ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ

Άλλο ένα διαμάντι του στέμματος της δημόσιας περιουσίας ξεπουλήθηκε χτες από την προδοτική κυβέρνηση των Αθηνών. Ο ΟΠΑΠ παραδόθηκε στα χέρια της αντίδρασης. Μόνος πυλώνας αντίστασης οι φίλιες δυνάμεις στον πρόεδρο. Ο πρόεδρος δεν πιάνεται κοροΐδο! Πήρε τον καρπό και άφησε στους άλλους τα σπόρια. Πλήρωσαν τον ΟΠΑΠ 20 φορές τα κέρδη του. Ο πρόεδρος δεν πλήρωσε μία. Και θα παίρνει κάθε χρόνο 60 εκατ. ευρώ, βρέξει, χιονίσει.

Τότε, σχεδόν μισόν αιώνα πριν, ήταν η τοπική χούντα των ακροδεξιών συνταγματαρχών. Σήμερα είναι η «ευρωχούντα» των τραπεζιτών που καταλύει κάθε δημοκρατική εξουσία σε ολόκληρη τη Γηραιά Ηπειρο. Τότε, στις 21 Απριλίου 1967, η Δεξιά και το στρατιωτικό παρακράτος της συνωμοτούσαν για να αποτρέψουν την απλή εναλλαγή. Την παράδοση της διακυβέρνησης της χώρας σε έναν αποδεδειγμένα απολύτως πιστό υπηρέτη του συστήματος, τον Γεώργιο Παπανδρέου. Σήμερα, εν έτει 2013, η «ευρωχούντα» των τραπεζιτών αδιαφορεί παντελώς για το ποιος κυβερνά την κάθε χώρα της Ευρωζώνης και της ΕΕ. Ξέρει ότι όλοι οι πολιτικοί των κομμάτων εξουσίας είναι πιστοί υπηρέτες των συμφερόντων της.

Η φωτογραφία στη Monde ήταν σοκαριστική: μια νέα γυναίκα, καθισμένη στην αναπηρική καρέκλα, με ένα πρόσθετο μέλος δίπλα στην ωραία της γαμπίτσα κι ένα κίτρινο χέρι να κρέμεται απ΄ την ίδια μεριά, χαμογελά στον φακό. Στην αρχή θαύμασα, νομίζοντας ότι η γυναίκα πήγε κόντρα στις εντυπώσεις και φόρεσε τη φούστα της, επειδή αυτό επιθύμησε – ήμουν μακριά νυχτωμένη. Η είδηση ήταν ακριβώς αντίστροφη: η συγκεκριμένη, ως γυναίκα-βουλευτής της τουρκικής Εθνοσυνέλευσης, ήταν υποχρεωμένη να φορά φούστα κι έπειτα από δυο χρόνων αγώνα για να της επιτραπεί να φορέσει παντελόνι, τελικά δικαιώθηκε…

Εκ των πραγμάτων έρχεται στο μυαλό η περίπτωση του Μένιου Κουτσόγιωργα, ο οποίος φορτώθηκε με όλες τις αμαρτίες μιας άλλης κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ για να καταλήξει μπροστά στα μάτια των δικαστών και του ακροατηρίου με το συγκλονιστικό « αδυνατώ κύριε πρόεδρε». Έτσι «ολοκληρώθηκε» η κάθαρση του ’89.

Ας φυτέψουμε  λοιπόν τα μπαλκόνια μας. Και όπου δεν υπάρχουν γλάστρες, είναι πολύ εύκολο και οικονομικά προσιτό να βάλουμε. Μελιτζάνες, ντομάτες, πιπεριές. Ήλιοι, κατιφέδες, βασιλικός. Καρπουζιές, κολοκυθιές και φιαλιές. Πρασινάδα, άρωμα και καρποί.

Ειλικρινά δεν έχω ιδέα περί τις μπίζνας της φράουλας. Δεν ήξερα ότι όλοι αυτοί που τις μάζευαν είναι μετανάστες. Βέβαια αν το σκεφτόμουν το θέμα, μάλλον εκεί θα κατέληγα, απλά δεν το σκέφτηκα ποτέ και δεν το έψαξα.

