Ακόμη και ο Μπάμπης Παπαδημητρίου διερωτάται : Ποιος πολεμά τις καταθέσεις;

Γράφει ο Μπάμπης Παπαδημητρίου στην Καθημερινή:

Η μείωση των καταθέσεων συνεχίζεται. Ευτυχώς δεν είμαστε αντιμέτωποι με την καταστροφή που προξένησε η απώλεια εμπιστοσύνης στη διάρκεια των διπλών εκλογών του 2012. Χάθηκαν τότε σχεδόν 14 δισ. μέσα σε πέντε μήνες.



Η κατάσταση εκείνη αντιστράφηκε τον Οκτώβριο. Μέχρι τον Μάιο οι καταθέσεις ανήλθαν και πάλι στα 163,4 δισ. ευρώ. Στους δύο επόμενους μήνες, όμως, «χάθηκαν» και πάλι 1.027 εκατομμύρια. Πολύ λίγα σε σύγκριση με τις προηγούμενες κρίσεις, αρκετά όμως για να αναρωτιέται κανείς τι προξενεί την απώλεια, αντί της ενίσχυσης, των αποταμιεύσεων.

Από τα 238 δισ. του Σεπτεμβρίου 2009, που ήταν το υψηλότερο σημείο στο οποίο έφτασαν οι καταθέσεις, λείπουν 75 δισ. από τις «τσέπες» των τραπεζών. Η χρονική ταύτιση με την εξέλιξη της μεγάλης χρηματοοικονομικής κρίσης, που είχε ξεκινήσει στα τέλη του 2007, αλλά επηρέασε έντονα την Ελλάδα μετά το τέλος του 2008, είναι απόλυτη.

Η απώλεια εισοδημάτων για όλα τα στρώματα της κοινωνίας και τις επιχειρήσεις σε συνδυασμό με την αφαίμαξη που προκαλεί η αυξημένη φορολόγηση εξηγούν μεγάλο μέρος της απώλειας των αποταμιεύσεων. Αν και η εξήγηση των φόρων δεν αφορά τόσο τα τρέχοντα εισοδήματα, αλλά κυρίως την ξαφνική επιβάρυνση των φόρων στην περιουσία, οι οποίοι δεν μπορούν να πληρωθούν από το τρέχον εισόδημα, με αποτέλεσμα να αφαιμάξουν την αποταμίευση.

Το δυσάρεστο, κατά την εκτίμησή μου, είναι ότι οι μειωμένες καταθέσεις αντανακλούν κυρίως τη συνεχιζόμενη έλλειψη εμπιστοσύνης των μεσαίων εισοδηματικών ομάδων στις πιθανότητες επιτυχίας της ακολουθούμενης πολιτικής.

Η απώλεια εμπιστοσύνης ενισχύεται τον τελευταίο καιρό από ανυπόστατα πλην όμως ευρέως συζητούμενα σενάρια καταστροφής. Σε καφενεία και παρέες αλλά και μέσα σε τραπεζικά καταστήματα πολλοί και πολύ συχνά χαμηλώνουν τη φωνή όταν θέλουν να ρωτήσουν τον άλλον κατά πόσον έχει και εκείνος μάθει πως «οι καταθέσεις θα “κουρευτούν” το φθινόπωρο, προκειμένου να πληρωθεί μέρος του “κουρέματος” του δημόσιου χρέους».

Το σατανικό αυτό σχέδιο απέκτησε μεγαλύτερη αναγνωρισιμότητα μετά την περιπέτεια που πέρασε το κυπριακό τραπεζικό σύστημα. Αυτό είναι λογικό. Ενισχύεται όμως και από την αμφισημία της έτοιμης να εφαρμοστεί ευρωπαϊκής οδηγίας ως προς τη διάσωση με ίδιους πόρους ευρωπαϊκών τραπεζών, που μπορεί να εμφανίσουν ξαφνικές ζημίες.

Το χειρότερο, όμως, είναι ο κίνδυνος που προκύπτει από την επιμονή της αξιωματικής αντιπολίτευσης σε επιλογές που θα επαναφέρουν τη χώρα πίσω στη δημοσιονομική και τραπεζική κρίση. Μην ξεχνούμε πως χωρίς την επιστροφή και αύξηση των καταθέσεων, ούτε ρύθμιση ούτε διαγραφή ούτε νέα δάνεια μπορεί να υπάρξουν.