Κάτια Δανδουλάκη: ''Στην αγάπη είμαι αχόρταγη - δεν κυνήγησα την μητρότητα'' - μια εκ βαθέων εξομολόγηση στην Μαρία Λεμονιά!‏

Οταν τελικά καταφέραμε να βρεθούμε, η Κάτια έδειχνε ήρεμη και χαλαρή παρά την καθημερινή της αναμέτρηση με τις δεκάδες υποχρεώσεις. Το σπίτι της στο Κολωνάκι όπου δεσπόζουν οι φωτογραφίες της είναι πλήρως εναρμονισμένο με το εορταστικό πνεύμα των ημερών, με γιρλάντες και στολίδια να βρίσκονται διασκορπισμένα σε διάφορα σημεία του κομψού χώρου. Η γυναίκα του σπιτιού μάς σερβίρει κρασί και καφέ και το δημοσιογραφικό κασετόφωνο μπαίνει στο on.

Συνέντευξη στην Μαρία Λεμονιά - Πρώτο Θέμα

- Μου δίνετε την αίσθηση ενός ανθρώπου που θέλει να απολαμβάνει την περιποίηση των άλλων.

Ναι, γιατί ουσιαστικά δεν υπάρχει χρόνος για τίποτα με τόσα τρεξίματα. Μου αρέσει να φτιάχνω τις ντουλάπες μου, να φωνάζω φίλους στο σπίτι για να τους περιποιούμαι και να βάζω μια τάξη στην αλληλογραφία μου, αλλά δυστυχώς τρέχουν μέσα στην καθημερινότητα τόσες υποχρεώσεις που δεν προλαβαίνω. Κάποια τριήμερα που έκλεβα φέτος με βρήκαν τόσο κουρασμένη ώστε να βουλιάζω στο κρεβάτι μου κοιτώντας απλώς το ταβάνι.

- Μετά από 45 χρόνια δουλειάς δεν έχετε πει στον εαυτό σας: «Κουράστηκες, καταξιώθηκες, αυτή τη σεζόν θα μείνεις εκτός»; 

Δυστυχώς, δεν μπορώ να το κάνω γιατί εδώ και χρόνια έχω αποφασίσει να είμαι επιχειρηματίας παίρνοντας την καλλιτεχνική τύχη στα χέρια μου. Προτιμώ να δουλεύω και να καθορίζω μόνη μου την τύχη μου όσον αφορά στα καλλιτεχνικά μου παρά να εξαρτιέμαι από τους άλλους. Αυτό από τη μια μεταφράζεται ως ελευθερία, συγχρόνως όμως είναι και δέσμευση. Πάντως, έχω κάνει κάποια βήματα στον τομέα αυτό. Οταν, για παράδειγμα, ολοκλήρωσα την τουρνέ του καλοκαιριού ξεκουράστηκα δέκα ημέρες, κάτι που δεν είχε ξανασυμβεί ποτέ.

- Σε μια εποχή όπου οι περισσότεροι ηθοποιοί είναι άνεργοι, τι είναι εκείνο που σας δίνει διαχρονική αξία; 

Δεν είναι μόνο το ταλέντο που μπορεί να έχει κάποιος ή η σκληρή δουλειά, αλλά και η τοποθέτησή του στον χώρο. Το πώς τον αντιλαμβάνεται ο κόσμος για τη δουλειά του, τον χαρακτήρα του και την εν γένει αντίληψη ζωής που κουβαλά. Χαίρομαι όταν μπαίνει κόσμος κάθε βράδυ στο καμαρίνι μου και νέα αγόρια μού κάνουν χειροφίλημα ή γυναίκες μού λένε πως μεγάλωσαν μαζί μου. Το κοινό έχει έναν τρόπο να επιλέγει διαισθητικά αυτόν που θέλει να βλέπει.

- Σε τι έχετε αλλάξει τα τελευταία χρόνια; 

Eχω δουλέψει την ψυχή μου και έχω ξεπεράσει κάποια τρωτά σημεία του παρελθόντος. Δεν θυμώνω πια εύκολα με τους γύρω μου, δείχνοντας περισσότερη κατανόηση. Από την άλλη, ξεπέρασα τους φόβους μου. Μια ζωή προβληματιζόμουν τι θα μου συμβεί αν μείνω μόνη. Κι έμεινα! Βίωσα τρεις δύσκολους αποχωρισμούς και μετά τον τελευταίο -από τον οποίο συνήλθα πριν από λίγους μήνες- δυνάμωσα και αναγεννήθηκα μέσα από τις στάχτες μου πιστεύοντας ότι έγινα αυτάρκης.

- Ποιοι ήταν αυτοί οι κομβικοί αποχωρισμοί; 

Οταν σε ηλικία τριάντα ετών έχασα τον πατέρα μου χάνοντας τη γη κάτω από τα πόδια μου, όταν αποχωρίστηκα τη μητέρα μου και όταν ο Μάριος Πλωρίτης «έφυγε» από κοντά μου. Ο θάνατος του Μάριου ήταν μεγάλο χτύπημα για μένα, καθώς έχασα και το τελευταίο σημείο αναφοράς μου. Εκτοτε το συναισθηματικό μου ενδιαφέρον μετατοπίστηκε. Από εκεί που τον έπαιρνα τηλέφωνο για να του δώσω το στίγμα μου -πού είμαι και τι κάνω-, άρχισα να παίρνω τις φίλες μου.

