Story of the day: Κάπως έτσι είναι όταν έχεις καρκίνο στα 20 σου - η συγκλονιστική ιστορία του Robin Cannone & της μάχης του για να ζήσει! (φωτό)

«Κατά κάποιο τρόπο, αυτό που έχεις είναι ιάσιμο, αν και δεν χρησιμοποιούμε στην πραγματικότητα τον όρο "θεραπεία"», αναστέναξε ο αιματολόγος. «Η "ύφεση" είναι πολύ πιο κατάλληλη».

Καθόμουν εκεί και άκουγα τον σύμβουλό μου να περιττολογεί για τις έννοιες, περιμένοντας να ακούσω εάν επρόκειτο να πεθάνω ή όχι. Ήμουν ακόμα ένας 20χρονος που είχε «κερδίσει το λαχείο» του καρκίνου, ένας από τους επτά νέους ανθρώπους που διαγιγνώσκονται με καρκίνο στη Βρετανία κάθε μέρα. Αυτή ήταν η μέρα μου. Αυτό που πριν ήταν ένας πίνακας στατιστικών στοιχείων στον τοίχο της αίθουσας αναμονής του οικογενειακού γιατρού είχε γίνει η πραγματικότητα μου. Η ειλικρινά πολύ απογοητευτική πραγματικότητά μου.

Πέρα από όλο αυτό της απειλητικής για τη ζωή νόσου, στην πραγματικότητα όλα πήγαιναν πολύ καλά για μένα. Είχα την πρώτη σοβαρή σχέση μου, εδώ και 3,5 μήνες και είχα προσαρμοστεί στη βρετανική ζωή ως φοιτητής ανταλλαγής, που είχα έρθει από την Γαλλία.

Εκ των υστέρων, αυτό πιθανώς έκανε τα νέα ελαφρώς πιο δύσκολα να τα χωνέψω. Για πρώτη φορά είχα στη ζωή μου κάποιον του οποίου την ευτυχία αξιολογούσα πιο σημαντική από τη δική μου, επιδεινώνοντας το άγχος που ήδη αισθανόμουν. Επίσης είχα την υποψία ότι η επικείμενη θεραπεία ίσως έβαζε τέλος στη συνήθεια μου να πηγαίνω σε πάρτι και γενικά να διασκεδάζω χωρίς να πρέπει να σκεφτώ για το τι θα συνέβαινε το επόμενο πρωί - εάν αυτό θα περιελάμβανε μια βελόνα στο χέρι μου, ένα νυστέρι ή ένα τεράστιο μηχάνημα που κάνει δυνατούς θορύβους ενώ ξαπλώνω μέσα σε αυτό, έχοντας πλήρη επίγνωση της θνησιμότητάς μου.

Και για να σκεφτώ πώς κατέληξα εκεί: άρχισε με ένα πρήξιμο ενός λεμφαδένα την πρώτη μέρα του καλοκαιριού. Έπειτα ο οικογενειακός γιατρός της περιοχής απέτυχε να διαγνώσει ότι κάτι πήγαινε στραβά. Δυο φορές.

Στη συνέχεια έκανα το λογικό και προσπάθησα να κάνω μόνος μου τη διάγνωση στο διαδίκτυο. Για μια φορά, αυτό που διάβασα ήταν καθησυχαστικό: εννιά στις δέκα φορές, είπαν οι απρόσωποι άγνωστοι σε ένα φόρουμ, το πρήξιμο ήταν σύμπτωμα μιας καλοήθους μόλυνσης. Ωστόσο, έτσι για να ηρεμήσει το μυαλό μου, σκέφτηκα να κάνω μια τελευταία επίσκεψη στο γιατρό για να τσεκάρω ότι ο Δρ. Google δεν μου έλεγε μαλακίες - ό,τι δηλαδή δεν συνέβαινε τίποτα κακό με αυτό το άσχημο πράγμα που είχε αρχίσει να αναπτύσσεται στο λαιμό μου.

Τελικά με παρέπεμψε για εξετάσεις. Έκανα κάποιες για ανίχνευση λοιμώξεων. Ένα 15νθημερο μετά, ένα τηλεφώνημα με καλούσε να πάω στο νοσοκομείο. Τα αποτελέσματα ήταν αρνητικά. Θα έπρεπε να ληφθούν υπόψη άλλες σοβαρές αιτίες. Και για να εξεταστούν οι πιθανότητες αυτών των σοβαρών αιτιών, όπως αποκαλύφθηκε, έπρεπε να περάσω μεγάλες χρονικές περιόδους υπό αναισθησία και φορώντας εκείνες τις ρόμπες χειρουργείου που αποκαλύπτουν τα οπίσθια, προκειμένου να μου κόψουν κομμάτια ιστού προς εξέταση.

Εβδομάδες αργότερα, αφού με παρέπεμψαν σε ειδικό στη Γαλλία, μου είπαν τελικά ότι «από ό,τι φαίνεται εντοπίσαμε μη φυσιολογικά κύτταρα στη διάρκεια της βιοψίας. Ονομάζονται λεμφοκύτταρα non-Hodgkin. Υπάρχουν πολλοί διαφορετικοί τύποι λεμφώματος. Ο δικός σου ονομάζεται διάχυτο λέμφωμα από μεγάλα Β-κύτταρα».

Η λέξη που άρχιζε από «Κ», έπεσε αμήχανα.

Η καρδιά μου χτυπούσε. Πραγματικά δεν ήξερα τι να σκεφτώ ή τι να πω ή τι να κάνω. Γιατί τι κάνεις όταν ο γιατρός σου δίνει τη διάγνωση που περιμένεις εβδομάδες για να ακούσεις, την οποία όμως θα προτιμούσες καλύτερα να μην την ακούσεις; Να τον ευχαριστήσεις; Αυτό θα ήταν παράξενο. Αντί αυτού, απλώς έκατσα εκεί και ένιωσα τη ζωή να αδειάζει από το σώμα μου.

Αφού έγνευσα για λίγο ενώ με διαβεβαίωνε ότι το λέμφωμα είναι ο καρκίνος στον οποίο η θεραπεία συνήθως έχει αποτέλεσμα, δεν μπορούσα παρά να νιώσω ότι με τιμωρούσαν για κάτι πέρα από ότι είχα τη δύναμη να καταλάβω. Ξαφνικά δεν μπορούσα να αντιληφθώ κανενός είδους μέλλον, καθώς ήταν θολό από την προοπτική του θανάτου. Δεν είχα ιδέα πώς θα ανακοινώσω τα νέα στους φίλους και την οικογένειά μου. Βρήκα την ιδέα να φορτώσω τα βάσανά μου στους άλλους, ιδιαιτέρως στην κοπέλα μου, εγωιστική. Πέρασε από το μυαλό μου ακόμα και η σκέψη να την χωρίσω για να την γλιτώσω από μήνες περιττού πόνου.

Όλη η συνέχεια εδώ - grekamag.gr

 

Ακολουθήστε το eirinika.gr στο Google News για ενδιαφέρουσες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο

Πατήστε εδώ για να διαβάσετε όλες τις αναρτήσεις του eirinika.gr