ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ

του Λευτέρη Π. ΠαπαδόπουλουΔύο μήνες περίπου μακριά από την Αθήνα, από χωρίου εις χωρίον περιπλανώμενος, για ένα πράγμα βεβαιώθηκα - και αυτή την πεποίθησή μου την υπογράφω με δύο χέρια: η κρίση δεν έχει φτάσει στην επαρχία! Στην πρωτεύουσα ο κόσμος αγωνιά, ασφυκτιά, δεν ξέρει τι τον περιμένει η αυριανή μέρα, αλλά στα χωριά οι άνθρωποι, όπως τον παλιό καλό καιρό: στις δουλειές τους, με τις παρέες τους, με ό,τι τέλος πάντων είναι «ζωή» στη «μικρή μας πόλη». Εδώ, κάθε τόσο και μια αυτοκτονία, για οικονομικούς κυρίως λόγους. Εκεί, γκρίνια μεν, αλλά και συνεχείς γιορτές, με τους άγιους πάντοτε στο κατώφλι!

του Παναγιώτη ΠαναγιώτουΤο «μομέντουμ» είναι ευνοϊκό για την Ελλάδα και πρέπει να βιαστούμε, ώστε να το αξιοποιήσουμε, λέει και ξαναλέει τις τελευταίες ημέρες ο Στουρνάρας. Εχει δίκιο. Η Le Monde, χθες, έβαλε τίτλο «Η Ευρώπη σκέφτεται να βάλει τέλος στη δικτατορία της λιτότητας». Ενώ το άτυπο Eurogroup στην Κύπρο αποφάσισε την παράταση του προγράμματος προσαρμογής της Πορτογαλίας -του καλού παιδιού στην εφαρμογή των μέτρων- για έναν χρόνο, καθώς κοντεύει να «πνιγεί» από τη λιτότητα.

του Αντώνη ΦουρλήΟι συνδικαλιστές είναι αυτοί που διακρίνονται στην πρώτη γραμμή, ανάμεσα σε όσους υψώνουν τη σημαία της αντίστασης, κόντρα στα μέτρα και τις περικοπές της Τρόικας. Είναι οι πρώτοι που βγαίνουν να κατακεραυνώσουν, όποιον τολμά να τους αποδίδει πρωτεύοντα ρόλο στην πορεία της Ελλάδας προς την παρακμή. Όταν τολμήσει να μιλήσει κάποιος για ανόσια “κεκτημένα” και “συντεχνίες”, του κολλούν αυτομάτως την ετικέτα του “μνημονιακού”, τον καταγγέλουν ως προστάτη συμφερόντων και ενίοτε τον απειλούν με λαϊκό δικαστήριο. Και, φυσικά, αρνούνται την ευθύνη που βαρύνει την συντριπτική πλειοψηφία των “συνδικαλιστών” (και δεν το βάζω τυχαία σε εισαγωγικά) για την κατάντια της χώρας.

του Σωτήρη ΞενάκηΟι αποκαλύψεις που έκανε ο δήμαρχος της Ζακύνθου για την υπόθεση των τυφλών οι οποίοι ...είδαν το φως τους αφού προηγουμένως επί χρόνια έπαιρναν επιδόματα που στερούσαν από ανθρώπους που τα χρειάζονταν πραγματικά, δεν δείχνουν μόνο το μέγεθος της σαπίλας αυτού του κράτους.

του Αθαν. Χ. ΠαπανδρόπουλουΚάτι η οικονομική κρίση, κάτι η πτώση της τουριστικής κίνησης, κάτι η αβεβαιότητα στο ελληνικό επιχειρηματικό περιβάλλον, έχουν συμβάλλει στο να παρουσιάζουν αρκετά προβλήματα τόσον η Aegean Airlines όσο και η Olympic Air.

