Μήπως θέλουν στο ΣΥΡΙΖΑ να προστατέψουν τους μικρομεσαίους ψηφοφόρους τους; Σε τι διαφέρουν από τους άλλους που προστατεύουν τους μεγάλους; Του Τ. Τέλλογλου

Ο ΣΥΡΙΖΑ είχε κάνει σημαία των μεταρρυθμιστικών του μέτρων την πάταξη της φοροδιαφυγής. Στην επιστολή Βαρουφάκη υπάρχουν τρία ζητήματα που αναφέρονται σε αυτήν: τα εισπρακτικά μέτρα από το ηλεκτρονικό ΣΤΟΙΧΗΜΑ, οι εισπράξεις των ληξιπροθέσμων και οι περίφημοι «τυχαίοι πελάτες-μυστικοί πράκτορες» για την αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής των μικρών.

Αυτά είναι τα μείζονα στη φορολογική μεταρρύθμιση; Και γιατί δεν είναι η ανεξαρτησία του φοροεισπρακτικού μηχανισμού. Ο κ. Ευκλείδης Τσακαλώτος είπε προχθές στον ΣΚΑΪ ότι αυτή η ανεξαρτησία δεν είναι ευκταία καθώς η κυβέρνηση αποφασίζει για τη φορολογική πολιτική. Καμία αντίρρηση, αλλά εδώ το ζήτημα δεν είναι ποιος θεσπίζει τους φόρους, αλλά ποιος τους συγκεντρώνει, ποιος διώκει και κατάσχει. Στην επιστολή Βαρουφάκη γίνεται η (σωστή) υπόθεση ότι πολλές επιχειρήσεις κρατούν τους φόρους ως ρευστότητα (ανάγκης) καθώς δεν έχουν πλέον πρόσβαση στο επίσημο τραπεζικό σύστημα και έτσι αποτελούν, επί της ουσίας, έναν θύλακα συνεχιζόμενης παραοικονομίας. Ωραία είναι όλα αυτά. Αλλά η φοροεισπρακτική αρχή σε όλο τον κόσμο κάνει μια άλλη δουλειά. Συγκεντρώνει φόρους με βάση νόμους και διαδικασίες.

Δεν αποφασίζει ο μηχανισμός συλλογής αν θα ζήσει ή θα πεθάνει μια επιχείρηση. Ο μηχανισμός συλλογής συγκεντρώνει χρήματα και κρίνεται ανάλογα με την επίδοσή του. Τι πρόβλημα έχουν, λοιπόν, στον ΣΥΡΙΖΑ; Μήπως θέλουν να προστατέψουν τους μικρομεσαίους ψηφοφόρους τους; Τότε, σε τι διαφέρουν από τους άλλους που προστατεύουν τους μεγάλους; Και στις δύο περιπτώσεις το σύστημα δεν λειτουργεί αποδοτικά. Και δίκαια.