ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ

Σήμερα, δεκατέσσερις μήνες μετά τις εκλογές του Ιουνίου 2012, βρισκόμαστε σε ένα (ακόμη) σημείο καμπής. Μπορούμε να χωρίσουμε το μετεκλογικό διάστημα σε τρία μέρη.

Τα τρία τελευταία χρόνια η σχέση των Ελλήνων με την Ευρωπαϊκή Ένωση έχει υποστεί ισχυρά πλήγματα. Μέσω της μετονομασίας των εταίρων σε δανειστές, η ΕΕ έχει πλέον λίγο-πολύ ταυτιστεί με την άκρατη αυστηρότητα και την παντελή έλλειψη κατανόησης και συμπόνιας για τους δοκιμαζόμενους Έλληνες, οι οποίοι όντως δοκιμάζονται. Παράλληλα όμως οι μύθοι που συχνά καλλιεργούνται είναι πολλοί, αναφέρει ο κ. Καρβούνης σε άρθρο του στο Πρώτο Θέμα:CTRL + Q to Enable/Disable GoPhoto.it

Όλοι οι βουλευτές δηλώνουν ότι δεν πρόκειται να ψηφίσουν νέα μέτρα – όταν υπέγραφαν το μνημόνιο ας πρόσεχαν - και εγώ είμαι μαζί τους. Ακούσατε όμως έστω και έναν βουλευτή ή ένα κόμμα της αντιπολίτευσης να υποβάλει μία εναλλακτική πρόταση για την κάλυψη του ελλείμματος; Αφού λοιπόν δεν θέλουμε νέα μέτρα και συγχρόνως είμαστε ανίκανοι να αναπτυχθούμε, μία λύση μένει: Η πτώχευση. Και είμαι πεπεισμένος ότι αργά ή γρήγορα θα αντιμετωπίσουμε αυτή την πιθανότητα, αφού οι φίλοι μας οι Ευρωπαίοι ενδιαφέρονται περισσότερο για τον ασφυκτικό έλεγχο πάνω μας παρά για την ανάπτυξή μας (Η πτώχευση δεν πρέπει να αποκλειστεί ως σκέψη), γράφει ο κ. Παπαδάτος στο άρθρο του στην Real.

Ο πρωθυπουργός, όταν ερωτάται κατά πόσον σκέφτεται τις εκλογές, απαντά συνήθως με τη φράση «εκλογές θα γίνουν το 2016». Δεν είναι πολλοί, αν όχι ελάχιστοι, όσοι πιστεύουν κάτι τέτοιο, αλλά αυτό θα έπρεπε να ισχύει σε μια... κανονική χώρα. Η Ελλάδα δεν έχει τίποτα περισσότερο ανάγκη από την κανονικότητα και την ομαλότητα.

Το πρόβλημα της Ελλάδας θα μπει στο δρόμο της επίλυσης όταν το πολιτικό προσωπικό της χώρας αποφασίσει να το αντιμετωπίσει και να μην κρύβεται πίσω από το μνημόνιο, είτε με μνημονιακές «κόκκινες γραμμές»  είτε με αντιμνημονιακές «μπαρούφες».

Με ... τρόμο κοιτάζουν οι Βρυξέλλες το "κρυφό" έλλειμμα – μαμούθ που έχει συσσωρευτεί λογιστικά στα ασφαλιστικά ταμεία λόγω των συντάξεων που δεν έχουν ακόμα αποδοθεί στους σχεδόν 300.000 δικαιούχους τους, αναφέρει στο άρθρο του ο κ. Δημήτρης Κατσαγάνης στο capital.gr

Λοιπόν, τι μας έλεγαν; Οτι είμαστε οι μεγάλοι διεφθαρμένοι της Ευρώπης; Και ότι θα ερχόντουσαν τα “καθαρά χέρια” του Βερολίνου να αναλάβουν να μας μάθουν και να μας κάνουν ανθρώπους... Αυτά δεν μας έλεγαν; Σ' αυτά δεν βάσισαν τη νομιμοποίηση μιας πρωτοφανούς επιχείρησης απαξίωσης ενός ολόκληρου ευρωπαικού λαού, ο οποίος δυστυχώς σε μεγάλο βαθμό “μάσησε” με πολύ μεγάλη φυσικά ευθύνη της ηγέτιδας τάξης του;

Είναι δυνατόν ένα σαπιοκάραβο στη μέση του ωκεανού να επιδιορθωθεί εν πλω, ώστε όταν πια θα έχει φθάσει στο λιμάνι να είναι, που λέει ο λόγος, καινούργιο από πάνω μέχρι κάτω;

Μέσα σε δύο μέρες κατατίθενται δύο τροπολογίες για την ενέργεια στο νομοσχέδιο για τις ΑΠΕ που υπογράφονται από το 15% των βουλευτών της Βουλής. Η προχθεσινή για να αποζημιωθούν με τις παλιές ταρίφες δύο φωτοβολταϊκά συγκεκριμένων επενδυτών, η χθεσινή 30 βουλευτών της ΝΔ για να πληρώσουν την τρύπα του λογαριασμού των παραγωγών ενέργειας όχι απλά οι «φωτοβολταϊκοί» αλλά και τα εργοστάσια συνδυασμένου κύκλου, τα εργοστάσια φυσικού αερίου. Ο βουλευτής Ηρακλείου Λευτέρης Αυγενάκης που είχε την πρωτοβουλία να επιβαρυνθεί το φυσικό αέριο με ένα έκτακτο τέλος, με άλλους 29 επισήμανε ότι μέχρι τώρα την «τρύπα» του λογαριασμού των παραγωγών ενέργειας πλήρωναν απλώς οι μικροί παραγωγοί και τώρα ήρθε η ώρα να πληρώσουν και οι μεγαλύτεροι.

