Παπανδρέου vs Βενιζέλος: So What; Αργόσυρτο ''μαύρο'' εμβατήριο ακούγεται σε όλη τη χώρα και αυτοί χορεύουν με Φοίβο‏!

Οι Γιώργος Παπανδρέου και Ευάγγελος Βενιζέλος προσπάθησαν να δώσουν τη δική τους εκδοχή για όσα συνέβησαν αυτό το διάστημα. Όπως συμβαίνει σε όλες αυτές τις περιπτώσεις οι πολιτικοί έχουν την τάση να υποτιμούν τη νοημοσύνη των πολιτών και να εξιδανικεύουν τους εαυτούς τους. Ως έναν βαθμό αυτό συγχωρείται, ειδικά αν η αφήγηση γίνεται μετά από χρόνια, όταν τα πάθη έχουν κατευναστεί και τη θέση τους έχει πάρει μια διάθεση συγχώρεσης. Στις περιπτώσεις όμως των Παπανδρέου και Βενιζέλου τα πράγματα «καίνε» ακόμα. Και οι δύο δείχνουν να μην έχουν αντιληφθεί ότι αποτελούν αρνητικά πρόσωπα για τους πολίτες και ότι θα ήταν ωφελιμότερο για τους ίδιους να έκαναν λίγο στην άκρη να περάσει η επόμενη γενιά. 



Toυ Ανδρέα Μπελεγρή - Πρώτο Θέμα

Όμως γιατί να το αντιληφθούν; Στο ΠΑΣΟΚ τα τελευταία χρόνια παιζόταν ένα παιχνίδι διαχείρισης της εξουσίας. Ιδίως από το 2000 και έπειτα δεν υπήρχε στην πολιτική ατζέντα κάποιος μακρόπνοος πολιτικός στόχος. Το πραγματικό διακύβευμα ήταν η κατάκτηση της εξουσίας και, έπειτα, η παραμονή σε αυτήν. Οι εσωκομματικές διαμάχες περιστρέφονταν σε αυτό και μόνο. Μέσα σε αυτό το κλίμα γεννήθηκε η βεντέτα μεταξύ του Γιώργου Παπανδρέου και του Ευάγγελου Βενιζέλου. Πέρα από το προσωπικό στιλ δύσκολα μπορεί κανείς να διακρίνει διαφορές στις πολιτικές προτάσεις τους. Και αυτό όχι επειδή δεν έχουν προτάσεις, αλλά επειδή η πραγματική αγωνία τους ήταν η κατάκτηση της κορυφής με κάθε τρόπο. Άλλωστε η ομοιογένεια της πολιτικής τους φάνηκε στα χρόνια του μνημονίου. Ο Βενιζέλος υπηρέτησε με πίστη τις επιλογές του Παπανδρέου και ο Παπανδρέου άνοιξε το δρόμο που χαράζει σήμερα ο Βενιζέλος.

Στο μεταξύ το ΠΑΣΟΚ καταποντίστηκε. Η χώρα δεν είναι πια αυτό που ήταν πριν το 2010, το ρολόι έχει γυρίσει πίσω. Τα εισοδήματα μειώνονται ραγδαία, η δημοκρατία φοράει στενό κουστούμι και η αυτοδιάθεση του λαού έχει τεθεί υπό σοβαρή αμφισβήτηση. Ο κόσμος γύρω μας αλλάζει, τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα στην Ευρώπη βρίσκονται σε παρακμή, νέες ηγεμονίες διαμορφώνονται στην Ένωση και οι συσχετισμοί στον δυτικό κόσμο έχουν μπει σε μια νέα εποχή. Όλα αυτά επηρεάζουν την Ελλάδα μιας και μερικές από τις αλλαγές που συντελούνται - τουλάχιστον στην Ευρώπη - είχαν ως αφετηρία τη χώρα μας. Στις εκδηλώσεις για τα σαράντα χρόνια του ΠΑΣΟΚ περίμενε κανείς να προταχθεί από τους οργανωτές μια νέα προοπτική για το μέλλον της Ελλάδας ή έστω της παράταξης στην οποία ανήκουν. Αντί γι' αυτό οι Παπανδρέου και Βενιζέλος απέδειξαν πως ο χρόνος γι' αυτούς έχει σταματήσει στο  2007. Ένα αργόσυρτο "μαύρο" εμβατήριο ακούγεται σε όλη τη χώρα και αυτοί συνεχίζουν να χορεύουν ένα από τα φτηνά διασκεδαστικά τραγούδια του Φοίβου της προηγούμενης δεκαετίας. Δεν μπορούν να εμπνεύσουν πλέον κανέναν, ούτε τους δικούς τους, γιατί δεν μπορούν να εμπνευστούν οι ίδιοι από τα νέα δεδομένα που απαιτούν ηγέτες που έρχονται από το μέλλον.