φόβο, καταλαβαίνουμε πόσο δυνατές είναι και πόσο μεγαλείο ψυχής η γυναικεία φύση διαθέτει. «Η βία κατά των γυναικών είναι ίσως η πιο επαίσχυντη παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Δεν κάνει διαχωρισμό μεταξύ συνόρων, πολιτισμών ή πλούτου. Όσο συνεχίζεται, δεν μπορούμε να ισχυριζόμαστε ότι κάνουμε ουσιαστική πρόοδο προς την ισότητα, την ανάπτυξη και την ειρήνη»

Νομιζω πως εκφράζει  όλα όσα θα ήθελα να πω για αυτό το δυσαρεστο φαινομενο της κοινωνίας μας! Καμία ανοχή στη βία κατά των γυναικών, η οποία συνεχίζει να παραμένει μέχρι τις μέρες μας ένα ευρύτατα διαδομένο φαινόμενο. Πολλές φορές φτάνουν στα αυτιά όλων μας περιστατικά κακοποίησης γυναικών, που δυστυχώς όμως δεν μπορούν να βγουν στο φως της δημοσιότητας για να αποφευχθούν τα χειρότερα. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως ο αντίκτυπος της βίας κατά των γυναικών δεν αφορά μόνο τις γυναίκες που έχουν πέσει θύματα, αφού επηρεάζει τις οικογένειες, τους φίλους και την κοινωνία στο σύνολό της.

Ως γυναίκα και πρόσωπο των ΜΜΕ προτρέπω όλες τις γυναίκες-θύματα να απευθύνονται στα συμβουλευτικά κέντρα και επιτέλους να σπάσουν τη σιωπή τους!
Το μήνυμα  μου είναι ο σεβασμός προς τη γυναίκα μέσα στην κοινωνία, γιατί είναι εκείνη που γίνεται κόρη χαρίζοντας περηφάνια, σύζυγος χαρίζοντας αγάπη, ερωμένη χαρίζοντας ευχαρίστηση, φίλη χαρίζοντας συμπαράσταση, μητέρα χαρίζοντας στοργή… και όλα αυτά αξίζουν σεβασμό... Και κατ’επέκταση, ο σεβασμός προς κάθε άνθρωπο, ανεξαρτήτους φύλου, ιδιότητας ή εθνικότητας ή άλλων χαρακτηριστικών, είναι ένας στόχος που πάντα πρέπει να αγωνιζόμαστε για να πετύχουμε, για μια υγιή κοινωνία...

Βάγια Μαυρομάτη, ψιμύθιολογος, μοντέλο: Όχι, το πρόβλημα κάτω από το χαλί

Εν έτει  2015 είναι ανεπίτρεπτο  να υπάρχει κακοποίηση διότι  κάθε άτομο έχει δικαίωμα στη ζωή, στην ελευθερία και στην προσωπική του ασφάλεια . Η κακοποίηση παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαιώματα .Είναι ένα φαινόμενο αθέατο που συμβαίνει πίσω από τις  κλειστές πόρτες της εκάστοτε οικογένειας.   Ας ενώσουμε λοιπόν τις φωνές μας για να ορίσουμε το τέλος στη βία των γυναικών  ας μην υπάρξει άλλη γυναίκα φοβισμένη στα όρια του θανάτου . Να οργανωθούμε και να δημιουργηθούν  ολοκληρωμένες δομές υποστήριξης κακοποιημένων γυναικών . Να συνταχθεί και να εφαρμοστεί ένα επαρκές νομικό πλαίσιο με πλήρη στήριξη για τα θύματα . Να δημιουργηθούν προγράμματα ισότητας σε όλες τις εκπαιδευτικές βαθμίδες  καθώς ο σεξισμός και τα στερεότυπα πρέπει να καταπολεμηθούν κυρίως μέσα από την παιδεία. Τέλος τα θύματα να πάψουν  να θάβουν τέτοιου είδους  προβλήματα κάτω από το χαλί εξυπηρετώντας  το σκοπό του θύτη και άμεσα να απευθύνονται στην αρμόδια υπηρεσία έπειτα  θα μπορούν  να ζουν  ελεύθερα από τον φόβο της βίας .

Ελένη Γαληνού, Συγγραφέας: Οι καιροί αλλάζουν και η κοινωνία ευαισθητοποιείται σε πράγματα που άλλοτε έκλεινε τα μάτια και σιωπούσε

Θεωρώντας ιδιαίτερα σημαντικό το θέμα της βίας κατά των γυναικών, θέλω να συμβάλλω κι εγώ με τον τρόπο μου ώστε αυτό το απαράδεκτο, όμως υπαρκτό φαινόμενο, να περιοριστεί όσο περισσότερο γίνεται. Είναι σημαντικό να σταθούμε πλάι σε γυναίκες που βιώνουν τέτοια προβλήματα. Οι κακοποιημένες γυναίκες είναι πάρα πολλές. Και δεν θα μιλήσω για χώρες που ο ίδιος ο νόμος τους το επιτρέπει, αλλά θα περιοριστώ στην Ελλάδα.

