Κόρα Καρβούνη: «Παίζω θέατρο για να βοηθήσω έστω έναν άνθρωπο στην ζωή του»

Πρόκειται για ένα σύγχρονο έργο της Βίβιεν Φράντσμαν, στο επίκεντρο του οποίου βρίσκονται δύο αδερφές (δίπλα στην Καρβούνη συναντάμε την Ιωάννα Κολλιοπούλου) που μοιράζονται τις ίδιες τραυματικές εμπειρίες που περνούν μέσα από ναρκωτικά, φτώχεια, φυλακή και εν γένει κοινωνικό περιθώριο. Για πρώτη φορά ανέβηκε τον Μάρτιο του 2014 στο Λονδίνο σημειώνοντας μεγάλη επιτυχία και τώρα έχουμε την ευκαιρία να το παρακολουθήσουμε κι εμείς, ακριβώς τη στιγμή που «συμβαίνει».

Το clickatlife.gr επικοινώνησε με την Κόρα Καρβούνη η οποία μας μίλησε για όλες τις πτυχές του έργου, καθώς και για την επίκαιρη φύση του.

Τι να περιμένει ο κόσμος από την παράσταση; Η υπόθεση προμηνύει κάτι αρκετά σκληρό. Έχει σκοπό φέρει και το κοινό αντιμέτωπο με τις ευθύνες του ή αφήνει και μια αχτίδα αισιοδοξίας;

Το έργο είναι βγαλμένο από την ζωή. Η ζωή κι η πραγματικότητα είναι σκληρές αλλά κι αστείες. Την παράσταση λοιπόν την διατρέχει και πολύ χιούμορ. Ο κόσμος θα αναγνωρίσει πολλές πτυχές του εαυτού του και της ζωής του και θα ψυχαγωγηθεί με όλη την έννοια της λέξης ψυχαγωγία.

Το έργο είναι καινούριο, για την ακρίβεια φέτος παίχτηκε για πρώτη φορά στην Αγγλία. Πιστεύεις ότι αντί να ψάχνουμε συσχετισμούς με το σήμερα σε παλιά έργα αξίζει να εξερευνήσουμε το σήμερα σε σύγχρονες δουλειές;

Η ανάγκη μας να συσχετιστούμε είναι πρωταρχική είτε με παλιά είτε με σύγχρονα έργα. Σημασία για μένα έχει να μιλάει ένα έργο στην ψυχή του σύγχρονου Έλληνα και να αντικατοπτρίζει κάτι από την δική μας πραγματικότητα ασχέτως του πότε γράφτηκε.

Για την προσέγγιση του ρόλου πραγματοποιήθηκε έρευνα με τη βοήθεια του ΚΕΘΕΑ. Ποια ήταν τα ευρήματα σχετικά με τη ζωή αυτών των ατόμων;

Οι άνθρωποι αυτοί είναι όπως εμείς απλά έχουν μέσα τους περισσότερο πόνο ή δεν μπόρεσαν να αντέξουν τον πόνο τους και επέλεξαν να τον ναρκώσουν. Δεν διαφέρουν .

Πρωταγωνίστριες του έργου είναι δύο αδερφές που μοιράζονται την εξαθλίωσή τους. Αυτού του είδους η παρακμή είναι τρόπον τινά «κληρονομική» στον οικογενειακό και κοινωνικό περίγυρο; Και πόσο εύκολο είναι να σπάσεις τον κύκλο;

Δεν πιστεύω πως είναι κληρονομική κι εννοώ γονιδιακά. Είναι χρήστριες δεύτερης γενιάς που σημαίνει πως μεγάλωσαν με αυτά τα συγκεκριμένα πρότυπα. Όλοι μας ακολουθούμε τα πρότυπα των οικογενειών μας, επομένως  για να σπάσει κανείς έναν τέτοιο κύκλο, χρειάζεται θέληση και πολλή δύναμη.