του Αθαν. Χ. ΠαπανδρόπουλουΣτην ίδρυση ενός νέου ελληνικού κεντροφιλελεύθερου κόμματος προχωράει ο ευρωβουλευτής κ.Θόδωρος Σκυλακάκης, που ανήκει στην ευρωπαϊκή ομάδα των Φιλελευθέρων-Δημοκρατών. Όπως μαθαίνουμε, φιλοδοξία του κόμματος είναι η δημιουργία στην Ελλάδα φιλελεύθερου και φιλοευρωπαϊκού κλίματος ενόψει των σημαντικών εξελίξεων που αναμένονται στην οικονομία, αλλά και στην πολιτική σκηνή της χώρας.

του Σταύρου ΘεοδωράκηΟι (φημολογούμενες) περικοπές στα ειδικά μισθολόγια έκαναν τους «μπάτσους γουρούνια δολοφόνους», «εργαζόμενους με κοινωνική υπεραξία» (έτσι τους αποκάλεσε ο Αλέξης Τσίπρας). Και μετέτρεψαν εν μια νυκτί τους δικαστές από «μακρύ χέρι της εξουσίας» σε «μπροστάρηδες των κοινωνικών αγώνων» (όπως είπε και η πρόεδρος των Δικαστών και Εισαγγελέων, Βασιλική Θάνου). Οι οποίοι δικαστές συγκρότησαν μέτωπο με τους νοσοκομειακούς, τους πανεπιστημιακούς, του αρχιερείς και τους οδηγούς του ΟΣΕ (!) και όλοι μαζί θα συγκρουστούν μέχρι τέλους με την «συντεχνία των βουλευτών» (όχι αυτό δεν το είπε ο Κωνσταντίνου της Ανταρσίας αλλά ο Κιουτσιούκης της ΔΑΚΕ). Ποιο είναι το κρίσιμο ποσοστό λοιπόν των περικοπών, που σου ξυπνάει μέσα σου τον Λένιν; Το 10%, το 12% ή το 15% δημιουργεί επαναστατικές διεργασίες για την ανατροπή των μνημονίων, παραμερίζοντας όλες τις άλλες αντιθέσεις. Ή δεν υπάρχουν άλλες αντιθέσεις και όλα είναι χρήμα;

Του Άγη ΒερούτηΠροχτές το απόγευμα πήγα περπατώντας να πάρω τσιγάρα απ’ το περίπτερο. Εκεί που χάζευα τις κρεμασμένες εφημερίδες, με πλησίασε μια γυναίκα κοντά στα 60 και έκανε σαν να θέλει να μου μιλήσει, αλλά δίσταζε. Την κοίταξα στο πρόσωπο κι αμέσως κατέβασε το βλέμμα της. Ντρεπόταν. Λίγο πιο πίσω, με  σκυμμένο κεφάλι στεκόταν ένας άντρας με λεπτά χαρακτηριστικά λίγο μεγαλύτερος, με μακριά βρώμικη γενειάδα, εμφανώς καταπονημένος, που έσερνε ένα καρότσι λαϊκής γεμάτο πράγματα. Εκείνος ντρεπόταν περισσότερο.

«Στο σημείο αυτό ακριβώς η Κοντορεβιθούλα στρέφεται ερωτηματικά προς τους γονείς της: Με αποπαίρνετε για τον εγωισμό μου, αλλά ποιός μου τον συνέστησε; Για τον ατομισμό μου, αλλά ποιός μου τον δίδαξε; Εσείς οι ίδιοι, καταφέρατε ποτέ να τα βρείτε με τους άλλους; Ανίκανοι να ζήσετε σαν ζευγάρια, ζητάτε διαζύγια, χωρίζετε. Μάθατε άραγε ποτέ πώς γεννιέται και πώς αντέχει στο χρόνο ένα πολιτικό κόμμα; Δέστε καλύτερα πώς ξεφτίζουν όλα σήμερα... Πώς στήνεται μια κυβέρνηση όπου η αλληλεγγύη του καθενός κρατάει για αρκετόν καιρό;....