- Καθίσατε στον καναπέ του ψυχαναλυτή; 

Οχι ακριβώς ψυχαναλυτή, αλλά μιας γυναίκας γκουρού της οποίας η προσωπική εμπειρία να ξεπεράσει τον θάνατο την οδήγησε στην ανακάλυψη και αξιοποίηση της εσωτερικής της δύναμης. Εκτοτε βοηθά τον κόσμο να ανακαλύψει τις λέμβους σωτηρίας του. Η ψυχή για να γιατρευτεί θέλει πολλή δουλειά, καθώς πρέπει πάνω απ’ όλα να αποδεχτείς πράγματα. Νιώθω πια μέσα μου πιο ασφαλής.

- Ο κόσμος σχολιάζει: «Η Δανδουλάκη είναι πιο ωραία από ποτέ. Είναι καταξιωμένη, ώριμη και εκπέμπει σιγουριά». Θα ξανανοίγατε τον κύκλο της προσωπικής σας ζωής; 

Απολύτως, αν μου τύχαινε! Δεν είναι εύκολο γιατί ένας άνθρωπος που έχει ζήσει μια πολύ ωραία γεμάτη ζωή, αυτομάτως υποβάλλει τέτοιες καταστάσεις στη διαδικασία της σύγκρισης. Οταν ο Μάριος μου έχει προσφέρει τόσα πολλά στην ψυχή μου, σκέψου πόσα θα ζητήσω από τον επόμενο! Δεν αποκλείω τίποτα γιατί θα ήμουν ένας άνθρωπος παραιτημένος από τη ζωή και δεν θέλω κάτι τέτοιο να συμβεί, αφού ακόμη η ψυχή μου έχει νεανική διάθεση. Είμαι αχόρταγος άνθρωπος στην αγάπη. Απαιτώ πολλά και θέλω να μου δίνουν πολλά. Αρνούμαι να ικανοποιηθώ με το λίγο. Δεν μου αρέσει το μίζερο δόσιμο. Θέλω το πιάτο της αγάπης γεμάτο φαγητό, κι ας φάω λίγο. Το υπόλοιπο θα το κρατήσω στον κουμπαρά της ψυχής μου. Είναι σιγουριά.

- Οι περισσότερες γυναίκες της γενιάς σας, πάντως, κοιτάνε άλλα πράγματα σήμερα. Σαν την Μπλανς Ντιμπουά στο «Λεωφορείο ο Πόθος». Η Μπλανς Ντιμπουά, όμως, στο τέλος πήγε στο τρελοκομείο! Πρέπει να καταλάβουμε ότι ο κύκλος της ζωής μας σχετίζεται με κάποιες ενέργειες οι οποίες πάνε σύμφωνα με τη βιολογική μας ηλικία. Είναι πολύ ωραίο να δείχνεις νέα όταν είσαι μεγάλη όπως εγώ, είναι όμως γελοίο να παριστάνεις τη νέα. Οι Μπλανς Ντιμπουά της καθημερινότητας πρέπει να έχουν στο μυαλό τους ότι, αν βάλεις μια ευαίσθητη και υψηλού επιπέδου γυναίκα δίπλα στο ζωικό βασίλειο ενός νεαρού άνδρα καθ’ όλα υγιούς, που κάνει παρέα με τους φίλους του, γλεντάει και κάνει έρωτα, κάποια στιγμή το ζωικό βασίλειο θα της κατασπαράξει την ψυχή. 

- Στους χωρισμούς τσακωνόσασταν; 

Ποτέ. Ο άλλος πρέπει να με θέλει πολύ, οπότε αν φύγει δεν θα τον κυνηγήσω. Γι’ αυτόν τον λόγο, δεν ζηλεύω. Αν θαυμάσει κάποιος σύντροφός μου μια ωραία γυναίκα είναι φυσιολογικό. Αν όμως ερωτευτεί κάποια άλλη, τότε η πόρτα είναι ανοιχτή. Θέλω ο άλλος να με θέλει πολύ και επομένως δεν καταδέχομαι να τον κυνηγήσω. 

- Μετανιώνετε που δεν έχετε ένα παιδί σήμερα; 

Δεν μετανιώνω για κάτι που δεν το κυνήγησα φανατικά. Δεν αψήφησα τους παράγοντες όταν υπήρχαν οι προϋποθέσεις. Σήμερα σκέφτομαι ότι για να μην το κυνηγήσω μάλλον δεν θα το ήθελα και τόσο πολύ… Το παιδί είναι δουλειά πλήρους απασχόλησης και αφοσίωσης.

- Γιατί είπατε και φέτος «ναι» στο «Dancing»; 

Γιατί είναι ένα πρόγραμμα που μου προσφέρει χαρά. Βρίσκομαι ανάμεσα σε νέους ανθρώπους και περνάω ευχάριστα. Εστω κι αν φεύγω κουτρουβαλώντας μετά την κυριακάτικη παράσταση τρώγοντας συνήθως μέσα στο ταξί που με πάει στο στούντιο.

- Ποια είναι τα όρια της γυναικείας ματαιοδοξίας; 

Σαφώς μας αρέσει να κοιταζόμαστε στον καθρέφτη και αυτό που βλέπουμε να μας ικανοποιεί. Οι γυναίκες οφείλουν να κάνουν οτιδήποτε συντηρεί την καλή τους εμφάνιση χωρίς να τις παραμορφώνει. Εκείνο που δεν μπορώ είναι η στενή σχέση που έχουν ορισμένοι άνδρες με τον καθρέφτη.
- Ποια εικόνα κρατάτε από τα παιδικά σας Xριστούγεννα; Παραμονή Χριστουγέννων η μητέρα μου με έβαζε πολύ νωρίς στο κρεβάτι και την επομένη μου φορούσε τα λουστρινένια μου παπούτσια με τα άσπρα καλτσάκια, ένα μπλε παλτουδάκι και ένα καπέλο και πηγαίναμε χάραμα στην εκκλησία. Δεν έχω πιο ευτυχισμένη εικόνα απ’ αυτήν!