Η Μελίνα Ασλανίδου σε μια συνέντευξη εκ βαθέων στον Γιάννη Βίτσα : Για τον χαμό του αδελφού της αλλά και το ρέικι ως το fractional που μας συνιστά

Γιάννης Βίτσας : Μία ημέρα έπειτα από την συναυλία αφιέρωμα του Μίκη Θεοδωράκη. Πώς αισθάνεσαι τραγουδώντας έργα ενός από τους σημαντικότερους εναπομείναντες συνθέτες της χώρας.

 Μελίνα Ασλανίδου: Ήταν ένα πολύ μεγάλο μου όνειρο. Δεν πίστευα ότι θα φτάσει αυτή η στιγμή. Είναι τεράστια τιμή. Ήταν μία συναυλία φιλανθρωπικού χαρακτήρα για πολίτες της Γλυφάδας που έχουν ανάγκη. Νιώθω δέος απέναντί του. Είναι τεράστιος συνθέτης και άνθρωπος.

Γ.Β. : Η συναυλία γίνεται για ανθρώπους που έχουν ουσιαστική ανάγκη βασικών αγαθών. Σε σοκάρουν οι εικόνες της Αθήνας την τελευταία τετραετία;

Μ. Α. :Με σοκάρουν και δυστυχώς δεν είναι έχει αναπτυχθεί μόνο στην Αθήνα αυτό το φαινόμενο, αλλά σε όλες τις πόλεις της χώρας μας. Χιλιάδες άνθρωποι ψάχνουν στα σκουπίδια για ένα πιάτο φαγητό. Είναι ανατριχιαστικό Με στεναχωρεί απεριόριστα, όπως θεωρώ κάθε άνθρωπο που έχει συνείδηση.

Γ. Β. : Πέρασες περίοδο στη ζωή σου που πάλευες επίσης για τα αναγκαία;

Μ.Α. : Φυσικά. Έτυχε να μείνω χωρίς ρεύμα για μία ημέρα. Με έσωσε ότι το κόλπο που μπορεί εκάστοτε να ανεβάσει της ΔΕΗ κρυφά. Συνέβη λίγο μετά από την περίοδο που ήμουν φοιτήτρια όπως αντίστοιχα και να μην έχω μία. Έτυχε να πάω διακοπές με τις φίλες μου χωρίς καθόλου χρήματα. Περνούσαμε τέλεια γιατί δεν αισθανόμασταν μιζέρια. Έχω περάσει μήνα με 100 ευρώ και ακόμη και τα 50 λεπτά είχαν μεγάλη αξία. Είναι μέσα στη ζωή. Δεν είναι ωραίο να συμβαίνει. Ασφυκτιάς. Όταν έχεις φίλους δίπλα σου όμως και ζείτε τις ίδιες καταστάσεις το μοιράζεσαι. Εμείς κάναμε χιούμορ. Και χωρίς μία στην τσέπη περνάς τέλεια αν θέλεις. Πας μία βόλτα στην παραλία. Δεν στο χρεώνει κανείς. Φτιάχνεις ένα τελείως διαφορετικό τοπίο διαβίωσης.

Γ.Β. : Συνήθως οι άνθρωποι που μιλούν έτσι έχουν βιώσει γεγονότα στη ζωή τους που τους δίδαξαν ότι οι ουσιαστικές δυσκολίες δεν είναι υλικής φύσης. Εσύ με ποιον τρόπο έλαβες αυτό το μάθημα;

Μ. Α. : Αντιλήφθηκα από πολύ νωρίς ότι η ζωή μας είναι πολύτιμη. Συμβαίνει ένα γεγονός που σε μετακινεί ως άνθρωπο και προσωπικότητα. Βίωσα μία δυνατή εμπειρία.

Γ.Β. :  Γνωρίζω ότι έχεις βιώσει την απώλεια του αδελφού σου. Πόσο σε άλλαξε;

Μ. Α. : Η απώλεια ήταν μία τεράστια αλλαγή. Ένας άνθρωπος έφυγε και διαφοροποιήθηκε όλη η ζωή μου. Θεωρώ ότι οι ψυχές υπάρχουν. Μέσα μου δεν έχει χαθεί ο αδελφός μου. Ένα από τα τραγούδια μου του Στέφανου Κορκολή αναφέρει "Δε χάνεται η ψυχή".

