Κλειστά μυαλά και ανοικτά καταστήματα: μα είναι δυνατόν να αναθεματίζουν ακόμη και σήμερα οι καταστηματάρχες το μέτρο, διερωτάται ο Παναγιώτης Λάμψιας!

Η υπόθεση με το πιλοτικό άνοιγμα των καταστημάτων σε ορισμένες περιοχές της χώρας και τις Κυριακές αποκαλύπτει ένα θλιβερό προνόμιο κρατισμού και οπισθοδρόμησης που κυριαρχεί ακόμη, παρά την καταστροφή στα μυαλά δυστυχώς όχι λίγων. Είναι τραγικό πράγματι όχι το άνοιγμα, αλλά η διαμαρτυρία μέχρις εσχάτων ορισμένων καταστηματαρχών οι οποίοι, ενώ δεν τα βγάζουν πέρα λόγω της πτώσης του τζίρου τους, δεν εννοούν να καταλάβουν τα αυτονόητα. Πέραν των πολιτικά καθοδηγούμενων αντιδράσεων από συγκεκριμένους συνδικαλιστές του εμπορίου, προκαλεί πράγματι απορία τι έχουν στο μυαλό τους οι επαγγελματίες που αναθεματίζουν το μέτρο.

Toυ Παναγιώτη Λάμψα - Έθνος

Η πιλοτική εφαρμογή σε ορισμένα μόνο νησιά είναι παρωδία, καθώς σε όλη τη νησιωτική χώρα τα καταστήματα κατά τη θερινή περίοδο λειτουργούν όλες τις ημέρες της εβδομάδας και κυρίως τις μεταμεσονύκτιες ώρες, οπότε και κάνουν τον μεγαλύτερο όγκο του τζίρου τους. Πρόκειται δε κατά κανόνα για μικροεπιχειρήσεις οικογενειακού τύπου που δουλεύουν συνήθως από τον Μάιο έως τον Οκτώβριο και τους υπόλοιπους μήνες παραμένουν κλειστά για ευνόητους λόγους. Αυτοί άραγε δεν ξέρουν το συμφέρον τους και μπορούν δήθεν να ανταγωνίζονται το... μεγάλο κεφάλαιο που απειλεί -κατά τους ισχυρισμούς εκείνων που σιχτιρίζουν το μέτρο- τα συμφέροντά τους;

Ασφαλώς και δεν μπορεί να ισχυριστεί κανείς ότι οι άνθρωποι πρέπει να εργάζονται επτά ημέρες την εβδομάδα, που προβάλλεται ως επιχείρημα. Γιατί όμως θα πρέπει να ανοίγουν τα εμπορικά, για παράδειγμα, τη Δευτέρα το πρωί που βαράνε μύγες; Ο έτερος παραλογισμός αφορά στα λεγόμενα εμπορικά κέντρα που οι καταναλωτές μπορούν να συνδυάσουν τη βόλτα με τα παιδιά τους με τις αγορές τους. Αν αυτού του τύπου οι αγορές δεν λειτουργούν τις Κυριακές, που οι καταναλωτές έχουν συνήθως περισσότερο χρόνο, τι νόημα έχει να υπάρχουν;

Πάνω απ' όλα όμως υπάρχει η κοινή λογική που λέει ότι η ζήτηση καθορίζει τους κανόνες και τα ωράρια στην αγορά, πολύ περισσότερο στη δική μας που οφείλει μεγάλο μέρος του τζίρου της στους τουρίστες οι οποίοι έχουν συγκεκριμένη συμπεριφορά. Δεν μπορεί κανείς να περιμένει από τους ξένους να αφήσουν τις παραλίες για να πάνε το καταμεσήμερο για ψώνια και όχι το βράδυ. Στις κανονικές κοινωνίες του δυτικού κόσμου αυτά τα προβλήματα είναι λυμένα με συνεννόηση και κατά περίπτωση αναλόγως με τις τοπικές ανάγκες χωρίς άγονες συγκρούσεις και σπαραγμούς. Εδώ όμως το πρόβλημα δεν είναι τα ανοικτά καταστήματα, αλλά τα ανοικτά μυαλά που σπανίζουν.