Towoman η Ελίζα Παναγιώτου: Η δυναμική Σερραία επιχειρηματίας στέλνει μήνυμα στις γυναίκες: Όλα τα τείχη των «δεν μπορώ», μπορούν να γίνουν «Θα τα καταφέρω»!

Στο eirinika αγαπάμε να φιλοξενούμε γυναίκες με όραμα και στόχους!

Γυναίκες που αποτελούν πηγή έμπνευσης και υγιή πρότυπα για όλους!

Μία από αυτές είναι και η Ελίζα Παναγιώτου.

Με καταγωγή από τις Σέρρες κατάφερε να κάνει αισθητή την παρουσία της στον κόσμο του επιχειρείν και να ανταπεξέλθει σε όλες τις προκλήσεις.

Η Ελίζα Παναγιώτου γεννήθηκε στις Σέρρες το 1987. Καλλιτεχνική φύση από μικρή, ως απόφοιτος μουσικού σχολείου με ειδικότητα στο πιάνο και το φλάουτο, ξεκίνησε τις σπουδές της στην αρχιτεκτονική στο Kingston university of London.

Μετά και την απόκτηση του March of Architecture εργάστηκε σε αρχιτεκτονικό γραφείο του Λονδίνου, αναλαμβάνοντας σημαντικά project ανακαινίσεων εσωτερικών χώρων για επιχειρήσεις και ιδιώτες.

Έχοντας ισχυρές ρίζες στο χώρο του επιχειρεί ν και όπλο της τις επαγγελματικές περγαμηνές επιστρέφει το 2013 στις Σέρρες και αναλαμβάνει πρωταγωνιστικό ρόλο στην οικογενειακή επιχείρηση των Σερρών, την Panmetal AEBE που εξειδικεύεται στην επεξεργασία και μεταποίηση χάλυβα και ανοξείδωτου χάλυβα.

Σήμερα ως μέλος ΔΣ του ομίλου, είναι υπεύθυνη για την οικονομική διαχείριση της εταιρείας καθώς και για το τμήμα προμήθειων και marketing.

Moto που προσπαθεί να εφαρμόζει καθημερινά: ‘’ Μετέτρεψε την κάθε δυσκολία σε ευκαιρία ώστε να γίνεις καλύτερος’’.

Μητέρα ενός εξάχρονου αγοριού, αξιοποιεί τον λιγοστό ελεύθερο χρόνο της παρακολουθώντας σεμινάρια management και marketing και συνεχίζοντας τις σπουδές της στη μουσική.

Ζώντας καθημερινά το σύγχρονο επιχειρηματικό γίγνεσθαι των συνεχών αλλαγών και αυξανόμενων απαιτήσεων τοποθετηθεί την γυναικεία παρουσία ως κυρίαρχη δύναμη, ικανή όχι απλά να σταδιοδρομήσει αλλά να έχει ηγετικό ρόλο φέροντας τομές σε όλα τα επίπεδα της επιχειρηματικής δραστηριότητας

Ακολουθεί απόσπασμα από συνέντευξη της κ. Παναγιώτου στην Ελένη Λαζάρου για το aveserres.gr

Το ταλέντο και η αγάπη σου για την μουσική σε έβαλαν σε πειρασμό να θελήσεις να ασχοληθείς επαγγελματικά με την μουσική;

Στο σπίτι μας η μουσική είχε πάντα μια θέση στην καθημερινότητά μας,  χωρίς όμως να υπάρχει κάποια ιδιαίτερη εκπαίδευση. Μεγάλωσα ακούγοντας τα ‘’τα τραγούδια της φωτιάς’’ του Θεοδωράκη και χαζεύοντας τη συλλογή από LPsτων LedZeppelin, TheDoors, Beatles,Χατζιδάκι και πολλών άλλων. Έτσι η εισαγωγή και η φοίτηση στο Μουσικό Σχολείο ήρθε απλά και αβίαστα και με βοήθησε ώστε, μέχρι και σήμερα ακόμη, η μουσική να είναι μια διαφυγή, μια παρέα. Την κράτησα σαν κάτι μοναδικό που μπορεί να μου προσφέρει λίγη μαγεία στην σύγχρονη, τεχνοκρατική εποχή που ζούμε.

