Top Women οι Ελληνίδες κούκλες με τα... μεγάλα σανίδια! Τρέχουν με τα longboard τους & τρελαίνουν κόσμο!

Σήμερα υπάρχουν 42 «πρεσβείες» σε ολόκληρο τον κόσμο, με κάθε χώρα να έχει τη δική της πρέσβειρα Longboard Girls Crew (LGC). Στην Ελλάδα τις εκπροσωπεί η Βάσια Κοντού (εκπροσωπεί «την Αθήνα στην Ελλάδα»).

Πώς ξεκίνησε το Longboard Girls Crew;
Η ιδέα του female longboarding ξεκίνησε από κοπέλες στην Ισπανία. Εκεί υπήρχε σνομπισμός από τους άνδρες και αποφάσισαν να κάνουν ένα crew. Έφτιαξαν ένα βιντεάκι, το ανέβασαν στο YouΤube και σιγά-σιγά άρχισαν να λαμβάνουν μηνύματα από κορίτσια όλου του κόσμου: «κι εμείς θέλουμε να το κάνουμε». Έτσι, μέσα σε λίγα χρόνια εμφανίστηκαν παντού ομάδες. Σήμερα το Longboard Girls Crew έχει πάρει τεράστια έκταση, υπάρχει ένα τεράστιο community. Οι εκπρόσωποι κάθε χώρας έχουμε αναπτύξει διεθνές δίκτυο στο Facebook. Για ό,τι χρειαζόμαστε εκπέμπουμε σήμα και οι υπόλοιποι οργανώνονται για να μας βοηθήσουν, από τη διοργάνωση ενός τεράστιου event μέχρι να μαζέψουμε απαραίτητα αγαθά για φυσικές καταστροφές – όπως έγινε πριν από λίγο καιρό για τον σεισμό στις Φιλιππίνες. Αλλά και για πιο απλά πράγματα: αν θέλει κάποιο κορίτσι από το crew να πάει π.χ. στο Παρίσι, στέλνει μήνυμα και κανονίζει να βρεθεί με την εκεί ομάδα και ξαφνικά έχουμε παρέα σε όλο τον κόσμο. Έχει έρθει κόσμος εδώ από το εξωτερικό κι έχουμε περάσει καταπληκτικά.

Ποια ήταν η πρώτη σου επαφή με το longboard;
Το longboard μου άρεσε από τότε που ήμουν στο Λονδίνο. Το έβλεπα στον δρόμο κι έλεγα «τι ωραία!». Όταν γύρισα στην Αθήνα και μου δόθηκε η ευκαιρία πήγα και αγόρασα ένα longboard. Εν τω μεταξύ, εκείνη την περίοδο είχε αρχίσει να ασχολείται με το longboard και μια φίλη μου, η Βικτόρια, έτσι αρχίσαμε να κάνουμε μαζί. Μετά ψάξαμε και βρήκαμε κι άλλα κορίτσια. Κάναμε παρέα, γυρίζαμε στην Αθήνα και σιγά-σιγά κολλήσαμε.

Γιατί longboard και όχι οποιαδήποτε άλλη σανίδα;
Αυτά που μπορείς να κάνεις με longboard είναι καταπληκτικά, μου ταιριάζει και με εκφράζει. Μπορείς να χορέψεις πάνω του, είναι γλυκό. Το αγαπημένο μου κόλπο είναι όταν φιλάω το αγόρι μου πάνω στο σανίδι. Ένα άλλο τρικ που αγαπώ είναι το crap slide: ακουμπάς τα δύο χέρια πίσω, «σαν να κυλιέσαι στα πατώματα», που λέει και η Δανάη.

Πιστεύεις πως είναι τρόπος ζωής ή σπορ;
Ε, τρόπος ζωής πια. Και σπορ. Μπορείς να το χρησιμοποιήσεις και ως μέσο μεταφοράς μέσα στην πόλη. Στην Αθήνα, βέβαια, υπάρχει πρόβλημα με τους δρόμους και τους οδηγούς. Σε άλλες χώρες όπου το longboard είναι πιο διαδεδομένο διοργανώνονται πολύ μεγάλα events, με πολλούς χορηγούς και πολύ κόσμο και γίνονται διαγωνισμοί. Αυτό, βέβαια, αφορά την ταχύτητα, το downhill. Το longboard έχει και μια extreme πλευρά. Όταν το χρησιμοποιήσεις για την ταχύτητα είναι σπορ, έχει ρίσκο, επικινδυνότητα, απαιτεί συγκεκριμένα μέτρα ασφάλειας. Έτσι όπως το χρησιμοποιούμε εμείς, είναι τρόπος ζωής.

