Η πρώτη συνέντευξη της 22χρονης που μαχαίρωσε τρεις κοπέλες: «Πέρασα φρικτά μαρτύρια»

Η ίδια λύνει τη σιωπή της και ξεσπά σε δάκρυα μιλώντας για τον εφιάλτη, όπως τον αποκαλεί, που βίωνε τα τελευταία δύο χρόνια που φοιτούσε στη Σχολή δηλώνοντας στο protothema.gr ανήμπορη να διαχειριστεί όλη αυτή την κατάσταση που την «έπνιγε» και που της είχε προκαλέσει συναισθηματική «τρικυμία» αφού ήταν αποδέκτης σχολίων υποτιμητικών και προσβλητικών τόσο για την καταγωγή, όσο και την εμφάνισή της.

«Θέλω να βγω από εδώ μέσα που με κρατάνε, δεν αντέχω άλλο να φοβάμαι, πέρασα τόσα πολλά και φρικτά μαρτύρια από εκείνες, κανείς σας δεν μπορεί να καταλάβει πώς ένιωθα όλο αυτό τον καιρό», θα πει με δάκρυα στα μάτια η Μαρία -όπως σημειώνει η συνήγορος υπεράσπισής της- και θα περιγράψει στιγμές που την έκαναν να οδηγηθεί στην έκρηξη σημειώνοντας ωστόσο ότι το κυρίαρχο συναίσθημά της μετά από όλα αυτά είναι η αδυναμία και ο φόβος. 

«Αισθάνομαι ότι είμαι χαμένη, δεν ξέρω ακριβώς τι να κάνω, πώς να το διαχειριστώ όλο αυτό, είναι ένα μαρτύριο. Ξέρετε πώς είναι να σε κοροϊδεύουν συνεχώς; Με λέγανε θεούσα, μου λέγανε "πώς είσαι έτσι κοίτα τη φάτσα σου, είσαι σαν καλόγρια". Με βρίζανε, με εξευτέλιζαν συνέχεια. Μου λέγανε "είσαι τόσο άσχημη, είσαι κοντή, σπαστικιά και σπασικλάκι, πόντια…". Κάθε πρωί έκλαιγα, φοβόμουν πια να πάω στη Σχολή, δεν άντεχα μία ακόμη μέρα εφιαλτική, δεν καταλάβαινα γιατί μου το κάνουν αυτό, δεν μπορούσα να αντέξω, το έλεγα στους γονείς μου και εκείνοι οι καημένοι μου λέγανε να κάνω υπομονή, τελειώνει η Σχολή να πάρω το πτυχίο μου… Αλλά αυτό το πράγμα δεν μπορείς να το αντέξεις, δεν γίνεται… Δεν έβγαινα, δεν ήθελα, δεν κάπνιζα, δεν έπινα, δεν καταλαβαίνω γιατί έπρεπε να κάνω ό,τι κάνουν αυτές. Δεν ήθελα να έχω καμία σχέση μαζί τους, δεν τις πείραξα εγώ ποτέ…», λέει με σπαραχτική φωνή η 22χρονη και ξεσπά σε λυγμούς.

Η συνήγορος υπεράσπισής της κυρία Παναγοπούλου είναι στο πλευρό της κοπέλας από την πρώτη στιγμή και λέει στο protothema.gr: «Η υγεία της έχει κλονιστεί εξαιτίας του χρόνιου σχολικού εκφοβισμού που υφίστατο, δύο χρόνια μαρτυρικού bullying. Αυτή τη στιγμή βρίσκεται σε δημόσιο ψυχιατρικό νοσοκομείο όπου ειδικοί γιατροί ψυχολόγοι και ψυχίατροι την παρακολουθούν και της προσφέρουν αγωγή προκειμένου να καταφέρει να ξανασταθεί στα πόδια της. Αυτό πια έχει μόνο σημασία. Να μπορέσει η Μαρία να ξανακάνει όνειρα, να αποκατασταθεί η υγεία της και από εκεί και πέρα το λόγο έχει η Δικαιοσύνη στην οποία τόσο εκείνη, όσο και η οικογένειά της έχουν εμπιστοσύνη. Ως υπεράσπιση θα προβούμε στις πρέπουσες νομικές ενέργειες ώστε όσοι ευθύνονται  για τη βλάβη που υπέστη αυτό το πλάσμα να οδηγηθούν και να λογοδοτήσουν στη Δικαιοσύνη ώστε να εξαλειφθεί το φαινόμενο bullying στα σχολεία. Υπάρχουν πολλές "Μαρίες" πολλά νεαρά παιδιά τα οποία βιώνουν τη βία και την υπομένουν σιωπηρά από φόβο και τρόμο».