Τελικά πως επέλεξες την αρχιτεκτονική;

Τώρα κάνοντας μια αναδρομή , δεν ξέρω αν την επέλεξα εγώ ή κάποιοι άλλοι για ‘μένα. Από τη μια η μητέρα μου , ένα μαθηματικό μυαλό  να αγοράζει λευκούς καμβάδες και με τα χρώματά της να τους μεταμορφώνει και από την άλλη ο πατέρας μου μ ’ένα χαρτί και ένα μολυβί να τραβάει γραμμές και να προσπαθεί να μας μάθει τι δοκάρια και τι σίδερα θέλει η κάθε κατασκευή για να είναι γερή. Πέρασα στο τμήμα Πολιτικών επιστήμων αλλά μάλλον η αρχιτεκτονική ήταν μονόδρομος.

Πως είναι η εμπειρία των σπουδών στην Αγγλία για έναν Έλληνα; Ποιες οι βασικές διαφορές του αγγλικού συστήματος παιδείας από το ελληνικό; Και ποιες οι μεγαλύτερες διαφορές στον τρόπο ζωής και την καθημερινότητα; Στα φαγητά; τον τρόπο διασκέδασης; Ακόμη και τον καιρό;

Τα χρόνια που σπούδασα , η εισαγωγή σε πανεπιστήμιο της Μ. Βρετάνιας  ήταν σαφώς ευκολότερη απ’ ότι στην Ελλάδα. Βρέθηκα στο ξεκίνημα της ενήλικης ζωής μου με κόσμο με πολύ διαφορετική κουλτούρα, φιλοσοφία, βιώματα και με όλα αυτά έπρεπε όχι μόνον ν’ αναμετρηθώ,  αλλά να συνυπάρξω, και να συνεργαστώ.  Στην Αγγλία όσο εύκολο είναι να εισαχθείς σε ένα πανεπιστήμιο τόσο δύσκολο είναι να αποφοιτήσεις αφού  σε δυο εξεταστικές οφείλεις να περάσεις  όλα τα μαθήματα αν όχι,  δεν μπορείς να συνεχίσεις να σπουδάζεις στη συγκεκριμένη σχολή.       Η ζωή στο Λονδίνο απέχει παρασάγγας από αύτη  στην ελληνική επαρχία. Όλα κινούνται πολύ πιο γρήγορα, ο καιρός   είναι μουντός και οι  επιλογές στο φαγητό αν και  είναι πάρα πολλές εγώ προτιμούσα  τα τάπερ,  που ευτυχώς έφθαναν συχνά από την Ελλάδα.  Όσο για το αν προσαρμόσθηκα εύκολα ακολούθησα αυτό που έχει  γράψει  ο Δαρβίνος, «δεν είναι τα πιο δυνατά είδη που επιβιώνουν ή τα πιο έξυπνα, αλλά αυτά που ανταποκρίνονται καλύτερα στις αλλαγές».  Έτσι αγκάλιασα την αλλαγή στη ζωή μου και σήμερα κάνοντας ένα πρόχειρο απολογισμό εκτιμώ όλα τα ευεργετήματα που έφερε στη ζωή μου, όπως η στοχο-προσήλωση και η δεξιότητα να μη χάνω την ψυχραιμία μου όταν οι συνθήκες στη δουλειά δεν είναι εύκολες, να επικοινωνώ με ενσυναίσθηση και κυρίως να εργάζομαι ομαδικά,  μια που αυτό απαιτεί το είδος της οικογενειακής μας επιχείρησης.