Ακόμα και σήμερα, ο αριθμός είναι πολύ μεγάλος, όμως δεν το μαθαίνουμε γιατί πολλές από αυτές τις γυναίκες φοβούνται να μιλήσουν. Το πρώτο στάδιο λοιπόν είναι να τολμήσουν να το βγάλουν προς τα έξω, να εμπιστευτούν κάποιον και να πουν αυτό που βιώνουν, και μετά, να ζητήσουν στήριξη και βοήθεια. Υπάρχουν κρατικοί φορείς, κέντρα στήριξης, υποστηρικτές γραμμές βοήθειας για γυναίκες και μητέρες, που μπορούν να ζητήσουν βοήθεια όλο το εικοσιτετράωρο. Υπάρχουν ακόμα, κέντρα υποδοχής κακοποιημένων γυναικών, έτοιμα να τους συμπαρασταθούν. Σημασία έχει να γίνει η αρχή και αυτές οι γυναίκες να τολμήσουν να μιλήσουν. Να απλώσουν το χέρι τους σε ανθρώπους που μπορούν να τις βοηθήσουν. Γιατί υπάρχουν αυτοί οι άνθρωποι. Οι καιροί αλλάζουν και η κοινωνία ευαισθητοποιείται σε πράγματα που άλλοτε έκλεινε τα μάτια και σιωπούσε.

Άννα Γαλανού, Συγγραφέας: Πολυπρόσωπη η βία εναντίον των γυναικών

Η βία εναντίον των γυναικών είναι πολυπρόσωπη και εκδηλώνεται ανεξάρτητα από κοινωνικό ή μορφωτικό επίπεδο. Πολλές έρευνες έχουν δείξει ότι κακοποιημένες γυναίκες υπάρχουν σε όλες τις κοινωνικές τάξεις. Το ενδιαφέρον είναι ότι πολλές γυναίκες με ανώτατη μόρφωση και επαγγελματική καταξίωση αποδέχονται την καταπίεση, την βία, την χειροδικία και τον εκβιασμό είτε στον οικογενειακό είτε στον εργασιακό χώρο. Αυτό από μόνο του αποδεικνύει πως η βία και ο εξαναγκασμός μας ακουμπά όλες. Η καταγγελία για κάθε πράξη βίας είναι το πρώτο που οφείλει να κάνει μια γυναίκα που είναι αποδέχτης τέτοιας συμπεριφοράς. Κάθε τέτοια καταγγελία αποτελεί τη μισή λύση του προβλήματος, γιατί φανερώνει δύναμη ψυχής και θέλησης να αντιμετωπίσει την κατάσταση που βιώνει. Το μήνυμα που θέλω να στείλω σε όλες τις γυναίκες που έχουν δεχτεί βία είναι να σταματήσουν να κρύβουν κάτω από το χαλί καταστάσεις που τις μειώνουν, τις υποτιμούν και τις τρομάζουν. Να πουν όχι, ως εδώ ήταν! Ο σεβασμός και η ισονομία ανάμεσα στους ανθρώπους, η ισότητα και οι ίσες ευκαιρίες σε όλους τους τομείς, είναι το ζητούμενο για μια ισορροπημένη κοινωνία.

Κάκια Ξύδη, συγγραφέας: . Πρέπει να πάψουν οι γυναίκες να ντρέπονται όταν πέφτουν θύματα βίας

Βία κατά των γυναικών, ένα φαινόμενο διαχρονικό. Όσο και να λέμε ότι εξελισσόμαστε σαν άνθρωποι και σαν κοινωνία δυστυχώς κάποια πράγματα παραμένουν ίδια. Και αυτό γιατί το μεγαλύτερο θηρίο είναι ο άνθρωπος. Τα ένστικτα παραμένουν ζωώδη. Για μένα ο μόνος τρόπος αντιμετώπισης βρίσκεται στην ενημέρωση του κόσμου. Πρέπει να πάψουν οι γυναίκες να ντρέπονται όταν πέφτουν θύματα βίας, να μην ενοχοποιούν τον εαυτό τους γι αυτό και πάνω από όλα να μιλάνε και να ζητάνε βοήθεια. Κι εμείς όλοι να μην μένουμε αδιάφοροι όταν αντιληφθούμε οποιαδήποτε μορφή βίας σε μια γυναίκα. Πρέπει όλοι να μάθουμε να μιλάμε από όποια πλευρά και αν βλέπουμε το πρόβλημα. Κάκια Ξύδη, συγγραφέας

Πέγκυ Φούρκα, συγγραφέας παιδικών βιβλίων, εικονογράφος: Κάθε γυναίκα έχει το δικαίωμα να αποφασίζει για τη ζωή και το σώμα της.

