ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ

Πρό 92 ἐτῶν, τήν 21η Ὀκτωβρίου 1921, ἡ «Ἑστία» εἶχε δημοσιεύσει ἕνα συγκλονιστικό ἄρθρο τοῦ τότε συνεργάτου της, μεγάλου λογοτέχνη, ποιητῆ καί δημοσιογράφου Ζαχαρία Παπαντωνίου. Τό ἄρθρο περιέγραφε τήν νοοτροπία τῶν περισσοτέρων Ἑλλήνων πολιτῶν, οἱ ὁποῖοι περιμένουν τά πάντα ἀπό τό κράτος.

Παιδιά του δρόμου, γυναίκες του δρόμου, τραγουδιστές του δρόμου. Το κατάστρωμά του δρόμου είναι το ύστατο καταφύγιο για τους διωγμένους και ξεσπιτωμένους. Σε αυτούς προστέθηκε τώρα και η ΕΡΤ. Από την περασμένη Πέμπτη, 7 Ιουνίου του 2013, έχουμε παγκοσμίως την πρώτη τηλεόραση του δρόμου.

Λιτότητα και αυταρχισμός ή, ακριβέστερα, αυταρχισμός για να επιβληθεί λιτότητα, είναι οι δύο όψεις της κυβερνητικής πολιτικής που καταστρέφει την οικονομία, σπέρνει την κοινωνική απελπισία, υποτάσσει τη χώρα στους πιστωτές και προσβάλλει βάναυσα την εθνική αξιοπρέπεια.

Ρόλο επιτήρησης και προστασίας της Ελληνικής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης, ευρύτερα γνωστής ως ΑΟΖ προετοιμάζεται να αναλάβει το Λιμενικό Σώμα σε μια εξέλιξη που συμπίπτει με τις διεργασίες για την έναρξη των διαγωνισμών παραχωρήσεων υπεράκτιων εκτάσεων προς έρευνα και εκμετάλλευση υδρογονανθράκων.

Κολίγοι της διανόησης που νομίζουν ότι έγιναν τσιφλικάδες των ελληνικών πανεπιστημίων διότι κατέλαβαν μία θέση σε αυτά την περίοδο των κομματικών, παχειών αγελάδων. Οι χειρισμοί μετά το σοκ που υφίστανται το Παν. Αθηνών και το ΕΜΠ, τα δύο πλέον εμβληματικά ΑΕΙ της χώρας, εκθέτουν τη θλιβερή νομενκλατούρα που εκτράφηκε μέσα στο σαρκίο της ελληνικής τριτοβάθμιας εκπαίδευσης τις τρεις προηγούμενες δεκαετίες.

Το Πανεπιστήμιο Αθηνών είναι κλειστό επί δύο μήνες. Γιατί; Απεργούν οι διοικητικοί υπάλληλοι. Είναι όμως λογικό να απεργεί ένα μέρος του προσωπικού ενός θεσμού και αυτός να βάζει λουκέτο επί δύο μήνες; Είναι λογικό να απεργούν π.χ., οι γιατροί ενός νοσοκομείου και να πετιούνται έξω οι ασθενείς; Κι όμως αυτό συμβαίνει στο πανεπιστήμιο. Απεργούν οι διοικητικοί υπάλληλοι και πετιούνται έξω οι φοιτητές και οι καθηγητές.

Κατηγορηματικός και απόλυτος ήταν ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας. Δεν άφησε κανένα περιθώριο παρερμηνείας της θέσης του: «Η Ελλάδα δεν θα πρέπει και δεν θα το κάνει, δεν θα εξέλθει εθελοντικά από την Ευρωζώνη»! Οριστική αυλαία στην περυσινή προεκλογική θέση του ΣΥΡΙΖΑ «καμιά θυσία για το ευρώ» και αντικατάστασή της από την καινούργια θεμελιακή τοποθέτηση του αρχηγού του κόμματος «η Ελλάδα δεν θα εξέλθει εθελοντικά από την Ευρωζώνη».

Ρωτήθηκε κορυφαίος κυβερνητικός παράγοντας για την τύχη της διάταξης που ορίζει ότι οι επενδυτές είναι υποχρεωμένοι να τηρούν βιβλία εσόδων - εξόδων. "Ζήτησα να καταργηθεί", ήταν η απάντησή του. Το περιστατικό αυτό στάθηκε η αφορμή να αναζητήσουμε τα πραγματικά αφεντικά του YΠΟΙΚ. Τις κρυφές συνιστώσες του Υπουργείου. Ή αλλιώς: Ποιός αποφασίζει για τους φόρους μας, γαμώ το φελέκι μου!

