Τα βραβεία BAFTA & ο πύρινος λόγος του νικητή Eddie Redmayne που υποδύθηκε τον Stephen Hawking! (φωτό - βίντεο)

O Redmayne καθήλωσε κοινό και κριτικούς ενσαρκώνοντας τον Hawking στην ταινία, «The Theory Of Everything» κατακτώντας το… βρετανικό Oscar και θέλησε να αφιερώσει την επιτυχία του στον άνθρωπο που υποδύθηκε…

«Αφιερώνω αυτό το βραβείο σε 3 οικογένειες. Στην δική μου, που με βοήθησε να φτάσω εδώ. Στην καλλιτεχνική μου, όσους εργάστηκαν μαζί μου στην ταινία. Αλλά και σε μια τρίτη οικογένεια που βρίσκεται εδώ. Τους ευχαριστώ που μου θύμισαν πως η δύναμη για ζωή είναι το σημαντικότερο», δήλωσε ο Redmayne κατά την βράβευση του, ξεσπώντας σε δάκρυα.

Στο κοινό ήταν φυσικά ο Stephen Hawking με την οικογένεια του και πλέον ο δρόμος για την κατάκτηση ενός Oscar έχει ανοίξει για τον 33χρονος star.

Λίγα λόγια για την ταινία

Ο Στίβεν Χόκινγκ ήταν μόλις 21 χρονών όταν διαγνώστηκε με την ασθένεια που σταδιακά τον παρέλυσε και του στέρησε την ομιλία. Δεν έπαψε όμως ποτέ να δουλεύει και να προσπαθεί να ζει με ό,τι δυνάμεις είχε, έχοντας στο πλευρό του την γενναία παρουσία της γυναίκας του, Τζέιν. Καλοφτιαγμένη και ερμηνευμένη στην εντέλεια από τους δύο νεαρούς πρωταγωνιστές της, η «Θεωρία των Πάντων» είναι μια συμπαθής αλλά φοβερά αναμενόμενη βιογραφική ταινία για ένα από τα πιο λαμπρά μυαλά που έχει γνωρίσει ποτέ η ανθρωπότητα. Υποψήφια για πέντε Όσκαρ.

Όπως και το «Interstellar», η «Θεωρία των Πάντων» χρησιμοποιεί κάποιες ιδέες και θεωρίες της αστροφυσικής για να δώσει μια άλλη διάσταση σε μια βαθιά συναισθηματική ανθρώπινη ιστορία. Αντίθετα με το «Interstellar», η ταινία του Τζέιμς Μαρς το κάνει με μία άκρως συμβατική κινηματογραφική φόρμουλα και μια ανάγκη να κάνει εύπεπτες και προσιτές όχι μόνο τις επιστημονικές θεωρίες αλλά και την ίδια την αφήγησή της, παρά την αξιοπρεπή προσπάθεια του σεναρίου να αποφύγει τα πολλά κλισέ και τις καταπληκτικές ερμηνείες των νεαρών πρωταγωνιστών της, Έντι Ρεντμέιν και Φελίσιτι Τζόουνς.

Η ιστορία τούς συναντά στο πάρτι όπου ο Στίβεν και η Τζέιν Χόκινγκ γνωρίστηκαν πρώτη φορά ως φοιτητές του Κέιμπριτζ και τους ακολουθεί από εκεί στο διστακτικό τους φλερτ, ενώ τα σημάδια της ασθένειας του Στίβεν έκαναν την πρώτη τους ανησυχητική εμφάνιση.

Η διάγνωσή του δεν είναι ικανή να τους χωρίσει, αφού η Τζέιν επίμονα δηλώνει ότι θα σταθεί στο πλάι του τα λίγα χρόνια ζωής που του δίνουν οι γιατροί. Τα χρόνια αυτά όμως πολλαπλασιάζονται και, παρόλο που ο Στίβεν σιγά-σιγά χάνει τη δυνατότητα κίνησης και ομιλίας, η οικογένεια μεγαλώνει και προσαρμόζεται στις προκλήσεις.

Σκηνή από την ταινία με την Felicity Jones 

Όμως τα βάρη της ευθύνης λυγίζουν την Τζέιν, η οποία έχει ήδη αφήσει την δική της ακαδημαϊκή καριέρα για να αφοσιωθεί στην φροντίδα του Στίβεν και των παιδιών.

Δεν υπάρχει ιδιαίτερος χώρος στην ταινία για τις ιδιοφυείς και περίπλοκες θεωρίες του Χόκινγκ, και δυστυχώς μια βαθιά μελό νοοτροπία διατρέχει την ούτως ή άλλως συναισθηματική δομή της ιστορίας, αλλά ο φόρος τιμής σε δύο ανθρώπους που ξεπέρασαν τα όριά τους περισσότερες φορές απ' ό,τι εμείς οι υπόλοιποι καν τα αγγίζουμε, είναι όμορφα φτιαγμένος, γεμάτος σεβασμό και θαυμασμό για το κοινό τους κατόρθωμα.

Όπως συνήθως συμβαίνει στις αληθινές ιστορίες καθ'οδόν προς τη μεγάλη οθόνη, είναι μια ιστορία μοιάζει να έχει καλογυαλιστεί και πακεταριστεί για το πανί και αυτήν την έλλειψη τόλμης την αισθάνεσαι διαρκώς, με την ταινία να αρκείται στο να είναι ένας καλοφτιαγμένος ύμνος στην επιμονή και την επιβίωση.

Στην πιο ριζική σωματική μεταμόρφωση της χρονιάς, ο Έντι Ρεντμέιν δίνει μία ερμηνεία που δικαίως βρίσκεται ανάμεσα στις πιο πολυσυζητημένες και πολυβραβευμένες της χρονιάς, το φαβορί για το Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου μετά την βράβευσή του από το Σωματείο Ηθοποιών των ΗΠΑ.

Είναι φυσικά εντυπωσιακότατη, ένα θαύμα τεχνικής και ουσίας σε έναν ρόλο φοβερά απαιτητικό και πολύπλευρο: δίπλα στον επιστήμονα Χόκινγκ βρίσκεται πάντα ο Στίβεν του αυτο-σαρκασμού και της δίψας για ζωή, και ο Ρεντμέιν καταφέρνει να μας θυμίσει τον παιχνιδιάρη φοιτητή μέσα στο ανήμπορο σώμα του μεσήλικα επιστήμονα.

Η ερμηνεία της Φελίσιτι Τζόουνς, όμως, είναι εκείνη που αναπάντεχα ραγίζει την καρδιά. Εξελίσσοντας την Τζέιν από μία αποφασιστική, δυνατή κοπέλα που στέκεται στο πλάι του συντρόφου της για όσο χρόνο έχουν σε μια εξαντλημένη γυναίκα που συνειδητοποιεί σταδιακά ότι η ασθένεια του Στίβεν -και άρα η εξάρτησή του από εκείνη- θα κρατήσει δεκαετίες, η Τζόουνς παίρνει το στερεότυπο της κουμπωμένης συναισθηματικά και διαρκώς ψύχραιμης Αγγλίδας και το μετατρέπει σε κάτι το αθόρυβα τραγικό, εκπέμποντας με κάθε μικρή έκφραση του προσώπου της και κόμπιασμα της φωνής της τον θυμό και την απελπισία που συσσωρεύονται, καθώς και την βαθιά τρυφερότητα που έχει για τον σύζυγό της.

Περισσότερες φωτό & βίντεο εδώ - dailymail.co.uk