Η βραβευμένη με Πούλιτζερ συγγραφέας - Topwoman Jhumpa Lahiri στην Αθήνα!

Τη Δευτέρα, 2 Μαρτίου 2015, στις 7 το βράδυ, στην αίθουσα διαλέξεων του ΔΙΚΕΜΕΣ (Πλατεία Σταδίου 5, δίπλα στο Καλλιμάρμαρο), η δημοσιογράφος Μαριλένα Αστραπέλλου «ανακρίνει» τη συγγραφέα, σε μια εκδήλωση του Διεθνούς Κέντρου Ελληνικών και Μεσογειακών Σπουδών, του Συλλόγου Αποφοίτων του Πανεπιστημίου Princeton στην Ελλάδα (Princeton Alumni Club of Greece) και των εκδόσεων ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ.

Την Τρίτη, 3 Μαρτίου 2015, η Jhumpa Lahiri θα συνομιλήσει με τη συγγραφέα Αμάντα Μιχαλοπούλου για τα βιβλία της, στις 7 το βράδυ, στο βιβλιοπωλείο ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ στην Κηφισιά (Κηφισίας 310).

Μέλος του κύκλου συγγραφέων του Μπρούκλιν μαζί με τη Νικόλ Κράους, τον Τζόναθαν Σάφραν Φόερ και τον Τζόναθαν Φράνζεν κέρδισε το βραβείο Pulitzer το 2000, διαβάστηκε ευρέως και από τις δύο πλευρές του Ατλαντικού και θεωρήθηκε η αναμορφώτρια της αμερικάνικης λογοτεχνίας.

Από τις εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ κυκλοφορεί το μυθιστόρημα της Jhumpa Lahiri Εκεί όπου ανθίζουν οι υάκινθοι, το οποίο ήταν υποψήφιο για το βραβείο Booker 2013. Στο παραπάνω έργο, εξιστορείται η ζωή μιας οικογένειας και η πορεία δύο αδελφών στις ταραγμένες συνθήκες των δεκαετιών που ακολούθησαν την ανεξαρτητοποίηση της Ινδίας από τη Βρετανία. Η ιστορία των δύο αδελφών έχει ως φόντο την εξέγερση του Ναξαλμπάρι, μια εξέγερση που συγκλόνισε την Ινδία και της οποίας η βίαιη καταστολή από την ινδική κυβέρνηση προκάλεσε την αντίδραση πολλών διανοούμενων της Δύσης.

Βασίζεται δε σε ένα πραγματικό συμβάν, το οποίο έγινε στη γειτονιά των παππούδων της συγγραφέα στην Καλκούτα τη δεκαετία του ’60. Δύο αδέλφια βρήκαν καταφύγιο κοντά στο σπίτι των συγγενών της∙ η αστυνομία τούς εντόπισε και στη συνέχεια τους συνέλαβε, για να τους εκτελέσει αργότερα. Έχοντας μια αόριστη εικόνα της εξέγερσης από τα όσα άκουγε κατά τις συχνές επισκέψεις των παιδικών της χρόνων στην Καλκούτα, η Lahiri βρήκε το κουράγιο να καταπιαστεί με το θέμα αυτό έπειτα από πολλά χρόνια και να το ερευνήσει, αφού είχε ήδη δημοσιεύσει άλλα έργα της.

Το αποτέλεσμα είναι ένα συναρπαστικό, βαθιά συγκινητικό μυθιστόρημα για τη μοίρα και τη θέληση, την εξορία και την επιστροφή.

Η γραφή της χαρακτηρίζεται από απλή γλώσσα, ενώ οι ήρωές της, φιγούρες απολύτως ανθρώπινες, με μια πλούσια γκάμα συναισθημάτων, είναι ικανοί να εκφράσουν όχι μόνο την οργή και την πικρία αλλά και τη συγγνώμη και την ελπίδα.     

Θίγει επίσης το ζήτημα της συναισθηματικής «εξάρθρωσης» και της απώλειας του τόπου τους που υφίστανται οι μετανάστες, το ερώτημα κατά πόσο μπορούν αυτοί να ταυτιστούν με το νέο περιβάλλον και να νιώσουν ολοκληρωτικά Αμερικανοί. 

