Τοpwoman η Ελένη Αθηνοδώρου - Η Ελληνίδα που γύρισε από τον Έμπολα περιγράφει συγκλονιστικά την εμπειρία της από τον κόσμο της Σ. Λεόνε!

Μια γυναίκα με πλήρη συνείδηση της έννοιας της πίστης, σε τέτοιο βαθμό που δεν χρειάζεται να τη συμμερίζεσαι για να τη σεβαστείς. Την εντοπίσαμε στην Αυστραλία όπου ζει μόνιμα, λίγες μέρες μετά την επιστροφή της. «Ο εκπαιδευτικός, θα μας πει, έχει την επιθυμία να διδάξει, να αγγίξει τις ζωές των άλλων και να κάνει τη διαφορά στα άτομα και την κοινωνία. Υπάρχει μια κινεζική παροιμία πολύ σημαντική για μένα. Λέει, “Δώσε σε κάποιον ένα ψάρι και τον ταΐζεις για μια μέρα. Δίδαξε τον να ψαρεύει και τον ταΐζεις για μια ζωή”. Κάπως έτσι συνέβη και σε μένα. Δεν ήθελα απλά να βοηθήσω, ήθελα να μοιραστώ τις γνώσεις για τη ζωή και τη δια βίου μάθηση και να κάνω πράξη τη χριστιανική πίστη μου.»

Και κάπως έτσι εντάσσεται στην ιεραποστολή της Σιέρα Λεόνε και διδάσκει, ζώντας στην καθημερινότητα της όσα οι υπόλοιποι συνηθίσαμε να αγνοούμε. «Οι άνθρωποι που γνώρισα στην πλειοψηφία τους ήταν άποροι, φτωχοί, ανάπηροι και αναλφάβητοι που καλούνταν να επιβιώσουν με 1 δολάριο την ημέρα. Κυρίως τα παιδιά τρώνε μόνο ένα γεύμα την ημέρα. Ορισμένοι δεν έχουν τρεχούμενο νερό, τουαλέτα και ζουν με διαρροές στη στέγη της παράγκας τους όπου κοιμούνται με τρία ή περισσότερα άτομα σε ένα κρεβάτι. Αν βέβαια είναι τυχεροί να έχουν ένα στρώμα», θα μας πει.

 Στη Σιέρα Λεόνε, άνθρωποι με κομμένα άκρα θυμίζουν τις πληγές του παρελθόντος. Τον πόλεμο των ανταρτών. Θα τους δεις καθημερινά, σε πολυσύχναστους δρόμους συχνά με βοηθούς στην επαιτεία, επτάχρονα παιδιά. «Σκεφτείτε τώρα, αυτή τη χώρα με τον Έμπολα. Αυτούς τους ανθρώπους να ζουν με φόβο, άγχος, θλίψη και απώλεια. Η χώρα αυτή, χωρίς αμφιβολία πεθαίνει τόσο εσωτερικά όσο και εξωτερικά.»

Ο θάνατος εκεί, αποτέλεσε κομμάτι και της δικής της καθημερινότητας. «Ο Έμπολα άλλαξε τα πάντα. Όλοι έχασαν κάποιον που γνωρίζουν από τον ιό. Έτσι πια δεν φέρουν μόνο το βάρος της θλίψης και της απώλειας αγαπημένων προσώπων, αλλά κουβαλούν και τον φόβο του θανάτου. Θα είμαι ο επόμενος; Το παιδί μου αν αγγίξει ένα άλλο παιδί, θα αρρωστήσει; Αν φροντίσω κάποιον θα πεθάνω εγώ; Σε μια χώρα όπου οι άνθρωποι είναι πολύ στοργικοί έπρεπε να μάθουν να μην αγγίζουν τον συνάνθρωπο τους. Όλοι έπρεπε να σταματήσουμε να αγκαλιαζόμαστε, να μην κάνουμε χειραψίες. Μας είπαν “Μην αγγίζετε κανέναν, μην πάτε κοντά σε ένα νεκρό σώμα στο δρόμο και μην βοηθάτε τους αρρώστους, μείνετε μακριά από ανθρώπους που πεθαίνουν”. Αυτό ήταν το δύσκολο κομμάτι. Πώς μπορείς να παρακολουθήσεις το παιδί σου να πεθαίνει και να μην πας να βοηθήσεις; Αυτό είναι το αδιανόητο. Φυσικά πολλοί δεν μπορούν να μείνουν μακριά, πηγαίνουν, βοηθουν και υποφέρουν από τρομακτικά επώδυνο θάνατο. Έτσι ο ιός ξεπαστρέφει ολόκληρες οικογένειες».

Ο καλύτερος τρόπος για να αντιμετωπίσεις έναν δυνατό εχθρό είναι να τον παρατηρήσεις και να τον καταπολεμήσεις με συμμάχους. Όταν ο ιός του Έμπολα λοιπόν δυνάμωσε, η Ελένη Αθηνοδώρου δίδαξε με απλά λόγια στα παιδιά τους τρόπους μετάδοσης του ιού, την αναγνώριση των σημαδιών της νόσου και τις πρακτικές υγιεινής. Μέλημα της να έχουν όλοι πρόσβαση σε ρούχα με μακριά μανίκια και προστατευτικά γάντια. «Κάθε μέρα έβλεπα μαθητές να έρχονται στην τάξη καθαροί και καλά ντυμένοι. Υπέθετα ότι είχαν ασφαλές και καθαρό σπίτι για να ζήσουν. Σπίτι με τρεχούμενο νερό και ηλεκτρικό ρεύμα. Όταν όμως επισκέφθηκα αυτούς τους μαθητές και συνάντησα τις οικογένειές τους, σοκαρίστηκα από τις συνθήκες που ζουν. Πέρασα λοιπόν πολύ καιρό προσπαθώντας να εξοικειώσω τα παιδιά με τον Έμπολα και να διασφαλίσω ότι κατάλαβαν τους κινδύνους και πως να τους προλάβουν. 

Όλη η συνέχεια εδώ - popaganda.gr