Γ. Β. : Υπάρχουν στιγμές που τον αισθάνεσαι;

Μ. Α. : Πάντα. Το πένθος είναι μία πολύ μεγάλη ιστορία. Βιώνεις τρεις φάσεις. Αρνείσαι να συνειδητοποιήσεις και να αποδεκτείς ότι ο άνθρωπος σου έχει φύγει από τη ζωή. Αυτό μπορεί να πάρει πολύ καιρό. Η δεύτερη φάση είναι εγωιστική. Σκέπτεσαι "Γιατί το έκανες σε εμένα". Δεν το έχει πράξει αυτός. Δεν ήθελε η ψυχή που έφυγε να συμβεί. Απαιτείται πολύ μεγάλη δουλειά από τον άνθρωπο που βιώνει την απώλεια. Η τρίτη φάση είναι η αποδοχή. Μπορεί να μην έρθει ποτέ. Βλέπεις να καταστρέφονται οι ζωές ανθρώπων από απώλειες μεγάλες.

Γ.Β. :Τις φάσεις της απώλειας περιγράφει έντονα ο Χόρχε Μπουκάι στο βιβλίο του "Ο δρόμος των δακρύων". Πόσο καιρό διήνησες προκειμένου να ξεπεράσεις τα τρία αυτά στάδια;

Μ. Α. : Μου πήρε αρκετά μεγάλο διάστημα. Δεν ξεπερνιέται ποτέ γιατί πάντοτε θέλεις να είναι παρών ο άνθρωπος σου. Θεωρώ ότι είμαι σε ένα πολύ καλό επίπεδο πλέον. Το έχω διαχειριστεί.

 Γ. Β. : Έκανες ψυχανάλυση εκείνο το διάστημα;

Μ. Α. : Φυσικά. Έκανα ότι μπορούσα προκειμένου να βοηθήσω τον εαυτό μου. Υπάρχει μία περίοδος στη ζωή του ανθρώπου που νιώθει ότι πνίγεται, του φταίνε όλα, η ζωή του δεν έχει γαλήνη. Βοηθήθηκα επίσης πολύ και μέσω του πνευματικού μου. Εξάντλησα ότι βοήθεια μπορούσα, από την ψυχοθεραπεία και την ψυχανάλυση, όπως και τους πνευματικούς δρόμους.

Γ.Β. : Σε τι βοήθησε η ψυχανάλυση;

Μ. Α. : Να καταλάβω αυτά τα στάδια του πένθους που δε μπορούσα να τα συνειδητοποιήσω.  Είχα θυμό, οργή, πιθανόν να μην πίστευα το Θεό. Έλεγα "Πώς μου το έκανε αυτό", Είχα αμφισβήτηση για τα πάντα. Έπρεπε να ισορροπήσω μέσα μου.

Γ.Β. : Σε βοήθησε σε άλλα πράγματα της ζωής σου;

Μ. Α. : Η αυτογνωσία είναι πολύ σημαντικός δρόμος. Όταν καταλαβαίνεις δικές σου προσωπικές αντιδράσεις μπορείς να αντιληφθείς και τους ανθρώπους γύρω σου με αποτέλεσμα να δημιουργούνται πιο αρμονικές σχέσεις, να συνειδητοποιείς ότι κάποιος αντιδρά έτσι από ανασφάλεια. Οι άνθρωποι έχουμε ανασφάλειες, φόβους. Εξαιτίας αυτού του συναισθήματος μπορούμε να κάνουμε πράγματα που θα πληγώσουν τους γύρω μας. Γίνεται χωρίς συνείδηση. Δεν το αντιλαμβανόμαστε.

Γ.Β. : Ποιοι ήταν οι δικοί σου φόβοι;

Μ. Α. : Το να μην χάσω όποιον έχω δίπλα μου. Θεωρούσα ότι ανά πάσα στιγμή μπορεί να φύγει ο άλλος αδελφός μου, η μαμά μου, ο μπαμπάς μου, οι άνθρωποι του κοντινού μου περιβάλλοντος. Αισθανόμουν πώς ούτε εγώ μπορεί να μην υπάρχω. Πιστεύω ότι οι ψυχές δεν χάνονται. Γι΄ αυτό άλλωστε υπάρχουν και οι προσευχές.

Γ.Β. : Προσεύχεσαι;

Μ. Α. : Πολύ. Ανελλιπώς.

Γ.Β. : Έκανες ρείκι επί χρόνια.

Μ. Α. : Ναι Ασχολούμαι επί πολλά έτη. Είμαι πλέον μία δεκαετία σ' αυτή την ιστορία. Έχω πάρει τον τρίτο βαθμό του ρέικι και μπορώ να λειτουργώ ως θεραπεύτρια.

