Κόρα Καρβούνη: Η ταλαντούχα ηθοποιός μιλάει μόνο στο Εirini the blog και λέει ''Ποιός είπε ότι τα παιδιά είναι πολυτέλεια για μια ηθοποιό;''

''Ποιός είπε ότι τα παιδιά είναι πολυτέλεια για μια ηθοποιό;''

Συναντήθηκα με την Κόρα Καρβούνη εν πλώ... Η θάλασσα που φημίζεται για την αλλαγή των διαθέσεων της ανά πάσα στιγμή - συμφωνήσαμε, γελώντας, με την Κόρα ότι ταίριαζε γάντι στο σκηνικό μιας δημοσιογραφικής συνέντευξης με μία ηθοποιό.

Η Κόρα Καρβούνη είναι ηθοποιός υψηλών προδιαγραφών, από εκείνες τις ελάχιστες του "σοβαρού", " δύσκολου" θεάτρου, πρωταγωνίστρια σχεδόν από την αρχή σε ρόλους απαιτητικούς, ενίοτε ψυχοφθόρους, ερμηνεύει με πάθος, εύθραυστη και συνάμα δυνατή.
Μου θύμισε  την Λαμπέτη  στη Φιλουμένα Μαρτυράνο και την Καρυοφυλιά Καραμπέτη όταν την πρωτοείδα στη Λούλου.

Γιατί κάνω αυτές  τις αναφορές? Γιατί όπως όταν είδα αυτές τις δύο στη σκηνή και χαράχτηκαν ανεξίτηλα στη μνήμη μου, το ίδιο αισθάνθηκα βλέποντας πρώτη φορά και την Κόρα ... Η αίσθηση της μεγάλης ηθοποιού…

Μούσα πολλών διεθνών σκηνοθετών  όπως ο Πέτερ Στάιν, ο Ντιμίτερ Γκότσεφ, Ανατόλι Βασίλιεφ, Λοράν Σετουάν και των εκλεκτών του ελληνικού θεάτρου σαν τον Β. Θεοδωρόπουλο, Στ. Λιβαθηνό, Σ. Χατζάκη, Ν. Κοντούρη, Β.Νικολαίδη, Α.Ρέτσο κ.α........
Ο διακεκριμένος βρετανός κριτικός Michael Billington που την είδε να ερμηνεύει την Μαρτύριο στο " Σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα" την ξεχώρισε ως φιγούρα του Μοντιλιάνι.

Η Κόρα είναι ψηλή, λεπτή, μίσχος έλεγαν παλιά, με κίνηση χορεύτριας, ανοιχτά χρώματα, διάφανη επιδερμίδα και φυσιογνωμία καθόλου τυπικής Ελληνίδας, αφού ο μπαμπάς είναι αμερικανός !

ΕΙΡΗΝΗ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΥ : Είσαι μία Smith-Καρβούνη  λοιπόν ?
ΚΟΡΑ ΚΑΡΒΟΥΝΗ: "Ελληνο-Σκωτσεζοαμερικανίδα για την ακρίβεια"

Προσθέτει χαμογελώντας και ομολογεί ότι ναι μεν τρέχει και αμερικάνικο αίμα αλλά "η καλλιτεχνική φύση και δη το ταλέντο στην υποκριτική είναι μάλλον κληρονομιά της Ευγενίας, της Πατρινιάς γιαγιάς της που την μεγάλωσε και φημιζόταν για το ταμπεραμέντο της.

Κ. Κ.: "Είχα γιαγιά που έφτιαχνε θίασο μόνη της, ενώ η μητέρα μου , την δίδυμη αδελφή μου Βικτωρία και εμένα μας μύησε στον κόσμο της τέχνης ''

Ε. Ν.: Η ερώτηση " φέτος τι κάνεις " είναι η κλασσική  εκεί στο τέλος του καλοκαιριού, οπότε οι ηθοποιοί προγραμματίζουν τις πρόβες…

