Η Κατερίνα Σώκου με τον τίτλο "Αθήνα - Τύφλα να έχει η Νέα Υόρκη", έγραψε το πιο αισιόδοξο άρθρο των τελευταίων ετών

Η κίνηση, το συνεχές τρέξιμο, η συνύπαρξη διαφορετικών φυλών, ακόμη και η αγένεια και η μάχη για την επιβίωση, είναι κοινή καθημερινότητα στις δύο πόλεις.

Βεβαίως υπάρχουν και οι άλλες όψεις της Νέας Υόρκης, που την έχουν καταστήσει παγκόσμιο πόλο έλξης: η συγκέντρωση πλούτου και ταλέντου, όπως αυτά εκδηλώνονται σε μαγαζιά και εστιατόρια, τα αθλητικά θεάματα και τα καλλιτεχνικά δρώμενα μιας πόλης όπου, όπως τραγουδούσε ο Σινάτρα, «αν μπορείς να επιτύχεις εδώ, θα επιτύχεις παντού».

* Της Κατερίνας Σώκου στην Καθημερινή

Η Αθήνα μπορεί να απέχει πολύ σε πλούτο, αλλά διαθέτει ταλέντο και δημιουργικότητα που μόνο μια μεγάλη κρίση μπορεί να εμπνεύσει. Ηδη από την περυσινή Documenta, την εικαστική έκθεση που φιλοξενήθηκε για πρώτη φορά εκτός Γερμανίας, έχουν ξεκινήσει οι συγκρίσεις με μια παλαιότερη εκδοχή του Βερολίνου, πλούσια σε εναλλακτικές σκηνές όπου ζυμωνόταν δημιουργικά η δύσκολη ιστορία της πόλης με την τέχνη και τα οράματα του αύριο.

Σήμερα, οι δημιουργικοί κάτοικοι της Αθήνας αισθάνονται ότι ζουν σε μια νοτιοευρωπαϊκή εκδοχή αυτού του Βερολίνου, γεμάτη ενδιαφέροντα μαγαζιά, μουσικές και παραστάσεις. Και δεν χρειάζεται καν να ψάξει κανείς πολύ: Ακόμη και στη θεατρική καρδιά της Αθήνας, στο δικό μας «Broadway», αρκούν 20 ευρώ για να απολαύσει κάποιος μια dream team σαραντάρηδων ηθοποιών στον σκοτεινό «Φάρο» του Κόνορ Μακφέρσον – ένα έργο που στον πόνο που διαχειρίζεται ταιριάζει γάντι στη μετά την κρίση Αθήνα. Κάποιοι προχωρούν ακόμη πιο πέρα: «Η ενέργεια της Αθήνας ξεπερνά κατά πολύ τη Νέα Υόρκη!» έλεγε ένας Αμερικανός αρχιτέκτονας που μένει στην Ελλάδα τα τελευταία έξι χρόνια. Οποιος έχει την οικονομική ευχέρεια και την πολυτέλεια να βλέπει την πόλη ως επισκέπτης μπορεί να εστιάσει ευκολότερα στα θετικά αυτού του χάους.

Μπορεί να είναι λόγω της εμπορικής κίνησης του Πάσχα και της έναρξης της τουριστικής περιόδου, αλλά για έναν επισκέπτη η εικόνα της πόλης είναι ξανά εκείνη μιας ανοιχτής πόλης. Παρά τα γκράφιτι, τη δυσκολία στην κίνηση, που προκαλεί το όργιο παραβιάσεων του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας, και τη μόνιμη υπενθύμιση της κρίσης στο πρόσωπο αβοήθητων τοξικομανών, ζητιάνων και αστέγων, η Αθήνα καταφέρνει να παραμένει ελκυστική χάρη στο ταλέντο και στην ανθεκτικότητα των ανθρώπων της. Οσοι αντέχουν ανασυντάσσουν τις δυνάμεις τους, προσαρμόζονται στους νέους όρους, τους πιο περιορισμένους οικονομικά αλλά πιο ψαγμένους δημιουργικά, και συνεχίζουν να παλεύουν για το αύριο.

Με τη συνδρομή του τουρισμού, η κατανάλωση ανακάμπτει. Στα δημοφιλή εστιατόρια γίνεται όλο και δυσκολότερο να βρεις τραπέζι χωρίς κράτηση. Οι Αθηναίοι δείχνουν να έχουν κουραστεί από τη συνεχή έμφαση στην οικονομική κρίση. Αλλωστε, υπάρχουν κι άλλα προβλήματα που έρχονται στο προσκήνιο: η εγκληματικότητα, η υπερφορολόγηση, το δυσκίνητο Δημόσιο, το μεταναστευτικό και, βεβαίως, τα εθνικά θέματα και η επιθετικότητα της Τουρκίας. Η κρίση μπορεί να περνάει σε δεύτερη μοίρα, όμως τα προβλήματα παραμένουν. Καθώς επιστρέφει στη δυσλειτουργική κανονικότητά της, όντως η Αθήνα μοιάζει λίγο με τη Νέα Υόρκη...