Η πορεία στην έρημο του Ελληνισμού, της Ελλάδας και της Κύπρου - Τι γράφει ο Αλέξης Παπαχελάς‏

Αυτή η κρίση βαθαίνει απότομα και επικίνδυνα τα πολιτισμικά ρήγματα ανάμεσα στον Βορρά και τον Νότο. Εμείς εδώ στον Νότο επιβεβαιώνουμε το στερεότυπο του Γερμανού και του Φινλανδού ως παντελώς μη ευέλικτου, εμμονικού και απελπιστικά σκληρού παίκτη. Εκεί πάνω στον Βορρά ριζώνει ακόμη βαθύτερα το στερεότυπο ενός Νότου, που αρνείται να δει την πραγματική του κατάσταση και επιδιώκει πάση θυσία να κρατήσει τον τρόπο ζωής του και το κοινωνικό του κράτος με... γερμανικά λεφτά.



Το ευρωπαϊκό project έχει εκτροχιασθεί με την πρώτη μεγάλη κρίση, γιατί προφανώς ήταν φτιαγμένο για τις καλές εποχές. Το χάσμα είναι εξαιρετικά δύσκολο να γεφυρωθεί γιατί, δόξα σοι ο Θεός, έχουμε Δημοκρατία και στον Νότο, αλλά και στον Βορρά. Την ώρα που οι γερμανικές εκλογές ωθούν την κ. Μέρκελ σε ακραίες θέσεις, οι εκλογές στην Ιταλία και οι δημοσκοπήσεις σε άλλες χώρες δείχνουν ότι κερδίζουν οι αντισυστημικές δυνάμεις. Θα χρειασθεί πολύς κόπος αλλά και ιστορικές προσωπικότητες, που δεν φαίνονται σήμερα στον ορίζοντα, για να διασωθεί το φιλόδοξο αυτό εγχείρημα, που ήθελε να διαψεύσει τον νόμο που λέει ότι η Ευρώπη κάθε 40-60 χρόνια έχει πόλεμο ή μεγάλη κρίση.

Εμείς τώρα είμαστε βεβαίως μια διαφορετική περίπτωση. Από τη γένεσή μας ως σύγχρονο κράτος μας ταλανίζει το δίλημμα «Ανατολή ή Δύση». Οι μεγάλες κρίσεις ξυπνάνε μέσα μας παλιά ρήγματα που δεν κοιμούνται ποτέ, όπως ακριβώς συμβαίνει τώρα και στην Κύπρο. Είχαμε και έχουμε, άλλωστε, τις συνήθεις κατηγορίες οπαδών: εκείνους που θέλουν τα προνόμια των δυτικών κλαμπ αλλά με εκπτώσεις για τις ανατολίτικες ιδιαιτερότητες μας..., εκείνους που λανθασμένα πιστεύουν ότι πρέπει να χάσουμε τα εθνικά μας χαρακτηριστικά και να μπούμε σε ένα μπλέντερ ευρωομογενοποίησης και τέλος εκείνους που θέλουν διατήρηση εθνικών χαρακτηριστικών μέσα σε μια μεγάλη Ευρώπη, με κεντρικό στόχο να γίνουμε ένα βαθιά ελληνικό σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος.

Πέρα, όμως, από το συναίσθημα και τις όποιες ιστορικές αναφορές, όλη αυτή η συζήτηση πρέπει να γίνεται βάσει συγκεκριμένων προτάσεων. Το να βρίζεις άπαντες ως «προδότες» δεν αποτελεί πρόταση. Την πατρίδα την αγαπάμε όλοι και όλοι θα υποστηρίξουμε άλλους δρόμους που προστατεύουν τα συμφέροντά της. Αρκεί να είναι δρόμοι καλά χαραγμένοι, όχι φαντασιώσεις για γεωπολιτικές ή άλλες οάσεις, που θα αποδειχθούν απλά αντικατοπτρισμοί μέσα στην έρημο στην οποία βαδίζει τώρα ο ελληνισμός, στην Ελλάδα και την Κύπρο.