Τι πραγματικά συμβαίνει με τον ΟΠΑΠ - Ένα άρθρο του Θανάση Μαυρίδη

Ξαφνικά κάποιοι θυμήθηκαν ότι «ξεπουλιέται» ο ΟΠΑΠ. Επειδή, λέει, δεν θα πουληθεί τρεις ή τέσσερις φορές τα κέρδη του. Κατ΄ αρχάς, δεν ξέρουμε ποια θα είναι η προσφορά των ενδιαφερομένων. Δεύτερον, ξεχνάνε (σκόπιμα άραγε;) ότι από την πρώτη ημέρα του 2013 το κράτος θα συμμετέχει στα έσοδα του ΟΠΑΠ επιβάλλοντας φορολόγηση ίση με το  30% επί του μικτού κέρδους των παιχνιδιών του. Όπερ σημαίνει ότι το κράτος θα παίρνει έτσι κι αλλιώς τα λεφτά που έπαιρνε και πριν σαν εταίρος, ίσως και περισσότερα. Ας αφήσουμε όμως κατά μέρος τις υπεκφυγές κι ας πούμε τι συμβαίνει...

Κατ΄ αρχάς να ξεκαθαρίσουμε τρία βασικά πράγματα: 

Το δημόσιο δεν θα χάσει από την ιδιωτικοποίηση του ΟΠΑΠ. Είναι θέμα απλής αριθμητικής. Μέχρι σήμερα έχει το ένα τρίτο της επιχείρησης και παίρνει το ανάλογο μέρισμα από μία επιχείρηση. Τώρα θα πουλήσει το ποσοστό του και θα παίρνει τα έσοδα που είχε από το μέρισμα με την μορφή πλέον των φόρων. Η φορολόγηση στα μικτά κέρδη εξασφαλίζει στο ελληνικό κράτος 300 εκατ. ευρώ το χρόνο στη χειρότερη περίπτωση. Αυτοί, λοιπόν, που φωνάζουν το κάνουν για άλλους λόγους. Επειδή μας φαίνεται πολύ δύσκολο να έχουν ξεχάσει την πρόσθεση και την αφαίρεση. 

Επίσης, λέγεται ότι ο ΟΠΑΠ θα δοθεί οπωσδήποτε στον τάδε ή στον δείνα. Αν ο Σαμαράς έχει κατορθώσει να πείσει επιχειρηματίες αυτού του διαμετρήματος ότι θα τους εξασφαλίσει τον ΟΠΑΠ μέσα από έναν ανοικτό διαγωνισμό, τότε θα αρχίσω να χάνω πάσα ιδέα για το πώς οι άνθρωποι αυτοί έβγαλαν λεφτά στη ζωή τους. Τον ΟΠΑΠ θα τον πάρει αυτός που θα δώσει τα περισσότερα χρήματα. Αν τα περισσότερα χρήματα τα δώσει ένας Εσκιμώος, αυτός θα πάρει τον ΟΠΑΠ. Κι ας είναι ο χειρότερος εχθρός του Σαμαρά. 

Τρίτον, η ιδιωτικοποίηση του ΟΠΑΠ είναι ένα από τα κεντρικά θέματα που έχει θέσει η τρόικα. Ακριβώς για να σπάσουν οι δεσμοί της διαπλοκής μεταξύ της πολιτικής εξουσίας και ενός κομματιού του επιχειρηματικού κόσμου. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι οι σχετικές «αιτιάσεις» προβλήθηκαν αμέσως μετά την έγκριση της δόσης. Κι αυτό διότι τα κέντρα που θα ήθελαν να βάλουν εμπόδια στη διαδικασία ιδιωτικοποίησης του ΟΠΑΠ δεν ήθελαν να έρθουν σε ευθεία σύγκρουση με την τρόικα και σε χρόνο που τα ίδια θεωρούσαν άκαιρο. 

Από εδώ και πέρα θα μπορούσαμε να συζητήσουμε μία σειρά από άλλα θέματα. Όπως το γιατί ένας οργανισμός που έχει μονοπωλιακή θέση στην αγορά θα πρέπει και να διαφημίζεται. Ή οι κανόνες που θα πρέπει να διέπουν τον έλεγχο των παιγνιδιών. Ή τον τρόπο εξάπλωσης των κουλοχέρηδων και των όρων που θα διέπουν τη λειτουργία αυτών των μαγαζιών. 

Μπορούμε να συζητήσουμε οτιδήποτε, αλλά όχι το ενδεχόμενο να συνεχίσει να μοιράζει ο ΟΠΑΠ λεφτά στους βρακοφόρους της Κρήτης ή σε όποιον άλλον μικρό ή μεγάλο πολιτιστικό σύλλογο υποδείξει ο αγαπημένος στο σύστημα πολιτευτής. 

Γιατί αντιδρούν κάποιοι στην πώληση; Μία ομάδα επιχειρηματιών προκρίνει μηδενιστικά σενάρια μέσω του Τύπου, αν δεν τα επιδοτεί, σε μία προσπάθεια να ακυρώσει το διαγωνισμό. Κι αυτό διότι δεν έχει μεν σήμερα τα χρήματα για να συμμετάσχει στο διαγωνισμό, αλλά ευελπιστεί ότι θα το κάνει αργότερα και πιθανόν με άλλη διαδικασία, που να επιτρέπει την εξαγορά του οργανισμού ακόμη και από εκείνον που θα έχει τη χειρότερη οικονομική πρόταση. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί αν παράλληλα με το οικονομικό σκέλος του διαγωνισμού υπάρχει κι ένα τεχνικό που θα αξιολογείται από κάποιου είδους επιτροπή. Προφανώς με «επιστημονικό τρόπο». 

Μία άλλη ομάδα συμπολιτών μας αρνείται την ιδιωτικοποίηση του ΟΠΑΠ επειδή γενικώς αντιδρά στις ιδιωτικοποιήσεις. Κι αυτό είναι πέρα για πέρα τίμιο από την πλευρά τους. Είναι η θέση τους, η άποψή τους. 

Και τέλος υπάρχει ένα σύστημα που ζει από τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί η εταιρεία σήμερα. Κατά συνέπεια, οποιαδήποτε αλλαγή θα επιφέρει ζημία. Μέσα σε αυτό το σύστημα θα πρέπει να συνυπολογίσουμε και τους προνομιούχους εργαζομένους του ΟΠΑΠ, οι οποίοι για να διατηρήσουν τα προνόμιά τους δεν είχαν συνειδησιακό πρόβλημα να αποδεχτούν ότι την ίδια δουλειά με τους ίδιους θα μπορούσαν να την κάνουν συμβασιούχοι – είλωτες ακόμη και με το 1/10 των δικών τους απολαβών! 

Ο ΟΠΑΠ πρέπει να ιδιωτικοποιηθεί. Για να σπάσει έτσι μία ιστορία διαπλοκής που ξεκινά εδώ και πολλές δεκαετίες και έχει δημιουργήσει πλήθος συστημάτων στην πολιτική και οικονομική ζωή. Πρέπει να ιδιωτικοποιηθεί δίχως να χάνει το δημόσιο, κάτι το οποίο πετυχαίνεται ήδη με το θέμα των φόρων. Όλα τα υπόλοιπα μπορούν να συζητηθούν. Για να είμαστε πιο ακριβείς, πρέπει να συζητηθούν. 

Θανάσης Μαυρίδης

capital.gr


Πηγή:www.capital.gr