Η κρίση έχει αλλάξει τον τρόπο που βλέπουμε το περιθώριο ή συνεχίζουμε να αντιμετωπίζουμε τους ανθρώπους που παρεκκλίνουν από τον τρόπο ζωής μας ως παράσιτα;

Η κρίση μας έκανε να κλειστούμε πιο πολύ στον μικρόκοσμό μας. Οι άνθρωποί αυτοί εξακολουθούν να είναι το περιθώριο δυστυχώς. Ο τρόπος ζωής τους μας φαίνεται εξωφρενικός και πολύ μακριά από τον δικό μας. Αλλά νομίζω πως όλοι έχουμε τις προσωπικές μας εμμονές κι εθισμούς, τα δικά μας «ναρκωτικά». Είτε αυτά είναι τα λεφτά ή τα φαντάσματα του παρελθόντος μας που ακόμα μας κατατρέχουν.

Εκτός από τοξικομανείς και αδερφές οι δύο πρωταγωνίστριες προτάσσουν και την ταυτότητά τους ως γυναίκες. Η ελληνική κοινωνία έχει απαγκιστρωθεί από σεξιστικά κατάλοιπα ή με τη «δικαιολογία» και της κρίσης η κατάσταση έχει χειροτερέψει;

Το 90 τοις εκατό των γυναικών-χρηστών οδηγούνται στα ναρκωτικά λόγω κάποιου άντρα και μετά σε πορνεία. Οι σχέσεις μεταξύ χρηστών αλλοιώνονται μπροστά στα ναρκωτικά. Ουσιαστικά γίνονται ανύπαρκτες. Οι κοπέλες αυτές είναι και πόρνες, αλλά δεν μπορούμε να ξέρουμε τί ξεκίνησε πρώτο. Παίρνουν ναρκωτικά για να αντέξουν την πορνεία ή γίνονται πόρνες για να έχουν ναρκωτικα; Κυρίως όμως προτάσσουν την ταυτότητά τους ως άνθρωποι κι όχι ως παράσιτα.

Ποιος είναι ο σκοπός της τέχνης για σένα; Μέσο προβληματισμού και αλλαγής συνειδήσεων, τρόπος φυγής και διασκέδασης ή το πηλίκο των δύο;

Εγώ παίζω θέατρο για να βοηθήσω έστω έναν άνθρωπο στην ζωή του. Θέλω να περνάω καλά στην δουλειά μου, αλλά δεν είναι καθόλου μέσο φυγής για μένα. Το αντίθετο μάλιστα.

Το 2015 αρχίζει με εκλογές και η κρίση φαίνεται θα μείνει μαζί μας για καιρό. Πώς ατενίζεις το μέλλον;

Προτιμώ να ζω στο παρόν. Το μέλλον είναι μακριά και τελείως άγνωστο. Δεν ελπίζω για να μην απογοητεύομαι. Έχω μόνο το τώρα.

Συντελεστές της παράστασης

Μετάφραση: Αγγελική Κοκκώνη. Σκηνοθεσία: Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος. Σκηνικά-Κοστούμια: Μαγδαληνή Αυγερινού. Επιμέλεια κίνησης: Έλενα Αντωνίου. Μουσική: Σταύρος Γασπαράτος. Video: Παντελής Μάκκας. Σχεδιασμός φωτισμών: Σάκης Μπιρμπίλης. Βοηθός σκηνοθέτη: Βάσια Χρήστου.

Παίζουν οι ηθοποιοί: Κόρα Καρβούνη, Ιωάννα Κολλιοπούλου.

Πληροφορίες: «Παράσιτα» στο Θέατρο του Νέου Κόσμου (Κεντρική Σκηνή), Αντισθένους 7 και Θαρύπου, Αθήνα.

Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο 21:15, Κυριακή 19:00.

Τιμές εισιτηρίων: Τετάρτη-Πέμπτη-Παρασκευή 12 ευρώ κανονικό, 10 ευρώ φοιτητικό, 8 ευρώ ανέργων / Σάββατο-Κυριακή 15 ευρώ κανονικό, 12 ευρώ φοιτητικό/ανέργων.

Ηλεκτρονική προπώληση: http://www.viva.gr/tickets/theatre/parasita/#workspace.

Ώρες ταμείου: Δευτέρα - Παρασκευή 17:00 - 22:00 / Σάββατο 14:00 - 22:00 / Κυριακή 10:00 - 22:00.

Πηγή: clickatlife.gr - Γιάννης Μόσχος