Μια άγνωστη στιγμή του Μάριου Φραγκούλη που έχει γενέθλια: Συγκινημένος στην πατρίδα της γιαγιάς του όπου τον υποδέχθηκε ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος...

Η γιαγιά του Μάριου Φραγκούλη απετέλεσε «σφραγίδα», με τις παρακαταθήκες της, στη ζωή του δημοφιλούς καλλιτέχνη. H γιαγιά του γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Πέρα της Κωνσταντινουπόλεως και έφυγε στην δεύτερη δεκατετία της ζωής της για την Ελλάδα, όπου έμελε να ζήσει το υπόλοιπο του βίου της με τον σύντροφο της ζωής της. Ας δούμε όμως πώς ξετυλίγει το κουβάρι της μνήμης και των βιωμάτων του ο ίδιος ο Μάριος Φραγκούλης.

Το κείμενο γράφτηκε στις 12 Αυγούστου το 2009

Ερ. Ποιά συναισθήματα σε διακατέχουν ερχόμενος στην Κωνσταντινούπολη;
Μ.Φ. Επιστροφή σε μία Πόλη που ήταν το σπίτι της γιαγιάς μας στην ουσία, τα όνειρα τα παιδικά μου, αυτό που εύχεται η μητέρα μου να πραγματοποιήσει κάποια στιγμή στη ζωή της, η οποία δεν έχει έρθει στην Κωνσταντινούπολη ποτέ, αλλά τις ιστορίες της γιαγιάς είναι σαν να τις είχα ζήσει εγώ. Κατ' αρχήν με το που ήρθα στην Κωνσταντινούπολη, έβαλα τα κλάματα, γιατί αισθάνθηκα μέσα μου μια ζεστασιά που τη θυμόμουνα απ' τη γιαγιά μου, από τα παραμύθια που μου έλεγε. Της άρεσαν πολύ τα παραμύθια και να μας βάζει όλους σε μια ιστορία μαγική, σε μία ιστορία ρομαντική. Ας πούμε έβλεπε το φεγγάρι και είχε πάντα μια ιστορία να πει για το φεγγάρι, της έλειπε ο Βόσπορος, της έλειπαν οι άνθρωποι, το χαμόγελο η απλότητα των ανθρώπων. Μου έλεγε πολλές φορές ότι πολλά απ' τα γεγονότα που ο κόσμος υπερβάλλει σε πολιτικό επίπεδο δεν είναι αλήθεια, γιατί ο κόσμος είναι τελείως διαφορετικός απ' ότι σε αυτό το επίπεδο, ότι η αγάπη είναι το μεγαλύτερο δώρο που μπορεί να δώσει ένας άνθρωπος σε έναν άλλον, αναφέρει το http://panagiotisandriopoulos.blogspot.gr/

Ερ. Δηλαδή η γιαγιά ήταν άνθρωπος αγάπης;
Μ. Φ. Ήταν άνθρωπος αγάπης, η γιαγιά μου ήταν μόνο αγάπη. Κατ' αρχήν ότι την λέγανε Ευτυχία και ότι έζησε μία ζωή ευτυχισμένη μέσα της, και έδωσε πολλή αγάπη σε κόσμο, γέννησε 13 παιδιά, μεγάλωσε τα παιδιά της με πολλή αγάπη. Ο παππούς μου την γνώρισε στο Πέρα. Είχε έρθει για μερικές ημέρες στην Πόλη και τη ζήτησε σε γάμο, την ερωτεύτηκε και την πήρε στην Κέρκυρα να ζήσει την υπόλοιπη ζωή μαζί της. Η γιαγιά μου λάτρευε την Πόλη, αλλά μετά που έφυγε δεν ήρθε ποτέ, αν και το ήθελε πάρα πολύ, ήταν ο μεγάλος της καημός και τελικά πέθανε στην Αθήνα. Η γιαγιά μου ήτανε ένας άνθρωπος που ποτέ δεν μίλησε άσχημα για τους Τούρκους που έζησε στην εποχή της, οι γείτονές της ήταν φίλοι της, ήτανε άνθρωποι δικοί της.