Στην Αγγλία ένας νέος αποφοιτώντας από το Πανεπιστήμιο είναι εύκολο να βρει δουλειά; Εσύ βρήκες δουλειά και μάλιστα καλή. Σου πέρασε από το μυαλόνα μείνεις στο εξωτερικό και να κάνεις καριέρα εκεί;

Στη δική μου περίπτωση όλα έγιναν σχετικά γρήγορα και η τύχη ήταν με το μέρος μου . Στο γραφείο που εργάστηκα είχα την ευκαιρία να ασχοληθώ με διάφορα έργα και να δω πώς ένα σχέδιο στον υπολογιστή παίρνει σάρκα και οστά .Όμως όσο δημιουργικό και συναρπαστικό  κι αν  ήταν αυτό το είδος εργασίας  δεν κατάφερε να νικήσει τη νοσταλγία, σαν γνήσια ελληνίδα, να επιστρέψω στην πατρίδα.

Τι είναι αυτό που σε έκανε να επιστρέψεις; Πως έχει διαμορφωθεί η ζωή σου;

Το πλάνο μου ήταν ξεκάθαρο από την αρχή. Ο χρονικός ορίζοντας επίσης. Έτσι με την επιστροφή μου στην Ελλάδα ξεκίνησα να μαθητεύω, να ενημερώνομαι αλλά και να εξοικειώνομαι  με τις απαιτήσεις της επιχείρησης.  Συγχρόνως  δημιούργησα την προσωπική μου οικογένεια  με καρπό τον Αλέξανδρο μου, τον  εννιάχρονο γιό μου. Σήμερα , έντεκα χρόνια μετά, έχω αναλάβει ενεργό δράση, ως μέλος των  ΔΣ των  τεσσάρων εταιρειών του ομίλου –Παναγιώτου ΑΕΒΕ,ΠανΜαρκετ ΑΕ, CSTAE και Παν Μεταλ ΑΕΒΕ–,   και έχω επιληφθεί ένα μέρος της οικονομικής διαχείρισης και των προμηθειών.

Διαβάζω σε μία συνέντευξή σου πως εντάχθηκες στον οργανισμό ICC womenHellas και στόχος σου είναι να βοηθήσεις γυναίκες στο επιχειρείν. Ποιες είναι οι μεγαλύτερες δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες σε θέσεις ευθύνης και πως μπορούν να βοηθηθούν;

Ο χώρος της χαλυβουργίας παραμένει  ακόμη ένας σχεδόν αμιγώς ανδρικός κλάδος. Βλέπουμε ότι το χάσμα ανάμεσα στους άνδρες και τις γυναίκες  στο επιχειρείν είναι πολύ μεγάλο αφού το ποσοστό των γυναικών σε υψηλόβαθμες  θέσεις είναι πολύ μικρό ακόμη.

Συχνά και βασικά εμπόδια συνδέονται με τις στερεοτυπικές διακρίσεις λόγω φύλου και τις πρακτικές αποκλεισμού και υποτίμησης ως παρεπόμενη συμπεριφορά. Τα ίδια  κοινωνικά στερεότυπα θεωρούν μια δυναμική γυναίκα ως αδίστακτη ,την συναισθηματική ως υπερβολικά ευαίσθητη ,τη γυναίκα με στόχους  ως σκληρή και τη φροντίδα της οικογένειάς της ως αδιαφορία για την καριέρα της.

