«Μια κατάξανθη Αλίκη ετών 81 είναι πάντα γύρω μας»: Ο εγγονός του «Λαμπρούκου», Λάμπρος Κωνσταντάρας γράφει για τα γενέθλια της εθνικής μας σταρ

Δεν μπορώ να φανταστώ πως θα ήταν η Αλίκη Βουγιουκλάκη στα 81 της. Το να μεγαλώνει ο άνθρωπος, να ωριμάζει, να μπαίνει στα γηρατειά και να πεθαίνει είναι ό,τι πιο φυσικό. Είναι ο κύκλος της ζωής. Αλλά πόσες φορές έχουμε πει για ανθρώπους που έφυγαν νωρίς ότι δεν μπορούμε να τους φανταστούμε πως θα ήταν οπτικά αν ζούσαν άλλα 20 χρόνια ; Ακόμα και αν ζούσε τώρα η Αλίκη Βουγιουκλάκη, οι εικόνες που θα έμεναν από αυτήν θα ήταν νεανικές, κατάξανθες, χαμογελαστές, γεμάτες νάζι. Μα είναι η Αλίκη. Μπορεί να μεγαλώσει;



Φυσικά μπορεί. Αν δεν αρρώσταινε, πιθανότατα να ήταν ακόμα μαζί μας. Τα media φυσικά θα είχαν κατακλυστεί από φωτογραφίες και βίντεο “δείτε πως είναι τώρα η Αλίκη” και θα συνέκριναν την εικόνα της το 2014 με αυτήν του 1961 που γύριζε την Αλίκη στο Ναυτικό. Λες και είναι κάτι αφύσικο για μια γυναίκα να μεγαλώνει, να έχει ρυτίδες, να μην είναι όπως πριν 50 χρόνια.

Αλλά έτσι, είναι τα media. Αδηφάγα και σκληρά. Στην περίπτωση της Αλίκης, ευτυχώς όλα αυτά τα γλυτώσαμε. Ευτυχώς, τρόπος του λέγειν δηλαδή. Πόσα ερωτήματα θα μείνουν αναπάντητα! Πως θα ήταν η Αλίκη στα 81 της; Θα δούλευε ακόμα; Πως θα άντεχε να αποχαιρετίσει τον Δημήτρη της που έφυγε λίγο μετά; Τι θα συμβούλευε τον Γιάννη ; Τι θα έλεγε σε μια συνέντευξή της το 2014;

Η Αλίκη βέβαια θα είναι πάντα εδώ. Τετριμμένο, αλλά αληθινό. Η δύναμη της τηλεόρασης και του διαδικτύου είναι τόσο μεγάλη, που μπορεί να μην…ανασταίνει νεκρούς, αλλά τους διατηρεί στη ζωή για πολλές δεκαετίες. Στη ζωή και τη μνήμη μας. Θα φωνάζει για πάντα «Έι πειρατή, το τόπι μου», θα μας κλείνει το μάτι πονηρά και θα μας τραγουδά τις μελωδίες του Χατζιδάκι.

Η Αλίκη φυσικά ήταν άνθρωπος. Και οι άνθρωποι έχουν αδυναμίες, πάθη, κάνουν λάθη, τσακώνονται, χωρίζουν, κάνουν αποτυχίες, πέφτουν, σηκώνονται, ξαναπέφτουν. Ζουν και πεθαίνουν. Άλλοι φεύγουν, άλλοι μένουν. Η Αλίκη έμεινε…