Κ. Κ.:  "Την Ευρυδίκη! σε μία σύγχρονη εκδοχή του μύθου του Ορφέα και της Ευρυδίκης  γραμμένο από την αμερικανίδα συγγραφέα Σάρα Ρουλ σε σκηνοθεσία του Δημήτρη Τάρλοου.
Οι πρόβες ξεκινούν αρχές Σεπτέμβρη και από αυτά που ξέρω ήδη το έργο μας θα έχει πολύ χιούμορ , black humour.. ή αλλιώς comic relief, δηλαδή μια κωμική ανακούφιση.
Πρόκειται για ένα έργο που μιλά για τον θάνατο κι ίσως συνάδει με την εποχή που διανύει η Ελλάδα, μια εποχή που έφυγε ανεπιστρεπτί, μια εποχή που πέθανε.
Στο έργο, επίσης, παίζει βασικό ρόλο και η μουσική, η οποία θα είναι ζωντανή. Και τι μουσική! Βραζιλιάνικοι ήχοι από την συνθέτρια Κατερίνα Πολέμη.
Ο Ορφέας  θα είναι ο Λαέρτης Μαλκότσης, πατέρας ο Γιάννης Νταλιάνης και Άρχοντας του Κάτω Κόσμου ο Κώστας Γάκης..Τέλος τους ρόλους των Πετρών ερμηνεύουν ο Σωκράτης Πατσίκας, η Νεφέλη Μαρκάκη κι η Ελένη Μπούκλη''

Ε.Ν. : " Κόρα μου για να μην λέμε "λόγια της πλώρης ", ο φετινός χειμώνας προμηνύεται και για το θέατρο ..

Κ. Κ.:   ‘’Τυφώνας περνάει μεν από την Ελλάδα εδώ και τρία χρόνια αλλά το θέατρο είναι  η πιο προσιτή οικονομικά ψυχαγωγία, μία ιδανική διέξοδος και απόλαυση γιά να αντέχει το πνεύμα όσα σκληρά με καταιγισμό δέχεται καθημερινά’’.

Ε.Ν: ‘’Στο σινεμά θα σε δούμε ;’’

Κ. Κ.:  "J.A.C.E είναι ο τίτλος μιας ταινίας που γυρίστηκε πριν από τρία χρόνια με σκηνοθέτη τον Μενέλαο Καραμαγγιώλη, έχει θέμα την αλβανική μαφία και εγώ υποδύομαι μια πόρνη ''πολυτελείας'' . Έχει διεθνές cast οι δικοί μας είναι ο Χρήστος Λούλης, η Στεφανία Γουλιώτη, ο Μηνάς Χατζησάββας,ο Ακκύλας Καραζήσης, ο Αργύρης Ξάφης, ο Γιάννης Τσορτέκης, ο Ιερώνυμος Καλετσάνος κ.α.

Ε.Ν. : ‘’Η τηλεόραση ?’’

Κ. Κ.: ‘’Δυστυχώς,  δεν μιλάω  τούρκικα βλέπεις για να παίξω σε κανένα σήριαλ από τα τόσα που κατακλυζόμαστε. Πέρα από  την πλάκα, η αλήθεια είναι ότι όλο αυτό το δράμα αρέσει, υποθέτω, γιατί  δράμα ζούμε και στην καθημερινότητα μας .’’


Ε.Ν. : ‘’Κόρα τι συνέβη με την αίτηση σου για master στην σκηνοθεσία σε Πανεπιστήμια του Λονδίνου ?’’

Κ. Κ.:  ‘’Η κρίση μας και το "κακό όνομα "που δυστυχώς δημιουργήθηκε για την Ελλάδα είχε σαν αποτέλεσμα  - κατά την γνώμη μου -να "τρώμε πόρτες " και σε τέτοια θέματα.. Μάλλον έχει χαθεί η εμπιστοσύνη πλέον ότι θα είμαστε σε θέση να πληρώνουμε τα δίδακτρα ... Τι να πω? Είμαι πολύ στενοχωρημένη με αυτή την εξέλιξη γιατί όταν πριν από δύο χρόνια άρχισα τις επαφές και είδαν το βιογραφικό μου, το κλίμα ήταν απίστευτα θετικό.’’

