Ποιος θα αναλάβει την ευθύνη για τα δύο νεκρά παληκάρια και τα τρία που χαροπαλεύουν? - 'Ενα άρθρο του Μάκη Πολλάτου‏

Δύο παλικάρια νεκρά και τρία να χαροπαλεύουν. Επειδή άναψαν μαγκάλι για να ζεσταθούν. Ήταν φοιτητές στα ΤΕΙ της Λάρισας. Και το φετινό χειμώνα δεν είχαν λεφτά για να αγοράσουν πετρέλαιο για να ζεστάνουν το διαμέρισμα που νοίκιαζαν.
«Δεν παίρνουμε πετρέλαιο. Αν έχει πολύ κρύο θα δούμε», είπαν στη σπιτονοικοκυρά τους. Οι δύο φοιτητές που νοίκιαζαν το σπίτι -οι άλλοι τρεις είχαν πάει για επίσκεψη- είχαν ένα μαγκάλι από θερμοσίφωνα για να ψήνουν καμιά φορά και για να ζεσταίνονται.
Χθες άναψαν το μαγκάλι, όπως θα είχαν κάνει τόσες και τόσες φορές. Ομως η χθεσινή ήταν η τελευταία. Μαζί με τα κάρβουνα κάηκε και η δική τους ζωή.



Μια ζωή που ξεκίνησε με τόσα όνειρα και ελπίδες. Πήγαν στη Λάρισα για να σπουδάσουν. Για να «χτίσουν» τις προϋποθέσεις για ένα καλύτερο αύριο. Πόσα όνειρα, πόση ζωή και πόση αγάπη έφυγε μαζί με τα δύο παλικάρια στην τραγωδία της Λάρισας!

Πόση δύναμη θα πρέπει να βρουν αυτοί οι γονείς για να αντέξουν την συμφορά που τους χτύπησε και να συνεχίσουν.
 
Ποιος θα αναλάβει την ευθύνη για την τραγωδία που προκάλεσε ένα μαγκάλι; Ενα μέσο θέρμανσης που ακόμη και πριν είκοσι χρόνια χρησιμοποιούσαν άποροι γέροντες και σήμερα έχει επιστρέψει στην καθημερινότητά μας λες και γινόμαστε Ινδία...
Στα σχόλια των αναγνωστών που συνοδεύουν το ρεπορτάζ στο protothema.gr οι περισσότεροι κατηγορούν την κυβέρνηση. Που στην προσπάθειά της να πατάξει το λαθρεμπόριο στα καύσιμα εξίσωσε τον ειδικό φόρο στο πετρέλαιο θέρμανσης και κίνησης αυξάνοντας κατά περίπου 30% την τιμή του πετρελαίου θέρμανσης. Με την εκτίναξη της τιμής του πετρελαίου η κατανάλωση μειώθηκε και οι άνθρωποι στράφηκαν σε ό,τι θεωρούσε ο καθένας πιο οικονομικό για να ζεσταθεί. Και οι Έλληνες άρχισαν να καίνε ό,τι φέρνει σε ξύλο, από παλαιά έπιπλα μέχρι παλέτες για να ζεσταθούν. Πολλοί πήραν σόμπες. Οι φοιτητές στη Λάρισα βρήκαν ένα παλιό θερμοσίφωνα. Τον έκοψαν στη μέση και έφτιαξαν ένα μαγκάλι που χρησιμοποιούσαν και σαν ψησταριά. Μέχρι που τους έκαψε την ίδια τη ζωή.
 
«Γιατί οι φοιτητές που σπουδάζουν σε άλλη πόλη απ' αυτή που έλκουν την καταγωγή τους δεν μένουν σε φοιτητικές εστίες, πληρώνοντας έστω ένα μικρό ενοίκιο;». λέει κάποιος. «Δεν φέρουν ευθύνη και οι ίδιοι; Δεν ήξεραν τους κινδύνους;», παρατηρεί άλλος. «Βάψατε με αίμα τα χέρια σας», γράφει κάποιος άλλος για τις ευθύνες των πολιτικών.
 
Δεν ξέρω ποιος έχει δίκιο ή άδικο, περισσότερο ή λιγότερο από τους άλλους. Ξέρω όμως ότι λόγω της ακολουθούμενης πολιτικής οι περισσότεροι δεν έχουν χρήματα ούτε για τα απολύτως απαραίτητα. Κι ακόμη και αν το πετρέλαιο θέρμανσης είχε παραμείνει στο 1 ευρώ το λίτρο οι πιο πολλοί και πάλι δεν θα μπορούσαν να εφοδιαστούν με πετρέλαιο για να ζεστάνουν το σπίτι τους. Γιατί το «τιμημένο» μνημόνιο έχει διαλύσει εκατοντάδες χιλιάδες ελληνικές οικογένειες. Και κάποιοι έχουν ξεχάσει ότι με το πρόγραμμα που εφαρμόζεται υποτίθεται πως η χώρα θα διασωθεί. Ποια χώρα μπορεί όμως να σωθεί όταν οι πολίτες της έχουν καταστραφεί;
 
Τι πρέπει να γίνει για να καταλάβουν αυτοί που αποφασίζουν για τις ζωές μας ότι η θέρμανση δεν είναι πολυτέλεια; Τι άλλο πρέπει να συμβεί για να συνειδητοποιήσουν ότι είναι απάνθρωπο να αναγκάζεις τους ανθρώπους να ανάβουν φωτιές μέσα σε κλειστούς χώρους για να ζεσταθούν; Οτι είναι έξω απ'τον υποτιθέμενο πολιτισμό μας να σπρωχνόμαστε και να στηνόμαστε στις ουρές για μια σακούλα πορτοκάλια; Οτι αυτή η Ελλάδα μας διώχνει;