ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ

Σε ενοχλεί ο λόγος κι η δημόσια παρουσία μιας γυναίκας; Α, είναι πολύ εύκολο να το αντιμετωπίσεις! Κάνεις ένα σχόλιο για την εμφάνισή της –είτε τη βγάζεις άσχημη κι απωθητική είτε την αποκαλείς «τούμπανο» αλλά καλύτερα να μην ανοίγει το στόμα της παρά μόνο για σεξουαλικές πράξεις- ή, ακόμα καλύτερα, τη λες αγάμητη.

Μπορούμε να ζούμε με 11 ενώ βγάζουμε 10  και μάλιστα χωρίς να δανειζόμαστε; Αυτός ο απλός συλλογισμός απασχολεί το  οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης που προσπαθεί να αποφύγει νέα μέτρα ενώ τα παλιά δεν αποδίδουν ισοσκελισμένο προϋπολογισμό του 2014. Και επειδή το 2013 θα κλείσει με «πρωτογενές πλεόνασμα» 730 εκατ. υποτίθεται, λένε, ότι μπορούμε να αρνηθούμε νέα μέτρα.

Ο συγχωρεμένος ο Ανδρέας Παπανδρέου που ήξερε να παίζει με την (δημοκρατική) libido της μεταδικτατορικής Ελλάδας, κάθε φορά που ένιωθε να αμφισβητείται, εσωκομματικά η πολιτική του, επανέφερε τον μπαμπούλα της αποσταστασίας, για να ενοχοποιήσει τους αντιπάλους του!

Επιτέλους, ένα πραγματικά ευχάριστο γεγονός: Στις αρχές Δεκεμβρίου ξεκινούν ολοταχώς τα έργα στους αυτοκινητοδρόμους, τα οποία θα εγκαινίαζε ο κύριος Σουφλιάς το 2009! Κατά τα λοιπά, η έξοδος στις αγορές, ο ερχομός των πετρελαϊκών κολοσσών, η επιδρομή των Ρώσων επιχειρηματιών και ο κατακλυσμός της αγοράς από Αμερικανούς επενδυτές λαμβάνει χώρα όχι στη χώρα μας αλλά στη σφαίρα της φαντασίας μας.

Από την αρχή του Μνημονίου επαναλαμβάνεται μια συζήτηση ανάμεσα σε διαδοχικές ελληνικές κυβερνήσεις και την τρόικα, η οποία καταντά βαρετή – αν όχι υποκριτική. Λένε κατά καιρούς, λοιπόν, υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι της τρόικας: «Αν προχωρούσατε τις διαρθρωτικές αλλαγές που χρειάζονται για να αναμορφωθεί η οικονομία σας, θα κάναμε πολλές εκπτώσεις στα δημοσιονομικά και τις περικοπές».

Είχα αρχίσει να ανησυχώ, αλλά αδίκως. Ο χορός έχει αρχίσει από το twitter. «Η γενιά της ξεφτίλας», «η γενιά των παπατζήδων». Κανένας λόγος ανησυχίας. Θα υποστούμε και φέτος τη βαρετή και ανόητη κενολογία των «κατηγορώ τη γενιά του Πολυτεχνείου» μαζί με την τριήμερη νεκρόφιλη καπηλεία του Νοέμβρη του 1973 από τους κάθε λογής αστείους κληρονόμους του.

Το Πολυτεχνείο, είτε το θέλουν είτε όχι, ξένοι και ντόπιοι παράγοντες που επιδιώκουν να κηδεμονεύουν τον τόπο, αποτελεί κορυφαίο γεγονός της νεότερης ιστορίας μας. Είναι συνέχεια των αγώνων της γενιάς της Εθνικής Αντίστασης, του 1-1-4, και αποτελεί την κορύφωση της αντιδικτατορικής πάλης του λαού μας.

Tο ελληνικό κοινοβούλιο και όχι εμείς αναδεικνύεται ο μέγας κερδισμένος της οικονομικής κρίσης σε ολόκληρη την Ευρώπη. Μέσα σε μια πενταετία τα ελληνικά κόμματα, διατηρώντας όλα τα προνόμια τους, προστάτευσαν το πελατειακό τους κράτος, (αιτία της κρίσης) με πρωτοποριακή «τεχνογνωσία» διωγμού του ιδιωτικού τομέα και διάλυσης τάξεων, περιουσιών και εργαζομένων, χωρίς να απομακρυνθούν και από την διεκδίκηση της εξουσίας!!!

