Συγκινητικό story of the day: H οικογένεια που έζησε και μεγάλωσε με δύο λιοντάρια για... κατοικίδια!

Το 1970 στην Σοβιετική Ένωση υπήρχε μια οικογένεια που για κατοικίδιά της είχε λιοντάρια και όλοι μαζί ζούσαν σε ένα μικρό διαμέρισμα στην πόλη Baku (σημερινό Azerbaijan). Ο «αρχηγός» της οικογένειας, ο Leo -τι ειρωνεία-, ήταν ένας απλός αρχιτέκτονας που μια μέρα αποφάσισε να πάρει ένα λιονταράκι από τον ζωολογικό κήπο. Το λιονταράκι είχε απορριφθεί από την μαμά λιονταρίνα και οι άνθρωποι στο ζωολογικό δεν είχαν καμία ελπίδα να το αναθρέψουν μόνοι τους. Έτσι, ο Leo πήρε το νεογέννητο στο σπίτι του. Αυτή ήταν και η αρχή μιας μεγάλης χαρούμενης ιστορίας με πραγματικά τραγική κατάληξη. Και δεν έγινε αυτό που πιστεύεις πως έγινε.

Κατάφεραν να μάθουν να ταΐζουν το λιονταράκι. Το ζώο άρχισε να μεγαλώνει στο μικρό διαμέρισμα του Leo. Ήταν μια φυσιολογική τετραμελής οικογένεια. Ο Leo, η γυναίκα του και τα δύο παιδιά τους.

Το λιοντάρι συνέχισε να μεγαλώνει και ήταν πολύ φιλικό με τους ανθρώπους. Σε λιγότερο από ένα χρόνο, είχε γίνει ένα πλήρως αναπτυγμένο ζώο, με μια τεράστια χαίτη.

Το ονόμασαν «Βασιλιά» και ήταν ένα ευγενικό ζώο με απόλυτη ψυχραιμία. Κάποια στιγμή προσπάθησαν να το επιστρέψουν στο ζωολογικό, αλλά στο δρόμο το λιοντάρι τρελάθηκε και πήδηξε από το αυτοκίνητο. Οι υπάλληλοι του ζωολογικού είπαν στην οικογένεια ότι δεν ήταν πια δυνατό να αποχωριστούν το ζώο επειδή τους είχε συνηθίσει και τους ένιωθε ως οικογένεια. Σαν μια φυσιολογική γάτα. Έτσι, έπρεπε να το κρατήσουν.

«Το νεαρό λιοντάρι αγαπούσε πολύ τον άντρα μου» λέει η γυναίκα του Leo, η Nina. «Και εμένα μου φερόταν ευγενικά. Με τον καιρό, όμως, κάποια άλλα συναισθήματα απέναντί μου ξύπνησαν στο ζώο. Άρχισε να κοιμάται ανάμεσά μας και συχνά έσπρωχνε τον άντρα μου από το κρεβάτι. Προφανώς ζήλευε.

Ένας οικογενειακός φίλος που πήγαινε στο σπίτι τους, θυμάται ότι «Ο Βασιλιάς ήταν ένα πολύ ευγενικό ζώο. Το πήραν πολύ μικρό και τα μπροστινά του πόδια ήταν παράλυτα. Η οικογένεια του έκανε μασάζ μέχρι που άρχισε να περπατάει κανονικά. Και συμπεριφερόταν σαν αληθινή γάτα. Το μόνο πρόβλημα ήταν πως του άρεσε να γλείφει τους επισκέπτες. Και η γλώσσα του ήταν σαν γυαλόχαρτο. Αν όμως του έκανες νόημα, έφευγε, έτρεχε στην γωνιά ή στο πάνω ράφι, όπου ήταν η φωλιά του».

Οι γείτονες, πάντως, δεν ήταν και πολύ ενθουσιασμένοι που ένα λιοντάρι ζούσε στην πολυκατοικία τους. Παραπονούνταν για την μυρωδιά και για τους βρυχηθμούς που άκουγαν κατά καιρούς, καμιά φορά ακόμα και τη νύχτα. Επίσης, το να συναντάς ένα ζώο που ζυγίζει 200 κιλά στο διάδρομο ή στο ασανσέρ δεν τους ενθουσίαζε ιδιαίτερα.

