François Mitterrand:ο μεγάλος άνδρας της ευρωπαϊκής πολιτικής με τις μεγάλες ιδέες και τα μεγάλα μυστικά! Αφιέρωμα

Ο Φρανσουά Μιτεράν (François Maurice Adrien Marie Mitterrand) , πέθανε στις 8 Ιανουαρίου του 1996.

Ο Γάλλος σοσιαλιστής πολιτικός και συγγραφέας, ήταν ο μακροβιότερος Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας παραμένοντας στο αξίωμα από το 1981 έως το 1995.

Ο 21ος Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας, γεννήθηκε στην πόλη Ζαρνάκ (Jarnac) της περιφέρειας Σαράντ (Charente) στις 26 Οκτωβρίου 1916.
Ο πατέρας του ήταν αρχικά πράκτορας της Εταιρίας Σιδηροδρόμων «Παρίσι-Ορλεάνη» και στη συνέχεια έγινε παρασκευαστής όξους και πρόεδρος της γαλλικής συνομοσπονδίας οξοποιών.
Είχε τρεις αδελφούς και τέσσερεις αδελφές. Ο Φρανσουά φοίτησε αρχικά στο Κολλέγιο του Αγίου Παύλου στην Ανγκουλέμ και στη συνέχεια σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο του Παρισιού, από το οποίο αποφοίτησε το 1937.

Τα δύο επόμενα χρόνια (1937-39) εκπληρώνει τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις, κατατασσόμενος στο Πεζικό των αποικιών.
Το 1939 ολοκληρώνει τις σπουδές του στη Νομική στο Παρίσι και με την αναμενόμενη εμπλοκή της Γαλλίας στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο καλείται εκ νέου υπό τα όπλα και αποστέλλεται στη Γραμμή Μαζινό ως υπαξιωματικός, κοντά στο Μονμεντύ.
To 1940 τραυματίστηκε, συνελήφθη αιχμάλωτος και οδηγήθηκε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης στη Γερμανία.
Ύστερα από τρεις αποτυχημένες προσπάθειες καταφέρνει τελικά να δραπετεύσει (1941).

Έλαβε ενεργό μέρος στην Αντίσταση. Εκείνη την περίοδο γνωρίστηκε με τη μέλλουσα σύζυγό του Danielle Gouze.
Ονομάσθηκε από το Στρατηγό Ντε Γκωλ Γενικός Γραμματέας για τους Αιχμαλώτους Πολέμου και με την ιδιότητα αυτή έλαβε ενεργό μέρος στο Πρώτο Συμβούλιο της Προσωρινής Κυβέρνησης της Γαλλικής Δημοκρατίας που πραγματοποιήθηκε στο ελεύθερο πλέον Παρίσι στις 17 Αυγούστου 1944.

Παντρεύτηκε τη Danielle Gouze Mitterrand λίγους μήνες μετά την απελευθέρωση στις 28 Οκτωβρίου 1944 και απέκτησε μαζί της 3 γιούς: τον Ζαν Κριστόφ, τον Γκιλμπέρτ και τον Πασκάλ, ο οποίος πέθανε σε παιδική ηλικία. 

Ο Φρανσουά Μιτεράν απέκτησε και μία κόρη το 1974 με την ερωμένη του Anne Pingeot, την οποία μετά την αποκάλυψη του σκανδάλου «αγκάλιασε» η σύζυγός του Danielle, προκαλώντας αίσθηση στην κοινή γνώμη. 

Ο François Mitterrand  και η κόρη του Mazarine Pingeot

Η εικόνα που θα μείνει στη μνήμη του περισσότερου κόσμου είναι όταν η Danielle αγκάλιασε τρυφερά την εξώγαμη κόρη του Μαζαρίν, στην κηδεία του Φρανσουά Μιτεράν.