Παιδί ινδών μεταναστών και η ίδια, γεννήθηκε το 1967 στο Λονδίνο. Ήταν δύο ετών όταν οι γονείς της μετανάστευσαν στην Αμερική, όπου ο πατέρας της εργάστηκε ως βιβλιοθηκάριος στο πανεπιστήμιο του Ρόουντ Άιλαντ. Όσο για τη μητέρα της, που επί χρόνια δίδασκε σε ένα σχολείο στο Ρόουντ Άιλαντ, έβρισκε συχνά μέσα στις τσέπες των πανωφοριών της σημειώματα από μαθητές που της έλεγαν να γυρίσει πίσω στη χώρα της. 

«Ξέρω ότι υπάρχουν άνθρωποι εκεί έξω που εξακολουθούν να μη θεωρούν καλόδεχτη την παρουσία της οικογένειάς μου. Συχνά οι Αμερικανοί με κοιτούν και αναρωτιούνται αν μπορώ να μιλήσω αγγλικά» εξομολογείται η συγγραφέας.

Οι εμπειρίες τόσο των μελών της οικογένειάς της όσο και αυτές των φίλων, των συγγενών και άλλων γνωστών από τις κοινότητες των μεταναστών από τη Βεγγάλη, με τις οποίες είναι εξοικειωμένη, διατρέχουν τα έργα της. Συχνά οι ήρωές της είναι ινδοί μετανάστες που θα πρέπει να ελιχθούν ανάμεσα στις πολιτιστικές αξίες του τόπου τους και σε αυτές της θετής τους πατρίδας. Η Lahiri δείχνει τις νεότερες γενιές να απορρίπτουν τις αναστολές των μεταναστών πατέρων τους, που πολύ συχνά αφοσιώνονται στην κοινότητά τους, και τις ευθύνες τους έναντι των άλλων μεταναστών.

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ JHUMPA LAHIRI
Η Τζούμπα Λαχίρι (Jhumpa Lahiri), κόρη ινδών μεταναστών, γεννήθηκε στο Λονδίνο το 1967, αλλά μεγάλωσε στις ΗΠΑ. Η πρώτη της συλλογή διηγημάτων με τίτλο Διερμηνέας ασθενειών (Ελληνικά Γράμματα, 2001) κυκλοφόρησε το 1999 και βραβεύτηκε με τα βραβεία Pulitzer και Pen/Hemingway, ενώ έλαβε τον τίτλο The New Yorker Debut of the Year. Το 2003 κυκλοφόρησε το πρώτο της μυθιστόρημα με τίτλο Η συνωνυμία (Ελληνικά Γράμματα, 2004), ενώ το 2008 ακολούθησε η δεύτερη συλλογή διηγημάτων της Unaccustomed Earth, η οποία βραβεύτηκε με το Frank O'Connor International Short Story Award και το Asian American Literary Award.

Το Εκεί όπου ανθίζουν οι υάκινθοι, το οποίο συμπεριλήφθηκε στη βραχεία λίστα για το Βραβείο Man Booker 2013, είναι το δεύτερο μυθιστόρημά της. Τα βιβλία της έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες και γίνονται μπεστ σέλερ. Παντρεμένη εδώ και χρόνια με τον ελληνικής και νικαραγουανής καταγωγής δημοσιογράφο Alberto Vourvoulias-Bush και μητέρα ενός γιου και μιας κόρης, ζει στην Ιταλία.

Η σελίδα της στο facebook: facebook.com/JhumpaLahiriAuthor

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ «ΕΚΕΙ ΟΠΟΥ ΑΝΘΙΖΟΥΝ ΟΙ ΥΑΚΙΝΘΟΙ»
Καλκούτα, δεκαετία του 1960. Ο Ουντάγιαν και ο Σουμπάς είναι δύο αχώριστα αδέρφια. Μεγαλώνοντας όμως ακολουθούν διαφορετικές πορείες. Ο Ουντάγιαν, παρορμητικός και μαχητικός, εντάσσεται στο μαοϊκό κίνημα και παλεύει με πάθος ενάντια στις ανισότητες και την αδικία της μετα-αποικιακής Ινδίας. Ο Σουμπάς, πιο φρόνιμος και φιλήσυχος, εγκαταλείπει την πατρίδα του για να σπουδάσει στην Αμερική.

