Όταν ο Κώστας Σημίτης διεκδικεί το... αλάθητο του Πάπα

Του Σωτήρη Ξενάκη
Ο Κώστας Σημίτης, όπως και κάθε ηγέτης που διετέλεσε και πρωθυπουργός , είχε πάντοτε φανατικούς φίλους και εξίσου φανατικούς εχθρούς. Οι μεν πρώτοι τον θεωρούν έναν εκσυγχρονιστή πολιτικό που οδήγησε την Ελλάδα στο ευρώ και προσπάθησε να μας φέρει πιο κοντά στην Δύση. Οι δεύτεροι, θεωρούσαν πάντα ότι ο κ. Σημίτης έβαλε την χώρα απολύτως απροετοίμαστη σε μια μεγάλη περιπέτεια και υπήρξε ο αγαπήμένος αυτού που αποκαλούμε «διαπλοκή».

Ανεξάρτητα, από την σκοπιά που τον βλέπει κανείς, ο κ. Σημίτης είναι ένα πρόσωπο που οι παρεμβάσεις του πάντα προκαλούν συζητήσεις. Η τελευταία γίνεται μέσω ενός βιβλίου με τίτλο «Ο εκτροχιασμός» που αναφέρεται στην πορεία της χώρας από το 2004 μέχρι σήμερα. Ο πρώην πρωθυπουργός και μόνο από την επιλογή του να αναφερθεί στην περίοδο αυτή ,με τον συγκεκριμένο τίτλο, θεωρεί ότι προφανώς, στα χρόνια που προηγήθηκαν (Σ.Σ. της πρωθυπουργίας του δηλαδή) όλα ήταν καλώς καμωμένα.
Από τις προδημοσιεύσεις που είδα, αυτός που μπαίνει κυρίως στο στόχαστρο του είναι ο άνθρωπος στον οποίο μόνος του έδωσε το δακτυλίδι της διαδοχής στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ. Κατά τον κ. Σημίτη, οι κυβερνήσεις του Γιώργου Παπανδρέου έκαναν σωρεία λαθών και παλινωδιών ενώ είχαν άγνοια των δεδομένων και έλλειψη πολιτικής. Γράφει ακόμα ότι κ. Παπανδρέου έμοιαζε να αρνείται την πραγματικότητα και χειρίστηκε την κρίση ως επικοινωνιακό τέχνασμα, αποτυγχάνοντας να δρομολογήσει την πορεία προς την ανάκαμψη.
Από τα βέλη του δεν ξεφεύγει ούτε ο Ευάγγελος Βενιζέλος για τον οποίο μεταξύ των άλλων λέει ότι είχε σοβαρό μειονέκτημα στις διαπραγματεύσεις, καθώς δεν ήταν οικονομολόγος και δεν είχε οικονομική πείρα.
Και φυσικά, σφοδρή κριτική ασκεί και στον Κώστα Καραμανλή λέγοντας ότι «κυβερνούσε με την ουτοπική ελπίδα ότι τα προβλήματα τακτοποιούνται από μόνα τους, αυτόματα, χάρη σε φιλικά χτυπήματα στην πλάτη, πλατιά χαμόγελα και καθησυχαστικές διαβεβαιώσεις».
Ενδεχομένως, πολλά από αυτά τα οποία καταμαρτυρεί ο κ. Σημίτης στα τρία αυτά πρόσωπα να είναι σωστά. Θα περίμενε όμως κάποιος από έναν πολιτικό που διετέλεσε πρωθυπουργός επί οκτώ χρόνια και πολλά ακόμα υπουργός των κυβερνήσεων του Ανδρέα Παπανδρέου, να μην περιοριστεί στην κριτική των αντιπάλων του. Να πει μερικά πράγματα και για τις δικές του ευθύνες για τον σημερινό κατήφορο...
Ο Γιώργος Παπανδρέου, που πολλά θα μπορούσε να του προσάψει κανείς αλλά όχι έλλειψη ευγένειας, έσπευσε χθες να κάνει μια δήλωση στην οποία κατηγόρησε –κομψά- τον κ. Σημίτη ότι «μιλά και κρίνει εκ του ασφαλούς». Κι έχει απόλυτο δίκιο.
Αν ο κ. Σημίτης ήθελε να κριθεί κι αυτός αντικειμενικά από τους αναγνώστες του, καλό θα ήταν να μιλήσει και για τα δικά του πεπραγμένα περισσότερο και με λίγο πιο αυτοκριτική διάθεση Έτσι για να μας πείσει ότι η Ελλάδα μπήκε επάξια στην ευρωζώνη- όπως υποστηρίζει στο βιβλίο του- και όχι με «δημιουργική λογιστική» και άλλα κολπάκια. Να μας εξηγήσει πότε ξεκίνησε ο δημοσιονομικός κατήφορος της χώρας και ποιο μερίδιο ευθύνης έχει ο ίδιος σε αυτόν. Να μας πει για το τελικό κόστος των μεγάλων έργων που προηγήθηκαν των Ολυμπιακών Αγώνων. Να ακούσουμε την άποψη του για τις μεγάλες προμήθειες που έγιναν επί των ημερών της πρωθυπουργίας του ,για ορισμένες από τις οποίες βρίσκεται προφυλακισμένος ένας πρώην υπουργός και υπό κατηγορία πολύς ακόμα κόσμος.
Εκτός κι αν ο κ. Σημίτης θεωρεί ότι ο ίδιος δεν έχει καμιά πολιτική ευθύνη για όλα αυτά. Εκτός αν πιστεύει πώς έχει το αλάθητο το οποίο δεν διεκδικεί πλέον ούτε ο ...Πάπας . Αλλά να μας το πει να το ξέρουμε αν είναι έτσι...

Πηγή: iefimerida.gr