Το 1946 εξελέγη βουλευτής της Νιέβρ (Nievre) και παρέμεινε ως το 1958.
Το 1959 εξελέγη Γερουσιαστής στην ίδια περιοχή και το 1962 επανεξελέγη βουλευτής, παραμένοντας στη θέση αυτή ως το 1981.
Διατέλεσε Δήμαρχος της Σατό-Σινόν (Chateau-Chinon), Γενικός Σύμβουλος της Μοντσός (Μοntsauche), Πρόεδρος της Ένωσης των Δημάρχων και του Γενικού Συμβουλίου της Νιέβρ.
Στα 12 χρόνια της περιόδου 1946-1958, έλαβε μέρος σε πολυάριθμες Κυβερνήσεις της Γαλλίας, ως Υπουργός Εσωτερικών στην Κυβέρνηση Πιέρ Μεντές (Pierre Mendes-France) (1954-1955) καθώς και στην Κυβέρνηση του Γκι Μολλέ (Guy Mollet) (1956-1957).
Στις Προεδρικές Εκλογές του 1965 ήταν ενιαίος υποψήφιος της Αριστεράς, καθώς είχε εναντιωθεί εμφανώς στις πολιτικές του Ντε Γκωλ.
Στις 16 Ιουνίου 1971 εκλέχθηκε Πρώτος Γραμματέας του Σοσιαλιστικού Κόμματος, θέση που διατήρησε ως το 1981.

Αναδείχθηκε Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας το 1981, επικρατώντας του αντιπάλου του Ζισκάρ ντ' Εσταίν με ποσοστό 51,75% των ψήφων.
Ως Πρόεδρος, ο Φρανσουά Μιτεράν υπήρξε θιασώτης της ευρωπαϊκής ενότητας και συνεργασίας.

Αλλά και η σύζυγός του, Πρώτη Κυρία της Γαλλίας, είχε παράλληλη δυναμική δράση.  Το 1981, σε αντίθεση με τις προκατόχους της, η Danielle Mitterrand αποφάσισε να εγκαταλείψει τα σαλόνια του Παλατιού των Ηλυσίων και να ασχοληθεί με τον πολιτικό ακτιβισμό.
Κατά τη διάρκεια της προεδρίας του συζύγου της, η Ντανιέλ Μιτεράν δε δίστασε να μιλήσει για την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ακόμα και σε χώρες που η Γαλλία επιθυμούσε να διατηρήσει καλές σχέσεις.

Το ίδρυμά France- Libertés, που φέρει το όνομά της Danielle Mitterrand, χρηματοδότησε πολλές φορές κινήματα για τα ανθρώπινα δικαιώματα σε χώρες όπως η Κίνα και το Μαρόκο.

Η φιλία της Danielle Mitterrand με τον Φιντέλ Κάστρο είχε προκαλέσει τη γαλλική κοινή γνώμη, ενώ είχε υποστηρίξει και τη δράση των Σαντινίστας στη Νικαράγουα. Υπήρξε θιασώτης της ανεξαρτησίας των Κούρδων και του Θιβέτ ενώ δεν έκρυψε το σκεπτικισμό της ως προς την είσοδο της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Οι επαφές του Φρανσουά Μιτεράν με τους πολιτικούς ηγέτες της εποχής, σημάδεψαν τη σύγχρονη ιστορία της Ευρώπης.

Συνεργάστηκε στενά με το Γερμανό Καγκελάριο Helmut Kohl και συνέβαλε στη σύσφιγξη σχέσεων της Γαλλίας με τη Γερμανία. 
Στα τέλη της δεκαετίας του ’80, ο Φρανσουά Μιτεράν ανησυχούσε για την επερχόμενη κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης και ήταν αντίθετος στην επανένωση της Ανατολικής και της Δυτικής Γερμανίας.

Την ίδια περίοδο, αντίθετη στην επανένωση της Ανατολικής και της Δυτικής Γερμανίας ήταν και η Πρωθυπουργός της Μ.Βρετανίας Μάργκαρετ Θάτσερ.  Ο δρόμος προς το ενιαίο νόμισμα, το ευρώ, «άνοιξε» όταν ο Γάλλος Πρόεδρος, πρότεινε την επανένωση της Γερμανίας υπό τον όρο εγκατάλειψης του μάρκου και υιοθέτησης του ευρώ, όπως και έγινε.

Οι δύο πολιτικοί άνδρες, Φρανσουά Μιτεράν Χέλμουτ Κολ, έβαλαν τη σφραγίδα τους στη Συνθήκη του Μάαστριχτ που υπεγράφη στις 7 Φεβρουαρίου 1992.

