Πάτε καλά; Το άρθρο γροθιά στο στομάχι της Μαρίας Χούκλη για τα σκοτωμένα παιδιά των Παλαιστίνιων, για την κατάρρευση του Μπόινγκ στην Ουκρανία, για τους κατσαπλιάδες στο Ιράκ!

Τα σκυλιά λύθηκαν.
Σαν να παραφρόνησε ξαφνικά ο κόσμος.
Σαν να απορρυθμίστηκε το Σύστημα. Και των «φανατικών» και των «πεπολιτισμένων».

Συρία, Γάζα, Ιράκ, Ουκρανία. Ένα πύρινο δρεπάνι στη γειτονιά μας θερίζει ζωές, αφήνει πίσω του ασύλληπτη καταστροφή και η εντροπία του απειλεί να προκαλέσει γενικευμένη ανάφλεξη.
Σαν να ανασυστάθηκε εκ της τέφρας του ο Παλιός Κόσμος που περιέγραψε ο Hobsbawm στην Εποχή των Άκρων. Η Ιστορία επιστρέφει αλλιώς, πάλι όμως ως τραγωδία, μεγαλύτερων  διαστάσεων λόγω των τεχνολογικών δυνατοτήτων και της υπερ-διασύνδεσης του πλανήτη.

Πώς γίνεται στη δεύτερη δεκαετία του πολλά υποσχόμενου 21ου αιώνα να έχει ξεθεμελιωθεί η Συρία, να έχουν σκοτωθεί χιλιάδες άμαχοι, να ζουν εκατομμύρια κάτοικοί της σε προσφυγικούς καταυλισμούς και οι γεωπολιτικές ισορροπίες να επιβάλλουν την επανεκλογή του Ασαντ;

Πώς γίνεται στη δεύτερη δεκαετία του πολλά υποσχόμενου 21ου αιώνα ακόμη να μην έχει βρεθεί λύση στο Παλαιστινιακό και λόγω γιγαντιαίων συμφερόντων να ξαναβλέπουμε το φονικό έργο «βόμβες-ρουκέτες-νεκρά παιδιά»;

Πώς γίνεται στο Ιράκ «τόσος πόνος, τόση ζωή» να οδηγήσουν τη χώρα όχι στην δημοκρατική διακυβέρνησή της αλλά στην άβυσσο του φονταμενταλισμού και ενός χαλιφάτου κατσαπλιάδων;

Πώς γίνεται να έχουν τιναχθεί στον αέρα 298 άνθρωποι μιας ειρηνικής πτήσης και όχι μόνο να μην αποκαλύπτεται η αλήθεια που την ξέρουν τόσοι και τόσοι αλλά να σκυλεύονται τα σώματά τους στα χωράφια της Ανατολικής Ουκρανίας;

Να δεχτώ ότι οι φανατικοί όλων των πλευρών δεν έχουν ούτε αρχές, ούτε αξίες, ούτε υπολογίζουν τον Άνθρωπο. Οι άλλοι, όμως, οι «κουστουμάτοι»; Οι κήρυκες της προστασίας της ζωής, της ελευθερίας και της περιουσίας των λαών, τι κάνουν; Άχρηστες οι πάσης φύσεως Συμβάσεις και Συμφωνίες που έχουν υπογράψει πομπωδώς.
Κουρελόχαρτα. Και μεις αναλώσιμοι.