Ποια είναι η αίσθηση πάνω στο σανίδι;
Δημιουργεί πάρα πολλά συναισθήματα, κυρίως ελευθερία, ηρεμία, γαλήνη. Όταν είσαι πάνω στο σανίδι δεν σε ενδιαφέρει τίποτα, είναι πραγματικά πολύ όμορφη η αίσθηση. Νιώθεις χαρά! Ξαφνικά, με το που ανεβαίνεις πάνω του σταματάνε όλα, το άγχος, οι υποχρεώσεις, και έχεις προσωπικό χρόνο τον οποίο απολαμβάνεις και είναι γεμάτος με ξεγνοιασιά κι ελευθερία.

Πες μου το αγαπημένο σας σποτ και τις αγαπημένες σας διαδρομές.
Στην Κατεχάκη υπάρχει το «lovespot», έτσι το αποκαλούμε. Είναι καταπληκτικό να κάνεις μεγάλες αποστάσεις μαζί με το crew γιατί γελάς, κάνεις πλάκα, διασκεδάζεις. Στην Παγκόσμια Ημέρα του Skateboarding ξεκινήσαμε από τον Χολαργό και καταλήξαμε στο Σύνταγμα, στο Color. Ήμασταν πάρα πολλές κοπέλες και μας ακολουθούσαν και κάποια παιδιά με ένα βανάκι και μας βιντεοσκοπούσαν. Ήταν αστείο – τα παιδιά είχαν σταματήσει όλη την κίνηση και δεν τους ένοιαζε που τους έβριζαν. Μας είχαν αφήσει ελεύθερο τον δρόμο και ρίξαμε πολύ γέλιο, πιανόμασταν χέρι-χέρι και τέτοια. Πάντα, όταν είμαστε στον δρόμο, η μία κοιτάζει την άλλη και την προσέχει, φωνάζουμε «πρόσεχε», υπάρχει αλληλεγγύη. Υπάρχει μόνο good vibe. Παρ’ όλο που είμαστε διαφορετικές ηλικίες, μοιραζόμαστε την ίδια αγάπη για το longboard.

Ποια είναι η καλύτερη διαδρομή που έχεις κάνει;
Η καλύτερή μου διαδρομή ήταν στη Βασιλίτσα, στο βουνό στα Γρεβενά, εκεί πάμε κυρίως για snowboard. Ήταν ένας δρόμος πάνω από τις δυνατότητές μου και τα κατάφερα. Ήταν Πάσχα, άνοιξη, όλα ανθισμένα. Ήμουν με το αγόρι μου και κατέβηκα σχεδόν ένα ολόκληρο βουνό με μουσική και ταχύτητα. Ήταν πολύ ωραία.

Τι μουσική έπαιζε στ’ αυτιά σου εκείνη την ώρα;
Γκαραζοπάνκ από τα ’60s και τα ’70s.

Τι μουσική ακούς όταν είσαι πάνω στο longboard;
Συνήθως, όταν είμαι πάνω στο σανίδι, δεν ακούω μουσική. Μου αρέσει να νιώθω τι συμβαίνει γύρω μου. Ειδικά στον δρόμο δεν ακούω καθόλου μουσική γιατί φοβάμαι τους οδηγούς και θέλω να ξέρω από πού προέρχεται κάθε ήχος. Έχω τα αυτιά μου και τα μάτια μου ανοιχτά. Όταν είμαι πιο χαλαρή, στο lovespot, μου αρέσει να ακούω μουσική surf, garage, hardcore και λίγο hip hop. Δεν βάζουμε πολλή μουσική, μόνο όταν μας τη βαρέσει.

Ποιες είναι οι αντιδράσεις το κόσμου;
Α, αυτό έχει πολλή πλάκα. Μας χειροκροτούν, μας φωνάζουν «μπράβο κορίτσια, συνεχίστε», είναι φοβερές οι αντιδράσεις. Μας λένε «συγχαρητήρια, δεν έχουμε ξαναδεί κορίτσια να το κάνουν». Πολλοί δεν ξέρουν τι είναι το longboard και μας ρωτάνε «μα καλά, γιατί είναι τόσο μεγάλο;». Μας ρωτάνε διάφορα, αλλά πάντα καλοπροαίρετα. Μας λένε ότι αυτό που βλέπουν είναι πάρα πολύ ωραίο θέαμα, ότι είμαστε όμορφες και τέτοια. Αυτό που με είχε κάνει να νιώσω τέλεια το είπε ένας ταξιτζής. «Πρώτη φορά βλέπω τόσο όμορφη κοπέλα να είναι πάνω σε skate μόνη της. Θα είσαι μοναδική». Μια φορά ρώτησε κάποιος τη Δανάη «το τσουλάς το σανίδι;» και της έκλεισε το μάτι.

Διαβάστε όλη τη συνέντευξη στο grekamag.gr