Μade in Greece η Agrino: 3 αδέλφια Ευστράτιος, Ευθύμιος και Γεώργιος Πιστιόλας την ξεκίνησαν & τώρα κατακτούν Ευρώπη, Ασία & Αμερική!

Είχε στην προμετωπίδα την κλασική ταμπέλα «Εδώδιμααποικιακά» και ανήκε στον Κωνσταντίνο Πιστιόλα, έναν έμπειρο επαγγελματία της εποχής γνωστό στη μικρή κοινωνία του Αγρινίου. 

Μέσα σε αυτό το μπακάλικο μπαινόβγαιναν από τα παιδικά τους χρόνια τα τρία αγόρια του Κωνσταντίνου και της Λουκίας Πιστιόλα από τα συνολικά επτά παιδιά που είχε το ζευγάρι. Ο Ευστράτιος, ο Ευθύμιος και ο Γεώργιος Πιστιόλας φορώντας ακόμη κοντά παντελονάκια έμαθαν τα μυστικά του εμπορίου τροφίμων μέσα στο μαγαζί του πατέρα τους.

Αν αυτή η ιστορία σάς θυμίζει κλασικές αφηγήσεις από την Ελλάδα του Εμφυλίου και της μεταπολεμικής περιόδου, αν ακόμη σας φέρνει στον νου και κάποιες ξεκαρδιστικές σκηνές από την κωμωδία «Της κακομοίρας» με τον Κώστα Χατζηχρήστο να υποδύεται τον μπακαλόγατο Ζήκο, να σας πούμε ότι εδώ η συνέχεια είναι πολύ σοβαρή και, κυρίως, πολύ επαγγελματική. 

Τα τρία αγόρια του Κωνσταντίνου Πιστιόλα, έχοντας αντλήσει πολύτιμα διδάγματα από τη δουλειά του πατέρα τους αλλά και έχοντας πάντοτε μπροστά στα μάτια τους τον αγροτικό μικρόκοσμο του Αγρινίου, που στηριζόταν στο ρύζι, αποφάσισαν να ασχοληθούν το 1955 με το εμπόριο ρυζιού. Διαβλέποντας όμως ότι μια τέτοια δουλειά, παρά την εκτεταμένη καλλιέργεια ρυζιού στο δέλτα του Αχελώου, είχε περιορισμένους ορίζοντες, σκέφτηκαν να επεκτείνουν το εμπόριο πέρα από τα όρια του Νομού Αιτωλοακαρνανίας. Για να γίνει όμως αυτό, χρειάστηκε να περάσουν επτά χρόνια σκληρής δουλειάς και ακόμη πιο σκληρής αποταμίευσης ώστε να δημιουργηθεί ένα πρώτο κομπόδεμα αλλά και να συμπέσει η αλλαγή προσανατολισμού με μια κίνηση μιας άλλης μορφής του ελληνικού επιχειρείν, του Αριστόβουλου Πετζετάκι. 

Ο τελευταίος, εφευρέτης και βιομήχανος ο ίδιος, έκανε δοκιμές σε ένα τεχνολογικό επίτευγμα που έμελλε μερικά χρόνια αργότερα να τον κάνει πλούσιο και διάσημο: πειραματιζόταν σε αρδευτικούς σωλήνες από σκληρό ΡVC και γι΄ αυτό είχε αγοράσει έναν ορυζόμυλο κοντά στο Αγρίνιο. 

Οταν τα πειράματά του στέφθηκαν από επιτυχία και έπρεπε να ξεκινήσει τις προσπάθειες μαζικής παραγωγής των αρδευτικών σωλήνων, εγκατέλειψε τον μύλο, τον οποίο σκέφτηκαν να αποκτήσουν οι αδελφοί Πιστιόλα και να τον μετατρέψουν σε ένα μικρό, πρωτογενές εργοστάσιο παραγωγής και συσκευα- σίας ρυζιού. Οι αδελφοί Πιστιόλα δούλεψαν με επιτυχία το συσκευαστήριό τους άλλα επτά χρόνια. Μάλιστα η εταιρεία τους είχε το χαρακτηριστικό όνομα ΕΥ.ΓΕ. Πιστιόλα, από τα αρχικά γράμματα στα μικρά ονόματα των τριών αδελφών (Ευστράτιος, Ευγένιος, Γεώργιος) που σχημάτιζαν την προσφώνηση «εύγε!». 

Η γέννηση της Αgrino 

Τότε, το 1969, βλέποντας ότι τα καταφέρνουν μια χαρά, σκέφτηκαν να κάνουν το μεγάλο βήμα στη δουλειά τους αλλά και στη ζωή τους. Στηρίχθηκαν στην παραγωγή ρυζιού στην ευρύτερη περιοχή της Αιτωλοακαρνανίας και δημιούργησαν ένα εμπορικό σήμα που έμελλε τα επόμενα χρόνια να γίνει κυρίαρχο σε όλη την Ελλάδα στο συγκεκριμένο προϊόν: ήταν το ρύζι Αgrino. Ο «νονός» της νέας φίρμας δεν είναι ως και σήμερα γνωστός, φαίνεται όμως ότι τα τρία αδέλφια ήθελαν μια ονομασία που να θυμίζει έντονα την πατρίδα τους το Αγρίνιο αλλά ταυτόχρονα να έχει και κάτι το ξενικό στην προφορά με βάση τα πρότυπα μόδας της εποχής. 

