Γνωρίστε έναν αρχιμανδρίτη που δεν καταγίνεται με τα συνηθισμένα αλλά με τα αυτιστικά παιδιά, με τον εθελοντισμό και με τα Special Olympics!

Είναι ο Αρχιμανδρίτης Απόστολος Καβαλιώτης του οποίου παρουσιάζω την Τετάρτη στην Καβάλα το τελευταίο του βιβλίο για το Σύνδρομο Asperger  - Ιστορία της Ερευνας - συμπτωματολογία και Προοπτικές υπέρβασης.

Ο Αρχιμανδρίτης Απόστολος Καβαλιώτης είναι σύμβουλος 8ης Περιφέρειας Ειδικής Αγωγής Ανατ. Μακεδονίας, Σερρών και Θράκης. Έχει τιμηθεί με το Βραβείο Ακαδημίας Αθηνών 2007 Τάξη Ηθικών και Πολιτικών Επιστημών

Διαβάστε εδώ μία συνέντευξη του στη συνάδελφο Μαρία Νικολάου γιά την Εφημερίδα "Μακεδονία"

Πατέρα Απόστολε, πώς προέκυψε η δημιουργία της ΜΚΟ;

Η ΜΚΟ GENESIS είναι μια πρωτοβουλία πολιτών γύρω από την Ιερά Μητρόπολη Αλεξανδρούπολης με έναν ξεκάθαρο και πολύ ουσιώδες μήνυμα, την υποστήριξη καθε ανθρωπιστικής δράσης στον τόπο μας και αλλού. Για τον λόγο αυτό ξεκινάει την δραστηριότητά της με μια προσπάθεια διαλόγου με το κοινό και ενημέρωσης για το ευαίσθητο θέμα του αυτισμού. Ευχαριστώ την ΜΚΟ << GENESIS >> , για την πρωτοβουλία τους και εύχομαι με την ευλογία του Σεβασμιότατου Μητροπολίτη Αλεξανδρουπόλεως κ.κ. Άνθιμου και τη συμπαράσταση όλου του Εβρίτικου λαού να συνεχίσουν το θεάρεστο έργο τους.

Πόσο σημαντικό – μεγάλο  είναι το πρόβλημα του αυτισμού στην περιοχή μας ;

Ο αυτισμός είναι μια διάχυτη αναπτυξιακή διαταραχή που εμποδίζει την επικοινωνία και την κοινωνική προσαρμογή του παιδιού. Συνοδεύεται από ποικίλες ασυνήθιστες συμπεριφορές και αντιδράσεις σε διάφορα αισθητηριακά ερεθίσματα. Το αυτιστικό φάσμα δεν αποτελεί πρόβλημα. Απαιτείται έγκαιρη εκπαιδευτική παρέμβαση και σωστή ενημέρωση των γονέων και των εκπαιδευτικών. Στην Περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης υπάρχει η εκπαιδευτική δομή , που χρειάζεται. Δηλ. Τμήματα Ένταξης, Ειδικά Σχολεία, Εργαστήρια Ειδικής Επαγγελματικής Κατάρτισης, ΤΕΕ Ειδικής Αγωγής ενώ υλοποιείται και η παράλληλη στήριξη, όπου , βέβαια, υπάρχουν οι προϋποθέσεις. Στον Νομό Έβρου , όπως και στους υπόλοιπους Νομούς, υπάρχουν δραστήριοι Σύλλογοι Γονέων και Κηδεμόνων Παιδιών με Αυτιστικό Φάσμα με μοναδικό τους μέλημα την ίδρυση Μονάδων Αυτόνομης Διαβίωσης, Κέντρου Ημέρας και Εργαστηρίων. Η προσπάθεια τους είναι τεράστια και αξίζει να συμμετέχουμε όλοι μας στο αγώνα τους.