Την ώρα που οι μισθοί όλων των Ελλήνων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα συρρικνώνονται από την οικονομική κρίση, οι μόνοι μισθοί που παραμένουν αλώβητοι είναι αυτοί των Βουλευτών.

Πείτε μας εσείς αν ζούμε σε σοβαρή χώρα ή όχι. Στο ΤΧΣ συζητάγανε προχτές για την πώληση της εταιρείας Πανγαία από την Εθνική Τράπεζα. Μετά την ψηφοφορία παραιτήθηκε ο κ. Μπερούτσος. Χτες το πρωί πήρε πίσω την παραίτησή του και το βράδυ παραιτήθηκε εκ νέου! Να μας συγχωρούν, αλλά το ΤΧΣ υποτίθεται ότι θα... αναπλάσει το τραπεζικό μας σύστημα. Αν είναι να συνεχίσουν παραστάσεις που θυμίζουν τσίρκο, να μας το πουν να διαγράψουμε τις όποιες προσδοκίες...

Ποιος ασχολείται τώρα με τον Γιώργο και τη συμβολικού χαρακτήρα δενδροφύτευση που έκανε χθες στο πάρκο Γεζί της Κωνσταντινούπολης; (Εκεί όπου ξεκίνησαν προ μηνών οι αντικυβερνητικές διαδηλώσεις στην Τουρκία, θυμίζω). Στις μέρες μας, η πρωτοπορία του αγώνα για τη φυγή της πολιτικής από την πραγματικότητα έχει περάσει πια στον μεγάλο πρόεδρο Μαδούρο της Βενεζουέλας, ο οποίος έχει εκτοξεύσει τη βουλησιοκρατία σε επίπεδα δυσθεώρητα. Ισως δεν έχετε πληροφορηθεί ότι, στις 24 του περασμένου μηνός, ο απίθανος αυτός ηγέτης ίδρυσε υφυπουργείο Υπέρτατης Κοινωνικής Ευτυχίας, με αντικείμενο τον συντονισμό των «αποστολών», όπως ονομάζονται στην Μπολιβαριανή Δημοκρατία οι φιλανθρωπικές δραστηριότητες του κράτους.

Ο σακχαρώδης διαβήτης (ΣΔ) και η παχυσαρκία αποτελούν δύο από τα πιο σημαντικά προβλήματα δημόσιας υγείας στη σύγχρονη κοινωνία και έχουν λάβει επιδημικές διαστάσεις.

Η ασύλληπτη γραφικότητα της σκηνής. Παρασκευή 25 Οκτωβρίου και μερικές δεκάδες κάτοικοι της Σκύρου (ετεροδημότες, ως επί το πλείστον...) είναι συγκεντρωμένοι έξω από το υπουργείο Περιβάλλοντος. Εκτός από τρεις ντουντούκες, έχουν μαζί τους και τρία καλάθια. Είναι φορτωμένα με μέλι, μυζήθρα, φασκόμηλο, ρίγανη και κρασί. Ο συμβολισμός είναι σπαραξικάρδιος: πρόκειται για τα προϊόντα του νότιου μέρους της Σκύρου. Αυτά στα οποία βασίζεται η τοπική οικονομία του νησιού και υποτίθεται ότι θα χαθούν, αν η επένδυση εναντίον της οποίας διαμαρτύρονται οι κάτοικοι εγκριθεί από τον υπουργό Γ. Μανιάτη.

