Και τώρα η σύγκρουση των ιδιωτικοποιήσεων - Ένα άρθρο του Παναγιώτη Μπουσμπουρέλη

του Παναγιώτη Μπουσμπουρέλη

Το επόμενο βήμα που καλείται να κάνει η ελληνική οικονομία για να μείνει εντός των στόχων και να λάβει τις χρηματοδοτήσεις περνά από τις ιδιωτικοποιήσεις. Αυτές θα είναι το γήπεδο όπου θα κριθούν πολλά τους επόμενους μήνες τόσο σε οικονομικό όσο και σε πολιτικό επίπεδο.

Η ιδιωτικοποίηση της ΔΕΠΑ είναι ένα σημαντικό βήμα που θα ολοκληρωθεί τους επόμενους μήνες. Και αυτό γιατί θα κρίνει ποιος θα γίνει ο βασικός προμηθευτής σε ένα καύσιμο που αποκτά όλο και μεγαλύτερο εκτόπισμα στον παγκόσμιο ενεργειακό χάρτη. Το γεωπολιτικό παιχνίδι της Gazprom και της ρωσικής κυβέρνησης δέχεται σφοδρή κριτική στην Ευρώπη. Στις Βρυξέλλες, μάλιστα, βρίσκεται σε εξέλιξη νομική έρευνα για τη θέση μονοπωλιακού προμηθευτή του ρωσικού κολοσσού.

Στο έγκυρο «European Energy Review» δημοσιεύτηκε και σχετική ανάλυση που προβλέπει ότι η επεκτατική πολιτική του ρωσικού ομίλου θα τον οδηγήσει τελικά σε υποχώρηση, καθώς ο South Stream, που εγκαινιάστηκε την προηγούμενη εβδομάδα, θα αποδειχθεί τελικά αναποτελεσματικός οικονομικά. Την ίδια ώρα έχει καταστεί σαφές ότι η αμερικανική πλευρά δεν ευνοεί την πώληση της ΔΕΠΑ στους Ρώσους.

Η κριτική που διατυπώνεται για τον South Stream έχει να κάνει με το κόστος που επιβαρύνονται οι τιμές από τις προμήθειες πρόσβασης που ζητά η Gazprom, ύψους 1 δισ. ευρώ σε ετήσια βάση, οι οποίες σε συνδυασμό με τα ρωσικά royalties ανεβάζουν το κόστος κατά 75% υψηλότερα από τις τρέχουσες τιμές αγοράς στο φυσικό αέριο. Παρά ταύτα, στο εν λόγω επιχειρηματικό εγχείρημα μετέχουν βασικές ευρωπαϊκές εταιρείες όπως η ιταλική ENI και η γαλλική EDF.

H υπόθεση της ΔΕΠΑ, όμως, έχει μεγάλη στρατηγική σημασία για την Gazprom, καθώς αποτελεί ένα βασικό όπλο αποκλεισμού της πρόσβασης του αζέρικου αερίου, που είναι επίσης αξιόπιστος διεκδικητής της ελληνικής εταιρείας, στην ευρωπαϊκή αγορά. Ιδιαίτερα μάλιστα από τη στιγμή που είναι ανοιχτή η κατασκευή του αγωγού TANAP που μέσω Τουρκίας και Ελλάδας θα τροφοδοτεί την Ευρώπη με αέριο από το Αζερμπαϊτζάν.

Οι κριτικές που δέχεται η Gazprom αφορούν, επίσης, τη σύνδεση του κόστους πώλησης του φυσικού αερίου με δείκτες τιμών πετρελαίου που επιβαρύνουν τις τιμές αλλά και μια πολιτική που συνολικά βασίζεται περισσότερο σε κινήσεις εντυπωσιασμού παρά στην εξασφάλιση κερδοφορίας - για τον λόγο αυτό αναμένεται και η ισχυροποίηση της ανταγωνιστικής Rosneft. Εξάλλου η μετοχή της έχει από τις χειρότερες πορείες στον ενεργειακό κλάδο.
Αυτό αποτελεί μια πρώτη γεύση για το τι περιμένει το ΤΑΙΠΕΔ, απέναντι δηλαδή σε τι συμφέροντα θα έχει να αντιπαρατεθεί, για να αξιολογήσει προτάσεις που θα αφορούν στους όρους προμήθειας του φυσικού αερίου της χώρας. Και φυσικά δεν θα είναι καλύτερος σύμμαχός του το κριτήριο «ποιος θα δώσει τα περισσότερα».
 Οσον αφορά τώρα στο περιβάλλον που διαμορφώνεται, κανείς δεν μπορεί να αγνοήσει το γεγονός ότι η παρουσία της χώρας μέσα στο ευρώ σταθεροποιείται και ότι έχει εξασφαλιστεί ένα σημαντικό πακέτο χρηματοδότησης. Το ερώτημα παραμένει αν το μίγμα πολιτικής και ο τρόπος διάθεσης των κεφαλαίων αυτών είναι τα ενδεικνυόμενα για να ανακάμψει η οικονομία και να αποκατασταθεί η συνεκτικότητα της κοινωνίας.

 Την ώρα, μάλιστα, που αναζητείται ακόμα εθνικό στρατηγικό σχέδιο ανάπτυξης και επιφανείς οικονομικοί παράγοντες διερωτώνται γιατί δεν υπάρχει ζήτηση για τα κονδύλια του ΕΣΠΑ τη στιγμή που η συμμετοχή των ιδιωτών περιορίζεται ως προϋπόθεση σε μονοψήφιο ποσοστό!

 Η επανεκκίνηση των έργων είναι ένα σημαντικό βήμα, όμως οι επενδύσεις θα πρέπει να είναι το βασικό μέλημα, την ώρα μάλιστα που η δημόσια πλευρά τους συρρικνούται διαρκώς.

Πηγή: protothema.gr