Αυτές είναι οι 5 " παγίδες" για όσους βγάζουν τα λεφτά τους έξω ! Τι γράφει ο Στέφανος Κοτζαμάνης

Αρκετοί επενδυτές υπό το κράτος πανικού αποφάσισαν στο παρελθόν να βγάλουν έξω τις καταθέσεις τους και διέπραξαν λανθασμένες επιλογές που στοίχισαν ακριβά.

«Οι Έλληνες που αποφασίζουν να βγάλουν τα λεφτά τους στο εξωτερικό θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί» ώστε να μην επαναλάβουν τα ίδια λάθη που έκαναν κάποιοι συμπολίτες τους το 2011 και το 2012.

«Εγώ δεν θα κρίνω το αν τελικά είναι βάσιμος ο φόβος κάποιων Ελλήνων για έξοδο της χώρας από την ευρωζώνη, άρα ούτε την τοποθέτηση των κεφαλαίων τους -ή έστω μέρους αυτών- στο εξωτερικό. Αυτήν τη φορά, όμως, θα πρέπει να φανούν πολύ πιο προσεκτικοί ώστε να αποφύγουν αρκετά λάθη στα οποία υπέπεσαν πολλοί επενδυτές, υπό τη χρονική πίεση και το κλίμα πανικού που είχε διαμορφωθεί, τη διετία 2011-2012» δηλώνει στο Euro2day.gr γνωστός παράγοντας της εγχώριας επενδυτικής κοινότητας.

Μερικά από τα λάθη εκείνης της περιόδου που κόστισαν σε πολλούς επενδυτές ήταν:

1. Η επιλογή χωρών που τελικά αποδείχτηκαν περισσότερο επικίνδυνες από την Ελλάδα (π.χ. καταθέσεις στις δύο μεγάλες κυπριακές τράπεζες).

2. Η τοποθέτηση των κεφαλαίων σε ασφαλείς μεν χώρες, αλλά σε επενδυτικές μορφές αρκετά υψηλού κινδύνου (π.χ. μετοχές, ομόλογα, χρυσός, σύνθετα προϊόντα), με αποτέλεσμα «στο τέλος της ημέρας» αρκετές φορές να υποχρεωθούν σε σημαντικές ζημίες.

3. Η επιλογή επενδύσεων σε αρκετά μεν ασφαλείς επενδύσεις στο εξωτερικό, των οποίων όμως ο χρονικός ορίζοντας ήταν αρκετά (ή και πολύ) μεγαλύτερος από αυτόν που επιθυμούσαν. Τέτοιες επιλογές ενδεχομένως να περιόρισαν τη ρευστότητα των Ελλήνων επενδυτών και να τους εγκλώβισαν σε τοποθετήσεις που δεν ταίριαζαν στις ταμειακές τους ανάγκες.

4. Ο μη συνυπολογισμός των προμηθειών και των λοιπών εξόδων που συνάγονταν ορισμένες επενδυτικές κατηγορίες, με αποτέλεσμα δύο χρόνια μετά οι Έλληνες επενδυτές να αισθάνονται ελαφρώς... κουρεμένοι.

5. Όλα τα παραπάνω βέβαια συνδέονται με την επιλογή κακού χρηματοοικονομικού συμβούλου, ή ακόμη και με τη μη χρήση εξειδικευμένου χρηματοοικονομικού συμβούλου.

Θυμίζουμε πως όσοι επενδυτές διατήρησαν την τετραετία 2010-2013 τις καταθέσεις τους στις ελληνικές τράπεζες όχι μόνο καρπώθηκαν ικανοποιητικές αποδόσεις (αθροιστικά γύρω στο 20%) αλλά επιπλέον έχουν καταγράψει και πολύ μεγαλύτερα οφέλη αν θελήσουν σήμερα να αγοράσουν άλλα ελληνικά περιουσιακά στοιχεία (π.χ. ακίνητα, μετοχές) που στο ενδιάμεσο χρονικό διάστημα κατρακύλησαν. Ωστόσο, αυτό που έγινε στο παρελθόν δεν προδικάζει απαραίτητα ότι πρόκειται να επαναληφθεί και στο μέλλον.

Ενδεικτικά προϊόντα

Για την επένδυση κεφαλαίων στο εξωτερικό υπάρχουν πολλοί άμεσοι και έμμεσοι τρόποι. Μια πρώτη επιλογή είναι η απόκτηση κρατικών ομολόγων χωρών του εξωτερικού, τα οποία λήγουν είτε μέσα στο 2015, είτε αργότερα. Το θετικό αυτής της επένδυσης είναι ο μειωμένος κίνδυνος αν επιλεγεί μια ισχυρή ευρωπαϊκή χώρα και σε περίπτωση που η χρονική διάρκεια είναι περιορισμένη (σχετικά σύντομη λήξη ομολόγου).

Να σημειωθεί πάντως πως με εξαίρεση την Ελλάδα και την Κύπρο, τα περισσότερα ευρωπαϊκά ομόλογα είναι διαπραγματεύσιμα σε τιμές πάνω από το άρτιο (100) και σε ορισμένα από αυτά που λήγουν μέσα στο 2015 (Γερμανία, Ολλανδία, Βέλγιο, Γαλλία) πολύ πιθανόν το «επιτόκιο» για τον επενδυτή να είναι αρνητικό. Υπάρχουν βέβαια και ομόλογα χωρών με υψηλή πιστοληπτική ικανότητα και μεγαλύτερες αποδόσεις (π.χ. Καναδάς, Αυστραλία), αλλά εκεί τίθεται το ζήτημα της επένδυσης σε ξένο νόμισμα.

Μια δεύτερη επιλογή είναι το άνοιγμα λογαριασμού στο private banking μιας τράπεζας, είτε του εσωτερικού, είτε του εξωτερικού. Στις περιπτώσεις αυτές θα πρέπει να υπολογιστούν οι προμήθειες εισόδου και διακράτησης και το πόσο συμφέρουσα είναι τελικά μια κίνηση σε περίπτωση που τα κεφάλαια τοποθετηθούν σε καταθέσεις ή σε τίτλους χαμηλού κινδύνου. Συνήθως, τα private banking των τραπεζών διαχειρίζονται μεγάλου ύψους χαρτοφυλάκια.

Άλλες διέξοδοι που επιλέγουν πολλοί για να διασφαλιστούν από τον «ελληνικό κίνδυνο» είναι η αγορά μεριδίων αμοιβαίων κεφαλαίων που επενδύουν σε τίτλους του εξωτερικού και η σύναψη ασφαλιστικών-επενδυτικών συμβολαίων τύπου unit linked, τα οποία τοποθετούνται σε τίτλους του εξωτερικού.

Σε τέτοιας μορφής επενδύσεις θα πρέπει να εξετάζονται διάφοροι παράγοντες όπως το ύψος των προμηθειών, το μέγεθος του κινδύνου που αναλαμβάνεται και ο χρονικός ορίζοντας της επένδυσης.

Πηγή: euro2day.gr