του Νίκου ΜπίστηΟμολογώ ότι περιμένω με μεγάλο ενδιαφέρον τα νέα επεισόδια του Αλ Τσαντίρι News του Λάκη Λαζόπουλου. Θέλω να δω αν συνειδητοποίησε τι έσπειρε τα δυο τελευταία χρόνια και τι θερίζει τώρα. Αν θα υπάρξει ένα ψήγμα αυτοκριτικής. Μια επωφελής αξιοποίηση του καλοκαιριού θα ήταν να έβλεπε σε επανάληψη τα προηγούμενα επεισόδια και παράλληλα σε ζωντανή μετάδοση τα τάγματα εφόδου της Χρυσής Αυγής να επιδίδονται στις προσφιλείς πρακτικές τους και να διαδηλώνουν την απέχθεια τους για το κοινοβούλιο, τους δημοκρατικούς θεσμούς και τον πολιτικό κόσμο. «Μα τι σχέση έχω εγώ με αυτούς ;» θα μας αντιτείνει αγανακτισμένος. « Εγώ ενδιαφερόμουν για τον απλό λαό, για την «κυρία» στην οποία απευθυνόμουν, για την Αριστερά, για το ΚΚΕ και τον ΣΥΡΙΖΑ. Ολόκληρη εκπομπή – αγιογραφία  έκανα για τον Τσίπρα, την Λιάνα Κανέλλη πρόβαλα σαν πρότυπο πολιτικού, εγώ φταίω που την πλάκωσε στις μάπες ο Κασσιδιάρης; Εγώ φταίω που πάνω από 400.000 συμπολίτες μας ψήφισαν τους νεοναζί; Η τρόικα και το μνημόνιο φταίνε».

του Σωτήρη ΞενάκηO Κώστας Καραμανλής είχε την Παρασκευή τα γενέθλιά του. Έκλεισε αισίως τα 56 του χρόνια, αφού γεννήθηκε στις 14 Σεπτεμβρίου του 1956.Τέτοιες μέρες περίπου, πριν από τρία χρόνια, εγκατέλειπε την πρωθυπουργία μετά από μια βαριά –για τα τότε δεδομένα- εκλογική ήττα και ταυτόχρονα και την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας.

1. Η πρόταση για το καθεστώς της εργασιακής εφεδρείας ήταν πράγματι πρόταση του κ. Σαμαρά. Παρουσιάστηκε πανηγυρικά στο λεγόμενο “Ζάππειο 2”, στις 12 Μαίου 2011 και την επομένη στην τρόικα. 2. Στις 16 Μαΐου ανέλαβα “την πολιτική εθύνη καθώς και το πολιτικό κόστος“ και διατύπωσα δημοσίως την πρόταση ότι οι μετατάξεις προς το στενό δημόσιο τομέα και η εν γένει διαχείριση του ανθρώπινου δυναμικού θα πρέπει να πάψουν να είναι τυφλές, αυτόματες και οριζόντιες.

του Τάκη Καραγιάννη Μία γενιά αλλάζει κάθε ένα τέταρτο του αιώνα, τουλάχιστον όσον αφορά τον στατιστικό υπολογισμό της. Φανταστείτε μία τέτοια χαμένη, όχι λόγω οικονομικής κρίσης, πολέμων, κακουχιών σε μία συγκεκριμένη χρονική περίοδο, αλλά μία γενιά που επί 23 χρόνια ζει στο σκοτάδι. Ενώ μάχεται για μία απάντηση το επίσημο κράτος αρνείται να τη δώσει κι ακόμη χειρότερα συγκαλύπτει ευθύνες και γεγονότα. Η Τετάρτη 12 Σεπτεμβρίου πέρασε στην ιστορία ως η ημέρα που μία κυβέρνηση απολογήθηκε στις οικογένειες 96 θυμάτων. Των οπαδών της Λίβερπουλ.

του Γιάννη Βαρουφάκη Και είπε σχεδόν αυτολεξί αυτά που λέγαμε ότι θα πει: Δεδομένης της πενίας του μηχανισμού στήριξης των πτωχευμένων κρατών και τραπεζών (του EFSF-ESM), και της ανικανότητάς του να καλύψει της μαύρες τρύπες της Ιταλίας και της Ισπανίας, η ΕΚΤ αναλαμβάνει τον ρόλο του τυπώματος του χρήματος που λείπει (από το EFSF-ESM). Για να το κάνει όμως, όπως και με τα δάνεια του EFSF-ESM στην χώρας μας (και τις λοιπές υπό την τρόικα χώρες), τα χρήματα αυτά θα κοπούν, και θα τεθούν στην υπηρεσία της αγοράς ομολόγων, μόνο εφόσον η Ιταλία και η Ισπανία μπουν και αυτές στον προκρούστη της τρόικα.

