Ζαγοροχώρια: 3ήμερο ταξίδι σε ένα από τα ομορφότερα μέρη της Ελλάδας!

Είχα πολλά χρόνια να έρθω σε αυτό το πανέμορφο μέρος. Την προηγούμενη φορά, προ δεκαετίας, είχα ανέβει με το ΚΤΕΛ στα Γιάννενα και από εκεί στο Μεγάλο Πάπιγκο, στον ξενώνα του κ. Σαξώνη. Νομίζω πως ήτανε Νοέμβριος, είμαι σίγουρος πως εδώ ήταν όλα χάλια και ανέβηκα εκεί μόνος, να μαζευτώ λίγο. Θυμάμαι ακόμα πόσο πολύ είχα εντυπωσιαστεί από τα ψηλά βουνά, τα δέντρα που άλλαζαν χρώματα, ένα ποτάμι κι ένα γεφύρι στον δρόμο που ήταν ακριβώς όπως στις φωτογραφίες. Θυμάμαι και τις πεζοπορίες προς το Μικρό Πάπιγκο, το πέρασμα δίπλα από ένα ρυάκι, κάτι ανθισμένους κρόκους στην άκρη του νερού. Θυμάμαι πως διάβαζα την Άννα Καρένινα (ποιος ξέρει γιατί;). Ένα μαγεμένο μέρος. Αν στην Ελλάδα ζούσαν νεράιδες, εκεί θα ζούσαν, στα Ζαγόρια. Αν υπάρχει ένα μέρος όπου η φύση μπορεί να σε κάνει να χάσεις το μυαλό σου, είναι αυτό. 

Το αεροδρόμιο στα Γιάννενα είναι στην ουσία ένας αεροδιάδρομος τον οποίο διασχίζεις με τα πόδια, κατεβαίνοντας από το αεροπλάνο, και μπαίνεις στο κτίριο των αφίξεων. Πίσω μας, ένα τρομερό σκηνικό από χιονισμένα βουνά. Τα πανέμορφα Γιάννενα δεν τα είδαμε, ανηφορίσαμε τον δρόμο για τα Άνω Πεδινά. Αριστερά η πεδιάδα –έχει υγρασία, έλεγε ο οδηγός, όλο τον χρόνο–, όσο προχωρούσε το αυτοκίνητο γύρω μας το τοπίο άλλαζε. Ορεινή φύση, ολόγυμνα δέντρα που είναι στο τσακ να γεμίσουν φύλλα περιμένουν κι αυτά την άνοιξη να ξαναξεκινήσουν. Είναι αλλιώτικη αυτή η μεριά του Ζαγορίου. Πιο πέρα, ένα κοπάδι αγελάδες έχει κατασκηνώσει στη μέση του δρόμου. Μου φάνηκε χαριτωμένο, αλλά λίγο αργότερα στο ταξίδι μου έμαθα πως οι αγελάδες πολύ συχνά περιφέρονται ανεξέλεγκτες και προκαλούν δυστυχήματα. Παρ' όλα αυτά, όμορφες...

Στα Άνω Πεδινά η Κατερίνα μας περίμενε στα Μονοπάτια (monopatiaresort.gr). Αυτό το μεγάλο και υπέροχο ξενοδοχείο που χτίστηκε πρόσφατα και είναι ένα σύνολο από διατηρητέα παραδοσιακά κτίσματα του χωριού είναι φτιαγμένο στην εντέλεια. Όμορφο το κεντρικό κτίριο, με τα σαλόνια στον δεύτερο όροφο και τα έργα τέχνης. Όμορφη η θέα από τα παράθυρα. Τα παιδιά στο ισόγειο μας υποδέχτηκαν και μας οδήγησαν με χαμόγελο σε ένα δωμάτιο πολύ ψηλά στο κτιριακό συγκρότημα. 

