ΓΑΣΤΡΟΝΟΜΙΑ _ ΠΡΟΤAΣΕΙΣ

Γευστική βόλτα στα café-εστιατόρια 10 μουσείων της Αθήνας!

Με ωραία ισορροπία ηρεμίας και ζωντάνιας, καφέ, σνακ ή πλήρη κουζίνα, τα cafes των μουσείων, μικρά, χαλαρά καταφύγια, είναι ιδανικά για να συζητήσεις, να διαβάσεις το βιβλίο ή την εφημερίδα σου και να ξαποστάσεις από την περιπλάνηση ανάμεσα στα εκθέματα ή στις αθηναϊκές γιορτινές βιτρίνες.

3 Ιανουαρίου 2015 - 8:59 μμ

Οι ημέρες των γιορτών είναι παραδοσιακά πολύ καλή στιγμή για επισκέψεις στα αθηναϊκά μουσεία – αυτόν τον καιρό φωσφορίζουν άλλωστε πολλές εκθέσεις-αφορμές. Αλλά και για μια στάση στα cafes τους, όχι μόνο μετά τις ιστορίες, τις εικόνες, τις συγκινήσεις που κρύβονται στις πτέρυγες αλλά και ανάμεσα στα γιορτινά ψώνια, τα σουλάτσα και τα παντός τύπου τρεξίματα των ημερών. Στα τραπέζια τους πετυχαίνεις φίλους και φιλενάδες που τα λένε, μοναχικούς που διαβάζουν ήσυχοι την εφημερίδα ή το βιβλίο τους, οικογένειες σε μουσειακό σαφάρι... Με διαφορετικά στιλ, χαλαρά και φιλόξενα, είναι ένα σημείο επαφής του πολιτισμού με την καθημερινή ζωή.

Μπορείς να ξεκινήσεις, ας πούμε, την ημέρα σου με πρωινό στο Μουσείο Ακρόπολης (σερβίρεται μέχρι τις 12 ). Έτσι θα έχεις μπροστά σου, εκτός από μια στραπατσάδα με φρέσκια ντομάτα, μια ηπειρώτικη τυρόπιτα ή λουκουμάδες με θυμαρίσιο μέλι και κανέλα κι ένα μπαλκόνι 700 τ.μ. που βλέπει Ακρόπολη. Τα γλυπτά του Παρθενώνα και τα αρχαϊκά αγάλματα είναι μια κυλιόμενη σκάλα δρόμος, το ίδιο και η εντυπωσιακή, χρωματιστή μακέτα της Ακρόπολης φτιαγμένη με 120.000 τουβλάκια Lego που ήρθε από το Nicholson Museum του Σίντνεϊ. Μπορείς πάντα να καθίσεις και για μεσημεριανό ή για βραδινό: γίγαντες Πρεσπών με σπανάκι, σέσκουλα, πράσα, μαραθόριζα και παστό Μάνης, φρέσκες γαρίδες με ούζο, κριθαράκι, κρόκο Κοζάνης και λαχανικά ή μοσχαράκι γάλακτος με χυλοπίτες και σάλτσα από βασιλομανίταρα που μιλάνε ελληνικά με σύγχρονη γευστική διάλεκτο.

«Ilissia» στο Βυζαντινό Μουσείο

Στο Αρχαιολογικό Μουσείο το εξωτερικό cafe που βλέπεις από την Πατησίων διαθέτει κι ένα σκεπασμένο κομμάτι και αρκετοί πίνουν το χειμώνα τον καφέ τους εκεί, αλλά υπάρχει και το δεύτερο εσωτερικό cafe, στο οποίο θα βρεθείς κατεβαίνοντας τα σκαλιά προς το πωλητήριο. Αν δεν κάνει πολύ κρύο, θα συνδυάσεις κάποιο ρόφημα με τις μπαγκέτες, τα πεϊνιρλί, τις πίτες, τις μπουγάτσες, τα ντόνατ και τα cupcakes που θα δεις στις γυάλινες προθήκες, καθισμένος στην εσωτερική αυλή με τις επιτύμβιες στήλες, τα λιοντάρια, τα φθαρμένα από το νερό αγάλματα από το Ναυάγιο των Αντικυθήρων, τις ελιές και τα λευκά τριαντάφυλλα. Όσο για το μέσα κομμάτι του, φιλοξενεί στους τοίχους του μέχρι τις 14/1 την έκθεση του Γεωργίου Αθανασόπουλου «Χρόνου σημεία στο φως», μια σειρά από ασπρόμαυρες φωτογραφίες τοπίων και αρχιτεκτονικών κατασκευών που σε μεταφέρουν κάπου ανάμεσα στη Δραπετσώνα και στον Πειραιά, σε μεσαιωνικούς πύργους, στη λίμνη Υλίκη και την αρχαία Οινόη...

