Top Women η Ελευθερία, η Δήμητρα & η Χριστίνα: Τρία καλλιτεχνικά flower girls τρώνε και κερνάνε λουλούδια σε μια αέναη performance!

Σπάνια συναντάς τέτοια κορίτσια που σε περιμένουν με λουλούδια στα μαλλιά, πλατιά χαμόγελα και έχοντας μασουλήσει πανσέδες, έτοιμες να τσαλακωθούν και να καταπατήσουν τον σνομπισμό και τον εγωισμό τους, πόσο μάλλον όταν πρόκειται για τρεις καλλιτέχνιδες που όλο αυτό που κάνουν είναι μια αέναη performance, ένα συνεχές πρότζεκτ.

Η Ελευθερία, η Δήμητρα και η Χριστίνα ήταν ακόμα φοιτήτριες της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών όταν στην ζωή τους μπήκαν -με παράδοξο τρόπο-τα λουλούδια. «Ένα καλοκαίρι ήμασταν στο Ρέθυμνο, όπου η σχολή έχει καλλιτεχνικούς σταθμούς. Είχαμε πάει για ένα άλλο πρότζεκτ που τελικά δεν έγινε. Όπως καταλαβαίνεις, βαριόμασταν. Έτσι, αρχίσαμε να μαζεύουμε αμπελόφυλλα και χόρτα. Όσοι μας έβλεπαν γελούσαν, γιατί ό,τι βρίσκαμε το κόβαμε και το τρώγαμε. Λίγες μέρες μετά, η Χριστίνα είχε την φαεινή ιδέα να πει σε έναν φίλο μας ότι θα του φτιάξουμε τάρτα με γλαδιόλες. Ετοιμάσαμε λοιπόν ένα μυστικό δείπνο για όσους έμεναν μαζί μας στον καλλιτεχνικό σταθμό. Δεν τους είχαμε πει τι θα γίνει ακριβώς, απλά τους είχαμε καλέσει σε ένα δείπνο στην «αλέα των λουλουδιών». Είχαμε κρεμάσει λουλούδια, είχαμε φτιάξει φαγητά από λουλούδια, είχαμε στήσει ολόκληρο σκηνικό. Ήταν το πρώτο μας πρότζεκτ με βάση τα λουλούδια και ήταν λίγο πειραματικό.

Ψάχνοντας, βρήκαμε ότι υπάρχουν πάρα πολλοί καλλιτέχνες που έχουν ασχοληθεί με αυτό το concept από το 1980. Οι τρεις μας ήμασταν ήδη φίλες από την σχολή και έτσι, το ξεκινήσαμε πιο σοβαρά. Είμαστε φίλες μια δεκαετία αν το καλοσκεφτείς», λένε και γελάνε. «Πέρασαν τα χρόνια. Στην σχολή, ήμασταν σε εργαστήριο ζωγραφικής και κάναμε και οι τρεις εγκαταστάσεις. Αυτό που κάνουμε τώρα είναι εγκαταστάσεις και performances. Το βρώσιμο λουλούδι είναι η αφορμή, το υλικό. Το κομμάτι του participatory food performance –όπως λέγεται αυτό που κάνουμε- διαπραγματεύεσαι τι είναι ένα έργο τέχνης και πώς συμμετέχει ο θεατής μέσα σε αυτό. Το κομμάτι του φαγητού παίζει μεγάλο ρόλο γιατί πρόκειται για κάτι που υπάρχει έντονα στην ζωή όλων. Στην αρχή είχαμε ζελέ, τάρτες και κρέμες που είχαν μέσα βρώσιμα λουλούδια. Τώρα έχουμε εξελιχθεί».

Τα κορίτσια καταφέρνουν μέσα από αυτό που κάνουν να καταστήσουν και τον θεατή κομμάτι του έργου τέχνης τους. Ακόμα και οι ανυποψίαστοι «μπαίνουν» στο έργο χωρίς να το καταλάβουν. Σε πρώτη ανάγνωση, μπορεί κανείς να μην καταλάβει τίποτα αλλά αυτός είναι και ο ουσιαστικός κώδικας του πρότζεκτ τους. Θυμούνται την πιο πετυχημένη τους performance και σκέφτομαι πόσο θα ήθελα να έχω και εγώ ένα μυστικό προσκλητήριο για εκεί. «Οργανώσαμε ένα επίσημο δείπνο σε σπίτι.

Όλα ήταν απόλυτα σκηνοθετημένα και είχαμε ρόλους, κανονικά. Στείλαμε προσκλητήρια σε δώδεκα άτομα καλώντας τα να παρευρεθούν σε ένα επίσημο δείπνο, χωρίς να ξέρουν ποιοι θα είναι και τι θα γίνει ακριβώς. Ήρθαν, κάθισαν και εμείς είχαμε τον ρόλο του υπηρετικού προσωπικού. Δεν μιλούσαμε, απλώς σερβίραμε τα πιάτα. Ουσιαστικά, δώδεκα άγνωστα μεταξύ τους άτομα δειπνούσαν στο ίδιο τραπέζι. Κάποιοι μας ήξεραν αλλά δεν μπορούσαν να μας μιλήσουν, οπότε έπρεπε να συναναστραφούν κοινωνικά με τον υπόλοιπο άγνωστο κόσμο για τρεις ώρες. Εμείς βγήκαμε στο τέλος, ήπιαμε τσάι και τους εξηγήσαμε τι κάναμε. Οι αντιδράσεις ήταν πολύ θετικές.

Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι τα συμμετοχικά έργα τέχνης. Ο θεατής γίνεται μέρος των έργων μας γιατί συμμετέχει τρώγοντας. Το λουλούδι συμβολίζει πολλά πράγματα και αυτό μας άρεσε πολύ. Είναι συνυφασμένο με την γυναικεία φύση, το φαγητό και πολλές φορές με τα στερεότυπα που υπάρχουν. Τα πιο νόστιμα λουλούδια που έχουμε δοκιμάσει είναι ο πανσές και η αμυγδαλιά. Τα τρώμε και τα προσφέρουμε κυρίως ωμά. Επειδή μπήκαμε στην διαδικασία να ταΐσουμε κόσμο, έπρεπε να τα δοκιμάσουμε πρώτα. Δεν τρώγονται όλα όμως» μας λένε και δοκιμάζω ένα κίτρινο σκυλάκι. Νιώθω ότι μόλις έφαγα ένα μυρωδάτο μαρούλι.

Όλη η συνέχεια εδώ - grekamag.gr