Για όλα μιλάει ο υποψήφιος με το Ποτάμι Χάρης Θεοχάρης: ''Αλλού δεν θα με γνώριζε κανείς, εδώ έγινα πρωτοσέλιδο ενώ δεν έβαζα εγώ τους φόρους''

Μπορούμε να τον πούμε και nerd στη σύγχρονη ορολογία. Πιθανότατα, αν δε γινόταν όλη αυτή η ιστορία με την κρίση, να μην τον μαθαίναμε ποτέ. Αλλά, έλα που η ζωή τα έφερε αλλιώς. 

Στις αρχές του 2013 αναλαμβάνει τη νεοσύστατη θέση του Γενικού Γραμματέα Δημοσίου Εσόδων. Υπουργός Οικονομικών ο Γιάννης Στουρνάρας. Στόχος του κ. Θεοχάρη είναι να οργανώσει και να εκσυγχρονίσει τον απαρχαιωμένο εισπρακτικό μηχανισμό του Κράτους, τη γνωστή σε όλους μας και εφορία. Η δήλωση μέσω TAXIS, η ηλεκτρονική απόδοση του ΦΠΑ, ο τρόπος καταβολής των διαφόρων Τελών μπαίνουν σε εφαρμογή. Όπως ισχυρίζεται και ο ίδιος στη συνέντευξη η θητεία του ήταν επιτυχημένη εκ του αποτελέσματος. Πολύ απλά τα έσοδα ανέβηκαν. Αλλά αυτό δεν αρκούσε. 

Μια νέα θέση επιβάλει και την εξήγησή της. Ο κ. Θεοχάρης είναι ένας ανοιχτός τύπος. Μέσα από το κοινωνικά δίκτυα, κυρίως το Twitter, συνομιλεί με τον κόσμο, δοκιμάζοντας στην ουσία μαζί του τα νέα συστήματα. Δεν είναι τυχαίο ότι αυτή τη στιγμή έχει κοντά στους 14.000 ακόλουθους. Παράλληλα δίνει και αρκετές συνεντεύξεις σε διάφορα μέσα. Η έκθεση έχει και τις συνέπειές της.  Στη συνείδηση του λαού γίνεται το πρόσωπο που «μας τα παίρνει.» Αυτό το μυρίζεται το παμπόνηρο πολιτικό σύστημα και βγαίνει στην αντεπίθεση. Όχι μόνο η αντί- αλλά και με ιδιαίτερο ζήλο η συμ-πολίτευση του ρίχνουν ευθύνες που δεν του αναλογούν. Τον αποκαλούν ο «αγαπημένος της Τρόικα». Λες και τους φόρους τους έβαζε αυτός και όχι το υπουργείο οικονομικών. Η «συμφωνία με το διάβολο» κάποια στιγμή σπάει και παραιτείται.

Αυτές τις μέρες ζητά την ψήφο των κατοίκων της αχανούς Β’ Αθηνών με το Ποτάμι. Προσπαθήσαμε να μάθουμε γιατί ξαναμπλέκει σ’ έναν κόσμο, αυτόν της πολιτικής, που είναι γεμάτος με αδιέξοδα. Ο ίδιος απλά  πιστεύει ότι αφού τα κατάφερε ν’ αλλάξει ορισμένα πράγματα γιατί να μη δοκιμάσει και γι’ άλλα. Ειδικά στο δημόσιο, το «τελευταίο καταφύγιο του αδυνάτου». Σε λίγο παραπάνω από μια εβδομάδα θα ξέρουμε. Ή θα είναι έτοιμος να ξεκινήσει μια νέα καριέρα, αυτή του πολιτικού ή θα επιστρέψει πίσω από τα νούμερα και τα συστήματα. Τα «κομπιούτερς και οι αριθμοί» που λέει και το τραγούδι. 

