Καρόλ Μπουκέ: «Όποτε κοιτάζω την Ακρόπολη, βλέπω ένα μέρος του εαυτού μου» - Είμαι φτιαγμένη για τον πολιτισμό της Μεσογείου‏

Χειμαρρώδης είναι η λέξη που ταιριάζει στην Καρόλ Μπουκέ. Αυτό τουλάχιστον αποκόμιζες μιλώντας για λίγο μαζί με την ανάδοχο του εφετινού, 14ου φεστιβάλ Γαλλοφωνίας στο προαύλιο του Γαλλικού Ινστιτούτου το μεσημέρι του περασμένου Σαββάτου. Ηταν ασταμάτητη. Αστεία. Διαχυτική. Ισως και λίγο βιαστική βέβαια, επειδή στο πρόγραμμά της βρισκόταν μια επίσκεψη στο Μουσείο Ακροπόλεως. Και δεν ήθελε να χάσει χρόνο.

«Είμαι βέβαιη ότι θα ξετρελαθώ βλέποντας το μουσείο» είπε η Μπουκέ. «Γιατί είναι αλήθεια, ένα από τα βιβλία που πάντοτε κρατώ μαζί μου είναι “Το σύμπαν, οι θεοί και οι άνθρωποι” του Ζαν Πιέρ Βερνάν. Νιώθω ασφαλής να κρατώ μαζί μου ένα βιβλίο για την ελληνική μυθολογία. Δεν έχω την αίσθηση ότι ανήκω κάπου, εκτός από τον ευρωπαϊκό πολιτισμό που προέρχεται από εδώ, από την Ελλάδα. Κι αυτό δεν είναι κομπλιμέντο.»

Η πρώτη φορά που η Καρόλ Μπουκέ ήρθε στην Ελλάδα ήταν περίπου 15 χρονών. Στην Ρόδο. Τότε της έδωσαν το πρώτο της δαχτυλίδι. Θυμάται ότι της το είχε αγοράσει ο θείος της, ένα δαχτυλίδι με ένα λιοντάρι, το σήμα κατατεθέν της οικογένειάς της. Είχε έρθει με σκάφος. Και με σκάφος έρχεται και ξανάρχεται από τότε.

Η Μπουκέ λατρεύει τον μεσογειακό πολιτισμό, κάτι που φαίνεται από τις επιλογές της ζωής  της. Δεν μιλά ελληνικά, επομένως δεν θα αγόραζε ποτέ σπίτι σε μια χώρα της οποίας την γλώσσα δεν μιλά. Μιλά όμως ιταλικά και έχει σπίτι, όχι στον Βορρά αλλά στο Νότο.  Ζει στη νήσο Παντελερία στη Σικελία επειδή εκεί υπάρχουν μνημεία 2.000 και 3.000 ετών όπως είπε.

«Εκεί, σε ένα κτίριο βρίσκεις ίχνη από χιλιάδες χρόνια πολιτισμού. Στην Σικελία βλέπεις τα ίχνη της προέλευσής μας και αυτό σου παρέχει επιβεβαίωση. Αγαπώ π.χ. τη Νέα Υόρκη αλλά τίποτε σε αυτήν δεν μου παρέχει επιβεβαίωση. Αν όμως δω την Ακρόπολη, σας ορκίζομαι, ότι χωρίς καμία υπερβολή ηρεμώ. Αντικρίζω στην Ακρόπολη ένα μέρος του εαυτού μου. Είναι κάτι που καταλαβαίνω. Γιατί είμαι φτιαγμένη από αυτόν τον πολιτισμό.» Και αν δεν μιλά την ελληνική γλώσσα, όταν ακούει την λέξη Κρόνος καταλαβαίνει τι σημαίνει γιατί ξέρει τον Θεό των Ελλήνων.

Η γαλλίδα ηθοποιός που έγινε γνωστή στα τέλη της δεκαετίας του 1970 από την πρώτη ταινία της, το «Σκοτεινό αντικείμενο του πόθου» του Λουίς Μπουνιουέλ και διάσημη από την παρουσία της ως «κορίτσι του Τζέιμς Μποντ» στο «Για τα μάτια σου μόνο» δίπλα στον Ρότζερ Μουρ, δεν μπορεί να διανοηθεί την Ευρώπη να διαλύεται. «Γνωρίζω ότι αυτή η χρονική περίοδος είναι πολύ εύθραυστη για την Ελλάδα» είπε. «Είναι όμως πολύ δύσκολο θέμα ακόμα και στην Γαλλία. Και εφόσον ζω στην Ιταλία, γνωρίζω ότι είναι ένα πολύ δύσκολο θέμα και εκεί. Δεν μπορώ όμως να φανταστώ την Ευρώπη να μην είναι πια Ευρώπη.»

