Παράγοντας... τύχη! Πού σταματούν και πού τελειώνουν τα όρια αυτής της συναρπαστικής & απρόβλεπτης πτυχής της ζωής μας;

Στην πορεία όμως συνειδητοποίησα ότι ίσως και να με συμπαθεί η θεά – στην κυριολεξία, αφού στην αρχαιότητα η τύχη ήταν θεά, κόρη του Ερμή και της Αφροδίτης, και λατρευόταν από τους αρχαίους ‘Eλληνες ως προστάτιδα των πόλεων. Αυτό που άργησα να καταλάβω είναι ότι την τύχη μας την φτιάχνουμε αλλά και την προκαλούμε μόνοι μας. Δεν ασπάστηκα ποτέ, βλέπεις, μοιρολατρίες του τύπου «αν είναι το τυχερό του θα γίνει».

Δεν είναι ότι δεν πιστεύω στην τύχη, αφού μία πιο spiritual πλευρά μου θέλει τους θεούς να βάζουν ακόμα το χεράκι τους, τη θετική αύρα να μας γυροφέρνει και το σύμπαν να έχει ενίοτε κέφια (αλλά όχι να συνωμοτεί για να αποκτήσουμε το οτιδήποτε όσο κι αν λυσσάει ο Κοέλιο). Πιστεύω στην τύχη, όταν πρώτα εμείς οι ίδιοι έχουμε κάνει την προεργασία για να την υποδεχτούμε.

Διαβάστε περισσότερα στο tsemperlidou.gr