Η Nina επίσης θυμάται ότι έβαλαν συρμάτινα δίχτυα στο μπαλκόνι για να μην πηδήξει το λιοντάρι από τον δεύτερο όροφο που έμεναν. Το άφηναν να περπατά ελεύθερα τριγύρω από σπίτι. «Αν βαριόταν, ερχόταν στο κρεβάτι, πηδούσε πάνω, έριχνε κάτω εμένα ή τον άντρα μου για να έχει χώρο και κοιμόταν μέχρι το επόμενο πρωί. Επίσης, τα παιδιά έκαναν ό,τι ήθελαν μαζί του, το καβαλούσαν σαν να είναι πόνι, τραβούσαν τα μουστάκια του και εκείνο ποτέ δεν παραπονιόταν.

Με τον καιρό, όλο και περισσότεροι άνθρωποι μάθαιναν για αυτό το εξωτικό κατοικίδιο και άρχισαν να δέχονται προσφορές από εταιρείες παραγωγής για να πρωταγωνιστήσει ο Βασιλιάς σε κινηματογραφικές ταινίες. Έτσι, ξεκίνησαν να πηγαίνουν το ζώο στο στούντιο και σύντομα συμμετείχε σε μερικά από τα πιο δημοφιλή σοβιετικά έργα. Αυτό επέτρεψε στην οικογένεια να ταξιδέψει πολύ, να εξοικειωθεί με διάσημους ανθρώπους όπως ήταν οι ηθοποιοί και οι σκηνοθέτες της εποχής και φυσικά να κερδίσουν ένα έξτρα εισόδημα, πράγμα που τους βοηθούσε στη συντήρηση του ζώου. Αυτή όμως η επιχείρηση είχε ένα τραγικό τέλος.

Μια μέρα, η οικογένεια γύρισε από ένα ακόμα γύρισμα στην Αγία Πετρούπολη. Κρατούσαν το ζώο στο σχολείο τα βράδια, επειδή αυτό ήταν το «ξενοδοχείο» του την περίοδο των γυρισμάτων. Οι άνθρωποι της ταινίας είχαν πάρει τις κατάλληλες προφυλάξεις. Υπήρχε ένα αυτοκίνητο με μεγάφωνο το οποίο γυρνούσε την γειτονιά και ανακοίνωνε ότι υπάρχει ένα λιοντάρι στο σχολείο, έτσι ώστε να μην κυκλοφορεί κανείς γύρω από αυτό. Όλα πήγαιναν καλά, μέχρι που ένας μαθητής που άκουσε κάποιες φήμες για το λιοντάρι, πήγε μαζί με την κοπέλα του να δουν γιατί γινόταν αυτή η φασαρία. Έφτασαν στο σχολείο και το αγόρι μπήκε μέσα στην αυλή. Είδε ένα λιοντάρι να κοιτά έξω από το παράθυρο, τον δρόμο. Ο μαθητής ξεκίνησε να κάνει τον πίθηκο στο λιοντάρι. Έκανε γκριμάτσες και μετά γύρισε την πλάτη του και έσκυψε. Σύμφωνα με τη Nina το λιοντάρι  καθόταν με την βοηθό του, την Sasha, η οποία εκείνη την στιγμή είχε πάει να αγοράσει ένα σνακ ή ένα πακέτο τσιγάρα. Λίγες μέρες πριν, στα γυρίσματα, είχαν εκπαιδεύσει το λιοντάρι να βάζει τα πόδια του στους ώμους των ανθρώπων όταν εκείνοι έκαναν τους πιθήκους. Μετά, έπρεπε να απομακρυνθεί, σύμφωνα με το σενάριο. Έτσι, το λιοντάρι, μόλις είδε το αγόρι να κάνει τον πίθηκο, εφόσον είχε εκπαιδευτεί, έσπρωξε το γυάλινο παράθυρο και έτρεξε πάνω του. Το αγόρι φοβήθηκε πολύ, το ίδιο και η κοπέλα του που περίμενε έξω. Εκείνη ξεκίνησε να φωνάζει «βοήθεια, βοήθεια! Το λιοντάρι θα κατασπαράξει το αγόρι μου»! Την ίδια στιγμή, ένας αστυνομικός που επέστρεφε από την βάρδιά του, άκουσε το κορίτσι που ούρλιαζε και έτρεξε προς το μέρος της. Μόλις είδες τον μαθητή στο έδαφος και το λιοντάρι μπροστά του, άρχισε να πυροβολεί.

Διαβάστε τη συνέχεια στο grekamag