Οι νέες έρευνες σε γυναίκες του επιχειρείν, οι μελέτες των νευροεπιστημών , αλλά και η ίδια η εμπειρία διαμορφώνουν ένα αισιόδοξο κλίμα στο πεδίο της γυναικείας επιχειρηματικότητας . Όλα τα ευρήματα συγκλίνουν  στο ότι οι γυναίκες μπορούν να διαχειρίζονται περισσότερα από ένα θέμα συγχρόνως, έχουν υψηλό βαθμό συναισθηματικής νοημοσύνης και άρα μπορούν να διαπρέψουν στην καινοτομία και στο να προετοιμάζουν ευέλικτα πλάνα. Επίσης είναι ικανές να ισορροπούν ανάμεσα σε αντικρουόμενες συνθήκες, να εφαρμόζουν επιτυχείς στρατηγικές και να παίρνουν τις σωστές αποφάσεις..   Φαίνεται λοιπόν ότι παρόλο που υπάρχει πολύς δρόμος ακόμη μπροστά μας, η γυναικεία τόλμη, η δύναμη  και η ανθεκτικότητα μπορεί να αντιμετωπίσει τις  προκλήσεις για ένα ισότιμο και πιο παραγωγικό και για τα δύο φύλα επιχειρείν.  Σε μια εποχή που η γυναικεία παρουσία καλείται να βγει μπροστά σε όλες τις πτυχές της οικονομικής και κοινωνικής ζωής, θεωρώ ότι η γυναικεία αλληλεγγύη είναι επιτακτική ανάγκη και υποχρέωση όλων μας. Χρειάζεται ενημέρωση , ενεργοποίηση και  συμμέτοχη  σε ομάδες και οργανώσεις ώστε να κινητοποιήσουμε και άλλες γυναίκες που μάχονται και πετυχαίνουν η κάθε μια στον τομέα και το αντικείμενό της.

Επίσης διαβάζω πως παρά τις αυξημένες επαγγελματικές και οικογενειακές σου υποχρεώσεις συνεχίζεις τις σπουδές σου . Ποιο είναι το μήνυμά σου σε γυναίκες που αφήνουν στην άκρη πράγματα που αγαπούν επειδή λένε πως δεν έχουν χρόνο;

Από τη στιγμή που επέλεξα να ασχοληθώ με το οικονομικό κομμάτι της επιχείρησης  παράλληλα με τις σύγχρονες απαιτήσεις στο εργασιακό τοπίο ,θεωρώ ότι ήταν επιβεβλημένο να καθιερώσω και να περιλάβω στη ζωή μου τη «δια βίου μάθηση». Να εκπαιδεύομαι δηλαδή  κάθε στιγμή στις νέες εξελίξεις του τομέα μου και να επικαιροποιώ συνεχώς τις γνώσεις μου. Δεν νομίζω ότι είμαι ο κατάλληλος άνθρωπος για να δώσω κάποια συμβουλή , αλλά μέσα από την εμπειρία μου  αυτό που μπορώ να πω είναι ότι  οφείλουμε οι σημερινές γυναίκες να βγούμε από τη ζώνη άνεσής μας και να τολμήσουμε. Να  αυτό-προσδιορισθούμε και να μην ακολουθήσουμε δρόμους που κάποιοι άλλοι επέλεξαν για εμάς.  Γιατί όπως είπε η Eleanor Roosevelt «Το μέλλον ανήκει σε αυτούς που πιστεύουν στην ομορφιά των ονείρων τους»..

Ποια είναι τα σχέδιά σου για το μέλλον;

Κάποιοι επιμένουν ότι οι σύγχρονοι , πολλαπλοί ρόλοι των γυναικών τις καθιστούν αναποτελεσματικές για επενδύσεις σε έργα που απαιτούν δέσμευση και αφοσίωση. Εγώ αυτό που νιώθω είναι ότι στο τέλος μιας κουραστικής  ημέρας μου  αυτό που δικαιώνει περισσότερο τις αποφάσεις ζωής που πήρα, είναι ο γιος μου.  Δεν ξέρω αν του έδωσα τον χρόνο που θα ήθελε, ξέρω όμως ότι η υποστήριξη στην προσωπική ανάπτυξη  του και στην πορεία για τα ολόδικά όνειρα του, πάντα θα είναι η πρώτη προτεραιότητα μου και η πιο βασική και γλυκιά δέσμευση μου απέναντί του.

Επίσης αυτό που ονειρεύομαι και εύχομαι για το μέλλον είναι, μαζί με την αδερφή μου και τα ξαδέρφια μου – ως δεύτερη επιχειρηματική γενιά και κάτω από την καθοδήγηση του ιδρυτή του ομίλου και πατέρα μου – να συνεχίζουμε να επιχειρούμε με γνώση, τόλμη και αρχές και να αφήσουμε τον κόσμο στα παιδιά μας καλύτερο απ’ αυτόν που παραλάβαμε εμείς.