Ούτε ευρώ στις κυπριακές τράπεζες - Ένα άρθρο του Τάσου Τέλλογλου

O Κύπριος πρόεδρος, Νίκος Αναστασιάδης, που έφτασε χθες στην Αθήνα και σήμερα θα συναντηθεί με τον πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά, θα ζητήσει -μεταξύ άλλων- από την ελληνική κυβέρνηση, να εντάξει στο ελληνικό πρόγραμμα ανακεφαλαιοποίησης των κυπριακών τραπεζών Λαϊκής και Κύπρου τα «ανοίγματά» τους στα ελληνικά τους υποκαταστήματα.

Στις συσκέψεις που έγιναν στην Κύπρο -πριν από την αναχώρηση του κ. Αναστασιάδη για την Αθήνα- το ποσό που θα έπρεπε να βάλει η Αθήνα, αν δεχόταν το κυπριακό αίτημα, θα ήταν 1,5 δισ. ευρώ. Τα επιχειρήματα των Κυπρίων αφορούν δύο κατηγορίες επισφαλειών που προκλήθηκαν στα υποκαταστήματα των τραπεζών τους στην Ελλάδα:
-Επισφαλή δάνεια, ιδιαίτερα σε μεγάλους πελάτες των δύο τραπεζών τους, αλλά και μετόχους τους, που θα έπρεπε εποπτικά να ελεγχθούν από την ΤτΕ.
-Αγορές ομολόγων του ελληνικού Δημοσίου μετά την είσοδο στο μνημόνιο, που αποφασίσθηκαν από τις διοικήσεις των κυπριακών τραπεζών μετά από πίεση της ελληνικής πολιτικής ηγεσίας.

Και τα δύο επιχειρήματα υποστηρίζονται, από κυπριακής πλευράς, από αριθμούς που έχουν συλλεγεί από μεγάλες ελεγκτικές εταιρείες. Αλλά, επί της ουσίας, νομικά, ούτε στο ένα, ούτε στο άλλο έχουν δίκιο. Οι διοικήσεις των Τραπεζων αποφασίζουν για τις αγορές τίτλων ή δάνεια και έχουν αυτές την ευθύνη απέναντι στους μετόχους τους.

Η κυπριακή κυβέρνηση ήδη προσανατολίζεται να αυξήσει το φόρο στις εταιρείες, από 10 σε 12,5%, για να διασκεδάσει τις ανησυχίες των Ολλανδών και των Γερμανών ότι διασώζουν ρωσικές καταθέσεις, σώζωντας τις κυπριακές τράπεζες και θα ήθελε η Αθήνα να δώσει χείρα βοηθείας. Αλλά το ποσό για την ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών, με την αύξηση των επισφαλειών από μη εξυπηρετούμενα δάνεια, δεν φθάνει καλά–καλά για τις δικές μας τράπεζες. Δεν μοιραστήκαμε ποτέ τα κέρδη τους, γιατί να μοιραστούμε τις ζημιές τους;