Η βία κατά των γυναικών, είναι δυστυχώς διαδεδομένο φαινόμενο σε όλες τις κοινωνίες ανεξαρτήτου θρησκείας ,επιπέδου ανάπτυξης ή κοινωνικής τάξης .Κάθε γυναίκα έχει το δικαίωμα να αποφασίζει για τη ζωή και το σώμα της. Μια κοινωνία που σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα οφείλει να προστατεύσει τα θύματα της βίας. Δεν πρέπει να υπάρχει καμία ανοχή απέναντι σε οποιαδήποτε μορφή βίας διότι έτσι διαιωνίζεται ένα έγκλημα εις βάρος εκατομμυρίων γυναικών.

Πρέπει να υπάρξει αφύπνιση και δράση για την εξάλειψη του φαινομένου. Να εκπαιδεύονται τα παιδιά από νηπιακή ηλικία στην έμφυλη  ισότητα. Να απλοποιούνται οι νομικές διαδικασίες για την καταγγελία των επιθέσεων και να παρέχεται  ασφάλεια  και στέγαση στις γυναίκες  που καταφεύγουν στη δικαιοσύνη . Σε ότι αφορά την ενδοοικογενειακή βία, που δυστυχώς είναι συχνό φαινόμενο, πρέπει να πάψει να είναι ταμπού. Τα οικογενειακά τείχη   θεωρούνται απαραβίαστα από μάρτυρες περιστατικών, που δυστυχώς  επιλέγουν τη σιωπή. Υπάρχει αναγκαιότητα υποστήριξης των γυναικών- θυμάτων,  για να μπορέσουν να βρουν  τη δύναμη να μιλήσουν. Ας ευχηθούμε  να ληφθούν τα κατάλληλα μέτρα για τη σωστή πρόληψη και  αντιμετώπιση του φαινομένου, γιατί οι συνέπειες είναι αρνητικές για όλη την κοινωνία.

ΘΑΝΟΣ ΚΟΝΔΥΛΗΣ συγγραφέας: Στίγμα της ελληνικής κοινωνίας

Η κακοποίηση της γυναίκας, και μάλιστα μέσα στην οικογένεια είναι ένα στίγμα της ελληνικής κοινωνίας που μόλις πρόσφατα αρχίζει και βγαίνει στην επιφάνεια. Γυναίκες υφίστανται ανηλεής ξυλοδαρμούς από τους συζύγους τους και κανείς δεν μιλάει γι΄ αυτό, ούτε και τα ίδια τα θύματα. Ο φόβος κρατάει κλειστά τα στόματά τους και η ελπίδα ότι δεν πρόκειται να ξανασυμβεί. Η πολιτεία συνήθως ελάχιστα ενδιαφέρεται αλλά ευτυχώς υπάρχουν κάποιες μικρές χαραμάδες φωτός από την ιδιωτική πρωτοβουλία. Πολλές οργανώσεις πολιτών ενδιαφέρονται για το θέμα και προσφέρουν τις δωρεάν υποστηρικτικές υπηρεσίες τους στα θύματα. Το περίεργο είναι ότι σπάνια τα θύματα καταγγέλλουν τους δράστες. Έτσι δυστυχώς στην Ελλάδα σπάνια οι δράστες της κακοποίησης των γυναικών καταλήγουν στο δικαστήριο και ακόμα σπανιότερα καταδικάζονται. Η βοήθεια των ψυχολόγων επί των θυμάτων είναι σημαντική. Τους δίνουν δύναμη σταθούν στα πόδια τους ώστε να αρχίσουν από την αρχή τη ζωή τους.

Ο συγγραφέας Θάνος Κονδύλης μετά από μήνες έρευνας και μαρτυρίες που κατέγραψε και βασιζόμενος σε μια αληθινή ιστορία έγραψε το «Μια ζωή, ένα φιλί», ένα βιβλίο που σπάει τα ταμπού και μπήγει βαθιά το μαχαίρι στην αλήθεια.  Σε μια αλήθεια που βρίσκεται δίπλα από όλους εμάς και ταυτόχρονα την εξορίζουμε μακριά μας. Σε μια αλήθεια που βασιλεύει πίσω από τις καλά κλειδωμένες πόρτες…αυτή της κακοποίησης των γυναικών!

Διαγωνισμός

Διεκδικήστε δύο αντίτυπα του βιβλίου «Μια ζωή, ένα φιλί» του Θάνου Κονδύλη, προσφορά των εκδόσεων Ψυχογιός. Για να πάρετε μέρος στον διαγωνισμό στείλτε mail με τα στοιχεία σας στην ηλεκτρονική διεύθυνση irene@enikolopoulou.gr