Made in Greece o Nικόλαος Τριχάκης καθηγητής του Χάρβαρντ: Αποκωδικοποιεί τα μυστικά της τράπεζας τυριών

 Η Credito Emiliano, στην Εμίλια Ρομάνια της Ιταλίας, δέχεται ως εγγυήσεις για την παροχή χαμηλότοκων δανείων σε κτηνοτρόφους των γύρω περιοχών ολόκληρα κεφάλια παρμεζάνας και συγκεκριμένα του τύπου Parmigiano-Reggiano!
Η τράπεζα είναι γνωστή στην Ιταλία, όμως μια πρόσφατη έρευνα με τον τίτλο «Credem: Τραπεζιτικές εργασίες με τυρί» του Ελληνα αναπληρωτή καθηγητή διοίκησης επιχειρήσεων στην Business School του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ, Νικόλαου Τριχάκη, ρίχνει φως στο πώς ακριβώς οι τραπεζίτες της Credito Emiliano (Credem) έχουν καταφέρει να επιβιώσουν ανεξάρτητα από τη διεθνή οικονομική συγκυρία.

Οπως ανέφερε ο κ. Τριχάκης μιλώντας στο «Εθνος», «το μοντέλο της Credem είναι ο ενδελεχής έλεγχος των λειτουργιών, επιχειρήσεων και πρακτικών των εταιρειών με τις οποίες συνάπτει δανειακές συμβάσεις, ο έλεγχος αυτός δίνει τη δυνατότητα στην τράπεζα να αξιολογήσει με μεγαλύτερη ακρίβεια το ρίσκο της επένδυσής της και σε κάποιες περιπτώσεις μάλιστα να το μηδενίσει. Αυτή η δυνατότητα, με τη σειρά της, επιτρέπει στην τράπεζα να μειώσει τα επιτόκια τα οποία χρεώνει στους οφειλέτες της».

Ο καθηγητής Διοίκησης Επιχειρήσεων στη σχολή Business School του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ Ν. Τριχάκης αναλύει το μοντέλο της Credito Emiliano.

Η διαφορά
Αν και όπως διευκρινίζει «όλες οι τράπεζες στον κόσμο αξιολογούν το ρίσκο των επενδύσεών τους δεν τον κάνουν πάντα στον βαθμό που το επιχειρεί η Credem» κι αυτό γιατί η τράπεζα, στην ουσία, δεχόμενη ως εγγύηση παρμεζάνα έχει αναλάβει την αποθήκευση και τον ενδελεχή έλεγχο της παλαίωσης του καθενός από τα 440.000 κεφάλια του «βασιλιά των τυριών» που βρίσκονται στο χρηματοκιβώτιο-αποθήκη ωρίμανσης που λειτουργεί η ίδια στην Εμίλια Ρομάνια. Οι αποθήκες παρμεζάνας, όπως μας αναφέρει ο διακεκριμένος ακαδημαϊκός, λειτουργούν εδώ και περίπου 70 χρόνια και μέσα σε αυτό το χρονικό διάστημα «η τράπεζα έφτασε στο σημείο να γνωρίζει περισσότερα για τις βέλτιστες πρακτικές ωρίμανσης και τους κινδύνους της από τους ίδιους τους παραγωγούς».

Μία από τις αποθήκες της ιταλικής τράπεζας γεμάτη με κεφάλια παρμεζάνας του τύπου Parmigiano-Reggiano

Σύμφωνα με τα στοιχεία, η τράπεζα αξιολογεί το κάθε κεφάλι στην τιμή του ωριμασμένου (διετίας) τυριού και η αναλογία του δανείου προς την αξία ανέρχεται σε περίπου 70%-80%, λειτουργώντας ως «μαξιλάρι» για τις διάφορες διακυμάνσεις της αγοράς και για την προστασία της επένδυσης της τράπεζας.
Σε περίπτωση που οι παραγωγοί για κάποιον λόγο χρεοκοπήσουν εξαιτίας των δανείων, τότε η τράπεζα πουλάει η ίδια τα κεφάλια παρμεζάνας. Το επιτόκιο του δανείου κυμαίνεται από 3%-5% και επιπλέον χρεώνει τη «φύλαξη» στην αποθήκη της. Σύμφωνα με τον κ. Τριχάκη, «το τελικό αποτέλεσμα είναι ότι όλοι βγαίνουν κερδισμένοι: οι δανειζόμενες εταιρείες επιβαρύνονται με χαμηλότερα επιτόκια και κόστος δανεισμού, η τράπεζα μειώνει σημαντικά το ρίσκο της επένδυσής της και, χρεώνοντας χαμηλότερα επιτόκια, μπορεί να ανταγωνισθεί τράπεζες με μεγαλύτερα αποθέματα κεφαλαίων».

Όλη η συνέχεια εδώ - Εthnos.gr