Πώς το αποφασίσατε να κατεβείτε στην πολιτική; Κοίτα, αυτό έγινε σχετικά τυχαία επειδή το έφεραν έτσι οι συγκυρίες. Είχα δοκιμαστεί στο «στίβο» του δημοσίου μάνατζμεντ, είδα τα προβλήματα και πώς μπορείς στην πράξη να φέρεις κάποια αποτελέσματα. Αυτά τ’ αποτελέσματα πρέπει να είναι αποιδεολογικοποιημένα γιατί για παράδειγμα δε νομίζω ότι υπάρχει κάποιος που διαφωνεί με το να εξυπηρετείται ο κόσμος ηλεκτρονικά. Αλλά στην πραγματικότητα, έχει βαθιά ιδεολογικό υπόβαθρο γιατί μέσω της σωστής οργάνωσης – εξυπηρέτησης καταργείται η διαφθορά, καταργείται η συναλλαγή, αλλάζει η καθημερινότητα, χτυπάει και κάποια συμφέροντα. 

Προς αυτήν την κατεύθυνση κινηθήκατε ως Γενικός Γραμματέας Εσόδων; Προσπάθησα. Από τα τέλη κυκλοφορίας, τις ηλεκτρονικές υποβολές, τις πληρωμές μέσω τραπεζών, για να καταργηθούν οι ουρές. Όλα αυτά είναι απτά παραδείγματα. Υπάρχει κόσμος που με σταματάει στο δρόμο και μου λέει, «εγώ δεν πατάω πια στην Εφορία». Αυτό δε μπορούσαν να το φανταστούν κάποτε.

Ναι αλλά αυτά είναι αυτονόητα. Δεν μπορούμε να πανηγυρίζουμε γι’ αυτό. Ναι. Μα δε θεωρώ πως είμαι ήρωας, έκανα το απλό κι αυτονόητο που θα έκανε ένας δημόσιος λειτουργός σε οποιαδήποτε χώρα, να βάλει λίγη τάξη, οργάνωση και να τηρήσει τη νομιμότητα. Καλοί-κακοί, αυτοί είναι οι νόμοι του Ελληνικού Κοινοβουλίου που αποτελείται από δημοκρατικά εκλεγμένους βουλευτές.  Σε κάποια άλλη ευρωπαϊκή χώρα, δε θα ήξερε κανείς το όνομά μου. Είναι δείγμα της παθογένειας το ότι πρέπει να κάνεις όλες αυτές τις αλλαγές και να αλλάξεις όλη αυτή την καθημερινότητα του πολίτη. 

Πάντως, στα social media είστε κάτι σαν είδωλο με σχεδόν 14.000 ακόλουθους στο Twitter. Υπήρχε όμως μια ασάφεια ως προς το πρόσωπό σας, ότι εσείς δηλαδή είστε εκείνος που παίρνετε τις αποφάσεις για την οικονομία. Θεωρώ ότι υπήρχε μια επικοινωνιακή στρατηγική να ρίχνουν τα βάρη σε μένα. 

Κι απ’το Υπουργείο Οικονομικών; Όχι, προς Θεού, αλλά εν πάση περιπτώσει υπήρχε μια στρατηγική. Ήμουν εύκολος στόχος, κι αν θέλεις, στο δικό μου μυαλό, ήταν η δική μου «συμφωνία με το Διάβολο». Δηλαδή δίνω τη δυνατότητα στην πολιτική ηγεσία να ρίχνει τα βάρη σε μένα, αλλά από την άλλη περιμένω ότι θα μπορώ να κάνω τη δουλειά μου και να συνεχίσω να λειτουργώ αποτελεσματικά. Αυτό όσο μπορούσε να γίνει, το έκανα, όταν έκρινα ότι δεν υπήρχαν οι συνθήκες, παραιτήθηκα.

«Συνθήκες», πώς το εννοείτε; Εννοώ ότι ένιωθα θα ήταν πολύ πιο δύσκολο να θέτω τους όρους, τόσο επιτακτικά, της εσωτερικής λειτουργίας της υπηρεσίας, οπότε θεώρησα ότι είναι καλύτερο να φύγω με τα αποτελέσματα όπως ήταν. 