Ποιο μήνυμα στέλνετε;

Είναι αλήθεια πως σε ότι αφορά τα άτομα με αναπηρία ποτέ δεν υπήρξε κάτι ξεκάθαρο και μη αμφισβητούμενο και είναι σίγουρο πως πρέπει να ασχοληθούμε ακόμη πιο πολύ με το θέμα και πολύ περισσότερο με τα ίδια τα άτομα που δεν είναι κοινόχρηστες ιστορίες, κοινόχρηστα βιβλία. Οι άνθρωποι με αναπηρία ακόμη και αν δυσκολεύονται να μιλήσουν, να γράψουν ή να περπατήσουν , σκέφτονται, νοιώθουν, ερωτεύονται. Δεν σέρνουν την αναπηρία τους μακριά από την ανθρώπινη συναναστροφή, στη σκιά του φεγγαριού σαν κάτι που δεν πρέπει να βλέπει κανείς, σαν κάτι που δεν πρέπει να υπάρχει. Θέλουν να εξουσιάζουν τον εαυτό τους, τη ζωή τους, την πορεία τους. Έχουν ίσο δικαίωμα στις χαρές και στους πόνους της ζωής. Η διαφορά είναι δικαίωμα. Δεν ανήκουν σε κανέναν αποκλειστικά. Το μόνο που θέλουν είναι να περπατούν σε μια γή χωρίς προσποιητούς χάρτες δικαιωμάτων και κρατικών διευκολύνσεων, ετικέτες, ορισμούς και μη ορισμούς. Είναι ανάγκη να τους αφήσουμε να αναπτύξουν τη φαντασία τους για να αναπτύξουν τη δημιουργικότητα τους και να γευτούν τη ζωή. Άλλωστε ΥΠΑΡΧΩ σημαίνει ΔΡΩ.

Πώς δουλεύετε με τους γονείς, τους εκπαιδευτικούς και πώς με τα ίδια τα παιδιά;

Η εκπαίδευση του αυτιστικού παιδιού απαιτεί πολύ ειδική προετοιμασία. Αυτό σημαίνει ότι απαιτείται ειδικά εκπαιδευμένο προσωπικό. Προτεραιότητα κατά την αντιμετώπιση δίνεται στις κοινωνικές δεξιότητες και στην επικοινωνία. Η εκπαιδευτική παρέμβαση περιλαμβάνει και αλλαγές στο περιβάλλον, καθώς και διδασκαλία παράλληλων δεξιοτήτων. Για την βελτίωση της επικοινωνίας και την ανάπτυξη των κοινωνικών δεξιοτήτων συχνά γίνονται παρεμβάσεις στο φυσικό περιβάλλον του σχολείου και του σπιτιού και χρησιμοποιούνται τα φυσικά ενδιαφέροντα των παιδιών στο παιχνίδι. Για τα παιδιά που δεν έχουν λεκτική επικοινωνία χρησιμοποιούνται εναλλακτικές μορφές επικοινωνίας.

Η έγκαιρη παρέμβαση και εκπαίδευση είναι ο χρυσός κανόνας . Περισσότερο γνωστή και αποδεκτή σήμερα είναι η μέθοδος Teacch και η μέθοδοςLovaas.Οι περισσότερες στρατηγικές περιλαμβάνουν κοινά στοιχεία, όπως είναι το περιεχόμενο του προγράμματος, η δομημένη διδασκαλία, η λειτουργική ανάλυση της συμπεριφοράς κ.ά.

Είναι αξιοσημείωτο το γεγονός ότι πολλοί νέοι δάσκαλοι εκπαιδεύονται για τη εκπαίδευση παιδιών με αυτισμό. Απαιτείται, βέβαια, και προσωπικό άλλων ειδικοτήτων , όπως ψυχολόγος , κοινωνικός λειτουργός, σχολικός νοσηλευτής, ειδικό βοηθητικό προσωπικό, λογοθεραπευτής, εργασιοθεραπευτής, των οποίων η προσφορά είναι σημαντική.

Όλα τα προγράμματα υποστηρίζουν την εμπλοκή της οικογένειας στα προγράμματα εκπαίδευσης των παιδιών με αυτισμό. Διαφοροποιείται μόνο από το ένα στο άλλο πρόγραμμα ο τρόπος εμπλοκής και οι δραστηριότητες τους.

Κυρία Νικολάου, είναι ανεπαρκή τα στοιχεία για την αποκατάσταση των ατόμων με αυτισμό κατά την ενηλικίωση τους. Ο αγώνας του Συλλόγου Γονέων Παιδιών με Αυτισμό του Ν.Έβρου για την δημιουργία των Μονάδων Αυτόνομης Διαβίωσης είναι τεράστιος. Αξίζει να είμαστε όλοι δίπλα τους. Η εκκλησία, ο Δήμος , η Νομαρχία , ο Σύλλογος Κυριών και Δεσποινίδων Αλεξανδρούπολης , τους στηρίζουν με όλες τις δυνάμεις τους. Μήπως τελικά μπορούμε να διαμορφώσουμε – ο καθένας ξεχωριστά – τις απαραίτητες προϋποθέσεις για την επαγγελματική αποκατάσταση των παιδιών με αυτισμό ?