Όταν έφευγε απ' την Πόλη αισθανόταν ότι άφηνε πίσω της το σπίτι της και τους φίλους της και την οικογένειά της, δεν αισθανόταν ότι επιτέλους φεύγω. Και είναι πολύ σημαντικό για μας ως νεώτερη γενιά να ξέρουμε ότι υπήρχε αυτή η φιλία μεταξύ γενεών. Εγώ επειδή μεγάλωσα με την γιαγιά μου τα έβλεπα όπως τα έβλεπε η γιαγιά μου. Η γιαγιά μου ήταν η γέφυρα μεταξύ δύο γενεών, της δικής της και της δικής μου γενιάς, προκειμένου μέσα μου να γεννηθεί η αγάπη για μια φιλία που πιστεύω ότι θα κρατήσει για πάντα. Και είναι κρίμα να βάζουμε πάντα τα πολιτικά στη μέση, πρέπει να βλέπουμε και τους ανθρώπους σαν ανθρώπους.

Δεν έχει σημασία λοιπόν όταν πηγαίνεις σε ένα τόπο να βλέπεις πάντα αρνητικά και την ασχήμια και την κακία και το πολιτικό συμφέρον. Πρέπει να βλέπεις και το μέλλον, αυτό που λέγανε οι δικοί μας ότι δεν μπορείς να βλέπεις προς τα πίσω όταν ανεβαίνεις μία σκάλα γιατί θα πέσεις να τσακιστείς. Η αγάπη πρέπει να κοιτά μπροστά και πρέπει να κοιτάει και προς τα πάνω πάντα, γιατί αυτό είναι που μας δίνει και την ελπίδα και την ώθηση να συνεχίσουμε και να αισθανόμαστε ότι μέσα μας κρατάμε τη φλόγα του ανθρώπου ζωντανή.

Ερ. Ο Πατριάρχης μιλώντας στο παγκόσμιο οικονομικό φόρουμ στο Νταβός το 1999 αναφέρθηκε στην «Παγκοσμιοποίηση της αγάπης, αντί του μίσους και της υποκρισίας», δηλαδή θα πρέπει να επικρατήσει η αγάπη στην ανθρωπότητα απένταντι στην αντιπαλότητα και στα παρεπόμενά της.
Μ. Φ. Αυτό που είπε ο Πατριάρχης πιστεύω είναι το πιο σημαντικό για μένα τουλάχιστον, η παγκοσμιοποίση της αγάπης και σε συνάφεια με αυτό που λέω «Love is the greatest gift, you can give to any person or thing» δηλαδή δεν υπάρχει μεγαλύτερο δώρο που μπορεί να δώσει κάποιος, ανεξαρτήτου ηλικίας και φύλου. Τον γνώρισα τον Πατριάρχη πριν από κάποια χρόνια και στην Αμερική που έκανα μια συναυλία. Και νομίζω αυτό το μήνυμα που προσπαθεί πάντα ο Πατριάρχης να δώσει, είναι το μήνυμα της αγάπης και της ισότητας και της δικαιοσύνης και να προσπαθήσουμε να είμαστε όμοιοι μεταξύ μας, αναφέρει το http://panagiotisandriopoulos.blogspot.gr/

Πάντως απ την γιαγιά μου έμαθα τα πιο σημαντικά παραμύθια στη ζωή μου, που πιστεύω ότι για μένα είναι πιο πραγματικά από τα παραμύθια. Συμβουλές για τη ζωή, διαμάντια της καθημερινότητάς μου, που τα κρατάω μέσα μου καθαρά και αγνά, δεν μου τα αλλάζει κανένας, είναι τόσο δυνατά και καθαρά όσο το διαμάντι.

Να σημειωθεί ότι το μουσικόφιλο κοινό της Πόλης ανεξαρτήτου εθνικής ταυτότητας απόλαυσε, θαύμασε, ενθουσιάστηκε και καταχειροκρότησε τον διεθνούς φήμης Έλληνα τενόρο Μάριο Φραγκούλη την περασμένη Κυριακή, αναμένοντάς τον για την επόμενη καλλιτεχνική του παρουσία στην Πόλη.

Οι φωτογραφίες από το προσκύνημα του Μάριου Φραγκούλη και του συνεργάτη του τραγουδιστή Γιώργου Περρή στον Ι. Ναό Ευαγγελιστρίας Βαφεοχωρίου, όπου ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος χοροστάτησε στην Παράκληση την Κυριακή το απόγευμα.
Επίσης, φωτογραφίες από την συναυλία που έδωσε στην Πόλη, αναφέρει το http://panagiotisandriopoulos.blogspot.gr/

Δείτε και άλλες φωτό στο Φως Φαναρίου

Μια επιλογή από τα ωραιότερα τραγούδια που έχει ερμηνεύσει ο Έλληνας τενόρος Μάριος Φραγκούλης στο Ηρώδειο ή σε εκπομπές!