Όλα όμως θα ανατραπούν από τη δραματική εκτέλεση του Ουντάγιαν. Ο μεγάλος αδερφός αναγκάζεται να επιστρέψει εσπευσμένα στη γενέτειρά του και να πάρει τολμηρές αποφάσεις για τη νεαρή χήρα που είναι έγκυος.

AΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΩΝ ΤΗΣ JHUMPA LAHIRI

The Spectator

Τι σας έκανε να γράψετε αυτή την ιστορία;

Έμαθα για μια εκτέλεση που είχε γίνει στην Καλκούτα στις αρχές της δεκαετίας του ’70, στην περιοχή όπου μεγάλωσε ο πατέρας μου, όπου έζησαν η γιαγιά και ο παππούς μου από την πλευρά του πατέρα μου και όπου κι εγώ πέρασα αρκετό χρόνο ως παιδί: το Tollygunge, που είναι και η περιοχή όπου αρχίζει η ιστορία.

Με τον καιρό άρχισα ν’ ακούω νύξεις σχετικά μ’ ένα περιστατικό όπου δύο αδέρφια που ζούσαν πολύ κοντά σ’ εμάς, και που είχαν αναμειχθεί  στο ναξαλίτικο κίνημα, σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια μιας επιδρομής παραστρατιωτικών. Έμαθα ότι βρήκαν καταφύγιο στο νερό, για να προστατευτούν και να κρυφτούν από την αστυνομία, και ότι τους τράβηξαν έξω και τους πυροβόλησαν μπροστά στα μέλη της οικογένειάς τους, τα οποία είχαν παρατάξει εκεί για να παρακολουθήσουν το γεγονός.

Όσο το σκεφτόμουν αυτό, με τα χρόνια, ένιωσα πολύ έντονα ότι ίσως ήταν κάτι για το οποίο θα άξιζε να γράψω μια ιστορία. Αυτός ήταν ο σπόρος, ο οποίος αναπτύχθηκε με πολύ αργό ρυθμό.

Ήμουν παιδάκι όταν συνέβησαν όλα αυτά, και οι γονείς μου δεν βρίσκονταν στην Ινδία εκείνη την περίοδο. Ζούσαμε στην Αμερική. Οπότε, μεγάλωσα μεν μ’ αυτή την ιστορία, αλλά μ’ έναν τρόπο αρκετά αποστασιοποιημένο. Και νομίζω ότι ένας λόγος που θέλησα να δουλέψω μ’ αυτό το υλικό ήταν ότι ήθελα να κατανοήσω καλύτερα κάτι που βρισκόταν πάντα εκεί πίσω, στον μακρινό ορίζοντα, αλλά που ποτέ δεν γνώρισα ούτε κατανόησα η ίδια.

Πιστεύω πως επειδή συνειδητοποίησα σιγά σιγά ότι κάτι τρομερό και βίαιο είχε συμβεί λίγα βήματα από το σημείο όπου ζούσαν οι παππούδες μου, από το σπίτι όπου είχα περάσει τόσον καιρό, ένιωθα ότι κάτι με συνέδεε μ’ αυτό το περιστατικό, παρόλο που δεν ήταν έτσι.

The New York Times Sunday Book Review
Ποια βιβλία μυθοπλασίας από ή για μετανάστες υπήρξαν πιο σημαντικά για σας, τόσο σε προσωπικό επίπεδο όσο και ως πηγή έμπνευσης;

Δεν ξέρω τι ακριβώς εννοείτε με τον όρο «μυθοπλασία από ή για μετανάστες». Οι συγγραφείς πάντα έχουν την τάση να γράφουν για τον κόσμο απ’ τον οποίο προέρχονται. Και συμβαίνει πολλοί συγγραφείς να έχουν τις ρίζες τους σε μέρη διαφορετικά από εκείνα όπου καταλήγουν να ζουν, είτε από επιλογή είτε από αναγκαιότητα είτε λόγω συγκυριών, και επομένως να γράφουν γι’ αυτές τους τις εμπειρίες. Αν κατατάξουμε κάποια βιβλία στην κατηγορία της μυθοπλασίας από μετανάστες, πώς θα ονομάσουμε τα υπόλοιπα;