Πόσο σημαντική τελικά είναι η ανθρώπινη ζωή, όταν τόσο άσκοπα «ξοδεύεται» σε όλα τα σημεία του πλανήτή μας;

Η δική μου ζωή είναι η ζωή ενός κληρικού. Κάθε χρόνο όμως αισθάνομαι  όλο και πιο φορτωμένος – από την αδυναμία μου, να απαντήσω στο ερώτημα σας. Τελικά τι θέλει ο Θεός  για την ανθρώπινη ζωή ? Είναι αυτό προϋπόθεση της σωτηρίας μου ? Είμαι 43 ετών και παίρνω απάντηση μόνο αν σκεφτώ ότιπροσλαμβάνοντας ο Χριστός την ανθρώπινη φύση χάρισε ασύλληπτη αξία στον άνθρωπο, στο κάθε ανθρώπινο πρόσωπο. Ο Ιησούς ταπεινώθηκε για να υπενθυμίζει την αξιοπρέπεια των ταπεινών. Διώχτηκε για να τονίζει  την αξιοπρέπεια των άδικα διωκομένων. Έζησε φτωχά για να μην ξεχνιέται η αξιοπρέπεια των φτωχών. Ξενιτεύτηκε για να υπενθυμίζει την αξιοπρέπεια των ξενιτεμένων. Υπέφερε μεταδίδοντας αξιοπρέπεια σ αυτούς που υποφέρουν. Ταλαιπωρήθηκε ως παιδί για να μην μπορούν οι δικοί του να λησμονούν την αξιοπρέπεια των παιδιών όλου του κόσμου.

Πιστεύω ότι η ανθρώπινη ζωή έχει αξία αν κατανοήσουμε τι είναι ευτυχία. Αν μάθουμε να απολαμβάνουμε την κάθε ώρα , την κάθε στιγμή. Εξάλλου στην αιωνιότητα, στη Βασιλεία θα χρειάζεται μόνο το << Άγιος, Άγιος, Άγιος >>, μόνο λέξεις Δοξολογίας και ευχαριστίας.

Κυρία Νικολάου , ευτύχησα να έχω στη ζωή μου έναν Άνθρωπο, έναν Πατέρα, τον Μεγάλο Ευεργέτη, Φρίξο Παπαχρηστίδη. Του οφείλω πολλά , μα περισσότερο απ όλα το ότι μου έμαθε με το παράδειγμά του να καταλαβαίνω τους φτωχούς πριν τους αγαπήσω και να τους αγαπώ πριν τους υπηρετήσω.Δεν γνωρίζω αν το κατόρθωσα. Έδωσε νόημα στη δική μου ζωή με το παράδειγμά του. Κάποτε μου είπε :  << Αν υπάρχουν άνθρωποι στο φεγγάρι πρέπει να πας για να τους γνωρίσεις. Η ανθρώπινη ζωή είναι ο ίδιος ο Θεός >>.

Πριν πολλά χρόνια βρέθηκα εθελοντής του ΟΗΕ στην Καλκούτα. Επιτρέψτε μου να ευχαριστήσω τον Μητροπολίτη Φιλίππων κ.κ.Προκόπιο  δίοτι εξ αιτίας μιας υποτροφίας στο Βατικανό , έμαθα τι είναι ο ανθρώπινος πόνος και η ανθρώπινη ζωή. Εκεί αντιλήφθηκα ότι τα αγέννητα παιδιά είναι τα φτωχότερα από τους φτωχούς. Εκεί έμαθα ότι όλοι οι άνθρωποι , γεννημένοι και αγέννητοι, έχουν δικαίωμα στη ζωή και στην οικογενειακή φροντίδα. Εκεί γνώρισα ότι η εκπαίδευση αποτελεί το κλειδί για μια καλύτερη ζωή. Εκεί για πρώτη φορά είδα να χρησιμοποιούν  τους χωμάτινους δρόμους για πίνακες και τα κλαδιά για κιμωλίες. Εκεί κατανόησα ότι η ανθρώπινη ζωή είναι θείο δώρο , που δεν προσβάλλεται αλλά χαρίζεται από τον Αναστημένο Θεό Μας.

