Ωραίος και ο Δημήτρης Χατζηνικόλας στο εξαιρετικό άρθρο του: «Γεμίζει όμορφες η δημοσιογραφία και φιλόδοξες- Να τις δω όταν θα γίνουν και κύριες διευθύντριες»

Παρατηρώ με προσοχή τα νέα παιδιά που έρχονται να κάνουν την πρακτική τους στη δημοσιογραφία. Προσπερνώ το «δύσκολο» της εποχής, άλλωστε οι δυσκολίες δεν κάνουν διακρίσεις.



του Δημήτρη Χατζηνικόλα στο thetoc.gr

Μια πρώτη διαπίστωση είναι ότι στην συντριπτική τους πλειοψηφία είναι νεαρά όμορφα κορίτσια. Σκέφτομαι με μία δόση χιούμορ ότι σε λίγα χρόνια η δημοσιογραφία θα ομορφύνει, εξωτερικά τουλάχιστον και θα γυναικοκρατείται.

Η πρώτη μου σκέψη είναι πως αν είσαι άνδρας έχεις σίγουρα πολύ λιγότερες πιθανότητες να βρεις δουλειά έναντι των νεαρών και όμορφων επίδοξων γυναικών συναδέλφων σου. Φιλόδοξων δεν γράφω, διότι η φιλοδοξία είναι άφυλλη.

Η δεύτερη σκέψη είναι πως ο σεξισμός δεν γνωρίζει φύλλο. Είναι στον πυρήνα του αναξιοκρατικός, αντιπαραγωγικός και ανήθικος, όχι για το σεξουαλικό του υπόβαθρο, αλλά για την έλλειψη ηθικού κινήτρου.

Όμως για έναν περίεργο λόγο η ζωή εκδικείται.

Έχει αυτή τη μοναδική ικανότητα να αποκαθιστά τις αδικίες.

Ο αποκλεισμός, όλες τις προηγούμενες δεκαετίες, των γυναικών από την αγορά εργασίας και κυρίως από τις διευθυντικές θέσεις, εκδικείται μέσω του σεξισμού των ανδρών, οι επιλογές των οποίων εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από τις διαθέσεις όχι του μυαλού τους, αλλά του θυμικού τους.

Όποια από τα νεαρά αυτά κορίτσια παραμείνουν στη δημοσιογραφία και όσα μπολιάσουν τη ματαιοδοξία τους (οι όμορφοι είναι και ματαιόδοξοι) με τον ορθολογισμό της καθημερινότητας και τη μοναξιά τους (οι όμορφοι άνθρωποι είναι πάντα μόνοι) με τη συνειδητοποίηση των επιλογών τους και φτάσουν σε διευθυντικές θέσεις, θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον να δούμε τις επιλογές τους.

Ας ελπίσουμε ότι έχοντας γνωρίσει οι ίδιες στο πετσί τους την ιδιοτέλεια των ανδρών συναδέλφων τους, θα οδηγηθούν σε πιο δίκαιες επιλογές.

Επί του παρόντος, στο αναξιοκρατικό του ανδρικού σεξισμού ήρθε να προστεθεί η αναξιοκρατία της οικονομικής κρίσης που θέλοντας και μη αμβλύνει τις αντιστάσεις όλων. Γυναικών, ανδρών, εργαζόμενων και στελεχών.

Πολυτέλεια θα πει κάποιος να ασχολείσαι στον καιρό της κρίσης, της λιτότητας και των μνημονίων με παρόμοια θέματα. Είναι όμως;