Ε.Ν.: ‘’Γιατί όμως επέλεξες μεταπτυχιακά στην σκηνοθεσία, είναι το επόμενο σου βήμα έτσι κι αλλιώς?’’

Κ. Κ.:  ‘’Φθείρεσαι έχω την αίσθηση μόνο σαν ηθοποιός, κάποια στιγμή ένοιωσα πιο δυνατή για να μεταδώσω αυτά που έχω μάθει κ εγώ από μεγάλους σκηνοθέτες με τους οποίους συνεργάστηκα.
Ξέρεις αν γίνω σκηνοθέτης, θα δείχνω -πως να το πω καλύτερα - στοργή για τον ηθοποιό... θα είμαι υπομονετική γιατί ξέρω πως αισθάνεται ένας ηθοποιός. Επιπλέον πιστεύω ότι μόνο έτσι θα εξελιχθώ σαν καλλιτέχνης, θα προχωρήσω και θα αποδώσω περισσότερα. Μένοντας στατική στην ηθοποιία δεν θα προσφέρω πάντα το καλύτερο!’’

Ε.Ν. : ‘’Μιλάς συνέχεια με τη λέξεις: συναισθήματα, νοιώθω. Εσένα για ποιόν χτυπάει η καρδιά σου ?’’

Κ. Κ.:  ‘’Πάντως όχι για ηθοποιό .. ‘’( γέλια ). ‘’Προτιμώ στην προσωπική μου ζωή να μην βάζω πάλι το θέατρο, να μιλάω ας πούμε για νέες τεχνολογίες, για κάτι άλλο εκτός θεάτρου. Μην ξεχνάς ότι όλοι οι φίλοι μου είναι ηθοποιοί, ε ας μην είναι και ο φίλος μου για να υπάρχει ζωντάνια στη σχέση.’’

Ε.Ν.: ‘’Η Αμερικανίδα υπάρχει μέσα σου ?’’

Κ. Κ.:  ‘’Αμέ όταν πήγα στην Αμερική αισθάνθηκα κάτι οικείο σαν να μου μιλούσε ακριβώς αυτή η δεύτερη ταυτότητα .. Μάλιστα το ίδιο καταλαβαίνω και όταν βλέπω αμερικάνικες ταινίες σαν να έχω κάτι από την κουλτούρα αυτή μέσα μου’’.

Ε.Ν.: ‘’Με την δίδυμη αδελφής σου την Βικτωρία σκηνογράφο και εικαστικό μοιράζεστε την ζωή από…’’

Κ. Κ.:  ‘’... την πρώτη στιγμή ! Όλοι γεννιούνται μόνοι, τα δίδυμα όμως μαζί! Ωραίο, μοναδικό αλλά κάποια στιγμή αναζητήσαμε η κάθε μία την ανεξαρτησία μας για να υπάρξουμε και σαν ολοκληρωμένες αυτόνομες προσωπικότητες.
Μην νομίζεις ότι είναι λίγο να σε ταυτίζουν σαν να είσαι ένα με τον άλλο ενώ είσαι δύο ? με την Βικτωρία έχω την πιο δυνατή σχέση της ζωής μου. Ο νέος μου έρωτας είναι ο ανιψιός μου, ο Μιχάλης, 2,5 ετών και γιος της μεγάλης μας αδελφής. Ανυπομονώ να μεγαλώσει και να τον πηγαίνω στο θέατρο, να τον παίρνω μαζί μου σε διακοπές...’’

Ε.Ν.: ‘’Είσαι έτοιμη για μαμά και εσύ, παρατηρώ, σωστά?’’

Κ. Κ.:   ‘’Πιο σωστά δεν γίνεται, το ρολόι της μητρότητας όντως χτυπάει!
Ναι, θέλω κάποια στιγμή να γίνω μαμά, η φύση μας εμάς των γυναικών εκεί μας οδηγεί και εγώ θέλω να την ακολουθήσω και να συνδυάσω την καριέρα με το μεγάλωμα των παιδιών .. Ίσως τα δύο πρώτα χρόνια στη ζωή ενός παιδιού είναι τα πιο δύσκολα αλλά νομίζω ότι όλα γίνονται !’’