Να το πούμε με μια κουβέντα: Ο Γενικός Γραμματέας Δημοσίων Εσόδων στην ουσία συντόνιζε τον τρόπο που θα γίνονταν οι εισπράξεις. Αυτό ακριβώς, αλλά επειδή το έκανε αυτό αποτελεσματικά, παρόλο που δεν έβαζε φόρους, έκανε όμως το ανάποδο. Δεν είχαμε τη δύναμη να βάζουμε φόρους, αλλά με την πιθανή ανικανότητά μας αναγκάσαμε την πολιτική να βάλει φόρους, όπως βλέπουμε τώρα με τα μέιλ που έχουν σταλεί τώρα και ζητούν αύξηση φόρων. Αυτό δεν έγινε επί θητείας μας, δεν στάλθηκε μέιλ που μιλούσε γι’αύξηση, διότι, μήνας έμπαινε-μήνας έβγαινε, ο προϋπολογισμός τηρείτο και, σε εκλογική χρονιά. Δεν ξέρω αν έχει γίνει στη Μεταπολίτευση αυτό τα έσοδα να είναι αυξημένα όταν είχαμε τις Ευρωεκλογές. 

Αυτό που καταλαβαίνουμε είναι ότι η αδυναμία του κράτους να εισπράξει τους φόρους και γενικώς η αδυναμία να εισπράττει, φέρνει σαν αποτέλεσμα αντί να κοιτάζει πώς θα έχει καλύτερα έσοδα, να βάζει περισσότερους φόρους. Μπορεί να πει κανείς ότι ήσασταν και εσείς κομμάτι αυτής της αποτυχίας; Θα ήμουν, αν τα νούμερα έλεγαν ότι απέτυχα. Τα νούμερα -επί ενάμιση χρόνο, όχι για ένα μήνα ή κατά τύχη- ήταν καλύτερα. Εμείς απέναντι σε εκείνους που αμφισβητούσαν ότι θα έρθουν όλα αυτά τα έσοδα, είχαμε κάθε μήνα περισσότερο κέρδος και ψηλώναμε το ανάστημά μας και, έξι μήνες αφότου έφυγα, είμαστε αναγκασμένοι να βλέπουμε τα νούμερα να χειροτερεύουν και άρα, να πάρουμε διορθωτικά μέτρα της αποτυχίας αυτής. Η πραγματικότητα δε λέει ότι είμαι ένα μέρος της αποτυχίας αυτής.

Ναι αλλά, συγγνώμη που επιμένω, ισχυρίζεστε, ότι είναι ένα τεχνικό ζήτημα που δεν εισπράττουμε τους φόρους; Η αποτελεσματικότητας της δημόσιας διοίκησης είναι θέμα καλύτερης οργάνωσης ενός οργανισμού. Ισχύει για κάθε ιδιωτικό και για δημόσιο οργανισμό. Δεν είναι λοιπόν θέμα «πατήματος κουμπιού». Είναι θέμα καλύτερης οργάνωσης, πιο ορθολογικής, στόχων, διοικητικής μέριμνας, καθημερινής δουλειάς, ελέγχου των υπαλλήλων ώστε να φέρουν το επιθυμητό αποτέλεσμα. Εγώ κάθε μέρα έπαιρνα τηλέφωνο τρεις-τέσσερις εφόρους και είτε τους έλεγα «μπράβο» για όσα έκαναν είτε τους έλεγα ότι είναι οι χειρότεροι στη χώρα. Κι επειδή είχα βγάλει τα στοιχεία στο Ίντερνετ, για τις επιστροφές του ΦΠΑ, τους έλεγα ότι όλη η Ελλάδα ξέρει ότι δεν πάτε καλά, για να τους παρακινήσω. Αυτό είναι μια συνεχής, καθημερινή δουλειά που δεν τελειώνει. Όταν αλλάξαμε τη διαδικασία για την επιστροφή του ΦΠΑ, είχαμε 1.8 δις, που δεν είχαμε πληρώσει επί κρίσης ΦΠΑ, και όταν έφυγα το αφήσαμε στα 520 εκατομμύρια. Όταν λοιπόν, στις επιχειρήσεις αλλάξαμε αυτή τη διαδικασία, μας πήρε περίπου τέσσερις μήνες για να αρχίσει να αποδίδει. Ως τότε, προσπαθούσαμε να τη μάθουμε, να δούμε πώς θα γίνει, νοοτροπία κλπ. Όλα αυτά έπρεπε να τα αλλάξουμε.

Όλη η συνέντευξη εδώ - popaganda.gr