ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ

Είμαστε μία απροκάλυπτα σχιζοφρενής χώρα.

Μετά τους πανηγυρισμούς για την –σχεδόν- ολοκλήρωση της πρώτης αξιολόγησης του Μνημονίου ΙΙΙ, η Πρώτη Φορά Αριστερά Κυβέρνηση αυτής της δύσμοιρης χώρας δηλώνει ότι θέτει ως προτεραιότητα την ανάκαμψη της οικονομίας.
 

Την παραμονή της επίσκεψής μου στην Αθήνα, θα ήθελα να μοιραστώ με τους αναγνώστες της «Καθημερινής», μιας από τις πιο δημοφιλείς και έγκυρες ελληνικές εφημερίδες, μερικές σκέψεις μου για την περαιτέρω ανάπτυξη των εταιρικών σχέσεων μεταξύ της Ρωσίας και της Ελλάδας, καθώς και για την κατάσταση που επικρατεί στην ευρωπαϊκή ήπειρο γενικότερα.

Ο νέος αναπτυξιακός νόμος παρουσιάζεται από την κυβέρνηση ως βασικό εργαλείο για την επιτάχυνση της ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας.

Π​​ότε άραγε θα ξεμπερδέψει η χώρα με τις ιστορικές της εκκρεμότητες; Πόσο καιρό θα χρειασθεί ακόμη, δέκα, είκοσι χρόνια;

Το χρέος θα ήταν ευκταίο να μειωθεί περαιτέρω –έχουμε γράψει γι’ αυτό.

Από την αρχή της ελληνικής κρίσης έως και σήμερα, ο μόνος σταθερός σύμμαχος που είχε και εξακολουθεί να έχει η Ελλάδα, είναι το ΔΝΤ. 

Mερικές εβδομάδες πριν, ευρωβουλευτής της κυβερνητικής συμμαχίας έγραφε στο Twitter: «Tο ερώτημα τώρα είναι ποιοι Έλληνες συνεργάζονται με τους οικονομικούς δολοφόνους για το σχέδιό τους». 

Άνω σχώμεν τας καρδίας κάθε φορά με το πόθεν έσχες... 

Ο πρόεδρος της ΝΔ θα πρέπει να γνωρίσει ότι η αριστερά που εκπροσωπεί ο Αλ. Τσίπρας κυριολεκτικά …σαρώνει!

Στις 18 Νοεμβρίου 1978, μια μέρα μετά την 5η επέτειο του Πολυτεχνείου, πάνω από 900 άνθρωποι αυτοκτόνησαν στη ζούγκλα της Γουιάνας στα σύνορα με τη Βενεζουέλα.

Υπάρχουν πολλοί λόγοι που μπορούν να οδηγήσουν ένα λαό, ή κάποιο μέρος του σε εξέγερση.

Δεν χρειαζόταν και μεγάλη φαντασία για το δρόμο τον οποίο θα επέλεγε ο Αλέξης Τσίπρας μετά τις εκλογές του Σεπτέμβρη. Λίγες ώρες μετά τη δεύτερη εκλογική νίκη Τσίπρα είχα επισημάνει ότι “όλα δείχνουν μνημόνιο” ενώ ακόμη και σχετικά πρόσφατα, όταν η απαισιοδοξία βρισκόταν στο ζενίθ, η πρόβλεψη για την έκβαση της διαπραγμάτευσης δεν είχε αλλάξει.

Η νέα μεταπολίτευση απαιτεί να διαλυθούν μερικοί μύθοι. Χθες διαλύθηκαν αρκετοί. Μια αριστερή κυβέρνηση έφερε προς ψήφιση το δικό της μνημόνιο, με περικοπές στις συντάξεις και άλλα «αντιλαϊκά» μέτρα.

Κ​​άποιος θα πρέπει να εξηγήσει στα παιδιά που μας κυβερνούν πως δεν κέρδισαν την εξουσία με επαναστατικές διαδικασίες. Οσο κι αν μπορείς να παρομοιάσεις με κοινοβουλευτικό αντάρτικο τη θητεία τους στην αντιπολίτευση. 

Περπατώντας ζιγκ ζαγκ ανάμεσα στα στενά κάτω από την πλατεία Βικτωρίας, από τη Χέυδεν έως πέρα από την Πιπίνου, θα μου μείνει μία σκηνή. Είχα μόλις προσπεράσει μια αυλή, στην οδό Ατταλείας, κάτω από τη Φυλής. 

Περπατώντας ζιγκ ζαγκ ανάμεσα στα στενά κάτω από την πλατεία Βικτωρίας, από τη Χέυδεν έως πέρα από την Πιπίνου, θα μου μείνει μία σκηνή. Είχα μόλις προσπεράσει μια αυλή, στην οδό Ατταλείας, κάτω από τη Φυλής. 

Οι εφημερίδες βρίσκονται παγκοσμίως αντιμέτωπες με μία χωρίς προηγούμενο κρίση. Οι έντυπες εκδόσεις συρρικνώνονται, ιστορικά φύλλα κλείνουν και κανείς δεν μπορεί να προβλέψει πόσα χρόνια θα αντέξει το «χαρτί». 

Εντάξει, ο Μητσοτάκης είναι, όπως φαίνεται, τελειωμένη υπόθεση. 

Η ​​εικόνα που προβάλλει μια χώρα στον διεθνή περίγυρό της έχει εξαιρετικά μεγάλη σημασία. Πριν από δέκα και κάτι χρόνια η Ελλάδα πρωταγωνιστούσε, πολιτικώς και οικονομικώς, στα Βαλκάνια. Η Τουρκία είχε πάρει τα πάνω της, αλλά η ασυμμετρία δεν ήταν τόσο εμφανής.