Αυτοί είναι οι μύθοι για το κάψιμο λίπους και την γυμναστική - Ιδού λοιπόν!

Ποιες είναι, λοιπόν, οι πιο διαδεδομένες θεωρίες σχετικά με το κάψιμο λίπους, που τελικά προκαλούν σύγχυση ή εντελώς λάθος εντυπώσεις στους ασκούμενους;

 
Μύθος #1: Μπορείς να στοχεύσεις σε ένα σημείο του σώματος και να χάσεις λίπος τοπικά

Η αλήθεια: Το λίπος χάνεται συνολικά, από όλο το σώμα, και δεν υπάρχει καμία άσκηση που να επιταχύνει την απώλειά του από συγκεκριμένα σημεία πάνω μας. Έτσι, οι ασκήσεις γλουτών δεν θα σε βοηθήσουν σε καμία περίπτωση να χάσεις λίπος από την περιοχή, ενώ τα αμέτρητα ροκανίσματα δεν θα έχουν σχεδόν κανένα αποτέλεσμα στην εμφάνιση του λεγόμενου «six pack» (αφού θα γυμνάσουν μεν τον ορθό κοιλιακό, ωστόσο αυτός θα συνεχίσει να «καλύπτεται» από λίπος και, συνεπώς, να μη διαγράφεται). Η σωστή διατροφή και η συστηματική άσκηση είναι που θα σε βοηθήσουν να χάσεις λίπος γενικά και να δεις, τελικά, και τα «προβληματικά» σημεία στο σώμα σου να βελτιώνονται.

Μύθος #2: Όσο περισσότερο ιδρώνεις, τόσο περισσότερο λίπος έχεις κάψει

Η αλήθεια: Ο ιδρώτας παράγεται από το σώμα σου ως αντίδραση στην αύξηση θερμοκρασίας που προκαλεί σε αυτό η άσκηση. Ο οργανισμός παράγει, δηλαδή, ιδρώτα προκειμένου να δροσιστεί. Οπότε ναι, το πόσο ιδρώνεις έχει κατά μία έννοια να κάνει με το πόσο έχεις προσπαθήσει και, τελικά, με το πόσες θερμίδες έχεις κάψει. Αλλά σε καμία περίπτωση η εφίδρωση δεν συνδέεται άμεσα με το κάψιμο λίπους. Επίσης, είναι σημαντικό να γνωρίζεις ότι βασικό ρόλο στο πόσο ιδρώνει κανείς παίζει ο ίδιος ο οργανισμός του, αλλά και η φυσική του κατάσταση: Ακούγεται περίεργο, αλλά όσο πιο fit είναι κάποιος, τόσο πιο γρήγορα αρχίζει να ιδρώνει!

 
Μύθος #3: Για να χάσεις λίπος, πρέπει να κάνεις αερόβια άσκηση μέτριας έντασης και μεγάλης διάρκειας

Η αλήθεια: Πράγματι, η παρατεταμένη αερόβια άσκηση σε μέτρια ένταση, δηλαδή στη ζώνη «καύσης λίπους» (fat burning zone, που υπολογίζεται περίπου στους 125 καρδιακούς παλμούς ανά λεπτό, αλλά εξαρτάται από παράγοντες όπως η ηλικία και η φυσική κατάσταση του ασκούμενου), προκαλεί την άντληση ενέργειας κατά κύριο λόγο από το αποθηκευμένο λίπος και όχι από τους αποθηκευμένους υδατάνθρακες στο σώμα μας.

Έτσι, έχει δημιουργηθεί η εντύπωση ότι, για μεγαλύτερη καύση λίπους, απαιτείται αερόβια άσκηση μέτριας έντασης. Ωστόσο, με λίγα μαθηματικά, αποδεικνύεται ότι αυτό είναι ανακριβές: Ένας ασκούμενος που περπατάει γρήγορα στο διάδρομο (με ταχύτητα 5,0 χλμ/ ώρα) για περίπου 30 λεπτά θα κάψει συνολικά περίπου 150 θερμίδες, από τις οποίες οι 100 θα προέρχονται από λίπος και οι 50 περίπου από υδατάνθρακες. Αντίστοιχα, ένας ασκούμενος που θα τρέξει γρήγορα στο διάδρομο (με ταχύτητα 10,0) για περίπου 30 λεπτά, θα κάψει συνολικά περίπου 300 θερμίδες, από τις οποίες οι 140 θα προέρχονται από λίπος και οι 160 περίπου από υδατάνθρακες.

Έτσι, ενώ ποσοστιαία η συμμετοχή του λίπους είναι μεγαλύτερη στην άσκηση μέτριας έντασης, σε απόλυτους αριθμούς η άσκηση υψηλής έντασης υπερέχει τόσο συνολικά στη δαπάνη θερμίδων, όσο και στον αριθμό των θερμίδων που προέρχονται από την καύση λίπους. Αν σε αυτά προστεθεί και το γνωστό ως «afterburn effect», δηλαδή η αύξηση του μεταβολισμού που παρατηρείται για αρκετές ώρες μετά την υψηλής έντασης άσκηση (με αποτέλεσμα να καις περισσότερες θερμίδες ακόμα και αφού έχεις τελειώσει την προπόνησή σου), τότε η έντονη άσκηση ξεκάθαρα κερδίζει στη μάχη για το αδυνάτισμα.