Η πολιτική διαδρομή και σίγουρα οι πεποιθήσεις του σοσιαλιστή Γάλλου Προέδρου, ταυτίζονται χρονικά με την αναρρίχηση του σοσιαλιστή Έλληνα πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου στην εξουσία. 

Οι δύο πολιτικοί ηγέτες διατηρούσαν στενές σχέσεις.

Φωτογραφία: Στη Ρόδο με τον François Mitterrand όταν του πήρα συνέντευξη για την Ερτ-2 στο Auberge de France μέσα στην Παλιά Πόλη

Επί Προεδρίας του Φρανσουά Μιτεράν καταργήθηκε η θανατική ποινή στην Γαλλία, το όριο συνταξιοδότησης των εργαζομένων μειώθηκε στα 60 έτη από τα 65 (όπως είχε θεσπιστεί από το 1910) ενώ συνυπέγραψε και την Συνθήκη του Σένγκεν για λογαριασμό της Γαλλίας.
Παράλληλα, η Ομοφυλοφιλία επί Προεδρίας του παύει να θεωρείται αδίκημα, ενώ, αντίθετα, θεωρείται αδίκημα η παρεμπόδιση της άμβλωσης.

Υπήρξε ο πρώτος αριστερός πολιτικός που εξελέγη στο Προεδρικό Αξίωμα της Γαλλίας.
Στις εκλογές του 1981, ο Mitterrand έγινε ο πρώτος σοσιαλιστής πρόεδρος της 5ης Δημοκρατίας  και η κυβέρνησή του το πρώτο αριστερό κόμμα που ήρθε στην εξουσία κατά τα τελευταία 23 χρόνια.
Ήταν ο πρώτος πολιτικός που εκλέχτηκε για δεύτερη συνεχόμενη φορά Πρόεδρος της Γαλλίας.

Ο Μιτεράν κατέβηκε υποψήφιος και στις εκλογές του 1988. Κέρδισε στο δεύτερο γύρο τον Ζακ Σιράκ, με ποσοστό 54% και κατέκτησε μία ακόμη πρωτιά στην πολιτική ιστορία της Γαλλίας, καθώς έγινε ο πρώτος Πρόεδρος της Γαλλίας που εξελέγη με πλειοψηφία για 2 συνεχόμενες θητείες.

Πέθανε από καρκίνο του προστάτη στις 8 Ιανουαρίου του 1996 σε ηλικία 79 ετών. Μετά το θάνατό του αποκαλύφθηκε πως ο Γάλλος Πρόεδρος κρατούσε μυστική την ασθένειά του κατά το μεγαλύτερο διάστημα της θητείας του.
Μάλιστα λίγες ημέρες πριν το θάνατό του, παρέθεσε το «τελευταίο» γεύμα σε στενό συγγενικό και φιλικό περιβάλλον. «Η είδηση» που προκάλεσε ποικίλα σχόλια, ήταν πως μεταξύ των εκλεκτών εδεσμάτων του μενού, περιλαμβάνονταν και ένα προστατευόμενο είδος άγριου πτηνού που απαντάται στην Ιβηρική Χερσόνησο και τις Άλπεις, το οποίου η κατανάλωση ήταν «επισήμως» απαγορευμένη στη Γαλλία.

Μετά το θάνατο του Μιτεράν, η σύζυγός του Ντανιέλ, διατήρησε ζωντανή τη φωνή της στο δημόσιο χώρο.

Κατά τη διάρκεια του Γαλλικού δημοψηφίσματος για το Ευρωσύνταγμα, τάχθηκε υπέρ του «ΟΧΙ» δηλώνοντας πως «αποκηρύσσει την οικονομία όταν τοποθετείται πάνω από τους λαούς και το σύστημα που θέλει τους ανθρώπους σαν μεταβλητή μιας οικονομικής εξίσωσης».
Ο Φρανσουά Μιτεράν τιμήθηκε με πολλές διακρίσεις και συνέγραψε διάφορα βιβλία πολιτικού περιεχομένου.

Η όχθη του Σηκουάνα μπροστά στο Μουσείο του Λούβρου φέρει σήμερα το όνομά του (Quai Francois Mitterrand).