The Butler: Η ταινία που θα σαρώσει τα επόμενα Oscar στους κινηματογράφους - Η αληθινή ιστορία ενός άνδρα που υπηρέτησε 7 Αμερικανούς προέδρους

Ένας μαύρος μπάτλερ του Λευκού Οίκου βλέπει τους προέδρους και το κίνημα κατά των φυλετικών διακρίσεων να περνούν.

Το πολυδιαφημισμένο φιλμ του Ντάνιελς με το έναστρο καστ βασίζεται πολύ χαλαρά στην αληθινή ιστορία του μαύρου  Γιουτζίν Άλεν (1919–2010) που εργάστηκε επί 34 συναπτά έτη ως μπάτλερ στο Λευκό Οίκο.

Άλλο τόσο χαλαρά, φοβάμαι όμως, προσεγγίζει και το σενάριο του Στρονγκ την αληθινή αμερικανική Ιστορία… Διότι όσο κι αν βλέπουμε τον μπάτλερ Σέσιλ Γκέινς (πολύ καλός και πάλι ο Ουίτακερ) να στέκει με το φράκο και τα λευκά του γάντια, βουβός και σούζα, δίπλα στον  Αϊζενχάουερ (Ουίλιαμς, αδιάφορος), τον Νίξον (αναπάντεχα καλός ο Κιούζακ), τον Κένεντι (Τζέιμς Μάρσντεν) και τον Ρέιγκαν (Ρίκμαν) την ώρα που οι πρόεδροι «κάνουν πολιτική», με την έμφαση εστιασμένη στο ζήτημα των φυλετικών διακρίσεων και των ρατσιστικών ταραχών, η προσέγγιση είναι μάλλον επιδερμική. Και σαφώς προορισμένη για να χαϊδέψει αυτιά και συναίσθημα του μέσου Αμερικανού. Ε, και για να λέμε και του στραβού το δίκιο, σίγουρα, κάποιες στιγμές σού το βγάζει το συναίσθημα ο «Μπάτλερ». Εξάλλου, ο Σέσιλ εμφανίζεται λίγο ως μαύρος… Φόρεστ Γκαμπ που κοιτάει τη δουλίτσα του και δεν ασχολείται καν με το κίνημα των μαύρων, την ώρα που ο μεγάλος γιος του (Ογιελόουο, καλός) πρωτοστατεί στον αγώνα και ξυλοφορτώνεται στο Νότο, ενώ ο μικρός γυρίζει μέσα σε ένα φέρετρο σκεπασμένο με την αστερόεσσα από το Βιετνάμ…

Κι ενώ επτά πρόεδροι περνούν απ’ τη ζωή του μαύρου μπάτλερ –κι η ιστορία συνεχίζει να γράφεται με αίμα, ειδησεογραφικά πλάνα της κάθε εποχής και μπόλικα κλισέ– έρχεται η Νάνσι Ρέιγκαν (εντυπωσιακά πιστή η Φόντα) και προσκαλεί τον Σέσιλ και τη συμβία του σε επίσημο δείπνο του Λευκού Οίκου. Και της φεύγει επιτέλους το μαράζι της παχιάς, ζουμερής και για κάποιο φεγγάρι αλκοολικής κυρίας Γκλόρια Γκέινς (καλούτσικη η Όπρα), που δεν την είχε πάει ποτέ στον… χώρο εργασίας του ο σύζυγος. Ε, και καθώς πλησιάζει το τέλος της ταινίας αρχίζει κι ο μπάτλερ να συνειδητοποιεί τι εστί ρατσιστικό βερίκοκο και πόσο δίκιο είχε ο γιος του που πάλευε για την ισότητα των μαύρων. Στο δε τέλος, η μυθοπλασία συναντά την πραγματικότητα με μια ουρανομήκη θριαμβολογία για την εκλογή του μαύρου Ομπάμα στο Λευκό Οίκο –αν κι ο μπάτλερ μάς έχει ήδη παραιτηθεί επί Ρέιγκαν– σε μια σκηνή που θυμίζει και λίγο δικαίωση εκλογικής εκστρατείας…