Το καφεστιατόριο «Ilissia» θα το βρεις στα δεξιά σου μπαίνοντας στην πανέμορφη αυλή του Βυζαντινού και Χριστιανικού Μουσείου, αφού περάσεις τον τεράστιο πλάτανο, τη γλυπτή μορφή («Διαβαίνειν» τιτλοφορείται το έργο ) της Βάνας Ξένου και το σιντριβάνι. Εκεί, δίπλα στα άλλοτε χειμερινά ανάκτορα της δούκισσας της Πλακεντίας, θα καθίσεις είτε στο κλασικό εσωτερικό είτε στη βεράντα που ζεσταίνεται με σόμπες, από όπου χαίρεσαι τον πράσινο ορίζοντα, αφήνοντας τα πιτσιρίκια (αν υποθέσουμε ότι έχεις πιτσιρίκια ) να τρέχουν ανάμεσα στα παρτέρια και να κρύβονται πίσω από τα πιθάρια με τις ελιές. Στον κατάλογο θα συναντήσεις πολλές παραλλαγές club sandwich, μπαγκέτες αλλά και πιάτα ελληνικής και διεθνούς κουζίνας: από ταρτάρ σολομού και spring rolls μέχρι κολοκυθάκια αβγολέμονο, χουνκιάρ μπεγεντί, ριζότο και burger.

«Cafe Merlin» στο Ίδρυμα Θεοχαράκη

Αν έχεις διάθεση εξωστρεφή, επίσης καλή ιδέα είναι ο κήπος του Νομισματικού Μουσείου στην Πανεπιστημίου – το άλλοτε αθηναϊκό βουλεβάρτο. Παρότι διαθέτει μόνο ένα μικρό εσωτερικό τμήμα κλεισμένο με γυαλί, ακόμη και το χειμώνα πολλοί είναι εκείνοι που κάθονται έξω για να πάρουν τη δόση τους σε πράσινο, ανάμεσα στα δέντρα, τα λουλούδια και τα αγάλματα, και πίνουν ζεστή σοκολάτα, τσάι, καφέ ή ένα ποτήρι κρασί φορώντας το παλτό τους. Σερβίρουν επίσης σαλάτες, τάρτες, προσούτο με αποξηραμένα φρούτα, ποικιλίες τυριών και αλλαντικών και τις Πέμπτες τα συνοδεύουν με live jazz.
Στην περίπτωση του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης, τώρα, μια περιήγηση στις μόνιμες συλλογές και τις περιοδικές εκθέσεις του σε ταξιδεύει αυτόν τον καιρό από τα περίφημα κυκλαδίτικα ειδώλια στα ταφικά έθιμα και στις ιαματικές πρακτικές της αρχαιότητας. Το cafe-εστιατόριο του ισογείου όμως σε επιστρέφει στο σήμερα με μοντέρνο σχεδιασμό σε λευκό και γκρι κι έναν αστικό κήπο εσωτερικού χώρου. τα φυτά φτάνουν μέχρι τη λευκή γραμμική κατασκευή στο ταβάνι. Θα καθίσεις στις μεγάλες μαξιλάρες στον άσπρο πάγκο, που μοιράζονται τα μικρά κυκλικά τραπέζια του cafe και τα μεγαλύτερα για φαγητό, απέναντι από τις γυάλινες προθ ήκες με τα γλυκά, τους κουραμπιέδες και τα μελομακάρονα. Στο μενού θα συναντήσεις πιάτα όπως το σεβίτσε λαβράκι με καππαρόμηλα και πορτοκάλι, τα χειροποίητα ραβιόλι με σκοτύρι και ο ψητός μπακαλιάρος με κρούστα μυρωδικών.

«Museum cafe restaurant» στο Μουσείο Γουλανδρή

Μπορείς πάντα να πιάσεις πόστο στο cafe του κεντρικού κτιρίου του Μουσείου Μπενάκη, στο νεοκλασικό της οδού Κουμπάρη, που από το μπαλκόνι του βλέπει Ακρόπολη, Λυκαβηττό κι Εθνικό Κήπο, έχοντας μπροστά σου κασιώτικα ντολμαδάκια, ταμπουλέ και πιάτα ημέρας, π.χ. χοιρινό φρικασέ με σέλινο και πράσο, ρεβίθια με σπανάκι, κοτόπουλο με σάλτσα πορτοκάλι. Όσο για το Μουσείο Μπενάκη της Πειραιώς, όπου αξίζει να βρεθείς τόσο για να μάθεις περισσότερα για τα πρώτα βήματα του Δομήνικου Θεοτοκόπουλου στη Δύση –μεταξύ Βενετίας και Ρώμης–, πίνεις τον καφέ σου στο ισόγειο, σε ένα μοντέρνο και συνάμα λιτό χώρο που βλέπει από τη μία στο εντυπωσιακό αίθριο του μουσείου και από την άλλη στην κίνηση της Πειραιώς. Συνδυάζει ίδιου τύπου κουζίνα με το αδερφάκι του κέντρου και urban view.

Το καλοκαίρι γινόταν χαμός, αλλά και τώρα –καιρού επιτρέποντος– είναι αρκετοί εκείνοι που κάθονται στην αυλή του Athens City Museum Bistrot, ή αλλιώς «Black Duck Garden», στον κήπο του Μουσείου της Πόλεως των Αθηνών, όπου επιβιώνει ο φοίνικας που φύτεψε κάποτε η Αμαλία. Ιδίως εκείνο το σαλονάκι, χωμένο σε μια εσοχή του τοίχου, κάνει θραύση. Και το εσωτερικό πάντως, με τους πίνακες στους τοίχους, ένα πιάνο σε μια γωνία, βιβλία στα ράφια, στρωμένο με χαλιά, σε τυλίγει σε ζεστό κουκούλι κι επιπροσθέτως έχει μεγάλη γευστική γκάμα: από ομελέτα φούρνου και σούπες ημέρας μέχρι ριζότο με άγρια μανιτάρια και τρούφα, ταλιάτα Black Angus ή λαβράκι με λαχανικά και κινόα.