Μυθοπλασία από ντόπιους; Δεν μπορώ να συμφωνήσω μ’ αυτό τον διαχωρισμό. Δεδομένης της ιστορίας των Ηνωμένων Πολιτειών, ολόκληρη η αμερικανική μυθοπλασία θα μπορούσε να ονομαστεί μυθοπλασία από μετανάστες. Ο Χόθορν γράφει για μετανάστες. Το ίδιο και η Γουίλα Κάθερ. Από τις αρχές της λογοτεχνίας, οι ποιητές και οι συγγραφείς βάσισαν τις αφηγήσεις τους στη θεματολογία της διάσχισης συνόρων, της περιπλάνησης, της εξορίας, των συναντήσεων πέρα από το οικείο. Ο ξένος αποτελεί αρχέτυπο στην επική ποίηση, στα μυθιστορήματα. Η αποξένωση και η ενσωμάτωση αποτελούσαν πάντα βασικά θέματα.

Διαβάστε ΕΔΩ μια συνέντευξή της που είχε δώσει στη δημοσιογράφο Ρούλα Γεωργακοπούλου. 

ΤΙ ΕΓΡΑΨΕ Ο ΤΥΠΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ «ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΑΝΘΙΖΟΥΝ ΟΙ ΥΑΚΙΝΘΟΙ»

«Μία από τις σημαντικότερες συγγραφείς στην καλύτερη στιγμή της».
Vogue

«Ένα υπέροχο, οικουμενικό λογοτεχνικό έργο… Ο απόλυτος θρίαμβος της Lahiri».
Booklist

«Έξοχο… Η Lahiri χειρίζεται τους χαρακτήρες της χωρίς να αφήνει δακτυλικά αποτυπώματα».
New York Times Book Review

«Εξαιρετικό, καθηλωτικό… Ένα λογοτεχνικό θαύμα».
Washington Post

«Η γραφή της Λαχίρι διακρίνεται από την υπαινικτικότητα και τον «δαμασμένο» λυρισμό, αποφεύγοντας την υπερβολική δραματοποίηση. Με τη διαρκή κίνηση, τα χρονικά άλματα, μπρος πίσω στον χρόνο, μέχρι το τέλος του βιβλίου κάθε σημαντική αιφνίδια μεταβολή –θάνατος, προδοσία, βίαιο γεγονός– συμβαίνει στο παρασκήνιο και δίνεται ετεροχρονισμένα, κι από «δεύτερο χέρι». Αντιθέτως, όταν περιγράφει τις σχέσεις –σχέσεις ανάμεσα σε αδελφούς, συζύγους, παιδιά και γονείς– επικεντρώνεται στις λεπτομέρειες και στη βαθιά επίδραση που ασκούν κάποιες στιγμές σε ολόκληρη τη μετέπειτα ζωή».
Αργυρώ Μαντόγλου, www.bookpress.gr

«Με το νέο της βιβλίο η Λαχίρι έρχεται να επιβεβαιώσει τη διεισδυτική ματιά της, την ανθρωπιά της και τα αφηγηματικά της χαρίσματα».
Σταυρούλα Παπασπύρου, ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

«Μέσα από τη ρέουσα και στεγνή γραφή της, η ινδικής καταγωγής, Jhumpa Lahiri μας παραδίδει ένα πολυφωνικό κείμενο με έντονα τα στοιχεία της εσωτερικότητας και κύρια θέματα την ταυτότητα και τη μετανάστευση. Η συγγραφέας επεξεργάζεται τις διαφορές μεταξύ δύο πολιτισμών και τα χρώματα της πλούσιας παλέτας της αναμειγνύονται με τις μυρωδιές, τους ήχους, τα υφάσματα, τις συμβάσεις και τους συμβιβασμούς, χαρίζοντάς μας ένα βαθιά ανθρώπινο μυθιστόρημα».
Βίκυ Βασιλάτου, www.oanagnostis.gr