Κακά τα ψέματα (τώρα που το σκέφτομαι όχι πάντα.. υπάρχουν και οι στιγμές που τα ψέματα με συμφέρουν οπότε και γίνονται πολύ καλά.. εν πάση περιπτώσει, εδώ δεν με οφελούν σε τίποτα οπότε θα επιμείνω στην κακή τους πλευρά). Κακά, λοιπόν, τα ψέματα. Τα σπουδαία θεάματα θέλουν και μεγάλους σταρ. Όσο φιλότιμες προσπάθειες και αν καταβάλουν οι παγκίτες και οι εξωφυλαρούχες συντελεστές, οι σταρ είναι αυτοί που μπορούν να ανεβάσουν τον πήχη ενός θεάματος από το «καλό» ή το «πολύ καλό» στο αριστουργηματικό. Τρανή απόδειξη του παραπάνω αξιώματος είναι η παράσταση «Πρόταση Μομφής» που ανέβηκε το σαββατοκύριακο στη Βουλή με ξεχωριστή επιτυχία, η οποία, κυρίως, οφείλεται σε τέσσερις μικρούς Θεούς.

Με ένα άρθρο στην Αυγή με τίτλο «Οι κρυφές δημοσκοπήσεις πανικοβάλλουν Σαμαρά-Βενιζέλο» ο ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζει ότι είναι πρώτο κόμμα στις έρευνες. Το φοβερό στοιχείο που αναδεικνύει το άρθρο είναι ότι η Χρυσή Αυγή έχει διψήφιο ποσοστό, σύμφωνα πάντα με την Αυγή.

Το παγκόσμιο επιχειρηματικό τοπίο αλλάζει και οι αλλαγές που πραγματοποιούνται θα μεταβάλουν και τους τρόπους του επιχειρείν. Αυτό υποστηρίζουν οι Ρίτσαρντ Ντομπς και Τζόσουα Ρέμες, ερευνητές στο Παγκόσμιο Ινστιτούτο (MGI) του ομίλου McKinsey - της μεγαλύτερης εταιρείας συμβούλων στον κόσμο.

"Επιτυχία, πρωτίστως, θα είναι το να μην χάσει ο ελληνικός λαός την εμπιστοσύνη του σε τρία πράγματα: Στον εαυτό του, στην ελεύθερη αγορά και στη δημοκρατία", τονίζει ο Αντώνης Σαμαράς με άρθρο-παρέμβαση στο Capital Vision.

Υπήρχε ένας υπουργός του Γιώργου Παπανδρέου - ανακάλυψη από το πουθενά - που καλούσε τον κόσμο να κατεβαίνει στο κέντρο με το μετρό, τα λεωφορεία, το ποδήλατο, τα μηχανάκια. Για να μας πείσει μάλιστα, μας αποκάλυψε ότι και ο ίδιος προτιμά τη μηχανή του από την υπουργική λιμουζίνα του ή, μάλλον, το υβριδικό του – που ήταν τότε της μόδας.

Να πούμε μερικά πράγματα με το όνομά τους; Το σημερινό, ενεργό πολιτικό προσωπικό δεν έχει κάτι πολύ καλύτερο ή ικανό να δώσει στον τόπο από τη σημερινή κυβέρνηση. Οσο και να γκρινιάζουμε, όσο και να μας εξοργίζει η φαυλότητα ορισμένων και ο παλαιοκομματισμός κάποιων άλλων, δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα μια σημαντική μάζα νέων πολιτικών που θα μπορούσαν να κυβερνήσουν εντελώς διαφορετικά. Αυτό, δυστυχώς, πρακτικά σημαίνει ότι το σημερινό πολιτικό σύστημα δεν μπορεί να προχωρήσει τη χώρα πολύ πιο μπροστά, από πλευράς μεταρρυθμίσεων. Δεν πολυπιστεύει σε αυτές, δεν αντέχει να συγκρουσθεί με παραδοσιακούς πελάτες του, ενώ το πολιτικό μας προσωπικό δεν διαθέτει την απαιτούμενη τεχνοκρατική επάρκεια.

Έκλεψε περαστικά το βλέμμα μου. Το βήμα της γρήγορο. Ένας αμέριμνος προβληματισμός την οδηγούσε. Σαν να ήταν αλλού. Σαν σε άλλο δρόμο. Το αέρινο ντύσιμό της συναντούσε την τροπή του καιρού. Χωρίς επιφύλαξη, θα την έλεγες όμορφη. Καθώς απομακρυνόταν, η εντύπωση διπλασιάστηκε παράδοξα, σαν η απουσία της να υπογράμμιζε αυτό που έκρυβε. Ήταν τελικά πολύ όμορφη.