της Μαρίας ΣπυράκηΤα βίντεο  που ανεβαίνουν στο You Tube  δεν γυρίζονται τυχαία. Τα τάγματα εφόδου της Χρυσής Αυγής όχι μόνο «επιχειρούν» καθημερινά αλλά προβάλλουν τις πράξεις τους, τις διαφημίζουν. Το κυριότερο, οι πρωταγωνιστές αυτών των επιθέσεων δεν κρύβουν τα πρόσωπα τους. Πρόκειται για επιχείρηση που γίνεται στο φως της ημέρας, έχει στόχο τους οικονομικούς μετανάστες και χρησιμοποιεί τη βία για να «…καθαρίσει ο τόπος».

Του Αλέξη ΠαπαχελάΣαν να μην έφταναν τα υπόλοιπα προβλήματα της χώρας, η κυβέρνηση θα βρεθεί σύντομα μπροστά σε ένα τεράστιο εμπόδιο. Πληροφορίες από διάφορους χώρους δείχνουν ότι μια μεγάλη πλειοψηφία υπαλλήλων, αλλά και στελεχών, του Δημοσίου έχουν απλώς κατεβάσει τα μολύβια και δεν προωθούν καμιά υπόθεση. Κάποιοι δεν σταματούν όμως εκεί. Καλυπτόμενοι πίσω από την περίπλοκη ελληνική νομοθεσία και γραφειοκρατία προσπαθούν να υπονομεύσουν οιαδήποτε δράση βαφτίζουν ως «μνημονιακή». Μπορεί, δηλαδή, να ψηφισθούν δυο, τρεις, δεκαπέντε νόμοι, αλλά ο αρμόδιος υπάλληλος αποφασίζει ότι δεν θα εφαρμοσθούν ποτέ.

του Μανώλη ΚαψήOk ας ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα. Υπερασπίζομαι με πάθος τις απόψεις μου, και ορισμένες φορές- μεσ’ στα νεύρα μου- ναι, έχω παρεκτραπεί. Το ομολογώ και κάνω την αυτοκριτική μου. Θα ήθελα, μάλιστα- αν μου δινόταν η ευκαιρία- να ζητήσω και συγνώμη από ορισμένους ανθρώπους –όπως η Χαρούλα Αλεξίου και η Δήμητρα Γαλάνη- για τους οποίους ξεπέρασα το όριο.

του Σπύρου ΡιζόπουλουΕίναι σαφές ότι ζούμε σε άγριους καιρούς. Θυμίζω τη χθεσινή επέτειο από το τρομοκρατικό χτύπημα στους Δίδυμους Πύργους της Νέας Υόρκης, που αποτέλεσε και την απαρχή αυτών των άγριων καιρών. Ο κόσμος έτσι όπως τον γνωρίσαμε δεν θα έχει καμία σχέση με τον κόσμο έτσι όπως θα διαμορφωθεί μέσα στις επόμενες δεκαετίες.

Ένα άρθρο του Βασίλη ΠετράκηΜύθος ή πραγματικότητα; Είναι αλήθεια ότι στο χώρο της showbiz μπορείς να έρθεις αντιμέτωπος με πολλά ερωτήματα στα οποία δεν μπορείς να δώσεις εύκολα μια σαφή απάντηση.

Του Αντώνη Καραγιαννάκη«Ξύπνα! Ξύπνα, Αντώνη! Ενα αεροπλάνο έπεσε στη Νέα Υόρκη!» Η τρομοκρατημένη φωνή της μάνας μου με ξύπνησε από τον απογευματινό ύπνο εκείνο το απόγευμα στο νησί, όπου βρισκόμουν για διακοπές.