Δεν ξέρω ποιος χριστιανός, προ πόσων δεκαετιών και πούθε ορμώμενος, είχε τη φαεινή ιδέα να φυτέψει στον ακάλυπτο της πολυκατοικίας που μένω μια πορτοκαλιά και μια νεραντζιά. Στοιχηματίζω πως του άρεσαν τα γλυκά κουταλιού, όμως το μόνο που τελικά κατάφερε ήταν να αναταράζει τους ήδη ταραγμένους ύπνους μου. Τα δυο δένδρα βρίσκονται ακριβώς κάτω απ’ το υπνοδωμάτιο μου και τις ανοιξιάτικες νύχτες που πέφτει ο αέρας, το άρωμα απ’ τα μπουμπουκιασμένα άνθη τους διαπερνά τις γρίλιες του παραθύρου και μεθά τον ύπνο μου. Το μεθύσι, μου φέρνει όνειρα.

“Δεν σας λέω -κάθε άλλο- ότι τα δύσκολα πια πέρασαν. Σας λέω, όμως, ότι οι θυσίες πιάνουν τόπο. Και η κατάσταση έχει αρχίσει να αλλάζει. Η ψυχολογία έχει αρχίσει να αλλάζει. Σε λίγο η βελτίωση αυτή θα γίνεται αισθητή από όλο και περισσότερους” υπογράμμισε ο πρωθυπουργός στο πρόσφατο μήνυμά του προς τους Έλληνες πολίτες. Κατά σύμπτωση, στις τελευταίες 48 ώρες είχαμε 9 αυτοκτονίες απελπισμένων από την οικονομική κρίση ανθρώπων! Είναι τρομερό πόσα ψέματα μπορεί να πει ένας άνθρωπος και με πόσο θράσος μπορεί να παρουσιάζει το μαύρο για άσπρο για να κερδίσει λίγο χρόνο στην εξουσία!

Πέντε Έλληνες βουλευτές ανέλαβαν μία αξιοσημείωτη πρωτοβουλία: Αποφάσισαν να οργανώσουν ένα ταξίδι στο Κουρδιστάν και να πάρουν μαζί τους 22 επιχειρηματίες, με στόχο να τους ανοίξουν δρόμο για δουλειές. Πολύ σωστά καταλάβατε. Πέντε Έλληνες βουλευτές κάνουν, επιτέλους, αυτό που κάνουν άλλοι συνάδελφοί τους εδώ και χρόνια: «Πουλάνε» Ελλάδα!

Σε όλη την Ελλάδα ανθούν οι παράνομες χωματερές. Είναι και αυτό ένα επίτευγμα του πολιτικού συστήματος φεουδαρχικού τύπου, τόσο σε κεντρικό όσο και σε τοπικό επίπεδο, που κράτησε καθηλωμένη τη χώρα.

Η λύση λοιπόν είναι πιο κοντά από όσο νομίζουμε. Αντί να τρέχουμε στο Βερολίνο, στη Νέα Υόρκη και στη Μόσχα για να πείσουμε τη Μέρκελ, τη Λαγκάρντ και τον Πούτιν για το δίκιο μας, μπορούμε να πάμε Ρώμη, Παρίσι, Μαδρίτη και Λισαβόνα. Άλλωστε, είναι οι προορισμοί που προτείνουν αυτή την περίοδο και όλοι οι ταξιδιωτικοί πράκτορες.

Το εκκλησάκι της Παναγίας στον Σκορπιό είναι μικροσκοπικό, αλλά εκείνο το βράδυ οι τοίχοι του είχαν γίνει λάστιχο - κανείς δεν περίμενε ότι ήταν ανθρωπίνως δυνατό να χωρέσει τόσο κόσμο. Κατά τη διάρκεια της τελετής, οι δημοσιογράφοι, ελάχιστοι και επιλεκτικά διαπιστευμένοι, προσπαθούσαν μέσα στο πλήθος να φτάσουν όσο πιο κοντά γινόταν στους πρωταγωνιστές του “γάμου του αιώνα”. Δεν ήταν εύκολο όμως. Στενοί συγγενείς, παιδιά, παραπαίδια, οι αξιωματικοί και το πλήρωμα της “Χριστίνας”, οι έχοντες εργασία και θέση στο νησί, και οι χωροφύλακες, σχημάτιζαν κλοιό προστασίας γύρω από την Τζάκι και τον Αριστοτέλη.

Ο Ντενγκ Χσιάο Πινγκ, ο κομμουνιστής ηγέτης που δρομολόγησε τις μεταρρυθμίσεις που έβγαλαν την Κίνα από την λίθινη εποχή του Μάο, είχε απαντήσει για το δίλημμα μεταξύ κομμουνιστικού και καπιταλιστικού μοντέλου της οικονομίας με την παραβολή της μαύρης και της άσπρης γάτας.