Είναι η Σέχτα; Είναι η “Ομάδα Λαϊκών Αγωνιστών”; Μήπως είναι μια νέα τρομοκρατική οργάνωση που θα αυτοχαρακτηριστεί με κάποιο όρο βγαλμένο από ξεχασμένο θεωρητικό βιβλίο ή ακόμη και απ τα αρχεία του παρακράτους και των ευφάνταστων αναλυτών του; Μήπως δεν είναι τίποτα από όλα αυτά και είναι απλώς τύποι που κάποτε διάβαζαν “Μάσκα” μέχρι που έπεσε στα χέρια τους κάποια ανάλυση του Σεργκέι Νετσάγιεφ και αποφάσισαν πως η βία δεν είναι το μέσο αλλά ο σκοπός ο ίδιος; Δεν έχει σημασία ποιοί είναι. Άλλωστε ακόμη και αν αποκαλυφθούν, ίσως και οι ίδιοι ανακαλύψουν πως δεν ήξεραν ποιοί είναι. Πως άλλοι τους κινούσαν χωρίς να το καταλάβουν.

Ποια είναι η δουλειά του πρύτανη του Καποδιστριακού; (Εκτός, βέβαια, από το να χρησιμοποιεί το γόητρο του τίτλου του για να προσπαθεί να απογειώσει μια θεατρική καριέρα, που όμως δεν λέει να σηκωθεί από το έδαφος...). Με άλλα λόγια, γιατί θέσπισε αυτό τον ρόλο η Πολιτεία; Για να κάνει τι ακριβώς; Ας ξεκινήσουμε, λοιπόν, από τα βασικά, επειδή είναι χρήσιμο να τα θυμίσουμε. Χρήσιμο όχι τόσο για τον ίδιο τον Θεοδόση Πελεγρίνη, ο οποίος εμφανώς αδιαφορεί για την εκπλήρωση των καθηκόντων του, όσο για κάποιους άλλους θεσμούς της Πολιτείας, στους οποίους, εδώ που φθάσαμε πλέον, εναπόκειται η επαναλειτουργία του αρχαιότερου πανεπιστημίου της χώρας.

Ενα «αόρατο χέρι» μοιάζει να σπρώχνει τη χώρα στον γκρεμό κάθε τόσο. Και αυτό είναι πλέον πολύ επικίνδυνο, γιατί καμία χώρα δεν αντέχει να φλερτάρει για τόσα πολλά χρόνια με την καταστροφή περπατώντας συνεχώς δίπλα ακριβώς στον γκρεμό.

Αυτές οι δύο καταστάσεις τείνω να πιστέψω ότι αντιπροσωπεύουν τις πιθανότερες επιλογές μας για το προβλέψιμο μέλλον. Είτε παραλυσία, εξαιτίας μιας αδύναμης κυβέρνησης, που αποδυναμώνεται ολοένα και περισσότερο λόγω των αδέξιων χειρισμών της, είτε ακυβερνησία, ύστερα από μια ωραία «γιορτή της δημοκρατίας», δηλαδή εκλογές, το αποτέλεσμα των οποίων δεν θα επιτρέπει τον σχηματισμό κυβέρνησης.

Οταν ο Μάρτιν Σουλτς, ο Γερμανός πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, σε άρθρο του στη La Republica, μιλάει για τις ευθύνες και τα τραγικά λάθη της τρόικας και το ευρωκοινοβούλιο ξεκινά έρευνα για τα σφάλματα που έγιναν στα «προγράμματα εξυγίανσης» σε Ελλάδα, Ιρλανδία, Κύπρο και Πορτογαλία, με επωδό ότι «οι επιπτώσεις της λιτότητας εκτιμήθηκαν λάθος και περιορίστηκε η ανάπτυξη με απροσδόκητο τρόπο», ζητώντας μάλιστα να καταλογιστούν οι ευθύνες στους υπαιτίους, τι να πούμε πλέον περισσότερο εμείς;