Εγώ δεν θέλω να κάτσω μέσα, ο ουρανός μπροστά μας είναι εντυπωσιακός. Αν υπάρχει κάτι που στερούμαστε στην πόλη, είναι ο ουρανός. Εν τω μεταξύ, εμείς όλο μιλάμε για την κρίση και για τα «γεγονότα» των ημερών, αλλά όσο περνάει η ώρα διαπιστώνουμε πως η ένταση με την οποία τα ζουν οι άνθρωποι εδώ είναι λίγους βαθμούς πιο κάτω από τη δική μας. Έτσι είναι, φαντάζομαι. Όταν ζεις στη φύση, όχι πως δεν θα σκεφτείς την κρίση, αλλά όταν είσαι τόσο μακριά από τον θόρυβο των μίντια, σίγουρα τα τοποθετείς απλώς κάπου όλα αυτά και πορεύεσαι. Εκμεταλλεύομαι την ηλιοφάνεια και απολαμβάνω την ανοιχτοσύνη. Έχω σχεδόν ξεχάσει τι σημαίνει να βλέπει το μάτι σου φύση ως εκεί που δεν πάει. 

Το απόγευμα, στα Κάτω Πεδινά, στην Aνέμη (anemi-zagori.gr), γνωρίζω τη Λίλα και τον Παύλο, δύο ακόμη Αθηναίους που άφησαν την πόλη για τα βουνά κι έφτιαξαν έναν πανέμορφο μικρό ξενώνα. Ανάμεσα σε μεζέδες και τσίπουρα πιάνουμε την κουβέντα για όλα όσα τους απασχολούν εδώ. Δεν είναι λίγα. Αυτά τα παιδιά, μαζί με πολλούς ακόμα, έχουν όλη την καλή διάθεση να αναδείξουν μία από τις ομορφότερες περιοχές της Ελλάδας, παρέχοντας πρώτης τάξεως φιλοξενία και υπηρεσίες, η πολιτεία όμως δεν έχει σχέδιο. Εδώ που τα λέμε, δεν έχει καν αεροδρόμιο. Παρά τις δυσκολίες, τα παιδιά που ζουν και εργάζονται στην περιοχή έχουν μόνο καλά λόγια να πουν γι' αυτό τον τόπο, που είναι ένα κρυμμένο διαμάντι, με μεγάλες δυνατότητες εκμετάλλευσης.
 Μεγάλο, μοναδικό όπλο, η φύση, η οποία είναι μοναδική. Πίσω στα Μονοπάτια, το βράδυ αρχίζει να βρέχει. Η ασταμάτητη δυνατή βροχή της Βόρειας Ελλάδας. Αέρας, ομίχλη, αναμμένες ξυλόσομπες και τζάκια. Στο κεντρικό κτίριο οι παρέες μαζεύονται γύρω από τους καναπέδες και τις φωτιές για άλλη μια ευχάριστη βραδιά. Στην παρέα μας έρχεται και o Πάρης Ζωγράφος, άλλος ένας που ζει κι εργάζεται χρόνια εδώ και έχει πραγματική λατρεία γι' αυτό το μέρος. Από την ιστοσελίδα των ξενώνων του (www.tsoukarossa.gr) μπορεί κανείς να διαπιστώσει την αγάπη του χάρη στις άπειρες πληροφορίες για την περιοχή. 

Οι πληροφορίες για τη φύση αλλά και τις δραστηριότητες της περιοχής είναι το μεγαλύτερο κομμάτι της ιστοσελίδας. Δείχνει με αυτό τον τρόπο στον επισκέπτη τι θα πρέπει να περιμένει από την περιοχή – σε αυτό συμφωνούμε όλοι στην ευχάριστη συζήτηση που κάνουμε. Μόνο αν αναδειχτούν οι αρετές της περιοχής και δημιουργηθεί το σωστό πεδίο πληροφόρησης θα συγκροτηθεί ένας πυρήνας επισκεπτών που θα ξέρει πως εδώ θα βρει πράγματα που δεν βρίσκει αλλού. 

Αν στα νησιά πας για τη θάλασσα και τον ήλιο, εδώ θα έρθεις για τη φύση, την παρατήρησή της, τα ορεινά σπορ, την εξερεύνηση, την ξεκούραση. Το σίγουρο είναι πως τα παιδιά εδώ έχουν όρεξη για δουλειά και πολλές ιδέες. Μου άρεσε που τους είδα ενωμένους, να συζητούν αυτά που τους απασχολούν, αυτά που ονειρεύονται για την περιοχή αλλά και να περνούν απλώς καλά. 

Όλη η συνέχεια εδώ - lifo.gr