Ο Δημ. Αντωνόπουλος έβαλε μεγάλο βαθμό στο ψαρό-εστιατόριου του Παπαϊωάννου στο Μικρολίμανο: ''Εχει τέχνη & μεράκι'', λέει!

Ωραίο Μικρολίμανο: Έχει αλλάξει πλέον η κατάσταση στο Μικρολίμανο, καθώς τρανταχτά θαλασσινά ονόματα (όπως το «Βαρούλκο» και ο «Παπαϊωάννου» ) σφραγίζουν πλέον με την παρουσία τους το πιο γραφικό λιμάνι του Πειραιά. Απ’ ό,τι οσμίζομαι, μάλιστα, συντόμως θα έχουμε και άλλες ενδιαφέρουσες εξελίξεις. Η κίνηση πάντως του Γιώρ­γου Παπαϊωάννου να μεταφέρει εκεί το εστιατόριό του από το Νέο Φάληρο αποδείχτηκε ρουά ματ, καθώς είναι προφανές πλέον ότι θεωρείται και λόγω θέσης ένα από τα εμβληματικά σημεία θαλασσινής γαστρονομίας. Το διαπιστώνω σε κάθε επίσκεψή μου, καθώς εκτός από τις φιλικές και οικογενειακές παρέες ή τα ζευγάρια συναντάω συχνά business συναθροίσεις που περιλαμβάνουν στις τάξεις τους πολλούς ξένους. 

Τον «Παπαϊωάννου» τον ξεκίνησαν το 1992 οι γονείς του Γιώργου, ο ίδιος πρωτομπήκε στην κουζίνα το ’98 και κατάφερε να καταξιωθεί με το σπαθί του. Την τριετία 2011-13 λειτουργούσε τα καλοκαίρια και το «Παπαϊωάννου@Akanθus» στη Γλυφάδα, ενώ από τον Μάρτιο του 2013 λειτουργεί υπό την επίβλεψή του το ωραιότατο «Μπαρμπουνάκι» στη Γλυφάδα. Τα τελευταία νέα λένε ότι ο Γιώργος Παπαϊωάννου θα λειτουργήσει και το εστιατόριο «Ελαιών» του ξενοδοχείου «Romanos» στο «Costa Navarino». Επανερχόμαστε στο Μικρολίμανο, όπου τα τραπέζια στο ντεκ, με τις ασπρόμαυρες φωτογραφικές θαλασσογραφίες να τα κυκλώνουν, έχουν το προνόμιο της γοητευτικής θέας του λιμανιού και είναι σαφώς η προτίμηση όλων. Υπάρχει όμως και από την άλλη πλευρά του δρόμου μια κομψή, μοντέρνα και ζεστή σάλα με μια φανταστική μπάρα από τραχύ μάρμαρο.

 
Τέχνη και μαστοριά: Ένα από τα πιο δύσκολα γαστρονομικά καθήκοντα είναι να αναδείξει κάποιος όλη τη λεπτότητα και το άρωμα των θαλασσινών. Η ευαίσθητη φυσιογνωμία τους συνήθως καταταλαιπωρείται μέχρις αποχυμώσεως, με αποτέλεσμα τα καλούδια του υγρού βασιλείου να καταρρέουν γευστικά. Ο Γιώργος Παπαϊωάννου όμως ξέρει να αξιοποιεί τα χαρίσματά τους με ακρίβεια ωρολογοποιού, γι’ αυτό η απόλαυση της κατά τα άλλα απλής κουζίνας είναι αληθινή εμπειρία. Διαλέγεις λ.χ. μπαρμπούνια ψητά και, παρότι αυτήν την εποχή μπορεί να μην έχουν το πιο έντονο άρωμα, η φιλεταρισμένη σάρκα τους έρχεται υπέροχα τροφαντή και ζουμερή, γαλακτωμένη, καθώς μόλις έχει περάσει από το κατώφλι της ωμότητας. η πέτσα τους σχεδόν διάφανη και τραγανή, μια σταλιά αρπαγμένη στη σχάρα καρυκεύει με το άρωμά της τη σάρκα. Μιλάμε για ψήσιμο-κομψοτέχνημα που καταλήγει σε έδεσμα συναρπαστικό!
 
Ανάλογη είναι και η μαστοριά του στο τηγάνι. Τρως κουτσομούρα που έρχεται φιλεταρισμένη, σε ένα φανταστικό, στεγνό και αιθέρια τραγανιστό κουρκούτι, και παθαίνεις πλάκα. Όμως εδώ μπορείς να δοκιμάσεις και ασυνήθιστες προτάσεις όπως ο τηγανισμένος σαργός και να ενθουσιαστείς με το τσαγανό της χυμώδους σάρκας του, που η αρωματική της γεύση σε εκπλήσσει σε αυτήν τη δυσεύρετη εκδοχή. Πάμε τώρα και στα ακόμη πιο δύσκολα, όπως οι αχνιστοί μεζέδες, που αν δεν τους χειριστείς σωστά, καταλήγουν στην άχαρη αγκαλιά του ξενέρωτου. Όχι εδώ όμως… Οι κατακόκκινες σαν αίμα γαρίδες Κοιλάδος (Ερμιονίδα ) έρχονται εξαιρετικά γλυκοφάγωτες και αρωματικές (πικάντικο ιώδιο ) μέσα στο θεάρεστο ζουμί τους. Ο ροφός, αχνισμένος με λεμονάτα χόρτα, είναι μια φινετσάτη βερσιόν σπιτικής μαγειρικής με την αρμονία ραμμένη στην ούγια. Όπως και οι ελαφρά κοκκινιστές καραβίδες ή γαρίδες, με σπανάκι και ντοματίνια, αλλά και η κομψότατα ρουστικανική σουπιά τηγανισμένη με το μελάνι της.

 
Όλα αυτά στηρίζονται βεβαίως στις εξαιρετικές πρώτες ύλες που συγκεντρώνει ο Παπαϊωάννου από ψαροντουφεκάδες, καΐκια και μοναχικούς ψαράδες. Οι ευβοϊκές καραβίδες είναι αριστούργημα είτε τις φας σε ταρτάρ με τα αβγά τους, είτε τηγανητές, είτε σε πικάντικο σεβίτσε. Έρχονται και σε ωραία, λιτή λιγκουινάδα με αχινό αλλά και σε κριθαρότο βαθιάς νοστιμιάς (που θα ήταν καλύτερο αν η σάλτσα ήταν λιγότερη και ανέπνεε το πιάτο ). Εξίσου νόστιμη και η χυλωμένη ψαρόσουπα, που η υπαινικτική ξινάδα της τσιμπολογάει ωραία τη γλώσσα, σερβιρισμένη με ελαφρώς al dente πατάτες και καρότα. Η ωραιότατα αρτυμένη, δροσερή σαλάτα από μαρούλια, ρόκα και ντοματίνια και το βραστό σταμναγκάθι είναι «πρέπει» για να φρεσκάρεις το στόμα σου. Οι τραγανοί λουκουμάδες είναι άρτιοι και λαχταριστοί και τα γλυκά του κουταλιού καλοφτιαγμένα, αλλά δεν μπορούν να συγκριθούν με τα φαγητά. Κάτι πιο ψαγμένο θα ανέβαζε σαφώς το επίπεδο του εστιατορίου. 

Η επίσκεψη του κριτικού στο εστιατόριο έγινε στις 18/3. 

Πηγή: Athinorama.gr