Γεμίσαμε από κόκκινες γραμμές που αντί να γράφουν πάνω «ΑΠΙΤΕ» στο τέλος γίνονται κόκκινα χαλιά για την τρόικα, όπως επίσης και από βουλευτές έτοιμους να κρατήσουν ψηλά τη σημαία του έθνους και να μην ψηφίσουν νέα μέτρα! Πολλοί φυσικά από αυτούς είναι οι ίδιοι, που όταν η Ελλάδα είχε το πάνω χέρι, υπέγραψαν το πρώτο μνημόνιο το οποίο μας έθεσε υπό επιτήρηση έως και το 2042 - γιατί τότε υπολογίζεται ότι θα έχουμε αποπληρώσει το 75% του χρέους μας.

Το γεγονός και μόνο Αντώνη ότι ο Λαφαζάνης σας την βγαίνει από... δεξιά είναι κάτι που θα πρέπει να σας προβληματίσει. Τι είπε ο άρχοντας του ΣΥΡΙΖΑ; Ότι θα φορολογήσουν μόνο το εισόδημα από τα ακίνητα.  Ότι δεν θα βάλουν φόρους κατοχής. Ρόμπα την έκανε την συγκυβέρνηση ο Λαφαζάνης. Πλάκα σας έκανε Αντώνη. Είπε στην εκλογική σας βάση το εξής: Μην τους ακούτε! Είναι ακραίοι...

Οι νεοσσοί των δύο άκρων που συμπλέκονται και αλληλοδολοφονούνται δεν είναι, βεβαίως, προϊόντα της κρίσεως και του μνημονίου. Είναι τα αδρά δημιουργήματα μιας μακράς περιόδου λαϊκισμού, δημαγωγίας, κρατισμού και εθνικιστικής εξάρσεως, στην διάρκεια της οποίας η «προοδευτική» τρομοκρατία διέθετε στην χώρα και ανεπίσημα γραφεία Τύπου που προέβαλλαν και προωθούσαν τις «ιδέες» της. Μέσα στο περιβάλλον αυτό και με τα ανώτερα εκπαιδευτικά της ιδρύματα να είναι χώροι διακινήσεως ναρκωτικών και άλλων τινων παρανόμων ειδών, η Ελλάδα αντιμετωπίζει πολύ σοβαρότερα προβλήματα από αυτά του δημοσίου χρέους της.

Το ειδεχθές χθεσινό έγκλημα αποτελεί μία πολλαπλά φρικτή τρομοκρατική πράξη: οι συγνοί, ψυχροί δολοφόνοι στέρησαν τη ζωή αθώων νέων ανθρώπων, βύθισαν τις οικογένειές και τους φίλους τους στον πόνο, αλλά και χτύπησαν ύπουλα, βρώμικα τη δημοκρατία στην Ελλάδα, που εισέρχεται πλέον σε μία πολύ επικίνδυνη περίοδο ανωμαλίας.

Ποιος θα μας κλείσει το σαγόνι που χάσκει από αμηχανία; Πώς υπονομεύεται έτσι η άγρια χαρά μας από την εντυπωσιακή υπερπαραγωγή δικαστικής εξόντωσης του θεριού του ναζισμού; Πώς μας ξενερώνουν έτσι μετά τις πολυήμερες τηλεοπτικές χρυσαυγιάδες;

Είναι εκτέλεση από «αριστερούς» τρομοκράτες ως εκδίκηση στη δολοφονία του Παύλου Φύσσα; Είναι προβοκάτσια νεκρανάστασης της ναζιστικής Δεξιάς από το βαθύτατο εσωτερικό της; Είναι υλοποίηση ενός ευρύτερου σχεδίου πολιτικής αποσταθεροποίησης της χώρας;

Το Πανεπιστήμιο Αθηνών είναι κλειστό επί δύο μήνες. Γιατί; Απεργούν οι διοικητικοί υπάλληλοι. Είναι όμως λογικό να απεργεί ένα μέρος του προσωπικού ενός θεσμού και αυτός να βάζει λουκέτο επί δύο μήνες; Είναι λογικό να απεργούν π.χ., οι γιατροί ενός νοσοκομείου και να πετιούνται έξω οι ασθενείς; Κι όμως αυτό συμβαίνει στο πανεπιστήμιο. Απεργούν οι διοικητικοί υπάλληλοι και πετιούνται έξω οι φοιτητές και οι καθηγητές.