ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ

«Το στρατηγικό πλαίσιο των εκλογών» είναι ο τίτλος του άρθρου του τέως προέδρου του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελου Βενιζέλου στην προσωπική του ιστοσελίδα με το οποίο εξαπολύει συνολική επίθεση στον πρωθυπουργό για τα πεπραγμένα του από την ανάληψη της εξουσίας ενώ επιχειρεί να αποδομήσει και την τακτική της ταχείας προσφυγής στις κάλπες που επέλεξε ως διέξοδο η "ομάδα Τσίπρα".

Πότε οι αμαρτωλοί ανακαλύπτουν την αξία της μετάνοιας; Όταν βλέπουν την κόλαση να τους πλησιάζει. Πότε οι ένοχοι νιώθουν να συντρίβονται κάτω από το βάρος των ανομημάτων που οι ίδιοι συσσώρευσαν στους ώμους τους; 

Μαζί με όσους έχουν απομείνει στις διακεκαυμένες πόλεις, τσουρουφλίζεται και η δημοσιογραφία αυτές τις μέρες. Το Μαξίμου κρατάει τα χαρτιά του κλειστά -μέχρι τη σημερινή σημαδιακή 20 του Αυγούστου έχουν πει-, αλλά οι ανάγκες της ενημέρωσης πρέπει να ικανοποιηθούν. 

Ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή θα ζητήσει η κυβέρνηση, αν πιστέψουμε τα δημοσιεύματα που έχουν ως πηγή το Μέγαρο Μαξίμου. 

Αφιερωμένο στον πρωθυπουργό είναι κατά το μεγαλύτερο μέρος το νέο άρθρο του Θόδωρου Πάγκαλου, που δημοσιεύεται στην ιστοσελίδα του. Ο πρώην υπουργός εστιάζει στον Αλέξη Τσίπρα, στον οποίο ασκεί σκληρή κριτική για την αλλαγή της στάσης του και το πώς την παρουσίασε. 

Κάπου έξω από την Κόρινθο, σχεδόν παραλλήλως της διώρυγας, υπάρχουν ακόμη και σήμερα ορατά τα ίχνη της αρχαίας διόλκου.

Ζούμε μια τέτοια συγκυρία, ώστε τα γεγονότα τρέχουν πριν προλάβει η συνείδησή μας να τα καταγράψει και να τα αξιολογήσει. Χιλιόμετρα μπροστά από σχεδιασμούς και προβλέψεις. 

Ο κ. Τσίπρας βλέπει τώρα τα δόντια του αχαλίνωτου κτήνους του λαϊκισμού. Το τάισε, το χάιδεψε, το θέριεψε ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ με την πολιτική που ακολούθησε από την ώρα που ήταν αρχηγός του 3% έως το δημοψήφισμα. 

Κάλεσμα στον Πρωθυπουργό να αναλάβει τις ευθύνες του και να προχωρήσει σε αλλαγή του διαρθρωτικού μοντέλου του κράτους προχωρώντας διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις απευθύνει ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης Γιάννης Μπουτάρης.

Όταν με ρωτάνε ξένοι δημοσιογράφοι: «Μα καλά, πώς φτάσατε να χρωστάτε τόσα πολλά» απαντάω με δύο λέξεις: Διορισμοί + Συντάξεις. Έχω και κάτι καρτελάκια με νούμερα, για να στηρίζω τις απόψεις μου.

Θίχτηκε, μπήκε, επικρίθηκε, καταγγέλθηκε από πολλούς στη Βουλή χθες το θέμα της διαδικασίας. Που αφορά τα ασφυκτικά χρονικά περιθώρια της συζήτησης και της ψήφισης της συμφωνίας με τους δανειστές.

Η έκρηξη των μεθόδων και τακτικών επικοινωνίας τα τελευταία χρόνια τείνει να καταλήξει σε επικίνδυνα μονοπάτια. 

Στο ίδιο έργο θεατές... Η Ελλάδα έχει εισέλθει στον έκτο χρόνο Μνημο­νίου, ενώ άλλες χώρες έχουν εξέλθει. Σε αυτές θα συμπε­ριληφθεί και η Κύπρος, που σύντομα θα ανακοινώσει το τέλος του δικού της προ­γράμματος. Αντιθέ­τως η χώρα μας βρίσκεται στον ίδιο παρονο­μαστή και οι προοπτικές για τερματισμό της άγριας κρίσης είναι μηδαμινές.

Το νέο μνημόνιο ενδέχεται να ψηφιστεί τα επόμενα εικοσιτετράωρα. Το αν θα υλοποιηθεί, όμως, είναι εξαιρετικά αμφίβολο. Κανένα μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα δεν έχει πετύχει πουθενά στον κόσμο χωρίς να «ανήκει» σε μία σχετικά δημοφιλή κυβέρνηση. 

Ο Ενρίκο Μπερλινγκουέρ στην Ιταλία, ο Σαντιάγκο Καρίγιο στην Ισπανία, ο Αλεξάντρ Ντόιμπτσεκ στην Τσεχοσλοβακία, ο Μίλοβαν Τζίλας στην Γιουγκοσλαβία και κάποιοι άλλοι, όπως ο Ήλιος Γιαννακάκης στη Γαλλία, ήσαν από τους κομμουνιστές που πίστευαν ότι ο σοσιαλισμός ούτε επιβάλλεται, αλλά ούτε είναι και απόλυτο πολιτικό φάρμακο για τη θεραπεία πασών των κοινωνικών νόσων.

Δύο είναι οι ειδήσεις των προηγούμενων ημερών που επιβεβαιώνουν τον επερχόμενο Αρμαγεδδώνα μετά τη θερινή ανάπαυλα.

Συνήθως, όταν ακούμε πολλά για ενότητα, μυρίζει διάσπαση. Μάθαμε πια ότι στις παραμονές διασπάσεων -κι έχουν δει τα μάτια μας!- όλοι ορκίζονται στην ενότητα. Γιατί δεν θέλουν να παραδεχτούν τη σκληρή πραγματικότητα. 

Ανώτεροι υπάλληλοι των θεσμών, που συμμετέχουν στις συνομιλίες με παραγωγικούς φορείς, εμφανίζονται αισιόδοξοι ότι οι δύο πλευρές «σχετικά σύντομα» θα καταλήξουν σε συμφωνία. 

Σύμφωνα με τον Καμύ, όλα γίνονται από μια συνήθεια: «Είμαστε γελοίοι αριθμοί μιας κοινωνίας που ενεργεί από συνήθεια, μισούμε ή αγαπάμε από συνήθεια και σκεπτόμαστε τα μεγάλα προβλήματα από συνήθεια». 

Είδατε το κουαρτέτο των θεσμών στις φωτογραφίες; Απολαύσατε τις φάτσες, το ύφος και το ομοιόμορφο της στολής και των ανέκφραστων εκφράσεων που φορούν όταν προσέρχονται να βασανίσουν τους δικούς μας;