Το Αgrino θυμίζει έντονα Ιταλία, χωρίς να εγκαταλείπει τη Δυτική Ελλάδα, γι΄ αυτό και ήταν η ιδανική ονομασία. Εκείνη τη χρονιά κυκλοφόρησαν σε όλη τη χώρα και οι πρώτες χάρτινες συσκευασίες ρυζιού που θεωρήθηκαν εξαιρετικά υγιεινές (και πρώιμα... οικολογικές), γι΄ αυτό και είχαν σημαντική ανταπόκριση από το κοινό. Δεν είναι τυχαίο ότι οι ίδιες συσκευασίες κυκλοφορούν ακόμη και σήμερα. 

Δέκα χρόνια αργότερα, στις αρχές της δεκαετίας του ΄80, η εταιρεία θα προσφέρει μεγάλη γκάμα προϊόντων ρυζιού, πετυχαίνοντας μάλιστα να περιορίσει σημαντικά τις εισαγωγές και με αντιπάλους μεγάλα ονόματα της παγκόσμιας βιομηχανίας τροφίμων. Η βάση για όλα αυτά είναι το εργοστάσιο του Αγρινίου. Παρέα με τις εξελίξεις αυτές η εταιρεία και οι αδελφοί Πιστιόλα πορεύτηκαν ως τα τέλη του 20ού αιώνα, με το 1998 να είναι χρονιά-ορόσημο για την εταιρεία. Μέσα στη «νέα καρδιά» της ελληνικής παραγωγής ρυζιού, που πλέον είναι η Μακεδονία, λόγω αλλαγής των κλιματικών συνθηκών και της σχετικής ξηρασίας που παρατηρείται στον Νότο, ιδρύεται το εργοστάσιο στη βιομηχανική περιοχή της Σίνδου στη Θεσσαλονίκη. Ηδη τρία χρόνια νωρίτερα έχει εκσυγχρονιστεί το εργοστάσιο του Αγρινίου και έχει οργανωθεί το νέο κέντρο διανομής στη Λυκόβρυση Αττικής. 

Ολες αυτές οι εξελίξεις βοηθούν την εταιρεία να μπει και στην αγορά των οσπρίων (φασόλια, φακές και φάβα). 

Η νέα γενιά 

Στις αρχές του 21ου αιώνα τα τρία αδέλφια που ίδρυσαν την εταιρεία σιγά σιγά αποσύρονται και τη σκυτάλη παίρνει η δεύτερη γενιά. 

Η νέα γενιά έχει προσαρμόσει τις υποχρεώσεις της στις ανάγκες της εταιρείας. Ο Κώστας Ν. Πιστιόλας, πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος, και ο Γιάννης Πιστιόλας βρίσκονται στην έδρα της εταιρείας, που παραμένει το Αγρίνιο Αιτωλοακαρνανίας. 

Ο Αναστάσιος Πιστιόλας, αντιπρόεδρος και ο «μηχανικός» της ομάδας, ηγείται του εργοστασίου Θεσσαλονίκης, ενώ οι Κώστας Ε. και Αγις Πιστιόλας συντονίζουν τα τμήματα Πωλήσεων και Μάρκετινγκ, με έδρα τη Λυκόβρυση Αττικής. Βεβαίως, η δεύτερη γενιά πλαισιώνεται από δυναμικό στελεχών που προσφέρουν την εμπειρία τους με σκοπό τη βελτίωση και ανάπτυξη της εταιρείας. Παρ΄ όλο που η δεύτερη γενιά στη βιομηχανία «γκρεμίζει ό,τι έφτιαξε η πρώτη και μετά έρχεται η τρίτη γενιά που σπαταλά ό,τι απέμεινε», όπως έλεγε ένας παλιός βιομήχανος, φαίνεται ότι η δεύτερη γενιά Πιστιόλα βάλθηκε να διαψεύσει το ρηθέν. 

Η σημερινή προσπάθεια της δεύτερης γενιάς στηρίζεται στην αναβίωση των ελληνικών οσπρίων όχι μόνο με ονομασία προέλευσης αλλά και με το όνομα του αγρότη-παραγωγού επάνω στη συσκευασία. Τα φασόλια Καστοριάς, η φάβα Φενεού (το οροπέδιο στο οποίο ο Ιωάννης Καποδίστριας για πρώτη φορά καλλιέργησε την πατάτα όταν την έφερε στην Ελλάδα) και οι ψιλές φακές Φαρσάλων είναι τρία προϊόντα που στοχεύουν στην αποκατάσταση της εμπιστοσύνης του καταναλωτή. 