Η Μπουκέ άσκησε ιδιαιτέρως σκληρή κριτική για την πατρίδα της και την απογοητευτική κυβέρνηση Φρανσουά Ολάν. «Στην Ιταλία έχουν την φαντασίωση ότι στην Γαλλία ο κόσμος ζει υπέροχα. Και όμως δεν είναι έτσι. Τα νοσοκομεία είναι κάκιστα, η ανεργία βρίσκεται σε πολύ υψηλά επίπεδα. Η Γαλλία είναι σαν ένα υπέροχο φόρεμα. Δείχνει όμορφη απ’ έξω αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είναι όλα καλά από μέσα. Το ότι η Ελλάδα δεν βρίσκεται σε πολύ καλή οικονομική κατάσταση δεν σημαίνει ότι η Γαλλία βρίσκεται σε καλύτερη. Αυτή είναι η αλήθεια. Ολοι στην Γαλλία παραπονιούνται. Ετσι αναπτύσσονται τα δυο άκρα, η αριστερά και η δεξιά. Το ίδιο συμβαίνει και στην Ιταλία. Το ίδιο συμβαίνει παντού. Γιατί ο κόσμος φοβάται.»

Η ίδια η Μπουκέ πολύ θα ήθελε να έχει τις απαντήσεις αλλά δεν τις έχει. Αντιθέτως, διευθύνοντας έναν οργανισμό που χειρίζεται ζητήματα κακοποίησης παιδιών και εκπαίδευσης γνωρίζει  πώς να έχει  την ευθύνη σε μια μικρή κλίμακα. «Προστατεύουμε παιδιά στις γειτονιές κι εκεί έχω τις απαντήσεις» είπε. «Και μου αρέσουν όλες αυτές οι οργανώσεις και η δουλειά που κάνουν γιατί βρίσκονται ανάμεσα στους ανθρώπους προσπαθώντας να λύσουν προβλήματα. Ξέρω πώς να το οργανώσω αυτό. Σε μια μεγαλύτερη κλίμακα όμως δεν ξέρω. Και φαντάζομαι αν κάποιος το ήξερε θα μπορούσε να διευθύνει την Ευρώπη». Η ίδια θα ήθελε να μπορεί να διαμαρτύρεται με επιχειρήματα, ακόμα και στην Γαλλία. «Να διαμαρτύρομαι για τα πολιτικά και να λέω “δεν θα πρέπει να κάνετε αυτό αλλά εκείνο”. Αλλά δεν μπορώ.»

Η Μπουκέ αναφέρθηκε στην αδυναμία των πολιτικών να υλοποιήσουν τα όσα υπόσχονται. «Στην Γαλλία η κλίμακα ανεργίας ανεβαίνει κατακόρυφα. Κάθε μέρα κλείνουν εργοστάσια. Ολοι οι υπουργοί πηγαίνουν στα εργοστάσια και λένε ότι θα βοηθήσουν. Μετά από μερικούς μήνες είναι εμφανές ότι  δεν μπορούν και έτσι τα εργοστάσια κλείνουν. Οπότε ανεβαίνει η ανεργία. Και μετά έχεις και τα σκάνδαλα…»

Για την Καρόλ Μπουκέ δεν είναι ζήτημα ηθικής αλλά βλακείας «Μα δεν μπορείς να είσαι τόσο ηλίθιος» είπε. «Είναι ακόμα χειρότερο. Όπως στο σινεμά. Αν έχω έναν σκηνοθέτη που είναι καλός άνθρωπος αλλά δεν έχει ιδέα από το πώς να κάνει μια ταινία, τι να τον κάνω; Τι με ενδιαφέρει που είναι πολύ καλός άνθρωπος; Είναι καλός για να βγούμε έξω, να φάμε. Αλλά με τα φώτα, τις κάμερες, το να αφηγηθείς μια ιστορία; Αν δεν μπορείς να σκηνοθετήσεις, μην γίνεις σκηνοθέτης. Το ίδιο και με τους πολιτικούς.  Αν δεν μπορούν να την κάνουν αυτή την δουλειά, να μην την κάνουν.»