Γ.Β. : Τι σου έμαθε ;

Μ. Α. : Αισθάνομαι γαλήνια. Είμαι πιο ζεν. Είμαι συνειδητή στη ζωή μου. Για παράδειγμα τώρα μιλάμε και είμαι 100% παρούσα στην συζήτησή μας. Κάποτε μπορεί το μυαλό μου να ήταν σε άλλα πράγματα που με απασχολούσαν. Πλέον ζω το εδώ και τώρα.

Γ.Β. : Μπορείς να αντιληφθείς βλέποντας τους ανθρώπους τι χαρακτήρες είναι;

Μ. Α. : Φυσικά. Είναι ευχή και κατάρα. Ανοίγει η όρασή σου. Βλέπεις πίσω από τις λέξεις, πίσω απ' ότι θέλει κάποιος να παρουσιάσει. Πρέπει να είσαι καλή πάστα ανθρώπου για να το αφομοιώσεις και να συγχωρέσεις.

Γ.Β. : Δεν πληγώνεσαι;

Μ. Α. : Πολλές φορές πληγώνομαι. Συγχωρώ όμως. Η συγχώρεση είναι το μεγαλύτερο μάθημα που έχουμε να πάρουμε από τη ζωή. Συγχωρούμε τους εαυτούς μας και έτσι συγχωρούμε και τους άλλους. Μπορεί να μην ξεχνάμε. Η συγχώρεση είναι όμως πολύ σημαντική για τη λύτρωση της ψυχής. Πρέπει να είσαι καλά με τον εαυτό σου. Να κοιμάσαι και να λες "Πέρασα μία υπέροχη ημέρα".

Γ.Β. : Μιλάς με ανθρώπους που σου έχουν κάνει κακό ;

Μ. Α. : Ναι. Είναι πολύ σημαντικό να εκφράσεις τι σε ενοχλεί γιατί γίνεται βαρίδι και δε σε βοηθά.

Γ.Β. : Οι περισσότεροι άνθρωποι όμως παίζουν ένα παιχνίδι εντυπώσεων μην εκφράζοντας ότι νιώθουν.

Μ. Α. : Πρέπει να λέμε αυτό που νιώθουμε. Να βρίσκουμε τον τρόπο την στιγμή,να συνειδητοποιούμε τις καταστάσεις και να προχωράμε. Δεν χρειάζεται να κρατάμε δηλητήριο στην ψυχή μας. Αυτό μας κάνει άσχημους. Δεν έχουμε γλύκα στην ψυχή μας. Όλα γράφουν πάνω μας.

Γ.Β. : Φοβάσαι πια κάτι;

Μ. Α. : Όχι. Έχω μάθει μέσα από αυτή τη διαδικασία ότι ο φόβος είναι απέναντι από την αγάπη. Όταν αγαπάς δε φοβάσαι.

Γ.Β. : Έρχομαι και στο "The voice. Εξαιτίας του ότι δεν είσαι από τους ανθρώπους που φωνάζουν την παρουσία τους κατηγορήθηκες

Μ. Α. : Φέτος έχω αποφασίσει να φωνάζω την παρουσία μου. Νιώθω πιο άνετα πλέον.

Γ.Β. : Αισθανόσουν άβολα πέρυσι;

Μ. Α. : Πέρασα από χίλια κύματα. Για αρκετό καιρό αμφισβητούσα μέσα μου αν έπρεπε να κάνω το "The voice" ή όχι. Καθόμουν στην καρέκλα και έλεγα "Πρέπει να είμαι εδώ" ; Όταν διαπίστωσα ότι κάποια παιδιά είχαν ανάγκη το να είμαι και εγώ εκεί για να εκφράσουν και ένα άλλο κομμάτι τους πήρα δύναμη. Mου δόθηκε ένα βήμα για να μπορέσω να μοιραστώ όσα έμαθα από μεγάλους τραγουδιστές της χώρας μας. Οι παλαιότεροι μας προσφέρουν την σκυτάλη για να τη δώσουμε στους νεότερους.

Γ.Β. : Πέρυσι πολλές φορές κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού συμφωνούσες με τους υπόλοιπους coather μην καταθέτοντας μία προσωπική σου άποψη. Από διάφορους κριτικούς κατηγορήθηκες ότι δεν έχεις θέση. Σε λύπησε;

Μ. Α. : Το άκουσα. Δεν ασχολήθηκα παραπέρα γιατί με ενδιέφερε να είμαι όσο πιο πολύ μπορώ ο εαυτός μου. Είμαι γενικά διακριτικός άνθρωπος. Πολλές φορές συμφωνούσα όντως με την θέση των υπολοίπων. Παρόλα αυτά ήμουν λίγο φοβισμένη. Πέρασα το στάδιο του να φοβάμαι να μιλήσω καθαρά. Πλέον νιώθω πιο άνετα. Ήμουν σε ένα περιβάλλον που δεν ήταν γνώριμο. Πρώτη φορά εκτέθηκα τόσο πολύ στην τηλεόραση. Ένιωθα ότι ήταν όλα καινούργια για εμένα. Πλέον είμαι ο εαυτός μου. Ότι είναι να πω, θα το αναφέρω.