Όταν ξέσπαγε η Κρίση, ο κ. Παπακωνσταντίνου είχε πει κάτι πολύ σωστό: Το μέγιστο έλλειμμα του ελληνικού κράτους είναι το έλλειμμα αξιοπιστίας. Ο τ. υπουργός αναφερόταν βέβαια στα στατιστικά στοιχεία του κράτους και στην αδυναμία της κυβέρνησης να πείσει τους εταίρους μας ότι εννοούσαμε αυτά που λέγαμε. Όμως αγνόησε μια άλλη σημαντική παράμετρο: την ικανότητα της κυβέρνησης να σηματοδοτεί αξιόπιστα το τέλος της Κρίσης στον ελληνικό λαό. Κι έτσι συνεισέφερε ο ίδιος στην ολοκληρωτική απώλεια της αξιοπιστίας της κυβέρνησης στα μάτια της ελληνικής κοινωνίας προβλέποντας κάθε λίγο και λιγάκι σταθεροποίηση, ανάπτυξη και oσονούπω επιστροφή στις αγορές.

Κυβέρνηση και τρόικα συνεχίζουν να μην ενδιαφέρονται για ουσιαστικές λύσεις. Περιορίζονται καταφανώς σε επικοινωνιακή διαχείριση της κρίσης. Θέλουν να λένε ότι κάτι κάνουν, ίσα – ίσα για να καθησυχάζουν προσωρινά την κοινή γνώμη και τις αγορές. Αδιαφορούν όμως για το αν τα προβλήματα διογκώνονται αντί να αντιμετωπίζονται.

Δεν υπάρχει ισχυρότερο εργαλείο για τη διεκδίκηση της εξουσίας από τη διάχυση ιδεών στους Λαούς. Μια σφαίρα επιδρά στο στόχο της για λιγότερο από ένα δευτερόλεπτο, αν είναι εύστοχη. Μια ιδέα μπορεί να ταξιδεύει για αιώνες, αν είναι επιτυχημένη, είτε αυτή βασίζεται στην αλήθεια, είτε στο ψέμα.

Ἐμβρόντητοι πληροφοροῦνται οἱ ἰδιοκτῆτες ἀκινήτων τοῦ Παλαιοῦ Ψυχικοῦ ὅτι στόν Φόρο Ἀκινήτου Περιουσίας (ΦΑΠ) τοῦ 2013 τά ἀκίνητά τους ἐκτιμῶνται ἀπό τήν Ἐφορία σέ ἀξίες αὐξημένες κατά 55% ἔναντι τῶν προηγουμένων ἐτῶν!

Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις στη Γαλλία φέρουν πρώτο το κόμμα της Λεπέν, ένα ευρωφοβικό και ξενοφοβικό κόμμα που μπορεί να μην έχει σχέση με τη δική μας εγκληματική ναζιστική συμμορία που εμφανίζεται σαν κόμμα, αλλά παραμένει εκτός των ορίων αυτού που η γενιά μας θεωρούσε πολιτικά αποδεκτό.

Ζούμε σε μια χώρα που οι πολιτικοί μπορούν να να δέρνουν δημοσιογράφους ατιμώρητα (όπως έγινε πρόσφατα με τον νταή βουλευτή της Χρυσής Αυγής κ. Ηλία Κασιδιάρη), αλλά αν γράψει κάποιος δημοσιογράφος κάτι για ένα πολιτικό κινδυνεύει με αυτόφωρη φυλάκιση, ανεξαρτήτως αν αυτό που έγραψε είναι αληθές ή ψευδές· αρκεί μια μήνυση για συκοφαντική δυσφήμιση και ο δημοσιογράφος παίρνει την άγουσα για το κρατητήριο.

Επαναλαμβάνουμε για μιαν ακόμη φορά ότι, στην Ελλάδα της οργανωμένης παραπληροφορήσεως, το εβδομαδιαίο οικονομικό Δελτίο της Alpha Bank είναι μία σημαντική πηγή αξιόπιστης και πολύπλευρης γνώσεως –για όσους, βέβαια, θέλουν να έχουν πληροφόρηση που να βοηθά την γνώση και την αντίληψη όχι πάντα απλών οικονομικών φαινομένων.

Με τίτλο «Τα επόμενα 50 χρόνια στην Ελλάδα», η σύνταξη της εφημερίδας Wall Street Journal, δημοσιεύει εκτενές κύριο άρθρο για τη χώρα, διερωτώμενη πώς θα τερματιστεί το καθεστώς «των αιώνιων, κυλιόμενων δανείων».

Με βάση την επικαιρότητα και εκφράζοντας μόνο οικονομολογικές απόψεις, σε αυτό το άρθρο παραθέτω περιληπτικά τις βασικές «σχολές σκέψης» που αφορούν σε κάποιες πιθανές λύσεις για την τρέχουσα οικονομική κρίση που αντιμετωπίζει η Ελλάδα:

Achtung! Χθες το πρωί η Βουλή γέμισε με ενστόλους. Ησαν εκεί ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ, οι αρχηγοί των Οπλων, οι υπαρχηγοί, οι διάφοροι (μετά συγχωρήσεως) παρατρεχάμενοι ανώτεροι και ανώτατοι αξιωματικοί, εν όλω σαράντα: με τα πηλήκια, τα χρυσά κουμπιά και τα παράσημά τους! Τι είχε συμβεί; Μήπως (κατά συνεκδοχήν...) η Χρυσή Αυγή είχε επιχειρήσει να πραγματοποιήσει την απειλή της «να μπει στη Βουλή με τανκς»; Οχι, καλοί μου αναγνώστες, μην ανησυχείτε.