Από πού αντλείται της δύναμή σας; 

Ήταν Ιούλιος πριν πολλά χρόνια στην Ινδία. Επιστρέφοντας από μια αποστολή με το αυτοκίνητο του ΟΗΕ , προκλήθηκε ατύχημα και τραυματίστηκα σοβαρά στα πόδια μου. Στο Νοσοκομείο, όπου μεταφέρθηκα η απόγνωση έγινε τεράστια. Στη δύσκολη εκείνη ώρα ξαναήρθαν στη σκέψη μου τα λόγια του Μεγάλου Ηγαπημένου, που ήταν συνεχώς κοντά μου: << και ιδού εγώ μεθ υμών ειμί πάσας τας ημέρας >>.Και ενώ φάνηκε τότε ότι το γεγονός εκείνο τερμάτιζε την εκεί ζωή μου έγινε η απαρχή για μια νέα διακονία στην Αφρική. Είμαι βέβαιος ότι ο καθένας έχει ανάλογες εμπειρίες. Οι υποσχέσεις του Αναστημένου Χριστού επαναβιώνονται όχι μόνο στις ημέρες της ομίχλης και των καταιγίδων αλλά και στις πιο δημιουργικές. Αυτός παραμένει παρών στην πορεία μου – πορεία μας, μέρα και νύκτα, χειμώνα και άνοιξη με τη βεβαιότητα που δωρίζει η υπόσχεση του : << και ιδού εγώ μεθ υμών ειμί πάσας τας ημέρας μέχρι της συντελείας του αιώνος >>.

Υπάρχει «Σταύρωση» χωρίς «Ανάσταση» στην καθημερινότητα της ζωής, γιατί «Γολγοθάς» υπάρχει.

Θα μου επιτρέψετε να απαντήσω με ένα συγκεκριμένο γεγονός. Ενθυμούμαι κάποιο νέο, πριν από είκοσι τρία περίπου χρόνια στην Ιερά Μονή της Παναγίας Εικοσιφοινίσσης του Παγγαίου, σε ώρα παρατεταμένης περισυλλογής. Αντιμετώπιζε ένα δίλημμα: Να μείνει στη χώρα του, μέσα στο σπίτι του ή να αναχωρήσει για άλλη πατρίδα, την Αφρική .Ατενίζοντας τον ορίζοντα ζητούσε μια ικανοποιητική απάντηση στο δίλημμά του. Η απάντηση τελικά ήλθε με ένα κρίσιμο ερώτημα : Πιστεύεις στο Θεό ? Πιστεύεις στη Σταύρωση Του ? Τότε πήγαινε. Δεν πιστεύεις ? Τότε μείνε εκεί που είσαι >>.Αν όμως δεν πιστεύει στη Σταύρωση και την Ανάσταση σε ποιόν Θεό πιστεύεις?

Ακολούθησε μια ήρεμη απόφαση για μια δύσκολη πορεία με συνεχείς σταυρώσεις. Σε ώρες σκληρές βασική παρηγοριά ήταν η εγγύηση του Αναστάντος Χριστού : << Και ιδού εγώ μεθ υμών ειμί πάσας της ημέρας έως της συντελείας του αιώνος >>. ( Ματθ.28 : 20 ). Και η βεβαιότητα του Ψαλμωδού : << Εάν γαρ και πορευθώ εν μέσω σκιάς θανάτου, ου φοβηθήσομαι κακά, ότι συ μετ εμού εί >> ( Ψαλμ…22 : 4 ).

Ο νέος αυτός , που ύστερα από μια μεγάλη πορεία σε διάφορους δρόμους της οικουμένης έχει την τιμή να απευθύνεται σε Σας θέλει να διαβεβαιώσει με όλη τη δύναμη της ψυχή του ότι ο Σταυρός για τον Χριστιανό είναι η επικράτηση της Βασιλείας και η νίκη του Χριστού και η Ανάσταση η αρχή της αιώνιας Διάβασης, της εισόδου στους ουρανούς.

Ας μην φοβόμαστε γιατί η Ανάσταση του Χριστού μας γεμίζει δύναμη κι ελπίδα για το παρόν και το μέλλον, το δικό μας , του τόπου μας, του κόσμου ολόκληρου.