Γ.Β. : Έρχομαι και στην προσωπική σου ζωή. Είσαι ερωτευμένη με το Μιχάλη

Μ. Α. :Είμαι ερωτευμένη και καλά στην προσωπική μου ζωή. Δε θέλω να μιλήσω όμως περισσότερο.

Γ.Β. : Σοκαρίστηκες όταν είδες τις paparazzi φώτο με τον σύντροφό σου;

Μ. Α. : Ξεκίνησε από πέρυσι. Δεν ασχολήθηκε κανένας από τους δυο μας. Από την στιγμή που εκτίθεμαι δημόσια μπορεί να συμβεί. Δε θέλω να δίνω παραπάνω διάσταση στα γεγονότα.

Γ.Β. : Έρχομαι στην τελευταία του δισκογραφική δουλειά που τιτλοφορείται Μελίνα.

Μ. Α. : Αυτό το cd ξεκίνησε ανάποδα. Δεν είχα δισκογραφική εταιρεία, παραγωγό να με στηρίξει. Είχα όμως φίλους καλούς που βοήθησαν. Προχώρησα μόνη μου το εγχείρημα. Είναι θεωρώ η πρώτη ολοκληρωμένη στιγμή μου στη δισκογραφία. Ο αγαπημένος μου φίλος Γιώργος Παπαδόπουλος έγραψε σχεδόν όλο το δίσκο εκτός από ένα τραγούδι που υπέγραψε η φίλη μου Σάννυ Μπαλτζή. Δεν περάσαμε εύκολα. Απαιτήθηκαν τρεισήμισι χρόνια προκειμένου να βγει αυτή η δουλειά. Μέσα σ' αυτό το διάστημα υπήρχαν πολλές ανατροπές. Ο Κυριάκος Ντούμος έγραψε τους στοίχους των περισσότερων τραγουδιών και η Νίκη Παπαθεοχάρη συμμετείχε επίσης σε ένα. Το τραγούδι που τιτλοφορείται "Μελίνα το είχε γράψει ο Κυριάκος Ντούμος για την αείμνηστη Μελίνα Μερκούρη και όταν διάβασα τους στίχους πραγματικά συγκινήθηκα. Τη θαύμαζα πολύ. Ήταν μοναδική προσωπικότητα. Πατριώτισσα, δυναμική, ξεχωριστή. Ήταν διαπεραστικός ο τρόπος που τραγουδούσε. Χαίρομαι που ερμήνευσα ένα τραγούδι για εκείνη.

Γ.Β. : Ποιοι αποτελούν πρότυπά σου;

Μ. Α. : Υπάρχουν άνθρωποι που έχω θαυμάσει πολύ στη ζωή μου ως προσωπικότητες και χαρακτήρες. Έχουν βάλει ένα λιθαράκι στο να κατακτήσω τον χαρακτήρα που έχω σήμερα.

Γ.Β. : Ποιος άνθρωπος με την πράξη ζωής του αντέστρεψε την πορεία σου οδηγώντας σε στο "φως";

Μ. Α. : Το " φως" το βλέπεις μόνο όταν θέλεις. Μπορεί να υπάρχουν άνθρωποι γύρω σου που να σε οδηγούν σ' αυτό το δρόμο και να μην μπορείς να το δεις έχοντας κλειστές τις πόρτες. Ο Νικόλας Παπάζογλου με επηρέασε βαθιά. Κάθε φορά που βρίσκομαι στη Θεσσαλονίκη νομίζω ότι τον βλέπω παντού. Ήταν μία πολύ ιδιαίτερη προσωπικότητα. Είχε αυθεντικότητα. Αναζητούσα πάντοτε τις ρίζες μου και δεν σταματώ γιατί εκεί βρίσκω την αλήθεια μου. Ο Νίκος με έφερε κοντά στις ρίζες μου. Ένας άλλος άνθρωπος που υπήρξε σημαντικός στη ζωή μου είναι ο ιερέας του χωριού μου Πάτερ Παρθένιος. Είναι πάντα κοντά μου με πολύ διακριτικό τρόπο.