Η εταιρεία προσανατολίζεται και σε εξαγωγές κυρίως στις γειτονικές χώρες, όπως η Βουλγαρία, η Ρουμανία και η Αλβανία, αφού η διείσδυση σε μια μεγάλη ευρωπαϊκή αγορά, όπως π.χ. η αγγλική, είναι δύσκολη. 

Προ ετών επιχειρήθηκε μια μικρή «απόβαση», και μάλιστα σε μεγάλη αλυσίδα σουπερμάρκετ της Γηραιάς Αλβιώνος, αλλά βασικό εμπόδιο παραμένει η υποστήριξη του προϊόντος σε μάρκετινγκ, κίνηση που βρίσκεται πάνω από τις οικονομικές δυνατότητες μιας μεσαίας ελληνικής βιομηχανίας. 

Εξαγωγές

Στα μέσα της δεκαετίας του '80 τόσο η ανάληψη καθηκόντων από τη δεύτερη γενιά, μετά την ολοκλήρωση των σπουδών της στις οικονομικές επιστήμες, όσο και το ξεκίνημα των πρώτων εξαγωγών προς τις ελληνικές παροικίες, με έμφαση στη Γερμανία και την Αμερική, έδωσαν ώθηση στην εταιρεία για νέα ξεκινήματα. Σήμερα έχει βρει διόδους πρόσβασης σε μεγάλες και ώριμες καταναλωτικά αγορές, όπως η Μεγάλη Βρετανία, η Γερμανία, η Γαλλία, ενώ εξάγει σε Ολλανδία, Βέλγιο, Αυστρία, Ελβετία, Αλβανία, Βουλγαρία, Νότια Αφρική, ΗΠΑ, Κύπρος, Σουηδία, Φινλανδία, Ρουμανία, Πολωνία, Ουγγαρία, Τσεχία και Σερβία. Οι εξαγωγές πραγματοποιούνται σε άλλες επιχειρήσεις (Β2Β), ενώ εξάγει τα προϊόντα ιδιωτικής ετικέτας και catering. Η Agrino έχει πετύχει οι εξαγωγές της να αντιπροσωπεύουν το 25% των πωλήσεών της, ενώ ετοιμάζεται να εγκαινιάσει και νέα ανοίγματα σε άλλες αγορές και συγκεκριμένα στις ΗΠΑ, τη Ρωσία και τη Νορβηγία, στο πλαίσιο του προγράμματος του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων για την Προώθηση του Ρυζιού σε Τρίτες Χώρες (ΗΠΑ, Ρωσία, Νορβηγία). Ταυτόχρονα, έμφαση δίνεται στις όμορες χώρες των Βαλκανίων, καθώς επιδιώκεται η αξιοποίηση των δυνατοτήτων σε logistics που η εταιρεία έχει αναπτύξει στη Βόρειο Ελλάδα.

Νέα αγορά

Η δεκαετία του '90 χαρακτηρίζεται από ανάπτυξη σε όλα τα επίπεδα. Το 1993 η εταιρεία εισέρχεται στην αγορά των οσπρίων (brand extension).
Παράλληλα, με στρατηγικό στόχο τη διαφοροποίηση αποφασίζει να επεκτείνει το χαρτοφυλάκιο του ρυζιού στην κατηγορία των ημιέτοιμων φαγητών Agrino Specialites, τα οποία βραβεύονται από τη διεθνή έκθεση τροφίμων και ποτών SIAL.
Η εταιρεία έχει τρία διοικητικά και παραγωγικά κέντρα: ένα στη μητέρα πατρίδα του Αγρινίου, όπου ζουν κι εργάζονται τα δύο από τα πέντε ξαδέλφια (ο πρόεδρος Κώστας Πιστιόλας και ο αδελφός του Γιάννης), την Αθήνα, όπου ενεργοποιούνται κυρίως ο υπεύθυνος μάρκετινγκ, Αγις Πιστιόλας και ο αδελφός του Κώστας που έχει τις πωλήσεις, αλλά και τη Θεσσαλονίκη, την οποία τρέχει ο αντιπρόεδρος της εταιρείας και υπεύθυνος για την έρευνα και την ανάπτυξη Αναστάσιος Πιστιόλας.

Success story

Το 1962, οι ιδρυτές αποφασίζουν να καθετοποιήσουν τη δραστηριότητά τους περνώντας στην παραγωγή
Το 1969, προχωρούν στην τυποποίηση του προϊόντος δίνοντας την εμπορική ονομασία Agrino
Το 1970 βελτιώνεται η ποικιλία του διακινού-μενου ρυζιού, η οποία παράλληλα εμπλουτίζει το προϊοντικό της χαρτοφυλάκιο
Στις αρχές της δεκαετίας του 1980, κερδίζει έδαφος το τυποποιημένο προϊόν, με την εταιρεία Πιστιόλα να κερδίζει την πρώτη θέση στο καλάθι της ελληνικής οικογένειας
Η Agrino έχει πετύχει οι εξαγωγές της να αντιπρο-σωπεύουν το 25% των πωλήσεών της

Πηγή: ΒΗΜΑ / ΗΜΕΡΗΣΙΑ