Εστάλη στις 15 Απριλίου στις Βρυξέλλες. Προβλέπει ύφεση 4,2% φέτος, και ανάπτυξη 0,6% το 2014 και 3,7% το 2016. Άνοδο επενδύσεων αλλά μεγάλες πιέσεις σε ανεργία και ιδιωτική κατανάλωση. SOS για φτώχεια και ανεργία. Περιγράφει την πολιτική μεταρρυθμίσεων για την ανάπτυξη,  την συγκράτηση  ανεργίας και  φτώχειας από το 2013 και έως το 2020.

Πριν από μερικούς μήνες προξενούσαν εντύπωση οι στρατιές των ανέργων. Δεν είχαμε έρθει άλλη φορά αντιμέτωποι με τόσους πολλούς ανθρώπους που βρισκόντουσαν ξαφνικά δίχως δουλειά. Σήμερα δεν υπάρχει έκπληξη. Ούτε όμως και δουλειά για τους ανθρώπους. Το ακόμη χειρότερο είναι ότι δεν υπάρχει καν πρόταση για το πώς οι άνθρωποι αυτοί θα βρουν δουλειά και θα επανενταχτούν στον παραγωγικό ιστό. Ο μεγάλος κίνδυνος είναι ο παραγκωνισμός τους, το περιθώριο.

Από τα φοιτητικά μου χρόνια έχω να γράψω για το Κομμουνιστικό Κόμμα. Η σύγκρουση στην Πάντειο με την ΚΝΕ – πανίσχυρη τότε – ήταν σκληρή και αδυσώπητη. Το Κομμουνιστικό Κόμμα ήταν ένας σοβαρός ιδεολογικός αντίπαλος. Εκείνα που συζητούσαμε τότε – μια συζήτηση για την ελευθερία στον πυρήνα της – βρήκαν λίγο καιρό αργότερα την απάντησή τους στην πράξη.

Όταν δημοσιογράφοι από τον αγγλικό Βορρά ή τη Σκωτία με ρωτούν για την κατάσταση στην Ελλάδα σήμερα, τους παραπέμπω στη ζοφερή κατάσταση που επικρατούσε στα μέρη τους αφότου αναρριχήθηκε στην κυβέρνηση η κ. Θάτσερ. Ακόμα και η σημερινή, θλιβερή, υφεσιακή Αθήνα δεν μπορεί να συγκριθεί με την κοινωνική καθίζηση της Βρετανίας βόρεια του Γουότφορντ την περίοδο 1979-90. Πρόκειται για καταστάσεις που έζησα από πολύ κοντά, αυτόπτης μάρτυρας της απόγνωσης που έσπειρε η κυβέρνηση της Μάργκαρετ Θάτσερ μεταξύ των πιο αδύναμων Βρετανών.

Ο πιθανός αφελληνισμός του ελληνικού τραπεζικού συστήματος είναι ένα σημαντικό θέμα που πρώτος το έβαλε ο πρώην πρόεδρος της Εθνικής κ. Ράπανος. Δεν πρόκειται για μία εθνικοπατριωτική κορώνα. Η Οικονομία χρειάζεται τουλάχιστον μία μεγάλη ελληνική τράπεζα. Όχι για να κάνουν τα ρουσφέτια τους οι πολιτικοί. Αλλά για να βοηθηθούν οι μικρές και οι μεσαίες ελληνικές επιχειρήσεις. Αλλιώς σκέφτονται οι Έλληνες και αλλιώς οι ξένοι τραπεζίτες.

Έχουμε οι Έλληνες περισσότερα αυτοκίνητα από τους Γερμανούς; Σύμφωνα με τη στατιστική της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας που δημοσιεύθηκε στις 8 Απριλίου για τον πλούτο των ευρωπαϊκών νοικοκυριών, κατά το 2009, το 73% των ελληνικών νοικοκυριών είχε αυτοκίνητο έναντι του 70% στη Γερμανία, το 2010.

Η επαναφορά στο προσκήνιο της συζήτησης περί των γερμανικών αποζημιώσεων είναι άλλη μια απόδειξη των παθογενειών στη λειτουργία του πολιτικού συστήματος για δεκαετίες. Ενώ είναι προφανές και το νομικό και το ηθικό δίκαιο της ελληνικής διεκδίκησης, εντούτοις έμεινε στα… αζήτητα.