Γ.Β. : Αλλάζω θέμα. Είσαι μία πολύ ωραία γυναίκα. Έχεις κάνει bottox ;

Μ. Α. : Κάνω θεραπείες που με βοηθούν στο να έχω πιο σφριγηλό πρόσωπο. Το fractional το συνιστώ σε όλο τον κόσμο. Ανανεώνει τα κύτταρα.

Γ.Β. : Έχεις άγχος για την εικόνα σου;

Μ. Α. : Ποιος δεν έχει άραγε; Φυσικά. Ειδικά όσοι εκτιθέμεθα έχουμε περισσότερο απ' όσο θα έπρεπε. Αγαπώ τον εαυτό μου όμως με τις ρυτίδες μου. Σίγουρα όσο περνούν τα χρόνια θα μεγαλώνουν! Θυμάμαι όταν είχα πρωτοδεί στο θέατρο το "Πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέι" ήμουν παιδί και είχα συγκλονιστεί. Έλεγα "Θα έρθει αυτή η στιγμή που θα αισθανθώ έτσι". Όσο μεγαλώνεις νιώθεις ανασφάλεια. Σκέπτεσαι " Θα με αγαπούν ενώ έχω πιο πολλές ρυτίδες" . Δε θέλεις ουσιαστικά να μεγαλώσεις αλλά να παραμείνεις παιδί.

Γ.Β. : Είσαι παιδί μέσα σου;

Μ. Α. : Ναι. Σκέπτομαι αθώα και δίνω όσα μπορώ απλόχερα στους γύρω μου.

Γ.Β. : Έτυχε με μία σχέση σου να είσαι στο όριο του να παντρευτείς;

'Μ. Α. : Έφτασα ένα βήμα πριν το γάμο, αλλά δε συνέβη.

Γ.Β. : Ανήκεις στην κατηγορία του..." Η νύφη το σκασε" ;

Μ. Α. : Όχι. Έχω τραυματική εμπειρία. Κατά τα παιδικά μου χρόνια παντρεύονταν μία φίλη μας την άφησε ο σύντροφός της την ημέρα του γάμου. Είχα στεναχωρηθεί πολύ. Τη θυμάμαι να στέκεται κλαίγοντας σε ένα πέτρινο γεφύρι του χωριού. Όταν παίρνεις την απόφαση να παντρευτείς πρέπει να το αισθάνεσαι εξ' ολοκλήρου. Μία σχέση σοβαρή είναι επίσης σα γάμος. Άλλωστε στην ουσία αυτό που μετρά είναι η ένωση δύο ψυχών. Όταν μοιράζεσαι τη ζωή, την καθημερινότητά σου με έναν άνθρωπο πονάει και ενδιαφέρεται ο ένας για τον άλλο είναι επίσης γάμος για εμένα.

Γ.Β. : Θέλεις να γίνεις μαμά;

Μ. Α. : Αν ευλογηθώ να γίνω μανούλα θα είμαι τρυφερή. Δεν το κυνηγώ. Η ζωή θεωρώ ότι τα φέρνει όλα από μόνη της. Είναι παράδοξο όμως και να μην σκέπτομαι πώς θέλω να γίνω μανούλα. Εδώ γέννησε το σκυλάκι μου και βιώνω τη μητρότητα μέσω αυτού.

Γ.Β. : Πώς θα ήθελες να είσαι σε ένα χρόνο από σήμερα;

Μ. Α. : Θέλω να είμαι χαρούμενη ευτυχισμένη με ανθρώπους που αγαπώ και με αγαπούν.

Γ.Β. : Σε λίγες ημέρες θα βρεθείς επί σκηνής με το Γιάννη Ζουγανέλη και τον Αντώνη Ρέμο σε μία καθαρά μουσικοθεατρική παράσταση στο Διογένη.

Μ. Α. : Είναι επίσης ένα όνειρο που ολοκληρώνεται. Με τον Αντώνη ξεκινήσαμε την συνεργασία μας από πέρυσι στο "Θάλασσα" και το καλοκαίρι ήμασταν στην Θεσσαλονίκη. Χαίρομαι όταν τραγουδώ μαζί του. Μας ενώνει η αγάπη μας για τη μουσική αλλά και τον Αντώνη Βαρδή. Νιώθουμε σαν καλλιτεχνικά παιδιά του. Ένα από τα τραγούδια μου άλλωστε που ο κόσμος αγαπά ιδιαίτερα είναι "Το λάθος" που μου χάρισε ο Αντώνης Βαρδής. Ο Γιάννης Ζουγανέλης είναι μία συγκλονιστική προσωπικότητα. Όσο το γνωρίζω, συναρπάζομαι ακόμη περισσότερο. Νιώθω ότι αυτή παράσταση θα είναι ανατρεπτική.